In memoriam: Marius (2013-2021)

Marius 2013-2021
Mijn mooie lieve Marius is niet meer, gisteren heb ik hem helaas moeten laten inslapen. 

Ik heb nog nooit zo'n mooie en waardige kat gehad, met zo'n bijzonder karakter. Drie jaar geleden haalde ik hem op uit het asiel in de hoop hem heel veel jaren bij me te kunnen houden. Hij had een vreselijke naam meegekregen van zijn vorige baasjes, was erg ongelukkig geweest in het asiel, maar bij mij bloeide hij op. 

Hij was meteen zo op zijn gemak in huis, dat hij binnen een uur al in alle kamers rondliep en zich helemaal thuis voelde. Hij was een kat vol zelfvertrouwen, al bleek wel dat hij een enorme hekel had aan harde geluiden en hier heel bang voor was. 

Marius was een kat met een enorme persoonlijkheid, die goed aangaf wat hij wel en niet wilde. Duidelijk was dat hij heel veel rust en ruimte nodig had en die kreeg hij ook van mij. Een knuffelkat was hij niet echt, al liet hij me wel degelijk merken dat hij van me hield. 

Hij liet toe dat ik hem af en toe optilde en knuffelde (niet te lang), kwam regelmatig even langs om bij me te zitten, een kopje te geven en mijn hand te likken. Toen ik een echter keer te vaak bij hem kwam om hem te aaien terwijl hij rust wilde, duwde hij vriendelijk doch beslist mijn hand weg met zijn pootje; 'nu even niet, vrouwtje'. 

Regelmatig kwam hij tijdens de lockdown in de online les langs, tot blijdschap van mijn leerlingen die het leuk vonden om hem door het beeld te zien wandelen. 

Hij had zijn eigen waterglas op het nachtkastje, omdat hij hier graag uit dronk (en ik houd van mijn kat, maar drinken uit hetzelfde glas gaat me iets te ver).

Enigszins afkeurende blik omdat ik hem stoorde :-) 


Heel erg leuk vond hij het als ik Frans sprak, dan kwam hij naast me zitten en keek hij vol adoratie naar me. Als ik in de keuken werkwoorden oefende, of hardop een tekst probeerde te lezen, kwam hij echt naar me toe rennen. Ik noemde hem dan ook Monsieur le Comte

Marius was namelijk een heel bedaarde en waardige kat, die zich nergens druk over maakte. Een heer van stand. Het was ook net alsof hij een fluwelen jas aan had, zo glad en glanzend was zijn vacht.

Hij hield ervan om op bed te liggen, hield van de warmte van de badkamer als de droger aanstond en ik kon hem altijd een plezier doen met een beetje yoghurt. Dat was echt een traktatie. 

Als hij naar de dierenarts moest, veranderde die bedaagde heer echter in een soort Tasmaanse duivel, die met geen mogelijkheid te houden was. 

Marius was een grote en sterkte kat van 6 kilo, maar de laatste keer bij de dierenarts voor controle in augustus bleek dat hij flink was afgevallen. We hebben bloedonderzoek gedaan (onder narcose omdat hij niet te prikken was) en het bleek dat zijn glucose veel te hoog was. Marius was een suikerkat. 

Nu is daar met veel katten prima mee te leven, al moet je ze wel twee keer per dag insuline spuiten. Dit was bij Marius echter geen optie. Ik zou hem één keer hebben kunnen prikken, maar daarna was ik denk ik mijn handen kwijt geweest. Dat zou twee keer per dag een gevecht zijn geworden en daarmee een marteling. 

Hij kreeg dus speciaal dieetvoer mee in de hoop dat dit voldoende zou doen voor hem. In oktober bleek bij een controle (opnieuw onder narcose), dat zijn glucose nog bijna niet gedaald was. We spraken af dat hij in januari voor een nieuwe controle zou komen, en als dan zijn glucose nog niet gedaald was, we de moeilijke conclusie moesten trekken dat het einde was gekomen. 

Eén van zijn favoriete plekjes was het bed

Helaas, het einde is eerder gekomen dan ik had gehoopt. Marius werd steeds magerder, zijn vacht werd mottig en vaal en langzamerhand werd hij mat en lusteloos. Dit weekend merkte ik ook dat als ik hem oppakte, dit voor hem pijnlijk en ongemakkelijk was. Even was er nog sprake van dat we een bloedonderzoek zouden doen om het zeker te weten, maar uiteindelijk hebben de dierenarts en ik besloten dat dit niet nodig was. Het was al duidelijk hoe de situatie was en we hoefden hem niet nog te plagen met een bloedonderzoek. 

Dankzij een medicijn dat ik hem eerder die dag had gegeven, was Marius rustig, al heeft hij zich tot het einde toe verzet tegen de narcose. Toen zijn pootje werd geschoren voor de laatste injectie, probeerde hij  nog een mep uit te delen. Typisch Marius. Vriendin M. (die zo lief was om mee te gaan) en ik moesten warempel even glimlachen. 

Tot het einde toe heb ik hem geaaid en tegen hem gepraat. Ik heb hem verteld wat een bijzondere en mooie kat hij was, hoeveel ik van hem heb gehouden en dat ik hem nooit zal vergeten. Ik had Marius graag nog heel wat jaren langer bij me gehad, maar ik weet ook dat dit helaas de beste beslissing was. Ik ben blij dat het zo rustig is gegaan en dat ik geen kat in paniek had of die nog in bedwang moest worden gehouden.

Dank je wel, lieve Marius, King Marius I, Monsieur le Comte. Je bent drie jaar lang een geweldige huisgenoot geweest en ik zal je enorm missen. Ik houd van je, lieverd. 

Reacties

  1. Oh, wat erg voor je, Bettina. Wat zul je Marius missen, juist nu. Popke stuurt je veel lieve knuffels en kopjes en natte neusjes en hoopt dat dat heel even een heel klein beetje helpt.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel, dikke knuffel voor Popke, en zeg dat zijn kopjes en natte neusjes zeker helpen! Ja, ik ben erg verdrietig, ik had hem graag nog een tijd langer bij me gehad, maar helaas kon het niet langer.

      Groetjes,

      Verwijderen
  2. Wat heb je dat mooi beschreven! Het zal wel leeg zijn in huis nu... :-(

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel, en inderdaad, mijn huis lijkt overweldigend leeg. Heel gek hoe zo'n relatief klein dier zo'n grote plaats kan innemen :-)

      Groetjes,

      Verwijderen
  3. Lieve Bettina,
    Wat een mooi liefdevol verhaal, Marius had stijl en liep als een Heer.
    Moetsie geeft je een knuffel en hoopt dat Marius “dans la grande maison des chats” een mooi plekje krijgt.
    Veel liefs
    Evelyne

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Merci beaucoup, Evelyne et je sais que Marius est dans la grande maison des chats :-) (avec les autres chats!)

      Cordialement,

      Verwijderen
  4. Hoi Bettina, vreselijk voor je. Heel veel sterkte, en wie weet op termijn een nieuwe kat, al zal een nieuwe kat nooit hetzelfde zijn. Hartelijke groeten, Erik

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel, Erik, elke kat is anders, maar een nieuwe kat komt er zeker. Het helpt mij altijd enorm als er een nieuwe poes is, hoewel ik de andere kat natuurlijk niet vergeet.

      Groetjes,

      Verwijderen
  5. och Bettina, wat verdrietig 😿
    en helemaal in deze tijd
    ik hoop maar dat Marius fijn is opgevangen door Pjotr en Mauro, en ik wens dat ze je spoedig een nieuwe poezenvriend sturen
    heel veel sterkte 😽

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel, Hella, het was inderdaad heel naar dar duidelijk werd dat zijn tijd nu al op was.
      Ik vermoed dat alle poezen die hem zijn voorgegaan hem hebben opgevangen in Het Grote Kattenhuis (zo heet dat bij ons in de familie). Zo stel ik me dat iig altijd voor.

      Groetjes,

      Verwijderen
  6. Sterkte, dat zijn geen leuke dingen. Ik heb op 6 december ook één van onze twee katten moeten laten inslapen. Donederdag leek er nog niets aan de hand, maandag was het afgelopen; bizar snel. Acuut nierfalen. Het was de kat van mijn dochter die op dit moment stage loopt in Zuid-Korea dus die kon er ook nog niet bij zijn. De andere kat maakt overuren op mijn schoot nu...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Heel veel sterkte voor jou ook, Koen, naar voor je dochter dat ze er niet bij kon zijn, vooral omdat het zo snel ging. Veel aaitjes voor de andere poes iig!

      Groetjes,

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts