tag:blogger.com,1999:blog-50205207553356911742024-03-29T04:28:30.814+01:00Bettina schrijftElke dag is nog altijd te kort voor alle gedachten die in me opkomen, alle wandelingen die ik wil maken, alle boeken die ik wil lezen en alle vrienden die ik wil zien.
Bettina Grissenhttp://www.blogger.com/profile/08024188013121464014noreply@blogger.comBlogger2498125tag:blogger.com,1999:blog-5020520755335691174.post-36504306285617340592024-03-28T05:30:00.160+01:002024-03-28T05:30:00.218+01:00Elizabeth of York, Alison Weir<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnec30V8duZff8gtG5txOemxM6IRsYeF1r0bzviSspc290_ukbmR1TUNqE0zYEtrB2WW15O3g1rTUDmksbYPcL__ezgn9Woy_fy6c3NE-JGA6o1t6tMMlmCsTbLtwHeqT0vVk8_Fwg90069zTqFo8TQAfuVdF9k7M6i7E4S-F4rcHOo4h9ZlorFe45XUEJ/s4120/20240317_112812.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="4120" data-original-width="2746" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnec30V8duZff8gtG5txOemxM6IRsYeF1r0bzviSspc290_ukbmR1TUNqE0zYEtrB2WW15O3g1rTUDmksbYPcL__ezgn9Woy_fy6c3NE-JGA6o1t6tMMlmCsTbLtwHeqT0vVk8_Fwg90069zTqFo8TQAfuVdF9k7M6i7E4S-F4rcHOo4h9ZlorFe45XUEJ/s320/20240317_112812.jpg" width="213" /></a></div>Ik houd van Engelse geschiedenis en las ooit als jong meisje een boek over Anna Boleyn. Dit was het begin van een levenslange interesse in de Tudors. Maar daarna kwam ik erachter dat er nog een interessantere dynastie in Engeland was, de Plantagenets, met als hoogtepunt de burgeroorlogen tussen de Lancasters en de Yorks. <p></p><p>Er is nog een serie over de Rozenoorlogen door de schrijfster <i>Philippa Gregory</i>, maar hoewel die vermakelijk is en er een goede tv serie van is gemaakt, klopt er historisch gezien niet zoveel van. </p><p>Toen ik zag dat <b>Alison Weir</b> een boek had geschreven over Elizabeth van York, het einde van de Rozenoorlog en het begin van de Tudors, moest ik die dan ook lezen. <b>Alison Weir</b> is een historicus die ook historische romans schrijft, en haar historische achtergronden zijn altijd ontzettend goed. Ik heb haar serie over de zes vrouwen van Hendrik VIII met heel veel plezier gelezen en ook dit nieuwe boek was ontzettend interessant en boeide me van de eerste tot de laatste pagina. </p><p><br /></p><p><b>Historische achtergrond</b></p><p>De Rozenoorlogen was een periode in de Engelse geschiedenis waarin de familie York, met hun symbool de witte roos, om de macht streed met de familie Lancaster, die een rode roos in hun wapen hadden. </p><p>Beide families stamden af van koning Edward III en toen diens kleinzoon Richard II in 1400 zonder erfgenaam overleed, namen de neven York en Lancaster het over, wie van hen had recht op de troon? </p><p>In de eerste instantie wonnen de Lancasters, maar 1461 werd de laatste Lancaster koning afgezet omdat hij door zijn krankzinnigheid niet kon regeren. Het was Edward van York die als Edward IV de nieuwe koning werd, met steun van de graaf van Warwick, de <i>Kingmaker.</i> Helaas was zijn regering niet heel stabiel, en regelmatig waren er momenten dat Edward zijn troon op het slagveld moest verdedigen. </p><p>Edward trouwde met Elizabeth Woodville, die niet van koninklijke rang was en door een deel van de edelen werd geminacht. Haar neiging om haar familie ten koste van alles op goede posities te krijgen en hun macht te verstevigen, zette veel kwaad bloed. Vooral de graaf van Warwick die had gedacht dat Edward hem als voornaamste adviseur zou hebben, voelde zich aan de kant gezet. </p><p>Bovendien had Edward twee broers, George de hertog van Clarence en Richard, de hertog van York, die beiden ook mateloos ambitieus waren. Vooral George was bitter en haatte zijn schoonzuster en haar familie. </p><p>In 1470 wisten George en de graaf van Warwick zelfs de voormalige koning Hendrik VI weer even op de troon te zetten, maar dit verraad moesten ze uiteindelijk beiden met de dood bekopen toen Edward IV hen versloeg. Hendrik VI zou later heel gunstig zonder problemen in zijn slaapkamer in de Tower overlijden (al dan niet een handje geholpen door de Yorks). Op dat moment was de belangrijkste Lancaster-lijn ten einde. </p><p>Het leek erop dat Edward een redelijk stabiele regering had, hij had een erfgenaam in zijn oudste zoon, een capabele en intelligente jongen, en wat koning een koning meer wensen? Toch kwam het als een schok toen Edward in 1483 onverwacht overleed, want zijn zoon was nog niet volwassen. </p><p>Elizabeth Woodville begreep onmiddellijk het gevaar en besloot om haar eigen broers en familieleden als buffer rond de nieuwe Edward V te zetten om hem zo goed mogelijk te beschermen tot hij volwassen was en zonder hulp kon regeren. Helaas was Richard, de broer van Edward IV, nog een beetje sneller. Hij liet de Woodville familieleden arresteren en nam Edward onder zijn hoede, zogenaamd als beschermer. </p><p>Elizabeth Woodville vertrouwde hem voor geen cent en vertrok met haar hele gezin om bescherming te vinden in de Westminster Abbey. Al snel bleek dat ze de situatie goed had ingeschat, want Richard liet zich steeds meer van zijn slechtste kant zien. Hij liet bepaalde edelen die protesteerden tegen de gang van zaken zonder proces onthoofden, stelde de kroning van Edward V uit, en liet diens jongere broer uit de Westminster Abbey halen zodat hij beide jongens onder toezicht had in de Tower van Londen. </p><p>Ondertussen liet hij het huwelijke tussen Edward IV en Elizabeth Woodville ongeldig verklaren zodat hun kinderen bastaards waren. Hierdoor kon Edward V geen koning zijn en Richard accepteerde de kroon die hem door het parlement werd aangeboden. </p><p>Kort daarna verdwenen de beide jongen uit de Tower, om nooit meer te worden gezien. Richard beweerde dat hij van niks wist, maar als we goed kijken, is hij de enige met het motief, de middelen en de gelegenheid om hen iets aan te doen. (het moge duidelijk zijn, voor mij is Richard III schuldig aan de moord op zijn neefjes!)</p><p>Ondertussen was de troon van Richard niet heel zeker. Zijn vrouw was ziekelijk en zijn enige zoon zwak, geen basis voor een stevige dynastie.</p><p>Bovendien was er nog een iemand die recht zou kunnen hebben op de troon, de laatste Lancaster erfgenaam via Margaret Beaufort, Hendrik Tudor. Deze jongeman was al jarenlang in ballingschap, maar wat als hij zou trouwen met de oudste dochter van Edward IV, Elizabeth van York? Haar koninklijke afkomst en York-connectie zouden zijn regering alle legitimiteit verlenen die hij als Tudor niet had, en bovendien zou het een alliantie zijn die de vrede zou herstellen. Een einde aan de Rozenoorlogen door een huwelijk tussen Lancaster en York. </p><p>In 1485 kwam Hendrik met zijn leger naar Engeland en ontmoette hij Richard op het slagveld van Bosworth. Hier kwam een einde aan de regering van de zeer onpopulaire Richard III, zijn kroon werd na zijn dood in de modder gevonden en op het hoofd gezet van de nieuwe koning: Hendrik VII. Een nieuwe dynastie stond aan het roer in Engeland, voortaan regeerden de Tudors. </p><p><br /></p><p><b>Elizabeth van York</b></p><p>Het verhaal in dit boek begint in 1470, als de jonge Elizabeth en al haar zusjes door haar moeder worden meegenomen om asiel aan te vragen in Westminster Abbey. Er is een opstand tegen Edward IV gaande en het gezin is hun leven niet zeker. </p><p>Die onzekerheid blijft als een schaduw over Elizabeths leven hangen. De gebeurtenissen kunnen nooit helemaal te ruste worden gelegd. De onzekerheid over het lot van haar broers zorgt er bijvoorbeeld voor dat de regering van Hendrik VII ook nooit helemaal rustig is.</p><p>Voor Elizabeth is op dat moment in 1470 nog niet heel duidelijk hoe lastig de situatie in Engeland is en hoe moeilijk het is voor koningen om hun kroon te behouden. Bondgenootschappen, facties, ruzies en ingewikkelde familierelaties zorgden voor een bijna niet op te lossen probleem. Maar in de jaren erna zal ze steeds beter begrijpen hoe de vork in de steel zit. </p><p>Elizabeths leven wordt ook gekenmerkt door verlies, haar broers, maar ook enkele zusjes overlijden jong, en als haar vader sterft verliest ze ook haar status als prinses. In haar huwelijk met Hendrik kennen ze weliswaar oprechte genegenheid, maar Hendrik is een wantrouwend en gesloten man die Elizabeth niet laat delen in zijn politieke beslissingen. </p><p>Hij neemt een aantal beslissingen waar niet aan te tornen valt. Zo laat hij Elizabeths zwakzinnige neef ter dood brengen omdat hij een bedreiging is voor zijn troon, verwijdert hij haar moeder van het hof en ontbindt het huwelijk van een van Elizabeths zusters voor een nieuw huwelijk met een van zijn bondgenoten. </p><p>De dood van enkele van hun kinderen, waaronder die van kroonprins Arthur, is een bron van verdriet. </p><p>In het begin van het boek is Elizabeth nog naïef, en vertrouwt ze bijvoorbeeld oom Richard, maar naarmate ze opgroeit, ziet ze meer en beseft ze meer. Zo ziet ze hoe haar hooghartige moeder die nooit vergeet dat ze koningin is, veel mensen tegen zich in het harnas heeft gejaagd. Ook moet ze onder ogen zien dat die aardige oom Richard waarschijnlijk verantwoordelijk was voor de dood van haar geliefde broers. </p><p>Van iemand die vooral reageert op wat haar gezegd wordt en wat er voor haar beslist wordt, neemt Elizabeth steeds meer zelf actie. Zo probeert ze haar familie te helpen als Richard de macht heeft, en speelt ze een substantiële rol in de komst van Hendrik naar Engeland. </p><p><b>Alison Weir</b> weet die groei heel mooi en geloofwaardig te beschrijven. Zoals ik al zei is <b>Alison Weir</b> een historicus en zij is uitstekend op de hoogte. In een roman zoals deze heeft ze iets meer vrijheid om personages en gebeurtenissen in te vullen en dialogen te bedenken naar eigen goeddunken dan in een biografie, maar ze doet dit altijd binnen de historische mogelijkheden, Bovendien is ze een goede schrijfster. </p><p>Ik houd ervan hoe de details van het leven in die tijd naadloos in het verhaal passen, van de gewoontes rondom een geboorte tot de inrichting van een kamer of de mode die verandert.</p><p>De rijkdom van het koninklijk hof wordt heel duidelijk, in die tijd was het voor een koning belangrijk om te laten zien dat hij rijk was en de hoeveelheden damast, fluweel en hermelijn zijn hier een voorbeeld van, net zoals alle feesten, optochten en banketten. </p><p>Ik weet trouwens niet precies wat koningen als Edward IV of Hendrik VII nu precies voor hun volk deden om goed te regeren, het lijkt erop niet zo heel veel, want daar wordt eigenlijk niks over gezegd. Nu is dit ook vooral het verhaal van Elizabeth en zij zal hier weinig mee te maken hebben gehad, maar toch. Alleen maar jachtpartijen en politieke intriges zijn een wat dunne basis voor een regering, lijkt mij.</p><p>Heel duidelijk wordt dat het leven in die tijd, ook al was je koningin, niet gemakkelijk was. Als prins of prinses had je maar te doen wat je ouders zeiden en had je geen zeggenschap over wie bijvoorbeeld je huwelijkspartner zou worden. Als koningin moest je afscheid nemen van je kinderen die al snel na hun geboorte een eigen huishouding kregen. En de dood was voor iedereen dichtbij, of je nu rijk of arm was. </p><p><b>Elizabeth of York, the last White Rose</b> is het eerste deel van een nieuwe trilogie door <b>Alison Weir</b>. Deel II over Hendrik VIII heb ik hier al liggen en het boek over Mary I komt uit in mei. Ik kan niet wachten!</p><p><br /></p><p>Engelse titel: Elizabeth of York. The last White Rose (2022)</p><p>Bladzijdes: 500</p><p>(nog) niet in het Nederlands vertaald</p><div class="blogger-post-footer">Bettina Grissen, Bettina schrijft, boekbesprekingen, geschiedenis, onderwijs, yoga, films, religie, Rusland, Italie, koken, tuinieren op het balkon, Steve McQueen, Frankrijk, reizen, stedentrips, kunst, musea, tentoonstellingen</div>Bettina Grissenhttp://www.blogger.com/profile/08024188013121464014noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5020520755335691174.post-64093508999342382702024-03-25T05:30:00.012+01:002024-03-25T05:30:00.310+01:00Kersenbloesem<p>De kersenbloesem bloeit, twee weken vroeger dan normaal, maar zoals elk jaar is het een plezier om de bloemen te zien. Zeker als er een paar bomen bij elkaar staan. Kersenbloesem geeft meteen een feestelijke, lichte en vrolijke sfeer. Een perfect begin van de lente!</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCmiNHJqG93tLO5r0irog-H3HY4-G2AgPFQAfw9u4ELmTq09qUBzTis8inMVOOE_H4BIU_usDwuqkg9wTsCDkszUjF040atSDK9GksQIH6cKFlm8wro97010C-5HIVe8Ud-gO0jwUPMxhnfrq3sHdPHxNfhUzyqgCrBnAnwRBqmNEQd_Z6RWGL5Pjk1j48/s4624/20240320_105217.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4624" data-original-width="3468" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCmiNHJqG93tLO5r0irog-H3HY4-G2AgPFQAfw9u4ELmTq09qUBzTis8inMVOOE_H4BIU_usDwuqkg9wTsCDkszUjF040atSDK9GksQIH6cKFlm8wro97010C-5HIVe8Ud-gO0jwUPMxhnfrq3sHdPHxNfhUzyqgCrBnAnwRBqmNEQd_Z6RWGL5Pjk1j48/w480-h640/20240320_105217.jpg" width="480" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDFMFUCkhrsSoh1rjEuQh5NMpQPZdBjlsJZ-kOnTQ_G1peWadAsVxlADrdzR18f3T7ACDSUOr8BJUls8_AfD2FKpeQ_2TedvpCdZeJGgcA9zvIdBJe6OiTHNmRBIoYyVwioIOEjHG3gs3aMuOw_NFXvyyIni3svLMMiUxVbgonyA69pMpnVWxcLvQ0-xin/s4624/20240320_105401.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3468" data-original-width="4624" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDFMFUCkhrsSoh1rjEuQh5NMpQPZdBjlsJZ-kOnTQ_G1peWadAsVxlADrdzR18f3T7ACDSUOr8BJUls8_AfD2FKpeQ_2TedvpCdZeJGgcA9zvIdBJe6OiTHNmRBIoYyVwioIOEjHG3gs3aMuOw_NFXvyyIni3svLMMiUxVbgonyA69pMpnVWxcLvQ0-xin/w640-h480/20240320_105401.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj194BpIznhAF7TxfY5-aCID9WLQdebFxIhjrsDJ6HZBqK3A1N5sqAGkDi-Sfjup48ox7I__9KGJNRKGabFQjY3g5Dko6ezLa12jvUixQz0vA6ZfSaYTzKH6MvbYhkzioEuUTmg8ux2L6OItyBkcnNA_aLCy_sRR0PDiEo_CXpynYf-sHGUUXIJtDc2Yjwe/s4624/20240320_105135.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4624" data-original-width="3468" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj194BpIznhAF7TxfY5-aCID9WLQdebFxIhjrsDJ6HZBqK3A1N5sqAGkDi-Sfjup48ox7I__9KGJNRKGabFQjY3g5Dko6ezLa12jvUixQz0vA6ZfSaYTzKH6MvbYhkzioEuUTmg8ux2L6OItyBkcnNA_aLCy_sRR0PDiEo_CXpynYf-sHGUUXIJtDc2Yjwe/w480-h640/20240320_105135.jpg" width="480" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYbnJTRsQ-zjadlIvLLPq9cXKc2zrguY5OQZbq5RiLywhBpMWEMdLFWY72KAI_EGbXOKVTvwsNzsgH96wdB5vtpW2VSCsshnNsUdU0_xvBvnmAWj8eGjGwiXyNBIv5r7ltTv1_nxZmHa7SlcLdRG1ReILBLO455dqTJOvRU_I8JKYTd7Uhc4zidEzfmFKh/s4624/20240320_105255.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4624" data-original-width="3468" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYbnJTRsQ-zjadlIvLLPq9cXKc2zrguY5OQZbq5RiLywhBpMWEMdLFWY72KAI_EGbXOKVTvwsNzsgH96wdB5vtpW2VSCsshnNsUdU0_xvBvnmAWj8eGjGwiXyNBIv5r7ltTv1_nxZmHa7SlcLdRG1ReILBLO455dqTJOvRU_I8JKYTd7Uhc4zidEzfmFKh/w480-h640/20240320_105255.jpg" width="480" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaU2MSHTziEMPaJlMWSU5e1Ehuvnc-nr_y_Q8wzVDYqEVPmw2kWVzIEn0b_pSBftN16v5mmGuZcN-GVUVN0_hJQxStTtUOQT-iimUOcPK5wJEY_27zjm-7E6wORYK3VfTbXE7GTybxHSaNwQjNFellPr3CnD_TzW1F3eR5HbNdcGWl5qB4oWqeXHuWKUEz/s4624/20240320_105348.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4624" data-original-width="3468" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaU2MSHTziEMPaJlMWSU5e1Ehuvnc-nr_y_Q8wzVDYqEVPmw2kWVzIEn0b_pSBftN16v5mmGuZcN-GVUVN0_hJQxStTtUOQT-iimUOcPK5wJEY_27zjm-7E6wORYK3VfTbXE7GTybxHSaNwQjNFellPr3CnD_TzW1F3eR5HbNdcGWl5qB4oWqeXHuWKUEz/w480-h640/20240320_105348.jpg" width="480" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9x-1b8RHhRv3XGNp4Y9cWgKUsztYPV0CDBDTpa9fc-YAeuc3aUqSro_BVgtZiIyDsoigZ55vQOgczl8CILrqyx4jBDPsuKDGwXXNfRXMo8DzA3dqAv7YptP4t2MsnQceq6ztzaCNkuxCCb9J6uYS2KlVRI1iIBkG_W9JukanBmzboZwRidSCpAaGovaM8/s4624/20240320_104939.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4624" data-original-width="3468" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9x-1b8RHhRv3XGNp4Y9cWgKUsztYPV0CDBDTpa9fc-YAeuc3aUqSro_BVgtZiIyDsoigZ55vQOgczl8CILrqyx4jBDPsuKDGwXXNfRXMo8DzA3dqAv7YptP4t2MsnQceq6ztzaCNkuxCCb9J6uYS2KlVRI1iIBkG_W9JukanBmzboZwRidSCpAaGovaM8/w480-h640/20240320_104939.jpg" width="480" /></a></div><br /><p><br /></p><div class="blogger-post-footer">Bettina Grissen, Bettina schrijft, boekbesprekingen, geschiedenis, onderwijs, yoga, films, religie, Rusland, Italie, koken, tuinieren op het balkon, Steve McQueen, Frankrijk, reizen, stedentrips, kunst, musea, tentoonstellingen</div>Bettina Grissenhttp://www.blogger.com/profile/08024188013121464014noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5020520755335691174.post-64575162627731370342024-03-21T05:30:00.000+01:002024-03-21T05:30:00.332+01:00De tuin van de avondnevel, Tan Twan Eng<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5qegzg7WPHUQkCeemG3-BlT_e12GcsrsRQpKdJtrACHBX6RTrxuW84B-1CvoB1cKXbS9vqxRz1ztl8mUPV8_ux18kBRq5KwrYLnssEU0dGMJenGVlvJCRyG2L2vkCeZ_hZWTnUFhvMzJDGiKa5_Q74FIiILKhTmAzXHBNGUkkzJjGsbELdFjg-Ppxx2kX/s3458/20240302_130658.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="3458" data-original-width="2264" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5qegzg7WPHUQkCeemG3-BlT_e12GcsrsRQpKdJtrACHBX6RTrxuW84B-1CvoB1cKXbS9vqxRz1ztl8mUPV8_ux18kBRq5KwrYLnssEU0dGMJenGVlvJCRyG2L2vkCeZ_hZWTnUFhvMzJDGiKa5_Q74FIiILKhTmAzXHBNGUkkzJjGsbELdFjg-Ppxx2kX/s320/20240302_130658.jpg" width="210" /></a></div>Rechter Teoh Yun Ling gaat na jarenlang te hebben gewerkt bij de rechtbank in Kuala Lumpur met pensioen. Ze heeft besloten om terug te gaan naar de hooglanden van Maleisië, waar ze als jonge vrouw ook een tijd heeft gewoond. Eerst was ze te gast op de theeplantage Majuba, bij Magnus Pretorius en zijn vrouw Emily, vrienden van Yin Lings familie en daarna op Yugiri. <p></p><p>Ze was hier begin jaren '50 naar toe gekomen nadat ze ontslag had genomen bij het openbaar ministerie waar ze had geholpen met het aanklagen van Japanse oorlogsmisdadigers. Yin Ling had een persoonlijke reden om hierbij betrokken te zijn. Tijdens de oorlog hadden zij en haar zus Yun Hong gevangen gezeten in een Jappenkamp en vreselijke dingen meegemaakt. Yun Ling had het overleefd, haar zus niet. Yun Ling is bevangen door woede jegens degenen die haar dit allemaal hebben aangedaan en wil genoegdoening voor haar zus.</p><p>Naast de theeplantage is een tuin waar een Japanse tuinman woont. Hij was ooit een van de hoveniers van de keizer en Yun Ling wil hem vragen om een Japanse tuin voor haar zus te ontwerpen, want Yun Hong bewonderde Japanse tuinen en had er na de oorlog zelf een willen aanleggen. </p><p>Aritomo weigert echter om een nieuwe tuin aan te leggen. De tuin waar hij woont, heeft al zijn aandacht nodig. Wel nodigt hij Yun Ling uit om bij hem in de leer te komen, zodat ze uiteindelijk zelf een tuin voor haar zus zal kunnen aanleggen. </p><p>Hoewel Yun Ling er in de eerste instantie moeite mee heeft dat ze nu werkt voor een Japanner en ze regelmatig terug moet denken aan het kamp en de verschrikkingen die ze daar heeft meegemaakt, leert ze Aritomo steeds beter kennen. Langzamerhand groeit er een soort waardering en zelfs een soort vriendschap tussen hen. Werken aan de tuin en de specifieke details die hierbij horen, helpen Yun Ling om haar woede een beetje kwijt te raken. </p><p>Maar ondertussen rommelt het ook in Maleisië, waar de communisten en de nationalisten allemaal onafhankelijkheid willen en het koloniale bewind steeds minder stabiel is. Dit heeft zijn weerslag op de inwoners van Yugiri en van Majuba. </p><p>Nu, na meer dan dertig jaar, keert ze terug naar Yugiri, de tuin van de avondnevel. Aritomo is daar al jarenlang niet meer, maar in zijn huis zijn wel zijn houtsnedes die heel bijzonder zijn en ook de tuin zelf is uniek. Yun Ling moet beslissen wat ze gaat doen met het huis en de tuin, wil ze inderdaad mensen toegang geven, wil ze dat de houtsnedes van Aritomo meer bekendheid krijgen en geeft ze een historicus toegang tot het verleden? </p><p>Het probleem voor Yun Ling is dat het verleden nog altijd niet verwerkt is, ook niet na al deze tijd. Dit komt grotendeels omdat ze nooit antwoord heeft gekregen op de vraag waar het kamp precies lag waar zij en haar zus zijn geweest en ze ook niet weet waar haar zus begraven ligt. Ze heeft nog altijd het gevoel dat ze de beloftes aan haar zus niet heeft kunnen houden, zoals het aanleggen van de tuin, en dit heeft haar haar hele leven parten gespeeld. </p><p><b>De tuin van de avondnevel</b> is een indrukwekkend verhaal. Yun Ling is geen personage dat heel sympathiek aandoet, ze is koud en vrij hard, maar als je weet wat haar is overkomen vind ik dat geen wonder. </p><p>Het verhaal wordt niet lineair verteld, en langzamerhand krijg je meer informatie over Yun Ling, wat er gebeurd is en over Aritomo, hoewel ook veel in het ongewisse blijft. En dat vind ik mooi, dat niet alles recht gebreid wordt, maar dat sommige dingen onzeker blijven. </p><p>Mooi ook hoe Yun Ling na al die jaren toch nog dingen te weten komt die haar helpen om met het verleden in het reine te komen, zeker als ze beseft dat ze meer beloftes aan haar zus heeft kunnen houden dan ze zelf dacht. </p><p>De historische achtergrond van de oorlogsjaren en daarna de onafhankelijkheidsstrijd van Maleisië vond ik interessant, ik weet daar niet zoveel van en ik vind het dan leuk om te zien hoe dat in zo'n verhaal terugkomt. </p><p>Ik weet ook helemaal niks van Japanse tuinen en de symboliek en de ideeën erachter, maar door de beschrijvingen in dit boek ben ik nu helemaal geïnteresseerd in Japanse tuinen en wil ik er meer van weten. De beschrijvingen van de natuur zijn sowieso prachtig en maken dat je het helemaal voor je ziet. </p><p>De manier waarop sommige dingen terugkomen, zoals de reiger en hoe je op het einde een bepaalde handeling in het begin opeens begrijpt, is erg goed gedaan. </p><p><b>De tuin van de avondnevel </b>is een ontroerend en indrukwekkend verhaal, over omgaan met het verleden, vergeving en complexe relaties tussen mensen. Dit is het tweede boek dat ik van <b>Tan Twan Eng</b> heb gelezen, hiervoor las ik <i>Het huis met de deuren </i>(<a href="https://bettinaschrijft.blogspot.com/2024/01/het-huis-met-de-deuren-tan-twan-eng.html">Hier</a>) en opnieuw ben ik erg onder de indruk. <b>De tuin van de avondnevel </b>is een prachtig boek. </p><p><br /></p><p>Originele titel: The garden of evening mists (2012)</p><p>Nederlandse uitgave 2023 door uitgeverij Xander</p><p>Nederlandse vertaling: Reintje Ghoos en Jan Pieter van der Sterre</p><p>Bladzijdes: 372</p><div class="blogger-post-footer">Bettina Grissen, Bettina schrijft, boekbesprekingen, geschiedenis, onderwijs, yoga, films, religie, Rusland, Italie, koken, tuinieren op het balkon, Steve McQueen, Frankrijk, reizen, stedentrips, kunst, musea, tentoonstellingen</div>Bettina Grissenhttp://www.blogger.com/profile/08024188013121464014noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5020520755335691174.post-66898392770711698442024-03-18T05:30:00.042+01:002024-03-18T05:30:00.139+01:00Balkonnotities: viooltjes en bollen<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNy9Mupl22MJI5LMWvNl3MlV_sLPXfBFPraBrQcX0eLVQlH1AT7RTVr3ZumgrGt959-v2Q7Nv7h-3KHNqIIoJH8PN12jiyA-_xRSxHHcvkWrpY5v1uRBRLbT3F5cNkLJnhWUm1KMIzOaUcAhUB0Gx0yVtqJUTfsaqTgMP_JzxBjsBAiRHK3Q2ujxi6IR2P/s4624/20240310_141417.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="4624" data-original-width="3468" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNy9Mupl22MJI5LMWvNl3MlV_sLPXfBFPraBrQcX0eLVQlH1AT7RTVr3ZumgrGt959-v2Q7Nv7h-3KHNqIIoJH8PN12jiyA-_xRSxHHcvkWrpY5v1uRBRLbT3F5cNkLJnhWUm1KMIzOaUcAhUB0Gx0yVtqJUTfsaqTgMP_JzxBjsBAiRHK3Q2ujxi6IR2P/s320/20240310_141417.jpg" width="240" /></a></div>Het wordt wat lichter, de vogeltjes fluiten en het is duidelijk: de lente komt eraan. Oke, het weer kan echt wel een stukje beter, maar ik kreeg toch inspiratie om mijn balkon weer even aan te pakken. Ik heb dode planten van de winter weggegooid en een paar potten met viooltjes neergezet. Verder heb ik nog niks gedaan, maar voor de komende tijd lijkt het in ieder geval fleurig en gezellig. <p></p><p>Het is zo leuk om te zien wat een paar potten viooltjes kunnen doen. Ik houd van viooltjes, het zijn zulke fijne, dankbare bloemen en hoewel ze wat bescheiden lijken, zijn ze prachtig met hun fluwelen blaadjes en diepe kleuren. Lang leve de viooltjes!!</p><p>Ik had ook een paar ranonkels gekocht voor de kleine bakjes aan het balkon en dit lijkt ook heel erg vrolijk. Mooie bloemen zijn dit ook. </p><p>Ondertussen bloeit mijn vergeet-mij-nietje al een beetje, hebben de crocussen plaats gemaakt voor de narcissen en blauwe druifjes en ben ik benieuwd wat er verder nog opkomt. </p><p>De lente is al een beetje begonnen!</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRiNQZFXuLBn41QWqXNSYxTOUefzWNowdj-YMEVdJRztY0OK0rqEDtQihEvMQjNAqG2zNyh_s_vR6NJ3NnlCg0ZxjwDPUHaDn5WBXrU7ieX7FYq0ZGWQBYS-0Xj5kT_OofZOxeIm6qXimb4wymLjgAOYRoF21A_ZrZWvzJqjdxslft_rFkK9yWNa3Ieq89/s4624/20240310_141250.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3468" data-original-width="4624" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRiNQZFXuLBn41QWqXNSYxTOUefzWNowdj-YMEVdJRztY0OK0rqEDtQihEvMQjNAqG2zNyh_s_vR6NJ3NnlCg0ZxjwDPUHaDn5WBXrU7ieX7FYq0ZGWQBYS-0Xj5kT_OofZOxeIm6qXimb4wymLjgAOYRoF21A_ZrZWvzJqjdxslft_rFkK9yWNa3Ieq89/w640-h480/20240310_141250.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYNn0jryiKc_RzEI0vxnsUy3smmwS8oI94j1CGbYnFJBGjPI0Ryf3jwx1ltzvjVvofBI6IXHthVYpw0q6YvyN4LRANIQLTWnRoOICF856PH8TP6YeWUL2QhzO3U82Oj6huc3GcABQ9DwTfLkueAiT5xG1pwsNXqV9vwJv2B5mSzQxTh_2bVWzdfaehTIKs/s4624/20240310_141352.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4624" data-original-width="3468" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYNn0jryiKc_RzEI0vxnsUy3smmwS8oI94j1CGbYnFJBGjPI0Ryf3jwx1ltzvjVvofBI6IXHthVYpw0q6YvyN4LRANIQLTWnRoOICF856PH8TP6YeWUL2QhzO3U82Oj6huc3GcABQ9DwTfLkueAiT5xG1pwsNXqV9vwJv2B5mSzQxTh_2bVWzdfaehTIKs/w480-h640/20240310_141352.jpg" width="480" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiQLDgu8OyB-KxcddP_EjludEC3StP4ERKnk1vrcUZKR6Hja4waYwK9LZig2edbHaRRC0WH78jx2xBh2G-c7AtfPwGtaD8FG_7Z_efoL1Mhp63BATcpXxk4nYlQyySFN_EExVlvhYTiGywLWJT-WgQBX7-zkI9pHlR4Gxop4fKqaU7w0lKB-aOnAG2ceiQ/s4624/20240306_144021.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4624" data-original-width="3468" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiQLDgu8OyB-KxcddP_EjludEC3StP4ERKnk1vrcUZKR6Hja4waYwK9LZig2edbHaRRC0WH78jx2xBh2G-c7AtfPwGtaD8FG_7Z_efoL1Mhp63BATcpXxk4nYlQyySFN_EExVlvhYTiGywLWJT-WgQBX7-zkI9pHlR4Gxop4fKqaU7w0lKB-aOnAG2ceiQ/w480-h640/20240306_144021.jpg" width="480" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3yCG8nUfHSDBFTJSQA9wegWLMbn1Q-FpqA9g1eEIfLZ2wttQmVdPHBw3JcHizgojSrv7iQUDBZz4h6o-vUJUMt2kfNKEcSXmzCZwCxVrE9zlErZfdLUGyE6nYK39rcu2Xtwknmx1URxcuKUv6D4HN4kKycEU8l75986iTq4oS_f1Isd0xVQxmXXc2vL24/s4624/20240306_144112.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4624" data-original-width="3468" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3yCG8nUfHSDBFTJSQA9wegWLMbn1Q-FpqA9g1eEIfLZ2wttQmVdPHBw3JcHizgojSrv7iQUDBZz4h6o-vUJUMt2kfNKEcSXmzCZwCxVrE9zlErZfdLUGyE6nYK39rcu2Xtwknmx1URxcuKUv6D4HN4kKycEU8l75986iTq4oS_f1Isd0xVQxmXXc2vL24/w480-h640/20240306_144112.jpg" width="480" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1w_-GX9gIgbI_quD5PjdPZFUFoVyoFLkaaxdRn5HRKEk7JAP3CX1txPuxgCG-dHUJ6UEJ9JEZ2WmnazmHDTExGC56El1uAjJNPZK-OyCWgDTB-0nD4pncGiqvekc6K0pOn1IERnOk-n0tuJIhMcR2ZtR7NuEmCaWVzmXYMNq8lpdATVC69zECO_4Vo6TQ/s3468/20240310_145730.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="3322" data-original-width="3468" height="614" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1w_-GX9gIgbI_quD5PjdPZFUFoVyoFLkaaxdRn5HRKEk7JAP3CX1txPuxgCG-dHUJ6UEJ9JEZ2WmnazmHDTExGC56El1uAjJNPZK-OyCWgDTB-0nD4pncGiqvekc6K0pOn1IERnOk-n0tuJIhMcR2ZtR7NuEmCaWVzmXYMNq8lpdATVC69zECO_4Vo6TQ/w640-h614/20240310_145730.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">De Skimmia, de Helleborus en de pot met kruiden zijn nog van vorig jaar. </td></tr></tbody></table><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="blogger-post-footer">Bettina Grissen, Bettina schrijft, boekbesprekingen, geschiedenis, onderwijs, yoga, films, religie, Rusland, Italie, koken, tuinieren op het balkon, Steve McQueen, Frankrijk, reizen, stedentrips, kunst, musea, tentoonstellingen</div>Bettina Grissenhttp://www.blogger.com/profile/08024188013121464014noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5020520755335691174.post-19312861357174201322024-03-14T05:30:00.003+01:002024-03-14T09:11:16.988+01:00De winternacht trilogie door Katherine Arden<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFPalO4Tn0OTHSO0uka1ZSvErZknmkhyphenhypheny_UrD-l-tiE9lkz9UjOc68h0n2oaH2O7n-bMDHEqzMyytHkJwjw36biAIbfGUq-Lty-gLyBYyuVzrpyl5JBWnFR37A8mKNdVw5N6fSrDRHMyIkcyJpBqv61HkDwRNd56I6ORtKAWurB_1Uic5Utdu5PNffbG1U/s3662/20240211_105909.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1515" data-original-width="3662" height="132" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFPalO4Tn0OTHSO0uka1ZSvErZknmkhyphenhypheny_UrD-l-tiE9lkz9UjOc68h0n2oaH2O7n-bMDHEqzMyytHkJwjw36biAIbfGUq-Lty-gLyBYyuVzrpyl5JBWnFR37A8mKNdVw5N6fSrDRHMyIkcyJpBqv61HkDwRNd56I6ORtKAWurB_1Uic5Utdu5PNffbG1U/s320/20240211_105909.jpg" width="320" /></a></div>Rusland in de 14e eeuw. Eigenlijk is het dan nog helemaal geen Rusland. Het staat bekend als Roes, een gebied waar de Roes woonden, maar dat schatplichtig is aan de Mongoolse Gouden Horde, de afstammelingen van Djenghiz Khan, die het gebied hadden veroverd. De grootvorsten van Moskou wisten echter steeds meer hun gebied en hun macht uit te breiden om de Mongoolse heersers buiten spel te zetten, tot zijzelf op een gegeven moment tsaar van alle Russen waren. <p></p><p>In de 14e eeuw is het echter nog niet zover. Moskou is wel een belangrijke stad, maar staat nog in de schaduw van Kiev, Novgorod of Vladimir. Het Kremlin, een versterkt deel in de stad, is al wel gebouwd, maar is nog niet de imposante vesting die het later zou worden. </p><p>Roes was al enkele eeuwen Orthodox-Christelijk, maar er was een rijke folklore met bosgeesten, waternimfen en wezens die gezien werden als hoeders van het huis, de haard en het erf. Mensen gingen op zondag naar de kerk, hadden als ze geluk hadden een icoon in huis, maar zetten ook bordjes eten neer als offer voor de wezens die om hen heen leefden.</p><p>In deze tijd laat <b>Katherine Arden</b> haar <b>Winternacht trilogie</b> afspelen, een verhaal vol Russische sprookjes elementen, maar ook met een ferme voet in de geschiedenis van die tijd. Een onweerstaanbare mix, als je het mij vraagt, zeker als het goed wordt uitgevoerd, en dat wordt het zeker!!!</p><p>Let op, ik probeer om zo min mogelijk te verklappen, maar omdat ik alle drie de boeken hier bespreek, kan ik toch al wat meer informatie geven over het verloop van het verhaal dan je misschien zou willen. </p><p><b><br /></b></p><p><b></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjG7qBPKfeBpkbCWd6Zw8B571CPmTshmSmIjKuaP6OEB66qNZSjd1vULVAuh99e1sSvpbSnhQ44f83rpxyVfdae9yEMM1nIL8oBgc-HrkqKZpIzIMP8mCmcxstLIYatMS3z-YpTnXzZHfPmK5Q1fFCRPVGXaLiBZYMdeCiV00CQviweMpY0v8-JMRcMljqj/s2981/20240211_105833.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2981" data-original-width="1918" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjG7qBPKfeBpkbCWd6Zw8B571CPmTshmSmIjKuaP6OEB66qNZSjd1vULVAuh99e1sSvpbSnhQ44f83rpxyVfdae9yEMM1nIL8oBgc-HrkqKZpIzIMP8mCmcxstLIYatMS3z-YpTnXzZHfPmK5Q1fFCRPVGXaLiBZYMdeCiV00CQviweMpY0v8-JMRcMljqj/s320/20240211_105833.jpg" width="206" /></a></b></div><b>De beer en de nachtegaal</b><p></p><p>Het eerste boek speelt zich af in het noorden van Roes, in de bossen, waar het landgoed van heer Pjotr Vladimirovitsj ligt. </p><p>Het is een hard leven, hier in het noorden, waar de winters koud en lang zijn en aan het einde van de winter niemand nog goed te eten heeft. Heer Pjotr is getrouwd met de dochter van grootvorst Ivan I van Moskou. Ivan zat namelijk een beetje met zijn dochter in zijn maag omdat ze vreemd gevonden werd. Pjotr en Marina hielden echter veel van elkaar en waren gelukkig, tot Marina na de geboorte van hun jongste dochtertje Vasilisa (of Vasja voor haar familie) overleed.</p><p>Vasilisa was een bijzonder meisje, meer thuis in het bos dan geneigd om haar verstelwerk te doen. Maar net als alle kinderen hield ze ervan om naar de verhalen en sprookjes van Doenja, de oude min, te luisteren. </p><p>Vasja had ook een goed contact met alle wezens in en om het huis, en in het bos. Voor haar waren dit geen verhalen, zij zag ze werkelijk en sloot vriendschap met hen. </p><p>Vasja's leven gaat echter veranderen als haar vader hertrouwt, met prinses Anna, de dochter van de nieuwe grootvorst. Anna is een kwezel en een verschrikkelijke zeurpiet, zonder enige empathie voor iemand anders. Nog vervelender is het dat vader Konstantin meekomt, een nieuwe fanatieke priester die grote ambities heeft en zich ergert aan de achterlijke plek waar hij nu is. Hij richt zich erop om het achterhaalde idee van offers aan huis- en bosgeesten uit te roeien, en krijgt het aan de stok met Vasja, die weet dat als de beschermende geesten zwakker worden, het kwaad meer kans krijgt. </p><p>Ondertussen begint namelijk de demon van de chaos, de Beer, wakker te worden, terwijl zijn tweelingbroer de god van de winter, probeert om Vasja te beschermen. </p><p><br /></p><p><b></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6cRLJ1CpMQzCAz31xSGgnuAlHDIklTsQZiDHkw5-OKHO6b9WHSlIK79efQUcbLbfRcTYQZv6LIJF4vuSG7HulozFG-342zONjMDlLWe2_auwKgVQXVZqBT-NM0RqLQ6Dq8KCQ2MRHch6XPrKtuPP3C0FYELkwyJyHCC2w-8eGZgm-TJ9kFowodAMP0Ebw/s2838/20240211_105846.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="2838" data-original-width="1803" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6cRLJ1CpMQzCAz31xSGgnuAlHDIklTsQZiDHkw5-OKHO6b9WHSlIK79efQUcbLbfRcTYQZv6LIJF4vuSG7HulozFG-342zONjMDlLWe2_auwKgVQXVZqBT-NM0RqLQ6Dq8KCQ2MRHch6XPrKtuPP3C0FYELkwyJyHCC2w-8eGZgm-TJ9kFowodAMP0Ebw/s320/20240211_105846.jpg" width="203" /></a></b></div><b>Het meisje in de toren</b><p></p><p>De keuze tussen een huwelijk en een klooster beviel Vasilisa niet en zij koos ervoor om weg te trekken, de wijde wereld in. Vasja heeft haar paard Solovey (Nachtegaal) en heeft zich verkleed als jongen om gemakkelijker te kunnen reizen.</p><p>Zij wil naar Moskou, waar haar oudere broer en zuster zijn. Broer Sasha is monnik, maar niet een die alleen maar in zijn kloostercel zit. Hij trekt rond door Roes, in opdracht van de Metropoliet om bondgenoten tegen de Gouden Horde te zoeken, in de hoop dat de grootvorsten het Mongoolse juk kunnen afschudden. </p><p>Olga is ondertussen getrouwd met een prins en heeft twee kinderen. Zij slijt haar dagen in een terem, een afgesloten deel van het huis waar de aristocratische vrouwen in die tijd woonden en geheel afgescheiden van de mannen leefden (dit gebruik is pas door Peter de Grote afgeschaft). </p><p>Er trekken bandieten rond in Roes die dorpen afbranden, en de meisjes meenemen naar de slavenmarkten in het zuiden. Vasja weet enkele meisjes te bevrijden, en komt op haar tocht naar Moskou haar broer en hun neef, grootvorst Dimitri tegen. Dimitri herkent haar niet als meisje en haar broer Sasha belooft tegen beter weten in om haar geheim te bewaren. Gezamenlijk gaan ze naar Moskou, waar Vasja ook haar zus Olga terug ziet. Die maakt zich vooral zorgen over haar reputatie en die van haar zus, is het niet beter als Vasja in een klooster gaat of trouwt?</p><p>Maar kan Vasja zich blijven voordoen als jongen, terwijl vader Konstantin ook in Moskou is, en een onbekende edelman heer Kasjan, ondoorgrondelijke motieven heeft? Vasja heeft Solovey, en de vriendschap van Morozov, maar wat wil de vorstdemon eigenlijk? Ondertussen is er ook de demon Middernacht die af en toe langskomt, heeft Olga's dochtertje Marja misschien dezelfde gave als Vasja en kiezen de Tataren dit moment uit om Moskou aan te vallen. </p><p><b><br /></b></p><p><b></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizUooONFNGFXO5bY430ZGhFO45nRUID3GVJF-1BM0beOSkgegsNSuiD9grZeIUtf-NApC9RltenAaALMi1moIGrrMD97k8Nq0abfskPppfI9-VkxDzTZtjgnLyWpZ1Apeexl8z8mLkco5cD-1HaUnnJ79VpyeywB75A2Qd0NC6XqXrQjyzoJ2OtLU3mqUF/s3180/20240211_105824.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3180" data-original-width="2102" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizUooONFNGFXO5bY430ZGhFO45nRUID3GVJF-1BM0beOSkgegsNSuiD9grZeIUtf-NApC9RltenAaALMi1moIGrrMD97k8Nq0abfskPppfI9-VkxDzTZtjgnLyWpZ1Apeexl8z8mLkco5cD-1HaUnnJ79VpyeywB75A2Qd0NC6XqXrQjyzoJ2OtLU3mqUF/s320/20240211_105824.jpg" width="212" /></a></b></div><b>De winter van de heks</b><p></p><p>In dit laatste boek van de trilogie pakken we de draad op precies waar boek 2 eindigde, met een grote brand in Moskou en dreigend gevaar. Vader Konstantin blijft op Vasja gebeten en zij moet vluchten, maar zal ze in het land Middernacht haar weg weten te vinden? </p><p>Welk bondgenootschappen moet Vasja sluiten en welke strijd zal er worden uitgevochten in Roes? De strijd tussen Russen en Tataren, of ook nog een andere strijd waarin de wezens een rol spelen en waarin de tweelingbroers de Vorstdemon en de Beer keer op keer elkaar proberen af te troeven? </p><p>Welke offers moet Vasja brengen en zal haar lukken om haar rol in de gebeurtenissen te spelen en de juiste keuzes te maken? </p><p>Vasja krijgt te maken met grote verliezen, maar ook onverwachte medestanders en hulp waar ze het niet verwacht had en alles leidt naat een einde dat volkomen bevredigend en mooi is. </p><p>In het begin van dit boek brak mijn hart in duizend stukken, en heb ik zelfs overwogen om niet door te lezen, maar gelukkig heb ik dat wel gedaan, want er komt een perfecte wending, die alles goed maakte.</p><p><br /></p><p><b>Conclusie</b></p><p>Zoals ik zei, als de mix van sprookje en historische achtergrond goed wordt gedaan, is de mix onweerstaanbaar. En deze trilogie is onweerstaanbaar. </p><p>De sfeer van Rusland, alle details van het leven toen en de geschiedenis zijn bijzonder goed getroffen en verwerkt. De sprookjeselementen, Baba Yaga, de Vorstdemon en de Beer, en alle geesten van het bos, het water, het erf en het huishouden vormen een prachtig geheel en vullen naadloos het historische Rusland aan. </p><p>De personages zijn complex, Vasja maakt een ontzettende groei door, van naïef meisje naar volwassen vrouw die gelouterd is door alles wat ze heeft meegemaakt, en die nu precies weet wat ze wil. Ze heeft haar fouten, maar die ziet ze onder ogen. Vasja is een van de meest inspirerende hoofdpersonen die ik ken. </p><p>Andere personages zijn even genuanceerd, niet alleen de mensen, maar ook de de Beer die Chaosdemon is, en de Vorstdemon die koning is van de Winter en de Doden. Zij hebben elkaar nodig, maar ook zij veranderen en groeien. Zij zijn zo interessant omdat ze zo complex zijn. Vasja's relatie met hen is daarom ook zo bijzonder, het is zeker geen clichématig verhaal vol dooddoeners of gemakkelijke oplossingen. </p><p>Geweldig trouwens hoe alle wezens worden beschreven, ik hield van de Paddestoelengeest en zijn trots dat hij Vasja's eerste volgeling was, het sarcasme van Middernacht en de persoonlijkheden van de magische paarden. </p><p>Want oh, laten we het over Solovey hebben, dat geweldige, dappere en leuke paard. Kun je een beetje verliefd worden op een magisch paard? Nou, ik heb drie boeken lang enorm gehouden van Solovey en hij is nog lang bij me gebleven nadat ik de boeken uit had. </p><p>Ik heb met enorm veel plezier deze drie boeken gelezen, die alledrie even goed waren. Ik had eerder dit jaar al een fantasy-trilogie gelezen die ik geweldig vond (<i>Schemering trilogie </i>van <i>V.E.Schwab</i>), maar de <b>Winternacht trilogie </b>van <b>Katherine Arden </b>staat hier nog een flink aantal treden boven. Voor mij was dit perfectie.</p><p><br /></p><p>Originele Engelse titel: The bear and the nightingale (2017)</p><p>Nederlandse uitgave: 2017 door uitgeverij Luitingh-Sijthoff</p><p>Nederlandse vertaling: Inge Boesewinkel</p><p>Bladzijdes: 340</p><p><br /></p><p>Originele Engelse titel: The girl in the tower (2018)</p><p>Nederlandse uitgave 2018 door uitgeverij Luitingh-Sijthoff</p><p>Nederlandse vertaling: Inge Boesewinkel</p><p>Bladzijdes: 373</p><p><br /></p><p>Originele Engelse titel: The winter of the witch (2019)</p><p>Nederlandse uitgave 2019 door uitgeverij Luitingh-Sijthoff</p><p>Nederlandse vertaling: Inge Boesewinkel</p><p>Bladzijdes: 424</p><div class="blogger-post-footer">Bettina Grissen, Bettina schrijft, boekbesprekingen, geschiedenis, onderwijs, yoga, films, religie, Rusland, Italie, koken, tuinieren op het balkon, Steve McQueen, Frankrijk, reizen, stedentrips, kunst, musea, tentoonstellingen</div>Bettina Grissenhttp://www.blogger.com/profile/08024188013121464014noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5020520755335691174.post-74304434005628560822024-03-11T05:30:00.005+01:002024-03-19T08:26:33.958+01:00Regendruppel<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0ZA5LeoV9JYYujZUk4CFuBl3Myhkd5yaXqtiFTy6mwWVtxARvy-v7TDnbJsLhQMzt-mkEUOrRuhg0e1_73AlIWt1YQBIB6JAXWi6bDwRE-kzJFfH9hYQJTWesgj5hFLuMSEzc9cYqad5VnAPEds2UgUJJ-7DGtygQ0vaLHzL7iq-gCnP66bVbn6QrmRGm/s4188/20240306_144015.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4188" data-original-width="3468" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0ZA5LeoV9JYYujZUk4CFuBl3Myhkd5yaXqtiFTy6mwWVtxARvy-v7TDnbJsLhQMzt-mkEUOrRuhg0e1_73AlIWt1YQBIB6JAXWi6bDwRE-kzJFfH9hYQJTWesgj5hFLuMSEzc9cYqad5VnAPEds2UgUJJ-7DGtygQ0vaLHzL7iq-gCnP66bVbn6QrmRGm/w530-h640/20240306_144015.jpg" width="530" /></a></div>Na de regen lag op een blad van een tulp deze mooie waterdruppel.<div><p></p></div><div class="blogger-post-footer">Bettina Grissen, Bettina schrijft, boekbesprekingen, geschiedenis, onderwijs, yoga, films, religie, Rusland, Italie, koken, tuinieren op het balkon, Steve McQueen, Frankrijk, reizen, stedentrips, kunst, musea, tentoonstellingen</div>Bettina Grissenhttp://www.blogger.com/profile/08024188013121464014noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-5020520755335691174.post-42953051634101808122024-03-07T05:30:00.004+01:002024-03-07T17:20:40.694+01:00Wit, Sylvain Tesson<p><b></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXc0t1Fdw2sOY6Qp7M9Cv-PuxcZn8_8PV0zUMqS36yXYAcpQovSVxK1Ux9Vn82p3oRhxYdU-sJmssxj2mE6xVzgaBh5ZazK66VDWM9p9dkN1oWLRmrwevi-L6XOTLOj7LoQ2zvIHqUOQE_ncqQM-Je0HbKrRcZbVxh3mv1A7OCYUTRkFtyuMI0ekgMkK1X/s4481/20240302_130800.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="4481" data-original-width="3190" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXc0t1Fdw2sOY6Qp7M9Cv-PuxcZn8_8PV0zUMqS36yXYAcpQovSVxK1Ux9Vn82p3oRhxYdU-sJmssxj2mE6xVzgaBh5ZazK66VDWM9p9dkN1oWLRmrwevi-L6XOTLOj7LoQ2zvIHqUOQE_ncqQM-Je0HbKrRcZbVxh3mv1A7OCYUTRkFtyuMI0ekgMkK1X/s320/20240302_130800.jpg" width="228" /></a></b></div><b>Sylvain Tesson </b>is bekend van zijn boeken over zijn reizen en zijn avonturen. Zijn boek <i>De sneeuwpanter</i> (in de Himalaya op zoek naar de sneeuwpanter) vond ik weergaloos mooi (<a href="https://bettinaschrijft.blogspot.com/2021/02/de-sneeuwpanter-sylvain-tesson.html">hier</a>), maar ik heb ook veel moois gevonden in <i>Berezina</i> (op de motor de tocht van Napoleon van Rusland terug naar Frankrijk narijden) en <i>Ongebaande paden </i>(lopen door het Franse platteland). <p></p><p>Hij heeft in 2014 een val van grote hoogte gemaakt en is daarbij ernstig gewond geraakt. Bepaalde dingen kosten hem moeite, maar ondanks dat hij bijvoorbeeld niet veel kan tillen, laat <b>Tesson </b>zich niet weerhouden om allerlei reizen en expedities te maken die grote lichamelijke inspanningen vergen. </p><p>Nu is daar zijn nieuwste boek <b>Wit</b>, over een ski tocht over de Alpen. Of liever, een skitocht in meerdere etappes, verdeeld over vier jaar. In 2018, 2019, 2020 en 2021 gaat hij op skies vanaf Menton via de Alpen naar Triest, elke keer een tocht van enkele weken tot twee maanden achtereen. </p><p><b>Tesson</b> is niet alleen, hij begint samen met Daniel Du Luc de Fugeres, een bekende Franse alpinist en berggids. In hun eerste jaar komt er nog iemand bij. Philippe Removille was geinspireerd door het boek Ongebaande paden van <b>Tesson </b>zelf, en onderneemt een tocht en komt bij toeval <b>Tesson</b> en Du Lac tegen. Hij sluit zich bij hen aan en voortaan vormen ze een drietal. </p><p><i>'Wanneer vertrokken?</i></p><p><i>Vorige week. Ik steek de Alpen over in mijn eentje. Ik noem mijn tocht 'Ongebaande pistes', als eerbetoon aan een vent die Frankrijk te voet heeft doorkruist in een boek dat 'Ongebaande paden' heet. </i></p><p><i>'Dat ben ik', zei ik.</i></p><p><i>'Wat een mop', zei Du Lac.</i></p><p><i>'Hoe bestaat het', zei Removille.</i></p><p><i>'We gaan eten', zei Beppe.</i></p><p>Hun tocht gaat over de bergen, zo dicht mogelijk bij de kam, door poedersneeuw en verse sneeuw en ijs. Over vlaktes en over hellingen waar ze moeite hebben zich te houden. Ze ploeteren urenlang door sneeuwstormen en ijzige hagel, moeten goed uitkijken voor spleten en lawines en valpartijen. Ze nemen een enkele keer de bus of een stukje trein om een bepaalde gevaarlijke pas te omzeilen, maar meestal gaan ze ervoor, op hun ski's, waarbij ze op elkaar moeten vertrouwen.</p><p>Ze storten zich elke dag opnieuw in het <i>Wit</i>, zoals <b>Tesson </b>het noemt. De sneeuw die hen helemaal omvat, die alles bepaalt en waar niet aan te ontkomen is. </p><p>En elke keer is het weer een heerlijkheid, een thuiskomst in het paradijs, als ze de deur van een berghut kunnen opendoen, om rust en beschutting te vinden. Sommige berghutten zijn bemand en dan wordt er voor ze gekookt, vaak ook zijn ze de enigen en dan zitten ze soezend bij de kachel, roken een sigaar en lezen. </p><p>Er ontstaat in die dagelijkse tochten een ritme, een routine, een constante die steeds terugkeert. </p><p><i>Wat toerskiën zo uniek maakt, zijn de rituelen. Elke ochtend waren we wel twintig minuten bezig om onze uitrusting in orde te maken volgens een vast ritueel [...] En daarna storten we ons in het Wit, net als de dag ervoor, door op hetzelfde tijdstip over de drempel te stappen. </i></p><p><i>'Het is de eeuwige herhaling', zei ik.</i></p><p><i>'Dat zei je gisteren ook al', zei Removille.</i></p><p>Je moet denk ik houden van de schrijfstijl van <b>Sylvain Tesson</b>, om zijn boeken te waarderen. De combinatie van beschrijvingen van de tocht, literaire verwijzingen en korte dialogen die een soort droge humor vormen, vind ik bijzonder prettig en ik geniet er mateloos van. Af en toe diepzinnige opmerkingen over het leven, met mooie vergelijkingen of een beschrijving van de natuur met een scherpzinnige observatie, zorgen voor een zeer leesbaar geheel. </p><p>Ik zal eerlijk zijn dat dit boek op het einde een beetje inkakt. Dan gaat hij zeuren over de Corona maatregelen en de verschrikkingen van de moderne wereld en daar wordt het niet interessanter van. Maar ondanks dat is er genoeg te genieten in dit boek, ook als je, net als ik, niet eens van bergen, sneeuw of skiën houd. </p><p><br /></p><p>Originele Franse titel: Blanc (2022)</p><p>Nederlandse uitgave 2023 door uitgever De Arbeiderspers</p><p>Nederlandse vertaling: Eef Gratema</p><p>Bladzijdes 255</p><div class="blogger-post-footer">Bettina Grissen, Bettina schrijft, boekbesprekingen, geschiedenis, onderwijs, yoga, films, religie, Rusland, Italie, koken, tuinieren op het balkon, Steve McQueen, Frankrijk, reizen, stedentrips, kunst, musea, tentoonstellingen</div>Bettina Grissenhttp://www.blogger.com/profile/08024188013121464014noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5020520755335691174.post-68982773477975856822024-03-04T05:30:00.004+01:002024-03-05T08:52:03.367+01:00Oproep, wie heeft er een coach nodig?<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCovEDxe5mV67sQ4UlWrfTyEYA5LXIhSzT30xrJYVVi1vtuxfg7ExP-sZcDHlGXFkR_DM9-BOTAYcYRd1jJe4iuNUNMwgCSCp4YdI7SuXEa84QwEe5QJPrZB7q5wxpD40pANLJNQUNigfe6ZtPxGFiA_Rr7I5w60hXx_FhDXXcfjTuuwHy40WKq5l5SU30/s4624/20240220_121039.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="4624" data-original-width="3468" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCovEDxe5mV67sQ4UlWrfTyEYA5LXIhSzT30xrJYVVi1vtuxfg7ExP-sZcDHlGXFkR_DM9-BOTAYcYRd1jJe4iuNUNMwgCSCp4YdI7SuXEa84QwEe5QJPrZB7q5wxpD40pANLJNQUNigfe6ZtPxGFiA_Rr7I5w60hXx_FhDXXcfjTuuwHy40WKq5l5SU30/s320/20240220_121039.jpg" width="240" /></a></div>Ik ben op dit moment bezig met een opleiding tot coach, omdat ik naast mijn werk in het onderwijs ook graag iets anders wil doen. Ik zou het een ideale combinatie vinden om enkele dagen les te geven en enkele dagen de tijd te hebben om mensen te coachen. <p></p><p>In de afgelopen 25 jaar in het onderwijs heb ik al veel mensen begeleid; leerlingen, studenten, stagiairs en nieuwe collega's. Ik kan goed luisteren, tot de kern komen en vragen stellen om mensen tot een bepaald inzicht te laten komen. </p><p>Maar de coachingsopleiding die ik nu volg heeft natuurlijk ook veel andere elementen en daarom is het nodig dat ik oefening krijg. Ik zoek dus mensen die een coachingsvraag hebben en mij de gelegenheid willen geven hierbij te helpen.</p><p><br /></p><p><b>Voor wie?</b></p><p>- Heb je een goede baan en een goed leven, maar heb je toch het idee dat er iets mist en wil je graag onderzoeken wat dat is en wat je eraan kunt doen? </p><p>- Heb je het idee dat je geleefd wordt, dat je van hot naar her rent, en dat je nergens meer tijd voor hebt? Wil je dat veranderen? </p><p>- Merk je dat je niet helemaal weet welke kant je op wil? Je staat op een kruispunt, bijvoorbeeld omdat je kinderen het huis uit zijn en je nu eindelijk tijd voor jezelf hebt, maar je weet niet precies wat je zou willen. </p><p>Dit zijn maar een paar voorbeelden van situaties waarin een coach iets voor je kan betekenen, maar er zijn heel veel alledaagse vragen en problemen waar een coach je bij kan helpen. </p><p><b>Let op</b>, ik volg een opleiding tot coach en niet tot therapeut. Psychische aandoeningen of trauma's liggen ver buiten mijn expertise. </p><p><br /></p><p><b>Hoe gaat coaching in zijn werk?</b></p><p>Een coach luistert naar je om goed helder te krijgen wat je vraag is. Daarna gaan we inventariseren wat je al kunt en doet, en wat je belemmert om iets te bereiken of te veranderen. En dan wordt het heel concreet: welke stappen kunnen er gezet worden? </p><p>Tijdens een coachingstraject bekijken we wat nodig is voor jou en desgewenst passen we de werkwijze aan.</p><p>Het is niet bedoeling dat ik je advies geef, of je vertel wat je moet doen. Ik stel de vragen, zodat je zelf bij het antwoord kunt komen. </p><p><br /></p><p><b>Belangrijk om te weten</b></p><p>Omdat ik nog bezig ben met de opleiding, vraag ik er nog geen geld voor. <b>De coaching is dus gratis.</b> </p><p>Als je in Almere woont, kunnen de gesprekken persoonlijk plaatsvinden, maar als je ergens anders woont, kan het ook <b>online</b>. </p><p>Ga uit van ongeveer 5 gesprekken, maar dit is een gemiddelde. We bekijken samen wat voor jou nodig is. </p><p>Ik zal je tijdens de coaching en na afloop vragen om feedback op mijn werkwijze. Wat gaat goed en wat kan ik verbeteren? Je eerlijkheid hierbij zal ik erg op prijs stellen!</p><p><br /></p><p><b>Contact</b></p><p>Je mag me een mail sturen op aegrissen at gmail punt com. Dan neem ik binnen twee werkdagen contact met je op en bespreken we de bijzonderheden.</p><p>Je mag me ook appen op 06 48 42 60 92. Mij op dit nummer bellen heeft niet zoveel zin omdat het geluid altijd uit staat, maar appjes zie ik vrij snel.</p><p>Mocht je nog vragen hebben, of twijfelen, neem dan contact op en dan bespreken we dit. </p><p>Mocht je zelf geen coaching hoeven, maar wel iemand anders kennen die een coach nodig kan hebben, dan zou ik het heel fijn vinden als je dit bericht wil doorsturen of delen in jouw netwerk. </p><p>Alvast heel erg bedankt!!</p><div class="blogger-post-footer">Bettina Grissen, Bettina schrijft, boekbesprekingen, geschiedenis, onderwijs, yoga, films, religie, Rusland, Italie, koken, tuinieren op het balkon, Steve McQueen, Frankrijk, reizen, stedentrips, kunst, musea, tentoonstellingen</div>Bettina Grissenhttp://www.blogger.com/profile/08024188013121464014noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5020520755335691174.post-21955300804265126992024-02-29T05:30:00.105+01:002024-02-29T05:30:00.261+01:00Helenka, Anna van Suchtelen<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhElkCLwSRSM5PC1HuiTRC8iOkSsm87su2qqpOGnwMejSuEnmnKj1KjBjRNea8-WLKfjX_nEvTMCT3pd5U1FrC5K_rva2WDwLXlFnArqlYGPdPJG7VFpVXE-EbpxaJAOEjUWitO3SgwrGiXcS5zYmdis7y5tuV2ip5QPxrSRqhoIDALXwv-O4LZXa3S3x69/s4222/20240218_113711.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="4222" data-original-width="3016" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhElkCLwSRSM5PC1HuiTRC8iOkSsm87su2qqpOGnwMejSuEnmnKj1KjBjRNea8-WLKfjX_nEvTMCT3pd5U1FrC5K_rva2WDwLXlFnArqlYGPdPJG7VFpVXE-EbpxaJAOEjUWitO3SgwrGiXcS5zYmdis7y5tuV2ip5QPxrSRqhoIDALXwv-O4LZXa3S3x69/s320/20240218_113711.jpg" width="229" /></a></div>Helenka Drecki wordt in 1887 geboren, als de dochter van een welgestelde fabriekseigenaar. Haar vader heeft een suikerfabriek, en is zelf ingenieur. Zijn oudste dochter is een intelligent meisje, dat graag met haar vader tijd doorbrengt in het laboratorium. <p></p><p>De familie is Pools, maar Polen is op dat moment onderdeel van het Russische keizerrijk en Pools onderwijs is bijvoorbeeld verboden. </p><p>Vader Drecki wil echter dat zijn dochter alle kansen krijgt, en zij mag naar een middelbare school in Warschau, waar toch Pools onderwijs gegeven wordt. Vader hoopt dat eens Polen vrij zal zijn en dan zal het land goed opgeleide mensen nodig hebben.</p><p>Op school blijkt dat Helenka goed is in beta-wetenschappen en zij gaat natuur- en scheikunde studeren in Zurich. Hier zijn verschillende goede professoren die de studenten kennis laten maken met hun vak, maar ook met allerlei andere zaken en er is een levendige culturele sfeer onder de studenten. Helenka maakt muziek, gaat op excursies naar de alpen en brengt ongelofelijk veel tijd door in het lab. </p><p>Zij en haar Nederlandse medestudent Teddy van Suchtelen worden verliefd, maar het duurt even voor ze zullen kunnen trouwen. Als Teddy op weg is naar Helenka, breekt de Eerste Wereldoorlog uit, een oorlog die veel invloed zal hebben op de familie. De Russische revolutie die daarna uitbreekt, zal nog meer invloed hebben. </p><p>Helenka en Teddy zijn ondanks de bezwaren van haar familie getrouwd en zijn naar Zweden verhuisd, waar Teddy manager is in een zeepfabriek en Helenka in het laboratorium werkt. Ze krijgen drie zoontjes, maar helaas blijkt ook dat Helenka ziek is. Ze heeft tuberculoze en moet kuren in Zwitserland. Jarenlang zal ze gescheiden zijn van haar familie, Teddy werkt in Zweden en de jongens wonen bij haar ouders in Polen. </p><p>De spanningen tussen Teddy en zijn schoonfamilie lopen steeds verder op en de familie besluit om naar Nederland te vertrekken. Helenka kuurt eerst in Haarlem (zeelucht), maar woont uiteindelijk bij haar gezin in Amsterdam. Hier zal ze in 1925 overlijden. </p><p>Het contact met Polen wordt helemaal verbroken, ondanks dat de jongens in hun hart voor een groot deel Pools zijn. Pas in 1965 zal de oudste zoon Kiki zijn Poolse neef weer ontmoeten en wordt het contact weer hersteld. Dan is het ook Kiki's dochtertje Anna die hoort dat ze een Poolse oma had. </p><p>Helenka was een bijzondere jonge vrouw, intelligent, onbevreesd en met een grote wilskracht. Ze had het geluk dat haar familie rijk genoeg was om haar studie te kunnen betalen en dat haar vader haar alle ruimte gaf, maar haar resultaten heeft ze zelf behaald. Er waren maar twee vrouwelijke studenten in Zurich op het Polytechnikum, maar zij deden op geen enkele manier onder voor de mannen. </p><p>Het is bijzonder interessant om te zien hoe een leven verloopt en hoe de grote gebeurtenissen in de geschiedenis, de revolutie van 1905, de Eerste Wereldoorlog en de Russische revolutie daar invloed op hebben. Ik wist weinig van de geschiedenis van Polen en het is geweldig om te lezen hoe de school van Helenka de inspecteurs om de tuin leidde die moesten controleren of er geen Pools gegeven werd. Ook de Vliegende Universiteit, een verboden universiteit die steeds op een andere plek in Warschau bijeenkwam, kende ik niet, maar ik vind het leuk om zulke nieuwe feiten te leren. </p><p>Marie Curie was als Poolse wetenschapster die tweemaal de Nobelprijs heeft gewonnen het grote voorbeeld voor Helenka. Het is jammer dat haar ziekte er eigenlijk voor heeft gezorgd dat ze de belofte nooit waar heeft kunnen maken. Al dat kuren had weinig zin, tuberculoze wordt veroorzaakt door een bacterie, maar antibiotica was nog lang niet uitgevonden en genezing was dus niet mogelijk. </p><p><b>Anna van Suchtelen</b> heeft met <b>Helenka</b> haar oma tot leven willen wekken en dan de mens achter de familielegende laten zien. Hierin is ze denk ik goed geslaagd. De vorm waarin het boek is geschreven ligt een beetje tussen een roman en een biografie in. Aan de ene kant is het vrij beschrijvend en is er veel door de schrijfster ingevuld, aan de andere kant gaat <b>Anna van Suchtelen </b>wel naar alle plekken waar Helenka is geweest, gebruikt ze bronnen en heeft ze veel achtergrondinformatie. De uitgebreide literatuurlijst achterin maakt dit duidelijk. </p><p>Mijn enige minpunt van het boek zijn de zinnen die vaak heel kort zijn, waardoor het op een gegeven moment vrij staccato wordt. Dit is een schrijfstijlkeuze, denk ik, en een die ik persoonlijk niet zo mooi vindt, maar dit is eigenlijk het enige dat ik op het boek aan kan merken. Verder is het een zeer interessant boek over het leven van een jonge vrouw, tegen de achtergrond van een paar grote historische gebeurtenissen aan het begin van de 20e eeuw. </p><p><br /></p><p>Uitgegeven in 2023 door uitgeverij Cossee</p><p>Bladzijdes: 285</p><div class="blogger-post-footer">Bettina Grissen, Bettina schrijft, boekbesprekingen, geschiedenis, onderwijs, yoga, films, religie, Rusland, Italie, koken, tuinieren op het balkon, Steve McQueen, Frankrijk, reizen, stedentrips, kunst, musea, tentoonstellingen</div>Bettina Grissenhttp://www.blogger.com/profile/08024188013121464014noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5020520755335691174.post-23329130541681564122024-02-26T05:30:00.000+01:002024-02-26T05:30:00.202+01:00Frisse wind in het Singer museum<p></p><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCsjnHvusZPQxyvz226vM3havRXuCYg3tKLiN9MmcliGnsj1icNYa1J94Jy7F7wNr49i5XlZLG9HmBI0mad8LyXud1qsM_C6PVvzVxCeCCplaoH5EHzXfN9LQSbqBo9p_NuU56pknZpNOXKqURecZHv2EcKRGwqBD70lViQBNGuB2WMeHvmpGeL8SoVc13/s1809/20240221_101316.jpg" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1714" data-original-width="1809" height="303" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCsjnHvusZPQxyvz226vM3havRXuCYg3tKLiN9MmcliGnsj1icNYa1J94Jy7F7wNr49i5XlZLG9HmBI0mad8LyXud1qsM_C6PVvzVxCeCCplaoH5EHzXfN9LQSbqBo9p_NuU56pknZpNOXKqURecZHv2EcKRGwqBD70lViQBNGuB2WMeHvmpGeL8SoVc13/s320/20240221_101316.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Anna Ancher en Maria Kroyer op het <br />strand van Skagen door Peder Kroyer 1893</td></tr></tbody></table>In Frankrijk kwam eind 19e eeuw het Impressionisme op, en dat verspreidde zich door Europa. Veel kunstenaars gingen naar Parijs voor inspiratie, maar kwamen terug met de nieuwe ideeen en voerden die in hun eigen land uit. <p></p><p>In het <b>Singer museum</b> in Laren is er nu een tentoonstelling over de Impressionisten uit het noorden. Het is een samenwerking met het <i>Museum Kunst der Westkuste</i> (Alkersym/Fohr) en het <i>Niedersachsisches Museum Hannover</i> en toont werken van Impressionisten uit Nederland, Denemarken en Duitsland.</p><p>De tentoonstelling is verdeeld in een aantal thema's, zoals de zee, de (moes)tuin en de stad, de winter, op het water en licht. Je ziet dat de Impressionisten uit het noorden andere thema's aanboren dan de schilders uit Frankrijk en ook de sfeer en het licht van hun schilderijen zijn anders. </p><p>Mij viel vooral de rust op die uit veel van de schilderijen spreekt, vooral in de Deense werken (alsof het Deense design ook daar al duidelijk te zien was). De kleur blauw is ook veel aanwezig. </p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgB9DBXGWYZrK1UgE150HfbDVhDyCHlFNVi7PDb3ctzGKc6uQH_d31l0S6U3oHfXqo05Gq2AXq_R6RCCEzlwJyXm9J7w8H5c9xAHd1p5NbkEd4bw0k5MXR3NWbGIA570MCsqId5CjjJdwz0_FgU97SGnbSOnJ8tZAzrhJD0UepOAvmZPyyTve6ip-aem_sQ/s3592/20240221_102357.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2532" data-original-width="3592" height="452" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgB9DBXGWYZrK1UgE150HfbDVhDyCHlFNVi7PDb3ctzGKc6uQH_d31l0S6U3oHfXqo05Gq2AXq_R6RCCEzlwJyXm9J7w8H5c9xAHd1p5NbkEd4bw0k5MXR3NWbGIA570MCsqId5CjjJdwz0_FgU97SGnbSOnJ8tZAzrhJD0UepOAvmZPyyTve6ip-aem_sQ/w640-h452/20240221_102357.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Schevingen, strand, Wassily Kandinsky, 1904</td></tr></tbody></table><br /><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK0AuOx6li2rQCui4gHlzedjW09uHwAprxhN-3oYAII5r4cm_dq_mPLSFoDTmyz62uO3r6yTajR6Pu8NCiw8aBXmH5wtNVkm5lFI1CTwZpQOHxVBqSjFH5XcP7k3azJMB2taZiR3CeUVE0zKek0JCSRVL70cv2dttmninARLCOWddYOnQIeAKe1lJ_wxpe/s4242/20240221_102258.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2941" data-original-width="4242" height="444" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK0AuOx6li2rQCui4gHlzedjW09uHwAprxhN-3oYAII5r4cm_dq_mPLSFoDTmyz62uO3r6yTajR6Pu8NCiw8aBXmH5wtNVkm5lFI1CTwZpQOHxVBqSjFH5XcP7k3azJMB2taZiR3CeUVE0zKek0JCSRVL70cv2dttmninARLCOWddYOnQIeAKe1lJ_wxpe/w640-h444/20240221_102258.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Dame aan het strand van Viareggio, Isaac Israels, 1930</td></tr></tbody></table><br /><p>Er zijn schilderijen te zien van onder andere Jo Koster, Anton Mauve, Isaac Israels en George Breitner, Deense schilders als Viggo Johansen en Peder Severin Kroyer en Duitse schilders als Max Lieberman en Max Slevogt. </p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEix4zkiUtEe7Cey_y4Obwu2ct290ZH5850aPapvMK7AGcvHoTtVwYSR7nnTKnbSd4K-kM-QDq8vdjZ9vYleobS1Xt1c6xMGImNVIot_dNRUZLL6q2FRI4cuCe8CEysK3rXMUP5wu_N1gL_JppmeJxJZxMG89zAtMsK5mvDSJwVP1GSJypbZrrgsv8aEbBgn/s2058/20240221_101727.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1330" data-original-width="2058" height="414" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEix4zkiUtEe7Cey_y4Obwu2ct290ZH5850aPapvMK7AGcvHoTtVwYSR7nnTKnbSd4K-kM-QDq8vdjZ9vYleobS1Xt1c6xMGImNVIot_dNRUZLL6q2FRI4cuCe8CEysK3rXMUP5wu_N1gL_JppmeJxJZxMG89zAtMsK5mvDSJwVP1GSJypbZrrgsv8aEbBgn/w640-h414/20240221_101727.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Witte papavers, Karl Hagenmeister, 1881</td></tr></tbody></table><br /><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3WSDjrtzF6BuN7MfdX44TEIcuwdr8NTjMRDjRZ8IGRwt7CEsbE2UIotPsFJQJyvsZi4Hy6LhZtyfXmlwXmLY-lQE4TqzICSbYgGy_DGdsyd89Vhdf6htGoY_QyQY16I4LJoLSyZDZoL-emTF9Zom_88CBTPVhpSrY7uGQnTEYDceCE8XaChx9Ml3nFUS0/s2265/20240221_101409.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2265" data-original-width="1874" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3WSDjrtzF6BuN7MfdX44TEIcuwdr8NTjMRDjRZ8IGRwt7CEsbE2UIotPsFJQJyvsZi4Hy6LhZtyfXmlwXmLY-lQE4TqzICSbYgGy_DGdsyd89Vhdf6htGoY_QyQY16I4LJoLSyZDZoL-emTF9Zom_88CBTPVhpSrY7uGQnTEYDceCE8XaChx9Ml3nFUS0/w530-h640/20240221_101409.jpg" width="530" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Droogplaats voor visnetten op Skagen, Viggo Johansen, 1890</td></tr></tbody></table><p><br /></p><p>Ik houd van de Impressionisten en ik vind het in deze tentoonstelling vooral mooi hoe je weer nieuwe inzichten krijgt en vooral nieuwe schilderijen ziet. </p><p>Door de schilders uit deze drie landen naast elkaar te hangen, zie je duidelijk dat de Impressionisten hier een eigen stijl hadden en binnen het Impressionisme een eigen groep vormden. </p><p>Bovendien is het leuk om bekende werken die je al vaker hebt gezien weer eens in een ander verband te zien. Op die manier kijk je er toch weer fris tegenaan.</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheh-V7O3g2ViR6jIcPp9mwS3_gqoR6qKJjNYjdfjk4Ah4ARa2m8_IZVLcdlxPl6smXRXvFCkgTI-JHn6VvBbVEcb1c295mXN_486HWPvglgb4ehDaGhOm2E5qgn5d4gnSRAs7QfZAlAr6RPOKPkZ6YgAK9h9FRF1vlE0_EwayR6TKYZXwFliRrO1grLQzD/s3215/20240221_102050.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2100" data-original-width="3215" height="418" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheh-V7O3g2ViR6jIcPp9mwS3_gqoR6qKJjNYjdfjk4Ah4ARa2m8_IZVLcdlxPl6smXRXvFCkgTI-JHn6VvBbVEcb1c295mXN_486HWPvglgb4ehDaGhOm2E5qgn5d4gnSRAs7QfZAlAr6RPOKPkZ6YgAK9h9FRF1vlE0_EwayR6TKYZXwFliRrO1grLQzD/w640-h418/20240221_102050.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Meisje voor de leeuwenkooi, Max Slevogt, 1901</td></tr></tbody></table><br /><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6qSkeFVEs1bqOqCtlqPxrb5FXcRBfH29bJvKqZDH3rY6DASHBFKb8MUUjSDv_hrlcDCXjqOTdQsgFzwWXR5AigHGZlvv-iwAUKPrBqFkUFJQSY6Jgzx9dlzaTlBcHIsGldK98y3oSWzXlXM1t5549DS_RUgjv98lTrxJqoPrTe37ZPTqgfnI9Nbk4gDoM/s2134/20240221_102459.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2134" data-original-width="1660" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6qSkeFVEs1bqOqCtlqPxrb5FXcRBfH29bJvKqZDH3rY6DASHBFKb8MUUjSDv_hrlcDCXjqOTdQsgFzwWXR5AigHGZlvv-iwAUKPrBqFkUFJQSY6Jgzx9dlzaTlBcHIsGldK98y3oSWzXlXM1t5549DS_RUgjv98lTrxJqoPrTe37ZPTqgfnI9Nbk4gDoM/w498-h640/20240221_102459.jpg" width="498" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Het frisse, vroege voorjaar op de Scheveningen pier, Isaac Israels, z.d.</td></tr></tbody></table><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="text-align: left;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="text-align: left;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="text-align: left;"><b>Frisse wind</b> is nog tot 5 mei 2024 in het <b>Singer museum</b> in Laren te zien.</span></div><p><br /></p><div class="blogger-post-footer">Bettina Grissen, Bettina schrijft, boekbesprekingen, geschiedenis, onderwijs, yoga, films, religie, Rusland, Italie, koken, tuinieren op het balkon, Steve McQueen, Frankrijk, reizen, stedentrips, kunst, musea, tentoonstellingen</div>Bettina Grissenhttp://www.blogger.com/profile/08024188013121464014noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5020520755335691174.post-6913663355733565562024-02-22T05:30:00.002+01:002024-02-22T05:30:00.140+01:00The weaver and the witch-queen, Genevieve Gornichec<p><b></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2VX7Yti5rrSGxJ41nu2zXZFrpHjzrNgvbfy90L66IapJny77AT4k07-EkVTL96LddfdOC10Swa9e6zzJRxUdvXyyH5IL4Po88bU5XnYkZR2h8QEJ_aZBv95rL3hThu6XWV9ORyBj8bKQfJSciV27Q-CXbtCp0gb6L1Keck0uDqpvdtRueMNKlt7IIUUD1/s4142/20240202_133701.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="4142" data-original-width="2988" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2VX7Yti5rrSGxJ41nu2zXZFrpHjzrNgvbfy90L66IapJny77AT4k07-EkVTL96LddfdOC10Swa9e6zzJRxUdvXyyH5IL4Po88bU5XnYkZR2h8QEJ_aZBv95rL3hThu6XWV9ORyBj8bKQfJSciV27Q-CXbtCp0gb6L1Keck0uDqpvdtRueMNKlt7IIUUD1/s320/20240202_133701.jpg" width="231" /></a></b></div><b>Het verhaal</b><p></p><p>Drie meisjes zijn dikke vriendinnen. De zussen Oddny en Signy zijn dochters van een boer, en Gunnhild's vader is de lokale heer. Gunnhild's moeder heeft weinig geduld en nog minder liefde voor haar dochter en laat haar dit op alle mogelijke manieren merken. </p><p>Tijdens een grote bijeenkomst is er een oude zieneres die mensen de toekomst komt voorspellen de drie meisjes gaan ook naar voren, maar al snel blijkt dat er met hun toekomst iets aan de hand is. De zieneres weigert er verder uitspraak over te doen, maar het leed is geschied, er rust nu een soort schaduw over de drie en hun huwelijkskansen zijn meteen een stuk lager. De drie meisjes besluiten dan om een eed te zweren aan elkaar, als hun toekomsten met elkaar verbonden zijn, dan zijn zij dat ook. Ze beloven elkaar nooit in de steek te laten. </p><p>Ondertussen ziet Gunnhild een uitweg uit het naargeestige leven thuis. Zij wil met de zieneres meegaan om van haar de vaardigheden te leren en de magie die nodig is om een eigen toekomst te creëren. Twaalf jaar lang zal ze bij de zieneres wonen en zich bekwamen als heks. </p><p>Signy en Oddny gaan met hun ouders terug naar de boerderij en hebben beiden een heel ander beeld van de toekomst. Oddny wil een rustig leven op de boerderij en zich bekwamen in de geneeskunst, en Signy wil het liefst een machtige man aan de haak slaan. </p><p>Maar op een kwade dag, zo'n twaalf jaar na de bloedeed die de drie vriendinnen gezworen hebben, komt er een groep overvallers bij de boerderij van Signy en Oddny. Hun ouders worden gedood en Signy wordt meegevoerd om verkocht te worden. Oddny weet te ontkomen, maar wil dan nog maar een ding; Signy terugvinden. </p><p>Gunnhild is door haar magische gaven op de hoogte van de aanval en wil Oddny helpen om haar zus terug te vinden. Zij sluit een overeenkomst met Erik Bloedbijl, zoon van de koning. Haar magische gaven om hem te beschermen, in ruil voor zijn hulp om Signy terug te vinden. Erik en Gunnhild zijn niet echt dol op elkaar en hun samenwerking begint nogal moeizaam, maar als ze hun doelen willen bereiken en het gevaar willen afwenden, moeten ze elkaar leren vertrouwen en samenwerken. </p><p><br /></p><p><b>Historische achtergrond</b></p><p>Al sinds de 8e eeuw gingen groepen uit Scandinavie uit op rooftochten. Deze vikingen kwamen met hun schepen in heel Europa en nog verder, soms om te handelen, en vaak om te plunderen. Kloosters en steden werden aangevallen, de kostbaarheden meegenomen en de inwoners vaak weggevoerd als slaven. De Vikingen en hun plundertochten waren gevreesd in heel Europa. </p><p>Noorwegen in de 10e eeuw was een land dat niet bepaald stabiel was. Koning Harald Fijnhaar had net een groot deel van het land onder zijn gezag verenigd, maar dit was nog niet heel zeker en er waren opstanden en pogingen tot staatsgreep. Toen hij overleed, nam zijn zoon Erik de troon over, maar hij was niet in staat die te behouden. Hij begon oorlogen met zijn broers, en uiteindelijk werden Erik en Gunnhild verbannen uit Noorwegen. </p><p>Ze trokken naar Orkney en na de dood van Erik zou Gunnhild naar Denemarken gaan en uiteindelijk zou haar zoon op de Noorse troon komen. </p><p>Het verhaal van Gunnhild en Erik Bloedbijl wordt verteld in de IJslandse sagen, maar we weten niet helemaal zeker hoe historisch die sagen zijn. Er is veel onduidelijk en veel sagen spreken elkaar tegen. Gunnhild wordt in de sagen behoorlijk negatief afgeschilderd, als een gevaarlijke en koude vrouw met een branden de ambitie, die zich door niets zou laten weerhouden. Bovendien was ze een gevaarlijke heks. Nu zijn de IJslandse sagen geschreven door mensen die uit Noorwegen gevlucht waren voor Harald Fijnhaar en zij waren ook diens zoon en zijn vrouw niet heel gunstig gezind. </p><p><br /></p><p><b>The weaver and the witch-queen</b></p><p>Van <b>Genevieve Gornichec</b> las ik eerder <i>The witch's heart </i><a href="https://bettinaschrijft.blogspot.com/2021/05/the-witchs-heart-genevieve-gornichec.html">(hier)</a>, dat een hervertelling van de Noorse sagen is. Een prachtig boek dat ik vanaf de eerste zin schitterend vond en dat een van de mooiste boeken van 2021 voor mij was. </p><p><b>The weaver and the witch-queen</b> is geen mythologische hervertelling, het is een historische roman met enkele fantasy elementen. Ik wist niet helemaal wat ik kon verwachten en ik had even nodig om in het verhaal te komen. Dit kwam ook omdat het een beetje langzaam op gang komt, het pakte me niet vanaf de eerste zin zoals het verhaal over Angrboda. Maar uiteindelijk vond ik het wel een erg mooi boek. </p><p>Dit komt ten eerste omdat de historische achtergrond heel goed wordt beschreven. Het dagelijks leven in de 10e eeuw in Noorwegen; de realiteit van de rooftochten, de kleding, de katten, de huizen en alles wat karakteristiek was aan het leven in die tijd komt voorbij. En niet in de vorm van een lezing of info-dump, maar heel gewoon in de details zodat het je geen moment uit het verhaal haalt, maar je juist dieper meeneemt naar de 10e eeuw. </p><p>Het fantasy-element is niet heel groot, maar ik noem het wel omdat er magie in het verhaal voorkomt en hekserij. Ik vond dit echter passen binnen de tijd en plaats waarin het zich afspeelde en voor mij is <b>The weaver and the witch-queen</b> dan ook meer een historische roman dan een fantasy-verhaal. En als historische roman vond ik dit boek heel erg geslaagd. </p><p>Er zijn een paar kleine minpuntjes, maar die hebben voor een deel te maken met persoonlijke smaak. Ik vind het plot van vijanden die geliefden worden meestal vervelend, en het kon me in dit boek niet boeien. Het gekibbel tussen Erik en Gunnhild kwam vrij puberaal over, ondanks het feit dat ze beiden volwassen zijn als ze elkaar ontmoeten. Gelukkig stopt dit op een gegeven moment, maar het duurde wel iets te lang. </p><p>Ik had ook graag iets meer gelezen over de opleiding die Gunnhild kreeg. Ze gaat mee met de zieneres en opeens maken we een sprong van 12 jaar, en wat daar tussenin is gebeurd, weten we niet. Het kan zijn dat hier weinig informatie over bekend is en dat <b>Genevieve Gornichec</b> hier geen rare dingen over wilde zeggen en het dus expres in het ongewisse heeft gelaten, maar ik vond het wel jammer. </p><p>Dit zijn echter maar kleine dingen in een roman die ik verder goed in interessant vond. Kortom, ik heb van <b>The weaver and the witch-queen</b> genoten en heb me even helemaal laten meevoeren naar de 10e eeuw in Noorwegen en de levens van Gunnhild en Oddny. Aanrader. </p><p><br /></p><p>Uitgegeven in 2023</p><p>(Nog) niet uitgegeven in het Nederlands</p><p>Bladzijdes: 412</p><div class="blogger-post-footer">Bettina Grissen, Bettina schrijft, boekbesprekingen, geschiedenis, onderwijs, yoga, films, religie, Rusland, Italie, koken, tuinieren op het balkon, Steve McQueen, Frankrijk, reizen, stedentrips, kunst, musea, tentoonstellingen</div>Bettina Grissenhttp://www.blogger.com/profile/08024188013121464014noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5020520755335691174.post-73854804483138460752024-02-20T11:37:00.000+01:002024-02-20T11:37:09.327+01:00Nieuw<p><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjc8sKRIR7gWEFZxbDMDvwN-qvtAMh8TUUM3u7D7umyfLzZ6DCyvG51Dr_OhbtOgHOyu6EQc8_CR56oUAlkDCmttgPAmaUNxPO7dTuSLaMhTYDeUupLnJXWuUVDP20LXzqhUj0w6FWNebRDZBTK4vipBb3sm8Kj_fVPFkfjyIUHaaE_5rKdyGq64Xbhme_J/s4624/20240220_105645.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="3468" data-original-width="4624" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjc8sKRIR7gWEFZxbDMDvwN-qvtAMh8TUUM3u7D7umyfLzZ6DCyvG51Dr_OhbtOgHOyu6EQc8_CR56oUAlkDCmttgPAmaUNxPO7dTuSLaMhTYDeUupLnJXWuUVDP20LXzqhUj0w6FWNebRDZBTK4vipBb3sm8Kj_fVPFkfjyIUHaaE_5rKdyGq64Xbhme_J/s320/20240220_105645.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Tulpen en narcissen, denk ik...</td></tr></tbody></table>Het is vakantie en eindelijk een moment rust in een weer heel hectische periode. De afgelopen weken was er geen normale lesweek, met de toetsweek, de open dagen, rapportvergaderingen, profielwerkstukken enzovoort. Het was zo druk dat het eerlijk gezegd totaal niet leuk meer was. </p><p>Maar nu vakantie, tijd voor enige rust en reflectie. De tijd om in alle rust vragen te stellen en de tijd te nemen om antwoorden te vinden. Maar vooral de tijd om energie op te doen. Ik heb een paar dingen gepland, maar niet teveel, een afspraak met een vriendin, een Franse les en een museumbezoek. Genoeg tijd over om te lezen, te wandelen en te rommelen in huis. </p><p>Door de regen heb ik weinig zin om op het balkon te werken, maar hopelijk als het een moment droog is, kom ik daar wel aan toe. Dode planten van de winter wegdoen, kijken wat er nodig is voor de lente enzovoort. </p><p>Ondertussen zag ik in de bakken met de bollen allerlei leuke dingen gebeuren. Al sinds december is er groen te zien, maar de afgelopen week is dat enorm gegroeid. Gisteren zag ik ook voor het eerst iets paars, dus de eerste krokusjes komen boven! En in een van de bakken zag ik al een begin van een blauw druifje. </p><p>Het duurt nog even voor er meer boven komt, maar het is leuk om in ieder geval al iets te zien. Ik heb ook geen idee meer wat ik in elke pot gepoot heb, dus het is gewoon een leuke verrassing om te zien wat er allemaal gaat gebeuren. </p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsPtpoGGlSfqePQSKkyhmKIgdM6zOlQbc4mbp6wXUPwiArss6HRu2xsQNhHDOUZ22AErjEnYSlUbHCgf4bP662etpnVuVHYrK-lV35Vf-G4d4QIJioGPnjtXthUeRPI2r8EAtd-1H5JtI5DF1HoRtm2CznqYLuUxMSM6pvu_syIDqTnq2yxvzc7JUNM-tK/s4624/20240220_105654.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="4624" data-original-width="3468" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsPtpoGGlSfqePQSKkyhmKIgdM6zOlQbc4mbp6wXUPwiArss6HRu2xsQNhHDOUZ22AErjEnYSlUbHCgf4bP662etpnVuVHYrK-lV35Vf-G4d4QIJioGPnjtXthUeRPI2r8EAtd-1H5JtI5DF1HoRtm2CznqYLuUxMSM6pvu_syIDqTnq2yxvzc7JUNM-tK/w480-h640/20240220_105654.jpg" width="480" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Een begin van de krokusjes :-)</td></tr></tbody></table><br /><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsmKHJ8bVTl6OuA0tdLjnGJPqeWadQIEGHK6TjdrJFkQ7j9H4BiuiZb6u9oZVyiWXs0fJGiwJ_DBXvV-rS8nATkG7s5mbRdQQxTM5OJ2zX5Hiw8umcGS87lv1X0AONTUAEk8ADt4qRn52EJdg0p41xMO90zbOraQREHl3FRmV8lajwxz-KlIFGH3t0f3Iy/s4624/20240220_105722.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="4624" data-original-width="3468" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsmKHJ8bVTl6OuA0tdLjnGJPqeWadQIEGHK6TjdrJFkQ7j9H4BiuiZb6u9oZVyiWXs0fJGiwJ_DBXvV-rS8nATkG7s5mbRdQQxTM5OJ2zX5Hiw8umcGS87lv1X0AONTUAEk8ADt4qRn52EJdg0p41xMO90zbOraQREHl3FRmV8lajwxz-KlIFGH3t0f3Iy/w480-h640/20240220_105722.jpg" width="480" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Geen idee wat dit is, narcissen denk ik.</td></tr></tbody></table><br /><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEWlrtxnnEB8ChKBw2ZTPZ65is4d1Lg3bRxaors-aYJOzf_swNk4Q-IXtveqcoucEmX-WSsbdP7PGVm5FioCaS09XajPqfMYTFaCgeKC4hCRRTIrIHo4_1kn-a90jyTib2aAUFpNF8eshzU6LuFAMLCeMlDYAmozQH6s7lJmXzpuZ3LGFMX95DdFkBhMDh/s4624/20240220_105726.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="4624" data-original-width="3468" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEWlrtxnnEB8ChKBw2ZTPZ65is4d1Lg3bRxaors-aYJOzf_swNk4Q-IXtveqcoucEmX-WSsbdP7PGVm5FioCaS09XajPqfMYTFaCgeKC4hCRRTIrIHo4_1kn-a90jyTib2aAUFpNF8eshzU6LuFAMLCeMlDYAmozQH6s7lJmXzpuZ3LGFMX95DdFkBhMDh/w480-h640/20240220_105726.jpg" width="480" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Tulpen en blauwe druifjes en misschien ook nog andere bollen.</td></tr></tbody></table><br /><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPjTIgsVk63RYi8jG-nMN1U5OTmvgf81yJFzu0UuuvYZZFNnebngwNx-pebVX0q_ungTYUiJ2UYWFOnRCgrAKZ0OD6P9djHMPEHCJy3T4_rqHQR81d4cg4h7VtAKLjmHF_AmcZW0wvjpAgsExOYqsmSEFDoVxUjMtpjBZJqoK4G-fUv0tw9F31EvO2jaxc/s4624/20240220_105735.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="4624" data-original-width="3468" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPjTIgsVk63RYi8jG-nMN1U5OTmvgf81yJFzu0UuuvYZZFNnebngwNx-pebVX0q_ungTYUiJ2UYWFOnRCgrAKZ0OD6P9djHMPEHCJy3T4_rqHQR81d4cg4h7VtAKLjmHF_AmcZW0wvjpAgsExOYqsmSEFDoVxUjMtpjBZJqoK4G-fUv0tw9F31EvO2jaxc/w480-h640/20240220_105735.jpg" width="480" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Hoera, een eerste blauw druifje!!</td></tr></tbody></table><p><br /></p><div class="blogger-post-footer">Bettina Grissen, Bettina schrijft, boekbesprekingen, geschiedenis, onderwijs, yoga, films, religie, Rusland, Italie, koken, tuinieren op het balkon, Steve McQueen, Frankrijk, reizen, stedentrips, kunst, musea, tentoonstellingen</div>Bettina Grissenhttp://www.blogger.com/profile/08024188013121464014noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5020520755335691174.post-45087198050146421962024-02-15T05:30:00.199+01:002024-02-15T12:49:41.277+01:00De Romanovs na de val, Helen Rappaport<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm_W-sub6cDHkKDKf5ZDzHNJLN01SSoT5fEFvg4qzThE7bdzT4I6fzhl0GG02LnjMl4ymS29dadaqZBx3bbYyHK15fSE7ATBoJwpGvqfQ5ozzm9263HP1qHjWS4mfv4hMaLu7qlpQ-7ztR4VzY207g5VLJwqaoAukxbOTA1JQOhuJecj4Tmpuo-2dsOHH_/s3277/20240211_105814.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="3277" data-original-width="2124" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm_W-sub6cDHkKDKf5ZDzHNJLN01SSoT5fEFvg4qzThE7bdzT4I6fzhl0GG02LnjMl4ymS29dadaqZBx3bbYyHK15fSE7ATBoJwpGvqfQ5ozzm9263HP1qHjWS4mfv4hMaLu7qlpQ-7ztR4VzY207g5VLJwqaoAukxbOTA1JQOhuJecj4Tmpuo-2dsOHH_/s320/20240211_105814.jpg" width="207" /></a></div>Op een gegeven moment was de grap in de jaren '20 dat elke taxichauffeur in Parijs een gevluchtte Russische graaf of grootvorst was. Er zit echter in dit grapje een kern van waarheid, want na de Russische Revolutie kwamen er veel Russen in Parijs terecht die toch ergens werk moesten vinden. Maar waarom kwamen er zoveel naar Parijs en hoe verging het de Russische vluchtelingen daar?<p></p><p>Parijs was al vanaf het midden van de 19e eeuw de stad waar je als aristocraat of als rijk persoon je heel goed kon vermaken. Er was niet alleen voldoende kunst om een liefhebber zoet te houden, maar er waren couturiers en juweliers en dure winkels vol meubels, tapijten, vazen en snuisterijen waar je alles kon kopen wat je hart begeerde en tot slot waren er ook nog nachtclubs, bordelen en kroegen voor als je nog wat ander vermaak zocht.</p><p>De Russische aristocratie kwam graag naar Frankrijk, en naar Parijs in het bijzonder. De Grootvorsten, familieleden van de tsaar, namen hun intrek in de duurste hotels, bezochten voorstellingen en behingen hun maitresses met juwelen van Cartier. Hun uitspattingen waren zo berucht dat er sinds 1860 zelfs een <i>La Tournee des Grands Ducs</i> bestond, waarbij je als toerist de minder gebaanden paden kon gaan, in het voetspoor van de grootvorsten naar al die nachtclubs en bordelen.</p><p>Maar ook de kunstenaars kwamen graag naar Parijs en werden beroemd en geliefd. Vele Russisch-Joodse kunstenaars, zoals Chagall en Soutine, die in hun vestigingsgebied in Rusland weinig mogelijkheden hadden, konden in Parijs ongestoord hun kunst uitoefenen, zij het dan vaak wel in grote armoede. Sergei Diaghilev zorgde met de oprichting van het <i>Ballet-Russes</i> voor een ware rage voor Russische zaken, al viel zijn moderne ballet <i>Sacre du Printemps</i> in 1913 niet heel erg in de smaak.</p><p>Na 1905 kwamen er ook veel revolutionairen naar Parijs, op de vlucht voor de tsaristische geheime dienst, waarbij elke groepering haar eigen cafe's en ontmoetingsplaatsen had om daar somber wodka te drinken en te hopen op een omwenteling. </p><p>Kortom, voor de Eerste Wereldoorlog was Parijs een toevluchtsoord voor Russen van alle politieke kanten, van aristocraten tot straatarme schilders en alles ertussenin. </p><p>Toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak, vertrokken veel Russen echter weer naar Rusland, maar toen in oktober 1917 de Bolsjewieken de macht overnamen, kwamen zij in de problemen. Veel aristocraten en leden van de familie Romanov probeerden nog weg te komen. Sommigen is dat gelukt via de het noorden via Finland, anderen richting het zuiden via de Krim, anderen via Vladiwostok en dan naar China/Japan. Velen is het niet gelukt en zij werden in de eerste maanden gevangen gezet en vermoord. </p><p>Degenen die wisten te ontkomen, hadden vaak maar weinig mee kunnen nemen, enkele juwelen en wat contant geld, wat snuisterijen of een fotoalbum. De rest was achtergebleven in Rusland. Toegang tot hun bankrekeningen hadden ze niet meer, want die waren bevroren en geconfisqueerd door de Sovjetregering. Zij kwamen volkomen berooid aan en moesten een nieuw thuis zien te vinden. Parijs werd gezien als een goede optie omdat velen van hen Frans spraken en zich hier hopelijk konden redden. </p><p>Velen konden de verandering niet aan en klampten zich vast aan hun oude waardigheid, en voelden zich vernederd door het feit dat ze nu werk moesten zoeken. Maar een groot aantal wist zich wel aan te passen en gebruikten de vaardigheden die ze hadden. Veel aristocratische vrouwen konden goed handwerken en gebruikten hun naai- en borduurtechnieken in de grote Parijse modehuizen. Ook als model waren de Russische aristocrates gewild.</p><p>Lastiger was het voor de gewone Russen die Rusland uitvluchten. Frankrijk kon na de Eerste Wereldoorlog nieuwe arbeiders gebruiken en heette hen welkom, maar ook hier waren er velen die ervan droomden snel weer terug te kunnen naar Rusland. Velen hadden niks aan hun opleiding omdat hun diploma's niet erkend waren, of omdat je Frans staatsburger moest zijn om bepaalde beroepen te mogen uitoefenen.</p><p>Duizenden Russische mannen werkten in de Renault-fabrieken en duizenden gezinnen woonden in de wijk Billancourt. Hier was een soort klein-Rusland, waar Russische winkels en kappers en tandartsen te vinden waren. Je hoefde hier geen Frans te spreken en van integratie was weinig sprake. </p><p>Veel Russen vonden werk in de restaurants, als portier of bordenwasser, als straatveger of bagagesjouwer, het werk was zwaar en leverde weinig op. Een fijnere optie was het examen voor taxi-chauffeur afleggen, zodat je iets meer je eigen baas was en misschien zoveel kon verdienen dat je eens je eigen taxi kon kopen. Op een gegeven moment waren waarschijnlijk tussen de 3000 en 5000 Russische taxichauffeurs, een van hen was de schrijver Gaito Gazdanov. Er zat dus zeker een kern van waarheid in het idee dat elke taxi chauffeur in Parijs een Russische grootvorst was. Misschien niet altijd een grootvorst, maar wel vaak een Rus.</p><p>De Russische vluchtelingen zaten in een spagaat, aan de ene kant wilden ze terug naar Rusland, maar ondertussen werd de Sovjet-Unie officieel door Frankrijk erkend en raakten veel gevluchtte Russen daardoor statenloos. Sommige klampten zich vast aan het verleden terwijl ondertussen de jongere generatie beter Frans sprak dan Russisch en liever Frans staatsburger wilde worden. </p><p>Ondertussen was er ruzie in de Romanov-familie over wie de echte opvolger van de tsaar zou zijn, waren er Russen die in het fascisme een redelijk alternatief tegen het communisme zagen en probeerde de Sovjets spionnen te werven, met wisselend succes. </p><p>Naarmate de economische crisis van de jaren '30 echter nijpender werd, kwam er steeds meer bezwaar tegen de buitenlanders die Fransen banen hadden ingepikt en werden de Russen vaak als eerste ontslagen. Sommigen probeerden richting Amerika te gaan, terwijl anderen overwogen om toch terug te keren naar de Sovjet-Unie. </p><p><b>Helen Rappaport </b>is een Engelse historica die al meerdere boeken over de Romanovs heeft geschreven. Ik vind haar boeken altijd interessant en goed geschreven en vol van interessante details en anekdotes. <b>De Romanovs na de val</b> is hierop geen uitzondering. Heel mooi maakt ze duidelijk hoe de Russen in Parijs zich konden uitleven voor de Revolutie, wat het contrast alleen maar groter maakte. </p><p>Bannelingen die zich niet weten aan te passen zijn een soort drijfhout, zij laten zich meevoeren op de stroom van herinneringen en heimwee naar vroeger. Maar er waren ook mensen die de schouders eronder zetten en hun best deden er iets van te maken, in moeilijke omstandigheden. Zij richtten organisaties op om hun mede-vluchtelingen te helpen, klaagden niet over het verlies van hun privileges, maar deden wat er gedaan moest worden.</p><p><b>De Romanovs na de val </b>gaat zeker niet alleen over de Romanovs of alleen over de aristocratie, maar over al die Russen die na de Revolutie niet in Rusland konden blijven. Ik wist wel dat er veel Russen naar Parijs waren gegaan, maar ik wist niet werkelijk hoe nijpend en moeilijk hun situatie was en hoe divers de groep Russen in Parijs eigenlijk was. Ik heb me ook nooit echt gerealiseerd hoeveel Russen er eigenlijk in Parijs waren, nl tussen de 40.000 en 50.000. Het kan niet anders dan dat deze groep een stempel heeft gedrukt op Parijs en hier tot op de dag van vandaag restanten van te vinden zijn. </p><p><br /></p><p>Originele Engelse titel:After the Romanovs (2022)</p><p>Nederlandse uitgave 2022 door uitgeverij Unieboek/Het Spectrum</p><p>Nederlandse vertaling: Paul Janse en Rob de Ridder</p><p>Bladzijdes 304</p><div class="blogger-post-footer">Bettina Grissen, Bettina schrijft, boekbesprekingen, geschiedenis, onderwijs, yoga, films, religie, Rusland, Italie, koken, tuinieren op het balkon, Steve McQueen, Frankrijk, reizen, stedentrips, kunst, musea, tentoonstellingen</div>Bettina Grissenhttp://www.blogger.com/profile/08024188013121464014noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5020520755335691174.post-43221764647343627882024-02-12T05:30:00.000+01:002024-02-12T05:30:00.305+01:00De koninklijke musea in Turijn<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgTfrlgGqWL8csn5K-m3DL_BGoryw1ugBLekNLGqjU6c2KiWTEia9Zl51dxaR6oq_F_fQRFQW60LyN2gSs0g6pzBBYEFoj-J0gFGVoM6V_rRjkSVRFumjP8eNUzm0tl8E91Ed_sMY_k9qnpGSCcWXxH2OmwOt0_QGChSkSgy-7McPANjJYWgX37BCmTQ8I/s4624/20230728_121958.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="4624" data-original-width="3468" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgTfrlgGqWL8csn5K-m3DL_BGoryw1ugBLekNLGqjU6c2KiWTEia9Zl51dxaR6oq_F_fQRFQW60LyN2gSs0g6pzBBYEFoj-J0gFGVoM6V_rRjkSVRFumjP8eNUzm0tl8E91Ed_sMY_k9qnpGSCcWXxH2OmwOt0_QGChSkSgy-7McPANjJYWgX37BCmTQ8I/s320/20230728_121958.jpg" width="240" /></a></div>De koninklijke musea in Turijn is een groot complex van een aantal musea en paleizen. Je vindt hier oa het Koninklijk paleis, het archeologisch museum, de Koninklijke bibliotheek, de wapenverzameling en de Kapel voor de Lijkwade. Bovendien kun je ook nog wandelen in het park rondom het complex.<p></p><p><br /></p><p><b>Het koninklijk paleis</b></p><p>De hertogen van Savoye die hier woonden, waren in de 18e eeuw ook koningen van Sicilie en Sardinie, en na de eenwording van Italie in 1861 zou de familie van Savoye de eerste koning van Italie leveren. Hun belangrijkste paleis in Turijn, hun eerste hoofdstad, was het Palazzo Reale. Het oudste deel dateert uit de 16e eeuw, en in de 17e en 18e eeuw werd er veel aan verbeterd en veranderd en zie je allerlei barok-elementen en neoklassieke invloeden. </p><p>Het paleis is prachtig, en enorm groot. Zaal na zaal laten je zien in welke weelde de hertogen en later koningen van Savoye leefden. Je ziet echter ook, vooral in het begin, dat het een beetje vervallen is. Scheuren in de gordijnen, tapijten die versleten zijn en zijden behang waar de rafels bijhangen. Blijkbaar is men nog heel erg bezig met restaureren, want in de latere zalen zie je dit bijna niet meer en is alles in betere conditie en gerepareerd. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhS37v3zCyw-F_0qB4ejPg3pemjz84iXPfzHLyvcMrlOnZ5BgML8-YDA8ApPCm-Ql3WRDKthYF0ohliq8YvzoBVTGzA4znURABhj5iGGrtuLWxD0iXhXGr0Q14nSpxIdkHqTdnVqgWXOetRj3xhZaoCigiw0Nnux-e6jdjYxlsLZxu5VeRZlP6e6IketaAf/s4624/20230728_125553.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4624" data-original-width="3468" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhS37v3zCyw-F_0qB4ejPg3pemjz84iXPfzHLyvcMrlOnZ5BgML8-YDA8ApPCm-Ql3WRDKthYF0ohliq8YvzoBVTGzA4znURABhj5iGGrtuLWxD0iXhXGr0Q14nSpxIdkHqTdnVqgWXOetRj3xhZaoCigiw0Nnux-e6jdjYxlsLZxu5VeRZlP6e6IketaAf/w480-h640/20230728_125553.jpg" width="480" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTfYJwUhnDHFdirTIeo4I3vr55MVjjWzkKSijBUOGnUW9qmc8OtuofxWMrpAQYoGxnzYA590CsJl6SlHgmMMJkxVvczhKCVOWYLn4K6qKZoj8BjT-Y1gZHtZ0fmw43K9ANQefBfDtZXW60tInMoJsGqmOsJz2fHuPdopDt2M7UnYhRB1IUGrBvqXmQWi4T/s4624/20230728_130541.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3468" data-original-width="4624" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTfYJwUhnDHFdirTIeo4I3vr55MVjjWzkKSijBUOGnUW9qmc8OtuofxWMrpAQYoGxnzYA590CsJl6SlHgmMMJkxVvczhKCVOWYLn4K6qKZoj8BjT-Y1gZHtZ0fmw43K9ANQefBfDtZXW60tInMoJsGqmOsJz2fHuPdopDt2M7UnYhRB1IUGrBvqXmQWi4T/w640-h480/20230728_130541.jpg" width="640" /></a></div><br /><p>Er zijn ontvangstzalen, slaapkamers, kabinetjes, eetzalen, studeerkamers en salons vol meubels, taboeretjes, voetbankjes, bijzettafeltjes, ingelegde tafels, Chinese vazen, spiegels en heel veel goud, fluweel, zijde en pluche en damast. </p><p>De barok is overweldigend, de zalen zijn barokker dan de barok ooit gebarokt heeft, maar ook heel erg mooi. (al zeiden vriendin M. en ik tegen elkaar dat we revoluties ook wel begrepen na het zien van al deze pracht en praal). </p><p><br /></p><p><b>De wapenkamer</b></p><p>Een van de beste delen van het museum is de wapenkamer. Elke bezoeker kwam hier binnen en onmiddellijk zag je dan een grote lach op ieders gezicht. Je komt namelijk binnen in een overdonderend bijzondere opstelling. </p><p>In een grote zaal zie je aan beide kanten opgezette paarden staan, met een ridder in volle wapenuitrusting op de rug, geflankeerd door nog twee ridders. De paarden waren trouwens niet echt opgezet, het waren geprepareerde huiden die over houten skeletten waren gespannen. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiw1mOFcDhwNa17sHCEJhGrfem_pjNhOcI48L7UP0jY1FOj8KenUaqW9iKZ9n6P6sYS5jKsiskSE-2jddL_fulYkyLu8H3tviikeYRY-4AWhfzsFZnXScNTYz4kjjZ5lNc9ZgipzMHqi64L9YFQvUcLkx3BhbjCi8ll40KXgFK07IzoK3KDdKxeHGJUwT8/s4624/20230728_123400.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4624" data-original-width="3468" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiw1mOFcDhwNa17sHCEJhGrfem_pjNhOcI48L7UP0jY1FOj8KenUaqW9iKZ9n6P6sYS5jKsiskSE-2jddL_fulYkyLu8H3tviikeYRY-4AWhfzsFZnXScNTYz4kjjZ5lNc9ZgipzMHqi64L9YFQvUcLkx3BhbjCi8ll40KXgFK07IzoK3KDdKxeHGJUwT8/w480-h640/20230728_123400.jpg" width="480" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfzwLgJEJuGtmBsk7Swv0O9j115nCY8rNwIzpIlrS-zR8ZALk7xL7frmKrNj9mOKF8DV9ykGibcjAtkXqZKCh9JLw0QQ1982iJsP1oc0VzIjSD1JDKF-QJ9VJc2jXbshOfoBbXNSS8CsynozaiEyC4BtmwpO3mhnut4y6UZ9DUyqUozyx_7_LIrVdC9RNF/s4624/20230728_123825.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4624" data-original-width="3468" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfzwLgJEJuGtmBsk7Swv0O9j115nCY8rNwIzpIlrS-zR8ZALk7xL7frmKrNj9mOKF8DV9ykGibcjAtkXqZKCh9JLw0QQ1982iJsP1oc0VzIjSD1JDKF-QJ9VJc2jXbshOfoBbXNSS8CsynozaiEyC4BtmwpO3mhnut4y6UZ9DUyqUozyx_7_LIrVdC9RNF/w480-h640/20230728_123825.jpg" width="480" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6eHb-4bOyD8hRQHiaK0HDj8Jg_C-PTqN0PeamJr3bzx2T5GIG0DzQwN2RCPER22kOBbQoP7fY0l4clGRtiKf8MpCBZ53Wzm37pKzMQSkJqoMT-41GhVDulalTQr_kJsdX0AHfrRrcWXoWxYb6uh-8NA1lhnNp2hlqT7yuKd_b2vREPiC2IMjLEPyqyu4G/s4624/20230728_124054.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4624" data-original-width="3468" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6eHb-4bOyD8hRQHiaK0HDj8Jg_C-PTqN0PeamJr3bzx2T5GIG0DzQwN2RCPER22kOBbQoP7fY0l4clGRtiKf8MpCBZ53Wzm37pKzMQSkJqoMT-41GhVDulalTQr_kJsdX0AHfrRrcWXoWxYb6uh-8NA1lhnNp2hlqT7yuKd_b2vREPiC2IMjLEPyqyu4G/w480-h640/20230728_124054.jpg" width="480" /></a></div><br /><p>Aan de muren en in de achterste zaal waren ook nog allerlei wapens te zien, waardoor je niet alleen een overzicht krijgt van de ontwikkeling in de tijd, maar ook de bijzondere wapens die er waren. In de achterste zaal was bijvoorbeeld ook een Japanse wapenuitrusting te zien, een geschenk van de Japanse keizer. </p><p><br /></p><p><b>De kapel voor de Lijkwade</b></p><p>Het koninklijk paleis grenst aan de Dom van Turijn, waar de Lijkwade van Turijn wordt bewaard. Er is een kapel gemaakt, die uitkijkt in de Dom via een groot raam boven het altaar van de Dom. Bovendien is er een trap van de Kapel naar de Dom beneden. Ik stel me dan voor dat de hertogen bij een slapeloze nacht even een bezoekje aan de Dom konden brengen zonder naar buiten te hoeven, heel bijzonder. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjevtjfrC-_NvyJ0UVORthXE2Vz-0OxO1cKKPeq1JCAhEFJUUos37FtYFFQCQdMJBIgZJXDThwRhRzIQvVX0EuS-yaEyxUEGHORwLKclXaxHTqgBDhE2nU6Ery2IAMNFNRFBKpT6ydCT98ER-3_oqTxSdWTcX5L1rYOL8-bI0dQfqM_E36KrvII9OluvTl/s4624/20230728_132230.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4624" data-original-width="3468" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjevtjfrC-_NvyJ0UVORthXE2Vz-0OxO1cKKPeq1JCAhEFJUUos37FtYFFQCQdMJBIgZJXDThwRhRzIQvVX0EuS-yaEyxUEGHORwLKclXaxHTqgBDhE2nU6Ery2IAMNFNRFBKpT6ydCT98ER-3_oqTxSdWTcX5L1rYOL8-bI0dQfqM_E36KrvII9OluvTl/w480-h640/20230728_132230.jpg" width="480" /></a></div><br /><p>De kapel is dramatisch en groots, in ultieme barok-stijl gebouwd in de 17e eeuw. </p><p>Als je trouwens meer over de Lijkwade wil weten, lees dan wat ik er <a href="https://bettinaschrijft.blogspot.com/2022/11/de-lijkwade-van-turijn.html">HIER</a>over heb geschreven. </p><p><br /></p><p><b>De tuinen</b></p><p>Na al die overweldigende barok moesten we even in alle rust bijkomen en waar kun je dat beter dan in een park? De tuinen bij het museum waren niet heel bijzonder, maar wel fijn om doorheen te lopen en op een bankje te zitten. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo3dysw8E1Gc_FHVlWjT97bdYllYqeTmSeHanj7dnIJvy8wQOI9uDuC6_053yhc3rTMma7N4c1J_KoBdt1QNwYa_IlsMBZ2Usj118ery9MefkDHUSbd1SQFbXXyhjH5zbRspRI4uczl4cFEJvrSjhBFqdoV5SUFCccHtiPYGqENsmu1KA7XofIYxqgAFEE/s4624/20230728_135643.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4624" data-original-width="3468" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo3dysw8E1Gc_FHVlWjT97bdYllYqeTmSeHanj7dnIJvy8wQOI9uDuC6_053yhc3rTMma7N4c1J_KoBdt1QNwYa_IlsMBZ2Usj118ery9MefkDHUSbd1SQFbXXyhjH5zbRspRI4uczl4cFEJvrSjhBFqdoV5SUFCccHtiPYGqENsmu1KA7XofIYxqgAFEE/w480-h640/20230728_135643.jpg" width="480" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPzzsvK37c0kG5ihn_Sw77dDqElQOIKBFrL2_Z-rhRChNvTRXxr5PNkA0zVa615N2C-iNv9kSd9IzwfNpZTs_1WmTLIV2f-UoGigjuHOMx4i22YSS_3B_x_hWIqS4wizgh4GKtiQNY6V3AfPRPqmOGDDL6F4wOAA9uX1WdVSAiSG1CBJyz5DKfqhEkdCwW/s4608/P7282140.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3456" data-original-width="4608" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPzzsvK37c0kG5ihn_Sw77dDqElQOIKBFrL2_Z-rhRChNvTRXxr5PNkA0zVa615N2C-iNv9kSd9IzwfNpZTs_1WmTLIV2f-UoGigjuHOMx4i22YSS_3B_x_hWIqS4wizgh4GKtiQNY6V3AfPRPqmOGDDL6F4wOAA9uX1WdVSAiSG1CBJyz5DKfqhEkdCwW/w640-h480/P7282140.JPG" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhO2Giw8CSNKX-hjtVFiFhkDqIwThXPpgfz1QPT92_NqGI2ywRMZYKfa2c3ec5Qci7eZyPPqym1SkN9qL50I2LpYZQxrDC06pOxAx5SDfiEOtdRsKCt8dfuv37I_icujHIDvWe_9UjUzk9qPF_7XyC0byMiKGq8u8zVTux6Ogov3yHLhWq9FXvwkKTHK9gR/s4608/P7282142.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3456" data-original-width="4608" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhO2Giw8CSNKX-hjtVFiFhkDqIwThXPpgfz1QPT92_NqGI2ywRMZYKfa2c3ec5Qci7eZyPPqym1SkN9qL50I2LpYZQxrDC06pOxAx5SDfiEOtdRsKCt8dfuv37I_icujHIDvWe_9UjUzk9qPF_7XyC0byMiKGq8u8zVTux6Ogov3yHLhWq9FXvwkKTHK9gR/w640-h480/P7282142.JPG" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWp9h5fZHPgx9CL0iqnCZd-B9JEs6832vK0bIHnXurghpb5vNG1ImhGmLCpiz63yyLx5YSCVmIYjv8WreBPc__42gH4rlmoGY7MUEYyLXELtoQ4w6ANq-Uq_rLSYQnfW3Y9ntpYH2sBXC9OcUD587_5V-q50Mim5o9fOkPslCv2PIDC3C5TAnYRTS52i4X/s4608/P7282148.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4608" data-original-width="3456" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWp9h5fZHPgx9CL0iqnCZd-B9JEs6832vK0bIHnXurghpb5vNG1ImhGmLCpiz63yyLx5YSCVmIYjv8WreBPc__42gH4rlmoGY7MUEYyLXELtoQ4w6ANq-Uq_rLSYQnfW3Y9ntpYH2sBXC9OcUD587_5V-q50Mim5o9fOkPslCv2PIDC3C5TAnYRTS52i4X/w480-h640/P7282148.JPG" width="480" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p>De toegang tot het <b>Museo Reale </b>is wel wat duurder dan andere musea in Turijn, namelijk 16 euro (prijs van zomer 2023), maar het is elke cent meer dan waard. </p><div class="blogger-post-footer">Bettina Grissen, Bettina schrijft, boekbesprekingen, geschiedenis, onderwijs, yoga, films, religie, Rusland, Italie, koken, tuinieren op het balkon, Steve McQueen, Frankrijk, reizen, stedentrips, kunst, musea, tentoonstellingen</div>Bettina Grissenhttp://www.blogger.com/profile/08024188013121464014noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5020520755335691174.post-16179934734491630532024-02-08T05:30:00.025+01:002024-02-08T05:30:00.135+01:00Broeder Cadfael, de boeken en de serie (1994-1998)<p><b></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDUzECGGxRhTh7O_9pgu_KnWPaMklegkIhZtUi1pOSHtlAIqReM5r7-nZwBvbxAKrAOpM2Om3Dt8xfqeh7HNSPZj1e8ociG9qGGtMkuUVZyVri-jEfz6D6HP17O5dCkqwIJXG8BCuPxuZslr2yPVbhC4uUB1pzmSUe5qpp4BmuBjYShy4lfn21t3jT0X3C/s3415/20240128_142425.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="3415" data-original-width="2125" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDUzECGGxRhTh7O_9pgu_KnWPaMklegkIhZtUi1pOSHtlAIqReM5r7-nZwBvbxAKrAOpM2Om3Dt8xfqeh7HNSPZj1e8ociG9qGGtMkuUVZyVri-jEfz6D6HP17O5dCkqwIJXG8BCuPxuZslr2yPVbhC4uUB1pzmSUe5qpp4BmuBjYShy4lfn21t3jT0X3C/s320/20240128_142425.jpg" width="199" /></a></b></div><b>De boeken</b><p></p><p>Broeder Cadfael is een Benedictijner monnik die rond 1135 leeft in de abdij van Shrewsbury. Broeder Cadfael werd pas laat tot het kloosterleven geroepen. Hij heeft eerst gevochten in de eerste kruistocht, heeft lange tijd in het Midden-Oosten gewoond en heeft heel wat meegemaakt. Nu is hij in de vijftig en al enkele jaren de beheerder van de kloostertuin. Na al zijn avonturen vindt hij hier rust en een vredig onderkomen. Hij heeft in volle tevredenheid voor het klooster gekozen, en hij denkt regelmatig zonder bitterheid terug aan zijn verleden en de ervaringen die hij heeft opgedaan.</p><p>Cadfaels botanische kennis en kruidenpreparaten maken hem tot een veel gevraagde genezer, zowel in de abdij als door de mensen van de stad. De verschillende abten van het klooster geven Cadfael enige speelruimte om naast zijn kloosterlijke verplichtingen aan deze vraag te voldoen. Daarnaast heeft Cadfael een groot observatievermogen en het is dan ook geen wonder dat als er een misdaad wordt begaan, Cadfael degene is die de aanwijzingen volgt om tot de goede oplossing te komen. Hij doet dit zonder de hulp van moderne forensische technologie, maar door de combinatie van mensenkennis, wereldlijke kennis en de geneeskunde kan hij toch de juiste gang van zaken afleiden. </p><p>Broeder Cadfael is van Welshe afkomst, hij spreekt dan ook Welsh en kent de gebruiken en ook die kennis komt hem goed van pas, aangezien Shrewsbury op de grens met Wales ligt. Cadfael wordt ingezet als vertaler en diplomatisch boodschapper als dit nodig is. </p><p>In het eerste boek, <b>Het heilige vuur,</b> moet Cadfael al zijn kennis en vaardigheden inzetten om een pelgrimsreis naar Wales tot een goed einde te brengen, als hij en een groep mede-monniken naar Wales vertrekken om de botten van een heilige op te halen. De abdij heeft een dringende behoefte aan wat goede relieken, maar de bewoners van het dorpje waar ze begraven ligt, zijn niet heel erg genegen om van hun Winifred te scheiden. Als er vervolgens een moord gepleegd wordt, komen de verhoudingen tussen monniken en dorpelingen helemaal op scherp te staan. Gelukkig weet Cadfael een oplossing, al is het maar goed dat niet iedereen erachter komt wat dat inhoudt...</p><p>In de andere negentien boeken blijven we vooral in de stad Shrewsbury en de omringende landerijen. We leren de edelen kennen die de domeinen beheren, de boeren en de horigen die de akkers bewerken, de mensen in de stad en de kloosterlingen, maar ook de mensen die buiten de maatschappij vallen zoals de bedelaars en de leprozen. Er worden mensen bedrogen, diefstallen en moorden gepleegd, onschuldigen worden onterecht beschuldigd en schuldigen proberen eronderuit te komen. </p><p>Daarnaast moet Cadfael zijn weg zien te vinden in het lastige politieke klimaat op dat moment, maar ook binnen het klooster is niet altijd iedereen even blij met hem. De starre prior Robert en zijn slijmerige hulpje broeder Jerom zijn er altijd op uit om het slechtste van iedereen te denken en willen Cadfael nooit het voordeel van de twijfel gunnen. Gelukkig zijn er nog meer broeders die wel aardig zijn, een hele sliert novicen die komen helpen in de tuinen en soms een cruciale rol spelen in de zaak die Cadfael om handen heeft. Er zijn twee opeenvolgende abten, eerst de zachtmoedige Herbert en daarna de schrandere Radulfus, die Cadfael de ruimte geven die hij nodig heeft. Je komt en passant dus ook wat te weten over het reilen en zeilen in een groot Middeleeuws klooster. </p><p>Het mooie is dat als je de boeken op volgorde leest, je steeds meer te weten komt over de vaste personages, en er een ontwikkeling zit in wat er gebeurt. Daarbij leer je ook meer over bijvoorbeeld het verleden van Cadfael. </p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgV8tD7KsH9-v2bpNqEcysjoCzTUw2eIY3ja6VlHYIhiMUQNjZCGrewU1oWZCp8akHNUcfSmP7ox30UcsM-bE4XhORDr1BL_FFHeAQaXv9T_0btUiwC-NhvHVw89lGQkbQ5nMmfD2w_CKyoTwDjtcQ7Yf9KWX2GxlaVhTUICQZBk_E2qoNwdj5aQ_Tmdjeo/s4624/20240128_142357.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2841" data-original-width="4624" height="246" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgV8tD7KsH9-v2bpNqEcysjoCzTUw2eIY3ja6VlHYIhiMUQNjZCGrewU1oWZCp8akHNUcfSmP7ox30UcsM-bE4XhORDr1BL_FFHeAQaXv9T_0btUiwC-NhvHVw89lGQkbQ5nMmfD2w_CKyoTwDjtcQ7Yf9KWX2GxlaVhTUICQZBk_E2qoNwdj5aQ_Tmdjeo/w400-h246/20240128_142357.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">De eerste vijf boeken van de serie. In totaal zijn er 20 verschenen.</td></tr></tbody></table><p><br /></p><p><b>Historische achtergrond</b></p><p>De Benedictijnse abdij in Shrewsbury bestaat en is in 1083 gesticht. Het was een bloeiende abdij met meer dan vijftig broeders en daarnaast ook nog vele lekenbroeders. Vele namen van de broeders die in de serie voorkomen, zijn genomen uit de registers van de abdij, hoewel <b>Ellis Peters</b> natuurlijk hun karakters zelf heeft ingevuld. </p><p>In de periode dat de boeken over Cadfael spelen, was er een burgeroorlog gaande in Engeland. Toen koning Hendrik I in 1135 stierf, was het onduidelijk wie hem moest opvolgen. </p><p>Hendrik zelf had zijn dochter Mathilde (of Maud) aangewezen als erfgename, en had zijn baronnen trouw aan haar laten zweren. Mathilde was korte tijd getrouwd geweest met keizer Hendrik V van het Duitse rijk, maar hij overleed in 1125. Na zijn dood trouwde ze in 1128 met Geoffrey van Anjou, al bleef ze bekend staan als keizerin Mathilde. </p><p>Toen koning Hendrik echter overleed, bleek dat de opvolging van keizerin Mathilde allesbehalve zeker was, want er was nog een gegadigde voor de troon: Stephen van Blois, een zoon van Hendriks zuster. Een deel van de baronnen steunde deze man voor de troon, een deel bleef de keizerin trouw, en een groot deel probeerde zich afzijdig te houden. Er brak een burgeroorlog uit en families werden uiteen gerukt doordat de een Stephen en de ander Mathilde steunde. De kansen voor beiden wisselden steeds, soms leek Mathilde aan de winnende hand te zijn en soms Stephen. Beiden hadden elkaar wel eens gevangen genomen en enkele keren was er geprobeerd te onderhandelen. </p><p>In 1147 mengde de zoon van Mathilde en Geoffrey, Hendrik zich in de strijd. Hij was nog maar veertien jaar oud, maar dit gaf al wel aan dat hij een behoorlijke drive had. Uiteindelijk zou Stephen hem tot erfgenaam benomen en na de dood van Stephen in 1154 werd Hendrik gekroond tot koning Hendrik II. De burgeroorlog die bekend stond als ' De anarchie', was toen eindelijk voorbij.</p><p><br /></p><p><b><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzKBm_3h43BuR5G_bR1h7DQ7GbzgxhNuVrCYWE60M3KDdf9twYRNP7invqTnXTecJV7AaPipJOUI_dq9Rqu068PQWXKgflWFl2LIT9z8ZTu5PpDc5dm431X8hpp5bEGwZMgOSmMYPeefey-MfN_Hz6cuDPGQQa4WfED24zEiIzjGDlhj6oQ2YaE1kSDSPA/s500/cadfael.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="498" data-original-width="500" height="319" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzKBm_3h43BuR5G_bR1h7DQ7GbzgxhNuVrCYWE60M3KDdf9twYRNP7invqTnXTecJV7AaPipJOUI_dq9Rqu068PQWXKgflWFl2LIT9z8ZTu5PpDc5dm431X8hpp5bEGwZMgOSmMYPeefey-MfN_Hz6cuDPGQQa4WfED24zEiIzjGDlhj6oQ2YaE1kSDSPA/s320/cadfael.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Broeder Cadfael (gespeeld door Derek Jacobi)</td></tr></tbody></table>Wat maakt de boeken zo goed?</b></p><p>Wat ik zo fijn vind aan deze serie is ten eerste broeder Cadfael zelf. Hij is een vriendelijke man die in de eerste instantie kijkt naar de mensen en hun omstandigheden. Hij oordeelt niet snel, en probeert om te handelen zoals dat voor zoveel mogelijk mensen goed is. Het is hem daarbij niet te doen om in de eerste instantie de schuldigen te straffen, maar vooral om de onschuldigen te helpen en om gerechtigheid voor het slachtoffer te krijgen. Cadfael is ook een beetje een romanticus, met een zwak voor jonge geliefden. </p><p><b>Ellis Peters</b> is het pseudoniem van Edith Pargeter, en zij had grote interesse in geschiedenis. Hoewel ze hier geen officiele studie in heeft gedaan, was haar kennis wel enorm groot en ze wist de 12 eeuw tot leven te brengen. De verhalen van Cadfael zijn rijk aan details over het dagelijks leven van allerlei soorten mensen, op het platteland en in de stad, in Wales en in Engeland.</p><p>Knap is dat je niet een soort info-dump over je heen krijgt, maar al die details heel gewoon onderdeel zijn van het verhaal en daarom is het zo interessant. Je hebt het gevoel dat je zelf even in de 12 eeuw leeft. </p><p>De politiek, zowel in het klooster, de stad, als in de burgeroorlog, vormen ook een belangrijk onderdeel, omdat zoveel mensen er mee te maken kregen in die tijd. Cadfael blijft hierin neutraal, en hij heeft vrienden in beide kampen, maar het wordt goed duidelijk hoe veel invloed dit conflict had. </p><p>Wat ik ook heel goed vind is dat de mentaliteit in de middeleeuwen past. Ja, Cadfael heeft een aangenaam relativeringsvermogen, maar hij is geen 20e eeuwse man in een 12e eeuwse pij. Zijn geloof vormt een integraal onderdeel van wie hij is (kan ook niet anders als monnik), en hij zet zich niet af tegen de maatschappij, hoewel daar best dingen in te vinden zijn die voor de moderne lezer onrechtvaardig of verkeerd lijken.</p><p>De zaken zelf zijn soms een tikje voorspelbaar, zeker als je meerdere boeken in korte tijd achter elkaar leest, maar dat vind ik geen probleem, omdat ik de rest zo ontzettend goed vind. En als ik eerlijk ben, dit werkt voor mij juist troostrijk als ik bijvoorbeeld veel stress heb. Maar er zijn ook zeker verhalen die een enorme diepte hebben en je echt raken. <b>De eenzame bruid </b>is hier een goed voorbeeld van.</p><p>De eerste boeken verschenen eind jaren ' 70, en hadden een bescheiden succes, maar pas nadat in de jaren '80 <i>De naam van de Roos</i> van Umberto Eco een overweldigend succes had, werden de broeder Cadfael boeken meegenomen in de toenemende vraag naar Middeleeuwse detectives. </p><p><br /></p><p><b><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAoyCFUlX8WvZRYm-6KTkwPDNhkGEJaiy3ugyjBpXnPgelZ49Ef6eoJJMff98mvxiHG7zzcWk9e-rtGorR4mAWNocq2YVd-jMuJ7rYTEce9E8wnur3HsvKwSd7FBc5FbJp-RETSoPvsYl30Gk-588gv1Ly4p64GziOBTChTHw-87wvikggoe9qEvADia0h/s760/cadfael%202.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="760" data-original-width="736" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAoyCFUlX8WvZRYm-6KTkwPDNhkGEJaiy3ugyjBpXnPgelZ49Ef6eoJJMff98mvxiHG7zzcWk9e-rtGorR4mAWNocq2YVd-jMuJ7rYTEce9E8wnur3HsvKwSd7FBc5FbJp-RETSoPvsYl30Gk-588gv1Ly4p64GziOBTChTHw-87wvikggoe9qEvADia0h/s320/cadfael%202.jpg" width="310" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Broeder Cadfael (Derek Jacobi) <br />in zijn werkplaats</td></tr></tbody></table>De serie Cadfael (1994-1998)</b></p><p>In de jaren negentig is er ook een televisieserie van gemaakt, waarin 13 van de 20 boeken zijn verfilmd. Sir Derek Jacobi vertolkt de hoofdrol en ik kan er niks aan doen, als ik de boeken lees, zie ik Derek Jacobi voor me! Hij past perfect als de wijze, vriendelijke en scherpzinnige Cadfael. </p><p>De kwaliteit is zoals je die van een Engelse serie mag verwachten, hoewel niet alle kostuumkeuzes even goed zijn en haar en vooral make-up vaak te modern zijn. De sfeer wordt echter over het algemeen goed getroffen en ik geniet van het geheel. </p><p>Veel goede acteurs spelen mee, al is het jammer dat sheriff Hugh Beringar door drie acteurs wordt gespeeld, want de eerste, Sean Pertwee, was de beste. Maar verheug je verder op Tara Fitzgerald, Julian Firth, Terrence Hardiman, Kitty Aldridge, Hugh Bonneville, Steven MacIntosh, Jonathan Firth, Hermione Norris en nog veel meer Engelse top-acteurs.</p><p>Kortom, zowel de boeken als de televisieserie vormen een heerlijke bron van ontspanning, ideaal als je even helemaal uit de wereld wil ontsnappen. </p><p>Mocht je nu trouwens iets meer willen weten over de burgeroorlog tussen Stephen en Mathilda, dan verwijs ik je naar <i>Horrible Histories</i> (en dan is ook de vraag hoeveel verwijzingen naar Abba je hieruit haalt!)</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/uuZsueUBvdU" width="320" youtube-src-id="uuZsueUBvdU"></iframe></div><br /><p><br /></p><div class="blogger-post-footer">Bettina Grissen, Bettina schrijft, boekbesprekingen, geschiedenis, onderwijs, yoga, films, religie, Rusland, Italie, koken, tuinieren op het balkon, Steve McQueen, Frankrijk, reizen, stedentrips, kunst, musea, tentoonstellingen</div>Bettina Grissenhttp://www.blogger.com/profile/08024188013121464014noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5020520755335691174.post-10723621718529744452024-02-05T05:30:00.015+01:002024-02-05T05:30:00.159+01:00Impressies van de winter<p>In de winter is er meestal minder te fotograferen, maar als je goed kijkt zie je toch nog mooie details die de moeite waard zijn om vast te leggen. Een enkele rozenbottel, een overblijfsel van bloemen, de zon in pluimen, ik kwam het de afgelopen weken allemaal tegen op wandelingen. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTu9vZBrIHYQUlBt1aay8W6UU4lLDF_p8GRBNACBx8Dbso90puEt561HcOV1y7gfDZ-Qrv_lkx5bJx8tIy4W-U1xXU_HQGwfNwJHC5YX6_QlbmM6z62F2b2dULorZ0T3_a2issdAaqyfcoCS1RqB_QOMMIjz8G4WDxjcFYHN-OfnClpdvde6_ILhpusAaz/s4624/20240117_120953.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4624" data-original-width="3468" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTu9vZBrIHYQUlBt1aay8W6UU4lLDF_p8GRBNACBx8Dbso90puEt561HcOV1y7gfDZ-Qrv_lkx5bJx8tIy4W-U1xXU_HQGwfNwJHC5YX6_QlbmM6z62F2b2dULorZ0T3_a2issdAaqyfcoCS1RqB_QOMMIjz8G4WDxjcFYHN-OfnClpdvde6_ILhpusAaz/w480-h640/20240117_120953.jpg" width="480" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtp494b9M8a-L7DwwPBwHcp13ZTbaJhXom0IHK06dQJrld-MJQv8_Q6TjAczF3wZ8bT6l9NVoAZbtlCoL_GgClQSenyp8D92ZCNBTHTUcS7kpta4AvLnAI2PN_FtRXSXLzwaS6oKAZgGYNVsupKD9zyzTo3m7Q-fmKkd2HbX-DlnbGDeVXRbmgGUOJPZEi/s4624/20240109_144243.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4624" data-original-width="3468" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtp494b9M8a-L7DwwPBwHcp13ZTbaJhXom0IHK06dQJrld-MJQv8_Q6TjAczF3wZ8bT6l9NVoAZbtlCoL_GgClQSenyp8D92ZCNBTHTUcS7kpta4AvLnAI2PN_FtRXSXLzwaS6oKAZgGYNVsupKD9zyzTo3m7Q-fmKkd2HbX-DlnbGDeVXRbmgGUOJPZEi/w480-h640/20240109_144243.jpg" width="480" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7okRt1ruyi9qXylwFVBv6VEqR46Hn3OX2Xj6FQfFYNI9BxBZ7HtRkVY7fDqA9KBrgl1auMqXerxmUi7PZcWt34wfzkDvy8fS-8S9lgGVX317hLCeyeQ1C3QuM2ZDSTBpcjE6u-IKcUpIcEA6KaXFmQvQQhGGCHGBrEnI04Lg32-8CRU8gNwG9O6dxsex7/s4624/20240109_142946.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4624" data-original-width="3468" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7okRt1ruyi9qXylwFVBv6VEqR46Hn3OX2Xj6FQfFYNI9BxBZ7HtRkVY7fDqA9KBrgl1auMqXerxmUi7PZcWt34wfzkDvy8fS-8S9lgGVX317hLCeyeQ1C3QuM2ZDSTBpcjE6u-IKcUpIcEA6KaXFmQvQQhGGCHGBrEnI04Lg32-8CRU8gNwG9O6dxsex7/w480-h640/20240109_142946.jpg" width="480" /></a></div><br /><p><br /></p><div class="blogger-post-footer">Bettina Grissen, Bettina schrijft, boekbesprekingen, geschiedenis, onderwijs, yoga, films, religie, Rusland, Italie, koken, tuinieren op het balkon, Steve McQueen, Frankrijk, reizen, stedentrips, kunst, musea, tentoonstellingen</div>Bettina Grissenhttp://www.blogger.com/profile/08024188013121464014noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5020520755335691174.post-13207003633717157682024-02-01T05:30:00.159+01:002024-02-01T05:30:00.138+01:00Dochter van het woud, Juliet Marillier<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYlJ3MjBaJJKIyDlODT8B6YkEWDACxtj-FqvoOoQoyqsJOWG7aj6xsvgnNFhpx1JPglpKnL6VIttXfH-0OxWRWc7xbrvlNag9va8Dp_Gy8MWBSVMCB9O4h9gEQQJ2iSmc9vyFHvMf4XG2v325Ulo11yLZob0hU0LIxAoczKsLIe-AmzYBi_RdjC3Hn5ieX/s4474/20240117_104350.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="4474" data-original-width="3142" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYlJ3MjBaJJKIyDlODT8B6YkEWDACxtj-FqvoOoQoyqsJOWG7aj6xsvgnNFhpx1JPglpKnL6VIttXfH-0OxWRWc7xbrvlNag9va8Dp_Gy8MWBSVMCB9O4h9gEQQJ2iSmc9vyFHvMf4XG2v325Ulo11yLZob0hU0LIxAoczKsLIe-AmzYBi_RdjC3Hn5ieX/s320/20240117_104350.jpg" width="225" /></a></div>Ierland in de 9e eeuw. Het land wordt bedreigd door invallende Noormannen en Britten en alle levens worden beinvloed door de oorlogen die gevoerd worden. <p></p><p>Sorcha woont met haar zes broers op het domein <i>De zeven wateren,</i> waar haar vader de heer van is. Heer Colum heeft alle vreugde verloren sinds zijn geliefde echtgenote is overleden en hij richt zich alleen op de strijd. Regelmatig is hij van huis en hij bemoeit zich maar sporadisch met zijn kinderen.</p><p>Zijn zeven kinderen krijgen weinig liefde en begeleiding van hun vader en groeien een beetje wild op. Ze kunnen grotendeels hun eigen gang gaan, maar gelukkig is het woud hun goed gezind. Ze rennen er naar hartelust rond, klimmen in bomen en leren het woud goed kennen. Bovendien heeft elk kind eigen talenten en samen zorgen ze voor elkaar. Ze vormen een echte eenheid. </p><p>Ze leren lezen en schrijven van Vader Brien, een monnik die op het landgoed leeft, al is de familie van Heer Colum niet christelijk. De jongens worden over het algemeen opgeleid als krijgsman, hoewel jongste zoon Finbar zich hier tegen verzet en zoon Conor waarschijnlijk een andere richting op zal gaan en een opleiding zal volgen bij de mannen van het Oude geloof. </p><p>Sorcha op haar beurt heeft interesse in genezende kruiden en planten en doet er alles aan om zich hierin te bekwamen. Al snel is zij degene die zalven en tincturen kan maken en de mensen om het domein hiermee helpt. </p><p>De zeven opgroeiende kinderen hebben het idee dat het eeuwig zo zal blijven, maar er gebeuren twee dingen die een grote invloed zullen hebben op de hele familie. </p><p>Ten eerste wordt een jonge Britse soldaat gevangen genomen en hij wordt gemarteld om informatie los te krijgen. Finbar, Sorcha en Vader Brien zorgen er echter voor dat de jongeman kan ontsnappen. </p><p>De tweede grote verandering is dat Heer Colum terugkomt naar <i>De zeven wateren</i> en een bruid meeneemt. Vrouwe Oonagh is mooi en doet heel charmant, maar al snel blijkt dat dit maar schijn is. Ze zoekt de zwakke plekken van iedereen en probeert hen te vernietigen door hen te treffen in waar ze van houden. Hun vader is volkomen in haar ban en wil geen kwaad woord over haar horen.</p><p>Als Sorcha en haar broers proberen om haar een halt toe te roepen, spreekt Vrouwe Oonagh een betovering over hen uit, die grote gevolgen zal hebben. De Vrouwe van het Woud, een van het Kleine Volkje, weet een oplossing, maar dit is er wel een die Sorcha al haar krachten zal vragen om sterk te blijven en dit uit te voeren. Maar als ze haar broers wil redden, heeft ze geen keuze. </p><p>Haar queeste zal haar weg voeren van haar geliefde Zeven Wateren, en ze komt zelfs bij de vijand terecht en haar opdracht is bijna onmogelijk. Maar als Sorcha het vol wil houden, moet ze alle innerlijke kracht aanboren die ze heeft, en nooit vergeten dat ze de dochter van het woud is. </p><p><b>Dochter van het woud</b> is het eerste deel in <i>De zeven wateren trilogie. </i>Sommige fantasy speelt zich af in een soort Middeleeuwse setting, maar deze boeken spelen zich af in een echte historische periode. De negende eeuw was in heel Europa een woelige tijd en de sfeer en bijzonderheden van die tijd worden perfect gevangen. Van wat mensen eten en dragen tot de werking van een domein, alles klopt en voegt een bijzondere historische laag aan dit boek toe. In dat opzicht leest dit dus als een historische roman. </p><p>Maar naast alle rijke details over het leven in die tijd, is er ook een sprookjes element. Ik zal niet verklappen welk sprookje, dat moet iedereen zelf ontdekken, maar het is erg goed gedaan. De rijke Ierse mythologie en verhalende cultuur spelen ook een grote rol en alle elementen vormen een schitterend geheel.</p><p>De schrijfstijl is prachtig en laat de wereld tot leven komen. Maar vooral de mensen worden geweldig geportretteerd, met hun goede en slechte kanten, in alle nuance. En niet alle eindjes worden opgelost en rechtgebreid, sommige zaken blijven helaas zonder een bevredigend einde. Sorcha wordt een keer aangevallen door mannen en heel goed wordt duidelijk hoezeer dit doorwerkt in de jaren erna. In deze opzichten is het een realistisch boek. (Voorzover een verhaal over een sprookje, een betovering en het feeenvolkje realistisch genoemd kan worden). </p><p>Voor mij was <b>Dochter van het woud</b> van <b>Juliet Marillier</b> een magistrale, epische fantasy-roman, in de richting van de boeken van <i>Robin Hobb</i>. Deel twee en deel drie staan hier ook al en worden binnenkort gelezen. Ik kom wat superlatieven te kort geloof ik om te vertellen hoe goed ik dit boek vond, maar ik kan alleen maar iedereen aanraden het zelf te lezen. Wat een ontdekking!</p><p><br /></p><p>Originele titel: Daughter of the forest (1999)</p><p>Nederlandse uitgave 2001 door Luitingh-Sijthoff</p><p>Nederlandse verrtaling: Pauline Moody</p><p>Bladzijdes: 575</p><div class="blogger-post-footer">Bettina Grissen, Bettina schrijft, boekbesprekingen, geschiedenis, onderwijs, yoga, films, religie, Rusland, Italie, koken, tuinieren op het balkon, Steve McQueen, Frankrijk, reizen, stedentrips, kunst, musea, tentoonstellingen</div>Bettina Grissenhttp://www.blogger.com/profile/08024188013121464014noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5020520755335691174.post-51868890944869685462024-01-29T05:30:00.047+01:002024-01-29T05:30:00.256+01:00Palazzo Madama in Turijn<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSwK4pcgk7HMqzXY1VVutGuR1BbtRwZcJLgF_geETip1sjNo3MfA14H81zWhNFKKnrL7UraidabSsXMzygrCq8x3YVsCXv-xoMG7QY8xj5KqCRX-0KDv1BVcwori5KqVo6nGNzrlj-cf3II-bpOIsN7IC2jptmnfLpVwwsIC9WSNnDHiRbR_mBZybc4z_A/s4608/P7272039.JPG" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="3456" data-original-width="4608" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSwK4pcgk7HMqzXY1VVutGuR1BbtRwZcJLgF_geETip1sjNo3MfA14H81zWhNFKKnrL7UraidabSsXMzygrCq8x3YVsCXv-xoMG7QY8xj5KqCRX-0KDv1BVcwori5KqVo6nGNzrlj-cf3II-bpOIsN7IC2jptmnfLpVwwsIC9WSNnDHiRbR_mBZybc4z_A/s320/P7272039.JPG" width="320" /></a></div>Eén van de vreemdste gebouwen in Turijn is het <b>Palazzo Madama</b> in het centrum. Het is namelijk een gekke mengelmoes. De voorgevel komt uit de 18e eeuw, maar andere delen komen uit de Middeleeuwen en er is zelfs nog een poort uit de Romeinse tijd aanwezig. <p></p><p>Het was lange tijd een vesting, maar het werd verbouwd tot koninklijk paleis en in de 17e eeuw kreeg het de huidige naam toen de regentes van Savoye, Christina van Frankrijk, het paleis in gebruik nam. Haar bijnaam was <i>Madame Reale</i>, vandaar het <b>Palazzo Madama.</b> </p><p>Nu is het een museum, en een heel leuk museum. Je hebt het oude gedeelte waar je de ondergrondse gewelven kunt zien uit de Romeinse tijd, en de zalen waar je kunt zien hoe het eruit zag in de 18e eeuw. Op de onderste verdieping, in de kelders, heb je een grote verzameling potten en serviezen en hier is ook de toegang tot een klein botanisch tuintje. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuAXKhzZq13r05fcVEnfyfZIvVAfuCM95uk2IGMvyTY9-YcGEtFL27qEtVYm1ndzdUioCUV7eu7fHQJ3_llIiK6uxqNu5n0gWqTBrPm8IZ8EzbyYwOqGcR9VXrMxzkzFIAZ_d0kf1DyHGRRwtiOwk923C1BJQWYl6gfRFEfT1kcvNNYJJ90nuafbrBPDZj/s4608/P7272058.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4608" data-original-width="3456" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuAXKhzZq13r05fcVEnfyfZIvVAfuCM95uk2IGMvyTY9-YcGEtFL27qEtVYm1ndzdUioCUV7eu7fHQJ3_llIiK6uxqNu5n0gWqTBrPm8IZ8EzbyYwOqGcR9VXrMxzkzFIAZ_d0kf1DyHGRRwtiOwk923C1BJQWYl6gfRFEfT1kcvNNYJJ90nuafbrBPDZj/w480-h640/P7272058.JPG" width="480" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzPObSpVmGiS5ZXl8A7abYnW_0ZqW9DNloB1AeBJF1fdRD3MMY-vyUrj3yZrblWR4-2Ict2IGCL3adppZh1eqJSYuAmGSrA1vvuo2uaOWs7m4Ikako-1wxv9a5pO4-nFl4P6bIPC7tlCnmufDDDfyPmXLUKzPf1isQH3CQ_3p2Ze2i3xjkda-QFw4kO6C8/s4608/P7272059.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3456" data-original-width="4608" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzPObSpVmGiS5ZXl8A7abYnW_0ZqW9DNloB1AeBJF1fdRD3MMY-vyUrj3yZrblWR4-2Ict2IGCL3adppZh1eqJSYuAmGSrA1vvuo2uaOWs7m4Ikako-1wxv9a5pO4-nFl4P6bIPC7tlCnmufDDDfyPmXLUKzPf1isQH3CQ_3p2Ze2i3xjkda-QFw4kO6C8/w640-h480/P7272059.JPG" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD7s4IMyrhTFyLHcTQ89OaZRIKvdoMPq3f7Zt8NKGijDIiFUQhyphenhyphenjDD3hYggQP9Crhxkfxcj6UovVulAs06QvSZv3fXcdycNkkWMCT5S44DYPWP28S6zoN2EWYA1gpvSHan279pCmVvO78UQdNqVgkZkSxN58Kxx-uH3G4TPqWXYjiON5kXr4WLGkhgD17U/s4608/P7272073.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3456" data-original-width="4608" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD7s4IMyrhTFyLHcTQ89OaZRIKvdoMPq3f7Zt8NKGijDIiFUQhyphenhyphenjDD3hYggQP9Crhxkfxcj6UovVulAs06QvSZv3fXcdycNkkWMCT5S44DYPWP28S6zoN2EWYA1gpvSHan279pCmVvO78UQdNqVgkZkSxN58Kxx-uH3G4TPqWXYjiON5kXr4WLGkhgD17U/w640-h480/P7272073.JPG" width="640" /></a></div><br /><p>Op de bovenste verdieping van een van de torens is een overweldigend mooi panoramisch uitzicht over de stad te bewonderen. Dit is echt de moeite van de klim meer dan waard, al is er ook een lift als je niet alle trappen kunt beklimmen. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsNWzBffmK-RcnjGABBxO6Z5MbFhvZmyjGybWOmHveMj6Y0aSoMhptr-Qjw4UOmMbg2fz8rbkjaPpEJ2I5q_RN_TBYM3gf8bp0HUF7PTZ2HWBulsJ1rAvD8i1UI4E8OnH7ZSadRYnvTyp1GK80i_NNUI6D9Pjashp7Iw5B5cHOfLq4pS75byZTgfAJRCpx/s4608/P7272080.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3456" data-original-width="4608" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsNWzBffmK-RcnjGABBxO6Z5MbFhvZmyjGybWOmHveMj6Y0aSoMhptr-Qjw4UOmMbg2fz8rbkjaPpEJ2I5q_RN_TBYM3gf8bp0HUF7PTZ2HWBulsJ1rAvD8i1UI4E8OnH7ZSadRYnvTyp1GK80i_NNUI6D9Pjashp7Iw5B5cHOfLq4pS75byZTgfAJRCpx/w640-h480/P7272080.JPG" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQZ9p-SS1wCXiw8B5hJdfjIceb7GEE7dg9rSiq_iDuHPioXlmAusTCVeSq-E5QXKeK1O6eQJmIAj6d8ZtqYACRJIfwJWND2wVGZqtfleYGCAH4khmdAR1grxnK0pylFQrsBb-mCNRctL2JUXtLrIrJ6chy2agpFXEWRy5pUNE140qaMVHbXjG0FEnhKNvs/s4608/P7272081.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3456" data-original-width="4608" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQZ9p-SS1wCXiw8B5hJdfjIceb7GEE7dg9rSiq_iDuHPioXlmAusTCVeSq-E5QXKeK1O6eQJmIAj6d8ZtqYACRJIfwJWND2wVGZqtfleYGCAH4khmdAR1grxnK0pylFQrsBb-mCNRctL2JUXtLrIrJ6chy2agpFXEWRy5pUNE140qaMVHbXjG0FEnhKNvs/w640-h480/P7272081.JPG" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvceaoveD-YqaarOytYeOCmdwlqMachUOoEGlMRLulc6j8OXn-bVEToQjZMkbh1sfWQVLL_Yb7NoESQ5rVYC9aK0WQ2yw7Fa0QOf_n8tA9YM_OLZM_-TiF4Y4WK7vgGL36JdXS4wlJGuSaojH65fcGsxvzlz-hHltHvmE_YwM6pzKfhJjY7hshOeYxCYBI/s4608/P7272082.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3456" data-original-width="4608" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvceaoveD-YqaarOytYeOCmdwlqMachUOoEGlMRLulc6j8OXn-bVEToQjZMkbh1sfWQVLL_Yb7NoESQ5rVYC9aK0WQ2yw7Fa0QOf_n8tA9YM_OLZM_-TiF4Y4WK7vgGL36JdXS4wlJGuSaojH65fcGsxvzlz-hHltHvmE_YwM6pzKfhJjY7hshOeYxCYBI/w640-h480/P7272082.JPG" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg02F1RVfHqhOhIWkNJP0wf4QOOa-DUuugyKJ0C6v4zwjMzVxU3-MTDyLbthbBNt9FPNiOryqUjjy7w-PLjYlLhGYph_uVFqCCB6WC7TaShsrs7YkGyXSVwTlxMCKzMbMwV5uUxjcOWk_ntaqJFtZPFD19d5d2exXQGxY3fhcxpBq-3uFimM1rMmvJf5e9g/s4608/P7272088.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3456" data-original-width="4608" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg02F1RVfHqhOhIWkNJP0wf4QOOa-DUuugyKJ0C6v4zwjMzVxU3-MTDyLbthbBNt9FPNiOryqUjjy7w-PLjYlLhGYph_uVFqCCB6WC7TaShsrs7YkGyXSVwTlxMCKzMbMwV5uUxjcOWk_ntaqJFtZPFD19d5d2exXQGxY3fhcxpBq-3uFimM1rMmvJf5e9g/w640-h480/P7272088.JPG" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxRTnz6ogni7wqsw7rGx5KHTUD7K6RnZci4ZvEaFFL4t8YrH7ayj0mMLs92qw7wTSVaipolQHnu4O43-Z89Rj5aKksRtpRyYjbdVZb6J6bx_fgHi_OJ1oN1bV5EPFvAHDfrT3mfaVGw9lC4oEQMtnZgRClsPkdnzyIikFPkOBo8MuLRzes-b1fNfO-w6qn/s4608/P7272093.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3456" data-original-width="4608" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxRTnz6ogni7wqsw7rGx5KHTUD7K6RnZci4ZvEaFFL4t8YrH7ayj0mMLs92qw7wTSVaipolQHnu4O43-Z89Rj5aKksRtpRyYjbdVZb6J6bx_fgHi_OJ1oN1bV5EPFvAHDfrT3mfaVGw9lC4oEQMtnZgRClsPkdnzyIikFPkOBo8MuLRzes-b1fNfO-w6qn/w640-h480/P7272093.JPG" width="640" /></a></div><br /><p>Een toegangskaartje was 10 euro (zomer 2023), en dit was meer dan de moeite waard. </p><div class="blogger-post-footer">Bettina Grissen, Bettina schrijft, boekbesprekingen, geschiedenis, onderwijs, yoga, films, religie, Rusland, Italie, koken, tuinieren op het balkon, Steve McQueen, Frankrijk, reizen, stedentrips, kunst, musea, tentoonstellingen</div>Bettina Grissenhttp://www.blogger.com/profile/08024188013121464014noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5020520755335691174.post-4601536288438768012024-01-25T05:30:00.140+01:002024-01-25T05:30:00.139+01:00Mevrouw Sourdis, Emile Zola<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinM7syxZ2PWrrR1BoM6XUwFxge2rZj6myHUyrKGs4bVsOFbn1TUxXbHTCDkqyLA9zKFPgb4x8_UsMVaEyPad5TAvromsj1aMrGBqDB7lDgx35ULS1xt8xWtQGuJ-pt6_cX7q_-UGRL9G020hyalIig80LBJvPZGS0Ej6nuhM043da0kNTsmN_Wkus4GzWw/s2932/20240117_104107.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="2932" data-original-width="1791" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinM7syxZ2PWrrR1BoM6XUwFxge2rZj6myHUyrKGs4bVsOFbn1TUxXbHTCDkqyLA9zKFPgb4x8_UsMVaEyPad5TAvromsj1aMrGBqDB7lDgx35ULS1xt8xWtQGuJ-pt6_cX7q_-UGRL9G020hyalIig80LBJvPZGS0Ej6nuhM043da0kNTsmN_Wkus4GzWw/s320/20240117_104107.jpg" width="195" /></a></div>In deze bundel staan vier korte verhalen van de grote Franse schrijver <b>Emile Zola</b>. <p></p><p>In <b>Mevrouw Sourdis</b> leren we Adele kennen, een jonge vrouw in een provinciestadje. Haar vader heeft een winkeltje met schildersbenodigdheden en hier komen af en toe kunstenaars hun verven en penselen kopen. Adele zelf schildert ook, keurig nette aquarelletjes. Ze heeft een hoop techniek, maar nul originaliteit. Dan komt er een jongde schilder, Ferdinand Sourdis, in het stadje die wel echt talent heeft en een hoop originaliteit. Zijn eerste schilderij op de <i>Salon</i> zal een groot succes zijn. </p><p>Adele en Ferdinand trouwen en vertrekken naar Parijs, waar het leven hen zou moeten toelachen door het succes van de schilderijen van Sourdis. Helaas stort Sourdis zich in het nachtleven van Parijs en alle uitspattingen die hierbij horen, en gaat het schilderen hem steeds moeilijker af. Toch blijven er schilderijen komen, alleen langzamerhand lijkt de uitstraling te veranderen. Technisch gezien zijn ze vaardig, maar waar is de originaliteit? Wat is er aan de hand bij de familie Sourdis?</p><p>In het tweede verhaal <b>Voor een liefdesnacht</b> lezen we het verhaal van Julien Michon. Een bescheiden jongmens, die een regelmatig leven leidt. Hij werkt op een postkantoor en huurt kamers bij een timmerman. Hij heeft zichzelf fluit leren spelen, maar speelt het liefst in het donker als niemand hem kan zien, al geven de ouderwetse melodietjes die hij speelt een charme aan de avonden voor iedereen die het hoort. </p><p>Julien wordt een beetje geobsedeerd door het grote huis aan de overkant van het plein, waar de oude markies en markiezin wonen. Hij ziet er nooit iemand en het is er volkomen stil, maar dit verandert als de dochter van de markies weer thuis komt. Julien aanbidt haar van verre, maar weet dat hij nooit een kans zal maken. Tot een avond dat ze op hem reageert als hij haar via het raam bewonderd, en ze wenkt dat hij naar haar toe moet komen. Dan krijgt hij een aanbod; ze zal de nacht met hem doorbrengen, maar hij moet eerst wel iets voor haar doen, namelijk het lijk van haar minnaar wegwerken dat in de slaapkamer ligt. </p><p><b>De overstroming</b> is een ontzettend triest verhaal van noodloot en verlies. De oude boer Louis Roubieu vertelt over zijn familie en hoe gelukkig iedereen was. Ze woonden op een grote boerderij met enkele generaties en het leven lachte hen toe. Er is een verloofd stel dat hun geluk bijna niet op kan, er zijn een paar net getrouwd en er zijn blije kinderen en de oudere generatie is vol genegenheid en tevredenheid. Met de boerderij gaat het goed en welvaart en voorspoed is hun deel. </p><p>Tot die ene verschrikkelijke nacht dat de rivier de Garonne overstroomt, en alles zal veranderen. Eerst denken ze nog dat het mee zal vallen, dan vlucht de hele familie naar het dak om vervolgens een deur als vlot te gebruiken om aan het woest stromende water te ontsnappen. Op gruwelijke wijze wordt echter duidelijk dat tegen dergelijke natuurrampen niets te doen is en dat de gevolgen verschrikkelijk zijn. </p><p>Tot slot gaat het laatste verhaal, <b>Mevrouw Neigeon</b>, over een provinciaalse jongeman die naar Parijs komt. Hij wordt geïntroduceerd in de hogere kringen, maar krijgt eigenlijk geen enkele hoogte van de dames die hij ontmoet. Deze dames spreken aan tafel mee over politieke onderwerpen, ze zijn op de hoogte en ze zijn scherp. Ze gaan vrijmoedig om met de heren in het gezelschap, en al snel wordt de jongeman verliefd op een van hen. Maar heeft hij de situatie goed ingeschat, of heeft hij het volkomen bij het verkeerde eind? </p><p>Ik kende van <b>Emile Zola</b> alleen zijn romans, en vooral zijn cyclus over de <i>Rougon-Macquarts </i>is natuurlijk bekend. Ik wist niet dat hij ook korte verhalen had geschreven, dus deze bundel met vier verzamelde verhalen was een verrassing en dan ook nog eens een heel fijne verrassing. In elk van de vier verhalen is er heel veel aandacht voor de onderlinge verhoudingen van mensen, hun karakters en hoe ze zich gedragen. </p><p><b>Emile Zola</b> behoorde tot de stroming van het naturalisme, waarin aandacht is voor de rauwe werkelijkheid en de onderkant van de samenleving. Die onderkant komt in deze verhalen niet echt voor, maar deze vier verhalen zijn mooie inkijkjes in het leven van gewone mensen, die levensecht worden neergezet. Je leeft met hen mee, en met sommigen heb je intens medelijden, terwijl je anderen het liefst zou schoppen. Tegelijkertijd is nuance en mededogen in alle verhalen duidelijk zichtbaar. </p><p>Dat je je zo betrokken voelt bij personages in verhalen die meer dan honderd jaar geleden zijn geschreven, geeft wel aan dat deze verhalen met recht Franse klassiekers worden genoemd. Ze zijn het nog altijd waard om gelezen te worden.</p><p><br /></p><p>Originele Franse uitgaves van de verhalen 1880-1898</p><p>Nederlandse uitgave 2022 door uitgeverij Oevers</p><p>Nederlandse vertaling: Lidewij van den Berg en Marijke Scholts</p><p>Bladzijdes: 230</p><div class="blogger-post-footer">Bettina Grissen, Bettina schrijft, boekbesprekingen, geschiedenis, onderwijs, yoga, films, religie, Rusland, Italie, koken, tuinieren op het balkon, Steve McQueen, Frankrijk, reizen, stedentrips, kunst, musea, tentoonstellingen</div>Bettina Grissenhttp://www.blogger.com/profile/08024188013121464014noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5020520755335691174.post-19136236186791494622024-01-22T05:30:00.110+01:002024-01-22T05:30:00.224+01:00Foto analyse<p>Wat maakt een compositie goed? Wanneer is een foto geslaagd en wanneer leek het een goed idee tijdens het schieten, maar is de uitkomst belabberd? </p><p>Ik ben natuurlijk geen professionele fotograaf en ik heb weliswaar een paar cursussen gevolgd en er boeken over gelezen, maar ik heb geen opleiding op dit gebied. Toch vind ik het leuk om mijn foto's te analyseren en te zien wat (voor mij) werkt en wat niet. </p><p>Hieronder neem ik een paar foto's met jullie door. </p><p><br /></p><p><b>1/ Half gelukt.</b></p><p>Ik vind het licht hier mooi, dat beetje tegenlicht geeft wel een leuk effect, net zoals dat het pad een beetje vager wordt in de verte. Het is net alsof het pad leidt naar iets onbekends. De aanwezigheid van de kat, waar het me naturlijk om te doen was, geeft de foto iets levendigs. Toch is het niet helemaal gelukt, de kat is niet heel duidelijk (ging er namelijk vastberaden vandoor toen hij mij zag) en dat zou de foto wel beter gemaakt hebben. <br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKsjJL7NblUA-E_M1hsSPRK3BccYWmxNCDdAiRTAMpi8Nxjl-rULUjm1hBFB7vo2ak-al5AT0WaqY4W8jZgu5PslpIGrTfjVUIhekynZ7bHbPXmSD0oMWe85t8HYW28v7bFIXxc9zkjtVSCP6MTl7ZBmCMCzURiSDfX164fdYboP2_ADePD8YkNab0m7go/s4608/PB122268.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4608" data-original-width="3456" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKsjJL7NblUA-E_M1hsSPRK3BccYWmxNCDdAiRTAMpi8Nxjl-rULUjm1hBFB7vo2ak-al5AT0WaqY4W8jZgu5PslpIGrTfjVUIhekynZ7bHbPXmSD0oMWe85t8HYW28v7bFIXxc9zkjtVSCP6MTl7ZBmCMCzURiSDfX164fdYboP2_ADePD8YkNab0m7go/w480-h640/PB122268.JPG" width="480" /></a></div><p><br /></p><b>2/ Saai</b><p></p><p>Op zich is dit een aardige foto. van een stukje waar ik graag loop. Maar er is eigenlijk helemaal niets te zien, er gebeurt niets en er is geen verhaal. Kortom, deze foto had ik net zo goed niet kunnen maken want het voegt niks toe. <br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGE162d2yNWxiqtjuM7_ZKIyYniAMhj3hZdzKoMkBqok8goKRVWXLQFA__eGhdPtFbEWMmrCZQnCgW-xqmrO9j2eMGucMk2s5zYVD855CPb8EQv88RNf_R4_P0P8oHNbCi8BTkqLtl7BypDGGBIL_logRpHHI2Y4fdhGENEiiPcPMB9Oy81QS4lIscT9ln/s4608/PB122267.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3456" data-original-width="4608" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGE162d2yNWxiqtjuM7_ZKIyYniAMhj3hZdzKoMkBqok8goKRVWXLQFA__eGhdPtFbEWMmrCZQnCgW-xqmrO9j2eMGucMk2s5zYVD855CPb8EQv88RNf_R4_P0P8oHNbCi8BTkqLtl7BypDGGBIL_logRpHHI2Y4fdhGENEiiPcPMB9Oy81QS4lIscT9ln/w640-h480/PB122267.JPG" width="640" /></a></div><p><br /></p><b>3/ Interessant </b><p></p><p>Deze foto van het meer vind ik leuk. De koele grijs/blauwe tinten van het water en de lucht en de schaduw van de huizen aan de overkant vormen een wazige achtergrond voor iets dat er fel uitspringt, namelijk dat ding in het water (geen idee wat het is, trouwens). Dit is door mensen gemaakt en dat geeft de foto iets interessants. <br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuk66LkHpPWeGw_lear-hSREnTI6tvCIOqWIR1jx_B4yCK8670ngo2XnsFR6jBPN7PEngDWJ89PH_RA2CmIpAkG6X_xlDKe8jicsB0EhZFQqVCbYXZBpL_lSyigBVD0nSGq119ekJezuMTUeL598c9KS8U018DdliuhpwgtHI92dsnKHvNi3VTAU-OsFlS/s4608/PB122260.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3456" data-original-width="4608" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuk66LkHpPWeGw_lear-hSREnTI6tvCIOqWIR1jx_B4yCK8670ngo2XnsFR6jBPN7PEngDWJ89PH_RA2CmIpAkG6X_xlDKe8jicsB0EhZFQqVCbYXZBpL_lSyigBVD0nSGq119ekJezuMTUeL598c9KS8U018DdliuhpwgtHI92dsnKHvNi3VTAU-OsFlS/w640-h480/PB122260.JPG" width="640" /></a></div><p><br /></p><b>4/ Grappig genoeg best goed gelukt</b><p></p><p>Soms zie ik pas achteraf op de computer dat ik een foto beter gelukt vind dan ik dacht toen ik die maakte. De masten van de boten en de lantaarnpaal vormen een interessante schuine lijn, en de twee mensen op de dijk geven wat levendigheid aan de foto. Ik vind de verhoudingen in de foto ook aangenaam, ongeveer evenveel water als gras, en een aardige verdeling in derden. Kortom, ik vind deze best goed gelukt!<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2Hm-eMK_-LqGrFn9dcvmi6b-L-WY-WZz6KQs3WQ5AB0ie_DZ8LRcieh1zx0tf-sk5ikQokR9oCSaI-_e74kx025XFfpF2r7xL6oQv70rrTijZODIAMB-YpIuXW5gpYJXlcqxB56qPIIlWKHnpWvtArckBu-9fAgMXACxP38SjSDalmhuxIcUGvu7F3fc2/s4608/PB122256.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4608" data-original-width="3456" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2Hm-eMK_-LqGrFn9dcvmi6b-L-WY-WZz6KQs3WQ5AB0ie_DZ8LRcieh1zx0tf-sk5ikQokR9oCSaI-_e74kx025XFfpF2r7xL6oQv70rrTijZODIAMB-YpIuXW5gpYJXlcqxB56qPIIlWKHnpWvtArckBu-9fAgMXACxP38SjSDalmhuxIcUGvu7F3fc2/w480-h640/PB122256.JPG" width="480" /></a></div><br /><p></p><div class="blogger-post-footer">Bettina Grissen, Bettina schrijft, boekbesprekingen, geschiedenis, onderwijs, yoga, films, religie, Rusland, Italie, koken, tuinieren op het balkon, Steve McQueen, Frankrijk, reizen, stedentrips, kunst, musea, tentoonstellingen</div>Bettina Grissenhttp://www.blogger.com/profile/08024188013121464014noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5020520755335691174.post-79210339937347027052024-01-18T05:30:00.264+01:002024-01-19T10:44:28.816+01:00Schemering trilogie, V.E. Schwab<p><b></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTftWJsQNY7vY1-UX88LFP8PcVIsrfZVFzdlo2zsfVoYkm7dAoRX81TymeNVgifC8aUPxEG-Xdy35htpLCIw_atFjRWkaM_eF5DAZyJizfpHFap_NHn94MZuLyH6q_NcWLPYRJKTYd1PLBNx_DLOpvu__CyF5vPtcys-Hu3BtCkOcV8pFf8nMznzYkNkU9/s3468/20240108_115547.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="2407" data-original-width="3468" height="222" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTftWJsQNY7vY1-UX88LFP8PcVIsrfZVFzdlo2zsfVoYkm7dAoRX81TymeNVgifC8aUPxEG-Xdy35htpLCIw_atFjRWkaM_eF5DAZyJizfpHFap_NHn94MZuLyH6q_NcWLPYRJKTYd1PLBNx_DLOpvu__CyF5vPtcys-Hu3BtCkOcV8pFf8nMznzYkNkU9/s320/20240108_115547.jpg" width="320" /></a></b></div><b>Het verhaal</b><p></p><p>Een jongeman arriveert in Londen en trekt een andere jas aan. Of liever, hij kijkt welke jas er in zijn jas zit die geschikt is voor dit Londen. Want er zijn meerdere Londens en de jas, net als de jongeman, is magisch. </p><p>Zo begint <b>De kleuren van magie</b>, het eerste deel van de <b>Schemering-trilogie </b>van <b>V.E. Schwab.</b> Het is een begin dat je meteen nieuwsgierig maakt, en je pakt. Want hoe zit dit eigenlijk? </p><p>Op dezelfde plek in vier verschillende werelden staat een stad, Londen. Vier versies waar de vier werelden elkaar raken. Ooit was het mogelijk om van de ene wereld naar de andere te gaan en magie was merkbaar in elke wereld. </p><p>Maar toen een van de werelden aan de magie onderdoor ging, werden de doorgangen gesloten. Het Zwarte Londen is een dode stad geworden, in het Witte Londen regeren tirannen met geweld omdat niemand de troon kan houden of de magie kan hanteren, het Rode Londen heeft volop magie maar is in balans en het Grijze Londen is een wereld zonder magie. </p><p>De enigen die nog door de doorgangen van de ene wereld naar de andere wereld kunnen gaan zijn degenen met de meeste magie, de Antari. Zij kunnen alle elementen beheersen, waar gewone mensen met magie maar één element beheersen, en een enkeling er eentje meer kan beheersen. Helaas zijn er weinig Antari meer, Kell uit het Rode Londen is de ene en Holland uit het Witte Londen is de ander. Zij zijn de enigen van hun soort en brengen boodschappen over van hun koningen naar de vorsten in de andere Londens. </p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfixPwNenBxX0yqvgiwSHfThd6HsD9-wR3sqd2njgv-8AWFPkWPBih_TPaLYrgKRQ_urit9eDgBwpLzFP2G7aEWm-P5I4zgc7v642KGmRX5g49kIaPZs9zTv-UM1E92v5Fbmr0c0J6EpYZ3fw9HtMR_ylHKIXMODS4gL2SUmL7ktYIygFjSWl0gXF6ytiM/s3122/20240108_115132.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3122" data-original-width="1943" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfixPwNenBxX0yqvgiwSHfThd6HsD9-wR3sqd2njgv-8AWFPkWPBih_TPaLYrgKRQ_urit9eDgBwpLzFP2G7aEWm-P5I4zgc7v642KGmRX5g49kIaPZs9zTv-UM1E92v5Fbmr0c0J6EpYZ3fw9HtMR_ylHKIXMODS4gL2SUmL7ktYIygFjSWl0gXF6ytiM/s320/20240108_115132.jpg" width="199" /></a></div>In <b>De kleuren van magie</b>, begint het dus met Kell en zijn jas. Hij moet een boodschap afgeven aan koning George III van het Grijze Londen, maar loopt ook de plekken af waar hij graag komt, de herbergen die een link hebben met het Rode Londen dat zijn thuis is. <div><br /></div><div>Kell is opgevoed aan het hof als broer van kroonprins Rhy, maar hij weet maar al te goed dat hij niet werkelijk deel is van de familie, hij is een werktuig. Kell heeft de gewoonte om kleine voorwerpen mee te nemen vanuit Grijs Londen naar zijn eigen wereld, hoewel dit eigenlijk verboden is. Voor hem is dit een manier om toch een beetje zijn eigen man te zijn, iets voor zichzelf te hebben.<p></p><p>In het Grijze Londen komt Kell Lila tegen, die zijn zakken rolt, want Lila Bard is een dievegge die eigenlijk het liefst een piraat zou willen worden. Helaas heeft Lila nu een belangrijk stukje magie gestolen, en Kell moet dit terugkrijgen, want dit dingetje moet mee naar Rood Londen. </p><p>Ondertussen proberen de sadistische koningen van Wit Londen om de toegang tot Rood Londen te krijgen en zij gebruiken hiervoor onder andere hun Antari, Holland, die ze volledig in de tang hebben. </p><p><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwqb-xvoAiHk2FcAfXu6XLAE4ZfLnjeWgPtBYGwYpZCXum7Tr4vveELCx1p35LDfoPHURuGzHZRIvDaFaL13_P3DUVuXk5h0UWfZ2t1bu7LOysPElh18zJFMEiJ43m5jX1zPpI93pctzKTGhFr7HA4qlZvY-3l5RRswgt-FLH-p-z-cJBFDlA1YiFzxpH7/s3238/20240108_115142.jpg" style="clear: right; display: inline; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: center;"><br /></a>Kell neemt Lila mee naar Rood Londen en samen moeten ze de Witte vorsten stoppen en de koninklijke familie van Rood Londen zien te redden. </p><p><br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGql3anPTnWBiMnT8zGrWOGOkU2ypLW3sqYjoaXhm38kh1HP4nWWdx339PfKEAP86tZ2J1ifuuNNCjMtPiNZCtZfDd8cp3T4IoEY_5mLgzVdiHLJYLhYoCC3CCAXBdXKLb7MU0LB420mPyQqrY9J6FI_DZx8xNnqFJHc3AReXXEQDNHHqerYLFKo_GLYI5/s3238/20240108_115142.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="3238" data-original-width="2077" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGql3anPTnWBiMnT8zGrWOGOkU2ypLW3sqYjoaXhm38kh1HP4nWWdx339PfKEAP86tZ2J1ifuuNNCjMtPiNZCtZfDd8cp3T4IoEY_5mLgzVdiHLJYLhYoCC3CCAXBdXKLb7MU0LB420mPyQqrY9J6FI_DZx8xNnqFJHc3AReXXEQDNHHqerYLFKo_GLYI5/s320/20240108_115142.jpg" width="205" /></a></div>In het tweede deel <b>De kleuren van schaduw</b> heeft Lila Bard een nieuwe bestemming; ze heeft aangemonsterd op een piratenschip onder leiding van kapitein Alucard Emerys. Ze heeft besloten om in de wereld van Rood Londen te blijven en hier op avontuur te gaan. Het blijkt ook dat ondanks dat ze uit Grijs Londen komt, Lila enige magie lijkt te hebben, ondanks dat dit niet mogelijk zou moeten zijn. <p></p><p></p><p>Ondertussen moeten in het paleis Rhy en Kell leren om te gaan met de consequenties van hun keuzes. Het lastige hierbij is dat Kell voelt dat de koning en de koningin wel hun zoon Rhy vergeven hebben voor zijn aandeel, maar Kell merkt dat ze het vertrouwen in hem kwijt zijn. Hij voelt zich eenzamer dan ooit, hoewel de band tussen hem en Rhy sterker is dan ooit. </p><p>Als er een groot magisch toernooi wordt georganiseerd haalt Rhy Kell over om hieraan mee te doen, maar ook Lila heeft haar zinnen gezet op deelname. Er is een klein probleem dat beiden dit incognito moeten doen, en een groot probleem dat in Wit Londen een oude vijand de troon heeft overgenomen en zijn zinnen heeft gezet op meer. </p><p><br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYkSK_M84vLTZusHY_kovI6UBKQrjziPr0RbpOxWYlyumU4xRaBhBBYr6j-WaRw6DlrC4CW0cngZGOUb0jBlaqbjMwcZCNwNYd5wQCRMM-tEUaSUqm3Ih2isNBULeg0-xCOqQkMVYeUADWvoaqDM9qRHNSdaIBKG5OAIzbA91trjNVqfJKDybBdkfYM4U8/s3061/20240108_115152.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3061" data-original-width="1996" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYkSK_M84vLTZusHY_kovI6UBKQrjziPr0RbpOxWYlyumU4xRaBhBBYr6j-WaRw6DlrC4CW0cngZGOUb0jBlaqbjMwcZCNwNYd5wQCRMM-tEUaSUqm3Ih2isNBULeg0-xCOqQkMVYeUADWvoaqDM9qRHNSdaIBKG5OAIzbA91trjNVqfJKDybBdkfYM4U8/s320/20240108_115152.jpg" width="209" /></a></div>In het laatste deel, <b>De kleuren van licht</b>, wordt Rood Londen bedreigd door de schaduwkoning uit Wit Londen. En terwijl prins Rhy in het paleis en in de stad probeert zijn volk te helpen, moeten Kell, Lila en Alucard samen met nog enkele anderen op pad om het middel te vinden dat de schaduwkoning kan stoppen. Wie is er te vertrouwen, welke bondgenoten zijn vijanden en welke vijanden kunnen bondgenoten worden? <p></p><p>Bovendien krijgen we in dit laatste deel meer over de achtergrond van bijvoorbeeld Holland, maar ook de koningin van Rood Londen, waardoor hun personages meer lagen krijgen en hun handelen duidelijker wordt.</p><p>Van <b>V.E. Schwab</b> heb ik kort geleden <i>Het onzichtbare leven van Addie LaRue</i> gelezen en <i>Gallant</i>, die ik beide erg goed vond. Ik hoopte dus ook op een geweldige leeservaring met deze trilogie en dat is meer dan waarheid geworden. </p><p>De <b>Schemering trilogie</b> is een meeslepend en origineel verhaal in een unieke wereld en met een interessant magie-systeem. </p><p>Ten eerste vind ik het idee van de vier verschillende Londens interessant en goed gedaan. Elk wereld (de drie die we bezoeken) heeft een eigen sfeer en een die helemaal klopt omdat er goed is nagedacht over de opbouw. Hetzelfde geldt voor de magie en de manier waarop dit werkt, dit was consistent gedaan en werd daarmee geloofwaardig. </p><p>De personages zijn het tweede sterke punt van deze boeken. Ze hebben allemaal goede en slechte kanten, en ieder personage maakt ook groei door. Geen van hen is dezelfde aan het einde van boek drie als aan het begin van boek een. </p><p>Allereerst is Kell geweldig. Hij heeft te jong een te grote verantwoordelijkheid gekregen en heeft hierdoor nooit helemaal zichzelf kunnen zijn, maar zijn trouw aan zijn pleegbroer Rhy is onwankelbaar. Ik was blij dat Kell op het einde ook wat meer voor zichzelf kon doen. </p><p>Rhy maakte ook een fantastische ontwikkeling door, van oppervlakkige party-prins in deel één, tot een verantwoordelijke vorst die weet wat opoffering is in deel drie. Ook hij krijgt de liefde die hij verdient. </p><p>Ik vond ook Lila Bard geweldig. Ja, ze is roekeloos en iets te gehecht aan haar messen, maar als je weet hoe ze is opgegroeid is het een wonder dat ze nog iemand vertrouwt. Ook zij leert om zich te hechten en mensen in haar nabijheid te waarderen. Ik vond haar stoere attitude om zich overal in te storten verfrissend, al maakt ze echt niet altijd de beste keuzes. Lila is wat ik een tof wijf noem. </p><p>Ook heel veel bijpersonages zijn interessant en vormen mooie aanvullingen in het verhaal, ze voegen echt iets toe. Daarom is het soms ook hartbrekend als ze sterven, omdat je met elk van hen meeleeft. De kat is ook leuk. </p><p>Het verhaal tenslotte is spannend en goed opgebouwd, de perspectiefwisselingen en de wisselingen van de verschillende Londens zijn ontzettend knap gedaan. De boeken zijn geschreven met vaart en humor, heel veel vriendschap en een beetje romantiek. Kortom, een perfecte combinatie. Geen moment zakte het in, geen moment werd het saai. Sommige momenten waren hartbrekend, andere ontroerend en bij sommige gedeeltes heb ik hardop gelachen. </p><p>Ik heb elk deel verslonden, als ik het ene deel uithad, wilde ik meteen beginnen in het volgende deel. Erg leuk dat er net een nieuw boek is uitgekomen, een eerste deel van een nieuwe trilogie dat zich ook weer in deze wereld afspeelt, maar dan zeven jaar later. Ik kan eigenlijk niet wachten!</p><p>Ook deze boeken zijn weer uitgegeven in mooie edities door uitgeverij Meulenhoff boekerij. Ik vind die <i>special editions </i>toch wel heel erg leuk en ze staan mooi in de boekenkast.</p><p>Kortom, de Schemering trilogie van V.E. Schwab is een absolute aanrader voor elke fantasy-liefhebber!</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-qvuwreHReosC88L1mvatXYOUSs70FTNKysd7nqz5FUTFJvVZI11lsiEtS5GDbg9IoxnqGoUosLd1pbBvglNqazaMaVe03WMVojGBL99_tUS6jvTRYpl6gQnRyykXfzPEaygpCXasgO922reVeqPtfemu-idL7QpZh1tL07oa2fdQlCVZOyF-IqrPaQu6/s3468/20240108_115119.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="3179" data-original-width="3468" height="366" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-qvuwreHReosC88L1mvatXYOUSs70FTNKysd7nqz5FUTFJvVZI11lsiEtS5GDbg9IoxnqGoUosLd1pbBvglNqazaMaVe03WMVojGBL99_tUS6jvTRYpl6gQnRyykXfzPEaygpCXasgO922reVeqPtfemu-idL7QpZh1tL07oa2fdQlCVZOyF-IqrPaQu6/w400-h366/20240108_115119.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Speciale uitgaves</td></tr></tbody></table><br /><p></p><p>De kleuren van magie</p><p>Originele titel: A darker shade of magic (2018), </p><p>uitgegeven in 2019 door uitgever Meulenhoff boekerij, </p><p>Nederlandse vertaling Inge Pieters, </p><p>Bladzijdes: 413</p><p><br /></p><p>De kleuren van schaduw</p><p>Originele titel: A gathering of shadows (2016)</p><p>Nederlandse uitgave 2019 door uitgeverij Meulenhoff boekerij</p><p>Nederlandse vertaling: Inge Pieters</p><p>Bladzijdes: 550</p><p><br /></p><p>De kleuren van licht </p><p>Originele titel: A conjuring of light (2017)</p><p>Nederlandse uitgave 2020 door uitgeverij Meulenhoff boekerij</p><p>Nederlandse vertaling: Inge Pieters</p><p>Bladzijdes: 654</p></div><div class="blogger-post-footer">Bettina Grissen, Bettina schrijft, boekbesprekingen, geschiedenis, onderwijs, yoga, films, religie, Rusland, Italie, koken, tuinieren op het balkon, Steve McQueen, Frankrijk, reizen, stedentrips, kunst, musea, tentoonstellingen</div>Bettina Grissenhttp://www.blogger.com/profile/08024188013121464014noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5020520755335691174.post-4329601793594350372024-01-15T05:30:00.225+01:002024-01-15T05:30:00.324+01:00Vooruitblik: Tentoonstellingen eerste helft 2024<p>Het is weer tijd voor een klein overzicht van een aantal tentoonstelling die binnenkort in de Nederlandse musea te zien zijn. Voor een overzicht zoals dit bekijk ik de websites meer dan 20 Nederlandse musea in alle provincies, maar ik noteer hier alleen de tentoonstellingen waar ik eventueel zelf naar toe wil. Er kan ergens een tentoonstelling zijn van moderne installatiekunstenaar, maar de kans dat ik daar naar toe wil is klein, dus die komt niet in dit overzicht te staan. Niet alle websites zijn trouwens even overzichtelijk en soms is het bijna onmogelijk om te zien welke tentoonstelling er binnenkort aankomt. </p><p>Maar ondanks dat is hier toch een aardige lijst met diverse tentoonstellingen, die voldoende inspiratie bieden voor iedereen!</p><p><b><br /></b></p><p><b>Julius Caesar in het H'Art museum in Amsterdam</b></p><p>Julius Caesar is een van de bekendste figuren uit de geschiedenis, en in deze tentoonstelling komen vele facetten van deze complexe man naar voren. Een dictator en een hervormer, een veroveraar en de minnaar van Cleopatra. En hoe kijken we tegenwoordig naar hem? </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuU_VLCGNJMn0XftwPEwuMkhtEdy51lEVKNf1Y9I9rcV9AdzhXQ_L5gKqkzMwUIdH0Bn2XufpJJkIgGfpM6xB88yNz-38Gi9pcmB78YUkogZ904zlvgua4otYUu0QLhSfko_HxRjAIlHsk9Kri6yWH3ah0i1aMo3U1yJ1Yo6XH_EnE1wJOSuW6gIDZA3eu/s265/caesar.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="265" data-original-width="190" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuU_VLCGNJMn0XftwPEwuMkhtEdy51lEVKNf1Y9I9rcV9AdzhXQ_L5gKqkzMwUIdH0Bn2XufpJJkIgGfpM6xB88yNz-38Gi9pcmB78YUkogZ904zlvgua4otYUu0QLhSfko_HxRjAIlHsk9Kri6yWH3ah0i1aMo3U1yJ1Yo6XH_EnE1wJOSuW6gIDZA3eu/s1600/caesar.jpg" width="190" /></a></div><p>nog tot 20 mei 2024 te zien</p><p>Meer informatie: <a href="https://hartmuseum.nl/nl/tentoonstellingen/julius-caesar/">HIER</a></p><p><br /></p><p><b>Frisse wind, Impressionisme van het noorden in het Singer museum in Laren</b></p><p>Samen met twee andere musea in Denemarken en Duitsland heeft het Singer museum een tentoonstelling georganiseerd over de impressionisten uit het noorden. Duidelijk wordt hoe het Impressionisme uit Frankrijk een frisse wind blies door de schilderkunst in heel Europa. Aan de hand van zes thema's (licht, zee, land, tuin, winter en stad) zien we de verschillen en overeenkomsten tussen de Deense, Duitse en Nederlandse impressionisten. </p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4kUZxAZxwZfh2sTL-M70f8EBoxJkhoysS7_6GkQ-iYHsI-f9cbbZ3vt9MbWg-O92l3unsylRwHOyD2dcn5vkx6NIiKBE_kdKyw-Za4fuYfO5qFRutkfT6_wmFVzWByAi-Bsllj1V_lel1gILjQpMDgFal99CQnMN6yHRldPjC5gnuUYRsPPDhgfEo1pz6/s1122/noordelijke%20impressionisten.webp" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1122" height="228" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4kUZxAZxwZfh2sTL-M70f8EBoxJkhoysS7_6GkQ-iYHsI-f9cbbZ3vt9MbWg-O92l3unsylRwHOyD2dcn5vkx6NIiKBE_kdKyw-Za4fuYfO5qFRutkfT6_wmFVzWByAi-Bsllj1V_lel1gILjQpMDgFal99CQnMN6yHRldPjC5gnuUYRsPPDhgfEo1pz6/s320/noordelijke%20impressionisten.webp" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"></td></tr></tbody></table>17 januari 2024-5 mei 2024<p>Meer informatie <a href="https://www.singerlaren.nl/nl/agenda/1582/17-januari-2024-05-mei-2024/frisse-wind-impressionisme-van-het-noorden">HIER</a></p><p><br /></p><p><b>Op scherp in het Centraal museum in Utrecht</b></p><p>In de jaren zestig ontstond een nieuwe vorm van schilderen, het hyperrealisme. In deze schilderijen werd de werkelijkheid zo gedetailleerd en precies vastgelegd, dat het wel een foto leek. En foto's waren ook precies de inspiratie voor deze werken. In het Centraal museum is een tentoonstelling te zien waarin ook veel aandacht is voor het werk van vrouwelijke kunstenaars en kunstenaars van kleur, en kunstenaars uit Oost- en West-Europa. Op die manier kun je zien hoe deze schildervorm is ontstaan en veranderd, en hoe de kunstenaars kijken naar de wereld.</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3Tz2ZigGwe7SlkZH1EwLIJLO4EREgLEkVPSgyYNba0kzCBiphCee4jIRFAAo9rR12FRwxPJDM3ibiabxe211-VLq86AaBwun5bD3TKyzpd9q-C5xEOg0k4N7IMSF1gUIW9CvzCzHgA8UbX3dL8Phmi7XFezrdolHHn_tkqXdceMPyNIS5Tl5iC5nOSI7B/s269/op%20scherp.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="187" data-original-width="269" height="278" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3Tz2ZigGwe7SlkZH1EwLIJLO4EREgLEkVPSgyYNba0kzCBiphCee4jIRFAAo9rR12FRwxPJDM3ibiabxe211-VLq86AaBwun5bD3TKyzpd9q-C5xEOg0k4N7IMSF1gUIW9CvzCzHgA8UbX3dL8Phmi7XFezrdolHHn_tkqXdceMPyNIS5Tl5iC5nOSI7B/w400-h278/op%20scherp.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"></td></tr></tbody></table><p>10 februari 2024-9 juni 2024</p><p>Meer informatie <a href="https://www.centraalmuseum.nl/nl/tentoonstellingen/op-scherp">HIER</a></p><p><br /></p><p><b>Frans Hals in het Rijksmuseum in Amsterdam</b></p><p>Een grote overzichtstentoonstelling van een van de bekendste kunstenaars uit de Gouden Eeuw, een kunstenaar die je meteen herkent. In deze tentoonstelling zijn zo'n 50 schilderijen bijeengebracht, uit Nederlandse musea en verzamelingen, maar ook uit het buitenland. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwxTh_R4ENtrI5snp8tZO_Heh0OqkzBk4YuqL2Ei_l2gffAXgi5lG6vP8aWrTnbKEa0w2NeNgADC23qwFedKJQXdC1OSnadNXgL2iVflCQ436stKBTKsW3ZZKdJFtVjXWiIKm5-K3_FlMsygI3yENbFHeLSJRCF2F7JNmkcE9kHUUiw9HF8sb3GFVMVX2U/s300/frans%20hals.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="168" data-original-width="300" height="168" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwxTh_R4ENtrI5snp8tZO_Heh0OqkzBk4YuqL2Ei_l2gffAXgi5lG6vP8aWrTnbKEa0w2NeNgADC23qwFedKJQXdC1OSnadNXgL2iVflCQ436stKBTKsW3ZZKdJFtVjXWiIKm5-K3_FlMsygI3yENbFHeLSJRCF2F7JNmkcE9kHUUiw9HF8sb3GFVMVX2U/s1600/frans%20hals.jpg" width="300" /></a></div><p>16 februari 2024-9 juni 2024</p><p>Meer informatie: <a href="https://www.rijksmuseum.nl/nl/zien-en-doen/tentoonstellingen/frans-hals">HIER</a></p><p><br /></p><p><b>De grote illusie, 200 jaar virtual realities in het Teyler's museum in Haarlem</b></p><p>We zijn gewend aan optisch bedrog dat gecreerd kan worden met AI, maar vergeten soms dat optische illusies al veel langer bestaan. In de 19e eeuw was men al bezig om de zintuigen om de tuin te leiden met spiegels en mechanische projecten om beelden te creëren die niet echt waren. Wetenschap, theater en massa-amusement komen in deze tentoonstelling bij elkaar, met onder andere het eerste poezenfilmpje ooit (uit 1894!!).</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPOtHf4tCsIiZhPe45Hy-duFqhTGSxT_aQojAEDZKQhGfPTiJEX-8WwW9k1hBmNKV5IlcbNuuwty-QTr0qR-pocLxpLCXZ70xk0RydWRKU7lTQR6U34BDMOLiBWZYoK2Ab9NScskCINR88R6ynF_eegg8nFg9De20I5oYvbbt6jN6oOLl7QXZ3Mf3ybCND/s275/teylers%20museum.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="183" data-original-width="275" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPOtHf4tCsIiZhPe45Hy-duFqhTGSxT_aQojAEDZKQhGfPTiJEX-8WwW9k1hBmNKV5IlcbNuuwty-QTr0qR-pocLxpLCXZ70xk0RydWRKU7lTQR6U34BDMOLiBWZYoK2Ab9NScskCINR88R6ynF_eegg8nFg9De20I5oYvbbt6jN6oOLl7QXZ3Mf3ybCND/w400-h266/teylers%20museum.jpg" width="400" /></a></div><p>17 februari 2024-1 september 2024</p><p>Meer informatie: <a href="https://www.teylersmuseum.nl/nl/bezoek-het-museum/wat-is-er-te-zien-en-te-doen/de-grote-illusie-2013-200-jaar-virtual-realities">HIER</a></p><p><br /></p><p><b>De schepping van de wetenschap in het Catharijneconvent in Utrecht</b></p><p>Voor sommige mensen staan religie en wetenschap lijnrecht tegenover elkaar. In werkelijkheid zijn er veel raakvlakken en hebben ze elkaar eeuwenlang beinvloed. In het Catharijneconvent is een tentoonstelling te zien in samenwerking met het Teylers museum en het Rijksmuseum Boerhaave over de band tussen religie en wetenschap die laat zien dat er overeenkomsten zijn dan verschillen.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXtf7i6VrFDBbUlh4e_ry3W0Y76Lg2mMJQ9yRr4K4p8qXhsZWty5j-7zMUdLlOU_654cKkSfhKLdxJE0twq0AiTGLekjhokjW3FwrgcpWS-pAnXifzkdHl2Fyv2wC62UDBoUG6WfSIXFYbmOMJ2R0IlDYaYxta1e3M5JljDWkujhkvvXTuiKKCNVSMufXm/s340/catharijneconvent.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="246" data-original-width="340" height="232" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXtf7i6VrFDBbUlh4e_ry3W0Y76Lg2mMJQ9yRr4K4p8qXhsZWty5j-7zMUdLlOU_654cKkSfhKLdxJE0twq0AiTGLekjhokjW3FwrgcpWS-pAnXifzkdHl2Fyv2wC62UDBoUG6WfSIXFYbmOMJ2R0IlDYaYxta1e3M5JljDWkujhkvvXTuiKKCNVSMufXm/s320/catharijneconvent.jpg" width="320" /></a></div><p>22 februari 2024-2 juni 2024</p><p>Meer informatie <a href="https://www.catharijneconvent.nl/tentoonstellingen/de-schepping-van-de-wetenschap/">HIER</a></p><p><br /></p><p><b>Matthew Wong/Vincent van Gogh in het Van Gogh museum</b></p><p>Matthew Wong is een Chinees-Canadese kunstenaar en in deze tentoonstelling zien we de inspiratie die hij haalt uit het werk van Vincent van Gogh.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6lKZDlt6v4-4eEqvi7M3mREVX_nY112fc7MxOkGCLTax5WPOEu5-JcHhE0QgGCwNamBopc8XoiYx90FRdF1hb2O3RoJuIOQxyr0881__q6RhX-47fE3JABdBjD-Ylk2pnvE57J0LoHVb_zgW5YqLstfgYBVR3sPmTCEJFbSEOj6EpncjRawQOpWg2VpcC/s300/van%20gogh.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="168" data-original-width="300" height="224" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6lKZDlt6v4-4eEqvi7M3mREVX_nY112fc7MxOkGCLTax5WPOEu5-JcHhE0QgGCwNamBopc8XoiYx90FRdF1hb2O3RoJuIOQxyr0881__q6RhX-47fE3JABdBjD-Ylk2pnvE57J0LoHVb_zgW5YqLstfgYBVR3sPmTCEJFbSEOj6EpncjRawQOpWg2VpcC/w400-h224/van%20gogh.jpg" width="400" /></a></div><p>1 maart 2024-1 september 2024</p><p>Meer informatie: <a href="https://www.vangoghmuseum.nl/nl/bezoek/tentoonstellingen/matthew-wong-vincent-van-gogh">HIER</a></p><p><br /></p><p><b>Armando, gestalten in het Rijksmuseum Twenthe in Enschede</b></p><p>Een prachtige tentoonstelling over de kunst van Armando, uit de afgelopen 25 jaar. Grote bronzen beelden die lijken op gestalten van mensen, en schilderijen van mensfiguren en landschappen, aangevuld met schetsen en fragmenten poezie geven een bijzonder beeld van deze bijzondere Nederlandse kunstenaar.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgolRwnk3Sj1dwCShEtHHQzB3Y8gSvXZnsvuZdmYKIcaiFBGMViHBG4DFRsCC4dfX-UGx_JR1jaUeWz25uFQSJ-GC8dwpxrT0LNDaEihyd9CnaB2eySQN-uPf5PWbws1Di51Eo2UtAySbGRytN8sczAknvMb_NptzUQtsO3xQuo1_gDMDzRV5hmslMdazVD/s262/armando.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="262" data-original-width="192" height="262" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgolRwnk3Sj1dwCShEtHHQzB3Y8gSvXZnsvuZdmYKIcaiFBGMViHBG4DFRsCC4dfX-UGx_JR1jaUeWz25uFQSJ-GC8dwpxrT0LNDaEihyd9CnaB2eySQN-uPf5PWbws1Di51Eo2UtAySbGRytN8sczAknvMb_NptzUQtsO3xQuo1_gDMDzRV5hmslMdazVD/s1600/armando.jpg" width="192" /></a></div><br /><p>5 maart 2023-20 augustus 2024</p><p>Meer informatie <a href="https://www.rijksmuseumtwenthe.nl/content/3410/nl/armando-gestalten">HIER</a></p><p><br /></p><p><b>De Haagse school in het kunstmuseum in Den Haag</b></p><p>De schilders van de Haagse school staan aan de start van het Kunstmuseum in Den Haag, met hun schenkingen kon het museum een collectie beginnen. In hun eigen tijd werden deze kunstenaars zeer gewaardeerd, maar ook tot op vandaag zijn hun werken geliefd. </p><p>In deze tentoonstelling worden werken getoond aan de hand van een aantal thema's (sentiment, poezie, licht, natuurbeleving, spontaniteit en landschap in verandering) en komen vragen aan de orde waarom deze stroming zo groot is geworden en ook nu nog populair is. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm2WQAWadqWjhBTteJAZmsNUI0no64c2tbqmhpRiAHxiKz7mNnFdv7xYYBzMvaQWsVbDxRklYvqWaxYpROnAiljBoNkkNHqE0nKgGPZf8VXeS8dLpdejGSCGjE1l89G_3258fKT86OcosDNipr2n4W7ipwvhw-InsunRKCvbtAfdtYkJJr-A6sbdhAzaKc/s250/download%20(9).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="202" data-original-width="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm2WQAWadqWjhBTteJAZmsNUI0no64c2tbqmhpRiAHxiKz7mNnFdv7xYYBzMvaQWsVbDxRklYvqWaxYpROnAiljBoNkkNHqE0nKgGPZf8VXeS8dLpdejGSCGjE1l89G_3258fKT86OcosDNipr2n4W7ipwvhw-InsunRKCvbtAfdtYkJJr-A6sbdhAzaKc/s16000/download%20(9).jpg" /></a></div><p>16 maart 2024-1 september 2024</p><p>Meer informatie: <a href="https://www.kunstmuseum.nl/nl/tentoonstellingen/de-haagse-school">HIER</a></p><p><br /></p><p><b>Door de bomen het bos in het Kroller Muller museum</b></p><p>En bijzondere tentoonstellingen waarin vier kunstenaars samen komen die allemaal kijken naar het samenspel tussen mens en natuur. Niet onbelangrijk in deze tijd waarin de natuur en het klimaat hoog op de agenda staan, en allerlei meningen klinken. Maar hoe kunnen we door de bomen het bos weer zien? Bij Hans op de Beeck gaat het over klimaatverandering, Julian Charriere kijkt naar het landschap in de kunst, Andy Holden concentreert zich op vogels en Eija-Liisa Ahtila gaat in gesprek met de natuur. In deze diverse tentoonstelling zijn er ook wandelingen en activiteiten in de beeldentuin die samen een volledig beeld geven en je aan het denken zetten.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKRlE1SghcngPLFdJlK6viVWk3Fnb2Kw7maYxtPyemoNwglhV5Am37KMLQb9p4yq6jQR3or7iLBg8Bc6S-3WCQStXTdMLJaEH1kqRQ5Bl7ctvogxu9_IJqHuPhDkehbQS2GS_hO8yG5p7yoT6Kd9VcOasGE5L95Nh9DmpngQetpU_wuIRe7FLQNFaPdAQX/s300/kruller%20muller.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="168" data-original-width="300" height="224" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKRlE1SghcngPLFdJlK6viVWk3Fnb2Kw7maYxtPyemoNwglhV5Am37KMLQb9p4yq6jQR3or7iLBg8Bc6S-3WCQStXTdMLJaEH1kqRQ5Bl7ctvogxu9_IJqHuPhDkehbQS2GS_hO8yG5p7yoT6Kd9VcOasGE5L95Nh9DmpngQetpU_wuIRe7FLQNFaPdAQX/w400-h224/kruller%20muller.jpg" width="400" /></a></div><p>23 maart 2024-15 september 2024</p><p>Meer informatie: <a href="https://krollermuller.nl/door-de-bomen-het-bos">HIER</a></p><p><br /></p><p><b>Kunst voor de kost in het Dordrecht museum</b></p><p>Voor een kunstenaar is het vaak lastig om rond te komen, leven van alleen de kunst is niet veel gegeven. In de 19e eeuw zie je dat kunstenaars combinaties maakten met de handel, door bijvoorbeeld te schilderen wat in de mode was, of naast hun eigen werk commercieel werk te schilderen. De markt was in beweging en de kunstenaar bewoog mee, maar is een kunstenaar dan ondernemer of kunstenaar of beide? </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM_CG2L_eW7dlSWFKJw1CLuyr5fIGxhdfOafUT2fdHqIR_bHxiGHM8D7r74RLfqmpSfi2Lg7A-zcXPaCTwZ1MCrcr5UszMmFEcEaseGspNFZjaLhYz8V7WUBJMbOzZMJgd8LFKaVSc1sTUQlBxX2D4Onqa4wndjnRkDEUIDv7UFhoT8SExOd0HoGZREwJJ/s284/dordrecht.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="177" data-original-width="284" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM_CG2L_eW7dlSWFKJw1CLuyr5fIGxhdfOafUT2fdHqIR_bHxiGHM8D7r74RLfqmpSfi2Lg7A-zcXPaCTwZ1MCrcr5UszMmFEcEaseGspNFZjaLhYz8V7WUBJMbOzZMJgd8LFKaVSc1sTUQlBxX2D4Onqa4wndjnRkDEUIDv7UFhoT8SExOd0HoGZREwJJ/s16000/dordrecht.jpg" /></a></div><p>20 april 2024-8 september 2024</p><p>Meer informatie: <a href="https://www.dordrechtsmuseum.nl/nu-te-zien-en-te-doen/kunst-voor-de-kost/">HIER</a></p><br /><div class="blogger-post-footer">Bettina Grissen, Bettina schrijft, boekbesprekingen, geschiedenis, onderwijs, yoga, films, religie, Rusland, Italie, koken, tuinieren op het balkon, Steve McQueen, Frankrijk, reizen, stedentrips, kunst, musea, tentoonstellingen</div>Bettina Grissenhttp://www.blogger.com/profile/08024188013121464014noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5020520755335691174.post-85158754080213207072024-01-11T05:30:00.182+01:002024-01-11T15:45:37.198+01:00Het huis met de deuren, Tan Twan Eng<p><b></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEjec4coCczDaB7KoJYzExQ9pFhyphenhyphenn4v6rQX8DFQ29c0t4fR5QaAqn77LI8e2PDzb8bXxtYv1_tZmwb_DWyVdDxdZg9z81wx1lFU2491uxE8Pl9rq6NTHds0N7FRw6Ic6UjozcPSrD6h15aCi60-4aWIxRgJjxXB7Phyphenhyphenb3tImYquzHmEwuZ0RLx6VuE_kfs/s2967/20240101_125345.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="2967" data-original-width="1937" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEjec4coCczDaB7KoJYzExQ9pFhyphenhyphenn4v6rQX8DFQ29c0t4fR5QaAqn77LI8e2PDzb8bXxtYv1_tZmwb_DWyVdDxdZg9z81wx1lFU2491uxE8Pl9rq6NTHds0N7FRw6Ic6UjozcPSrD6h15aCi60-4aWIxRgJjxXB7Phyphenhyphenb3tImYquzHmEwuZ0RLx6VuE_kfs/s320/20240101_125345.jpg" width="209" /></a></b></div><b>Het huis met de deuren</b> is een verhaal over huwelijken, over de leugens die sommigen vertellen en de facades die worden opgehouden. Over de sociale normen waar men niet onderuit kan, en de consequenties die dit kan hebben. Maar het is ook een verhaal over liefde, en hoop houden en ondanks alles toch een beetje geluk kunnen vinden. <p></p><p>Het verhaalt begint als in 1947 Lesley in haar huis in Zuid Afrika een pakketje ontvangt. Daarin zit een bepaald boek van de schrijver William Somerset Maugham. Er is geen brief, maar toch geeft het boek Lesley een bepaalde boodschap.</p><p>Het boekt neemt haar mee naar jaren geleden, naar 1921 toen Lesley en haar man Robert in Penang woonden, in het huidige Maleisië. William Somerset Maugham was een oude schoolvriend van Robert en kwam bij hen een paar weken logeren. </p><p>William was weliswaar getrouwd, maar zijn echtgenote woonde in Londen, terwijl William de wereld rondreisde met zijn 'secretaris' Gerald, die in werkelijkheid zijn minnaar was. </p><p>William heeft net een onverstandige investering gedaan en is als zijn geld kwijtgeraakt. Hij is bang dat zijn jonge man ervan door zal gaan en hij weet dat hij heel snel met een nieuw boek moet komen om zijn geld aan te zuiveren en ervoor te zorgen dat Gerald bij hem blijft. </p><p>William haalt zijn inspiratie uit de mensen die hij ontmoet, hun geschiedenissen en verhalen die hij vervolgens voor zijn boeken gebruikt. Zal hij in deze weken terwijl hij logeert bij Robert en Lesley voldoende inspiratie kunnen opdoen? Hij heeft namelijk het idee dat er meer achter de keurige koloniale facade zit dan je op het eerste gezicht zou denken. Want wat is de relatie geweest tussen Lesley en de Chinese revolutionair Sun Yat Sen die in 1910 naar Pendang kwam om geld in te zamelen, of de connectie met een sensationele moordzaak die toen speelde?</p><p>Lesley is niet zo heel blij met het verblijf van zowel William als Gerald onder haar dak, en daar heeft ze goede redenen voor, maar toch ontstaat er een soort vriendschap en ze vertelt William inderdaad over de gebeurtenissen uit 1910 en de vragen die toen werden opgeroepen over liefde, trouw, verraad en geluk. </p><p><b>Het huis met de deuren</b> is een historische roman die gebruik maakt van echte historische personages, zoals William Somerset Maugham, Gerald Haxton, Sun Yat Sen en Ethel Proudlock die in 1911 ter dood werd veroordeeld omdat ze iemand had doodgeschoten. Maar <b>Tan Twan Eng</b> maakt vervolgens gebruik van het recht van de romanschrijver om deze personages zo te gebruiken zoals hem goeddunkt. En hij doet dit bijzonder goed. </p><p>De sfeer van Pendang, met de rijke natuur en de benepen koloniale samenleving wordt moeiteloos opgeroepen. De personages worden ook goed neergezet. Ik kon geen sympathie opbrengen voor Gerald Haxton, die ik een uiterst onaangenaam jongmens vond, maar ik had wel begrip voor William. Het kan niet gemakkelijk zijn geweest om in die tijd homoseksueel te zijn, terwijl het toen strafbaar was en elk moment, met een verkeerd woord of bij een verkeerd persoon, je kon worden opgepakt. Tegelijkertijd vond ik het gesprek tussen Lesley en William indringend en goed als zij zijn huwelijk bespreken. Lesley stelt dan aan de kaak hoe het voor de vrouwen moet zijn die nietsvermoedend met een man trouwden in de verwachting een normaal huwelijk te krijgen, terwijl de mannen al wisten dat dit niet het geval zou zijn. Dit is bedrog van de ergste soort. </p><p><i>'Waarom doen jullie homoseksuelen het?' [..] 'Waarom trouwen jullie als jullie liever het bed induiken met een man?' </i></p><p><i>Willies antwoord, toen hij eindelijk sprak, zwolg in weltschmerz. 'Wat voor keus hebben we?'</i></p><p><i>'Niemand zou het raar vinden als mannen zoals jullie je hele leven vrijgezel bleven.' </i></p><p><i>'Na wat er met die arme...Oscar Wilde is gebeurd?' Hij schudde zijn hoofd. 'De wereld heeft zich tegen ons gekeerd, Lesley. Je weet niet hoe het is om de hele tijd in..angst te leven, in de wetenschap dat je elk moment kan worden verraden, dat je hele...leven verwoest kan worden.'</i> </p><p>En toch, ondanks verraad en bedrog, ondanks dat verwachtingen niet worden waargemaakt, is het niet zo dat elk huwelijk gedoemd is, ook niet als het niet helemaal conventioneel is. Soms moet je verwachtingen bijstellen en kijken naar wat je wel hebt, en sommige zaken gewoon onbesproken laten. </p><p><i>We zaten daar in stilte, met onze ware gedachten voor elkaar gecamoufleerd. Wat een huwelijk in stand hield, jaar in, jaar uit, besefte ik, waren de dingen die we ongenoemd lieten; de waarheden die we dolgraag willen bespreken werden teruggedreven in onze keel, terug in de diepste, donkerste hoeken van ons hart.</i></p><p>William Somerset Maughan zou uiteindelijk een verhaal schrijven over zijn tijd bij Lesley en Robert, hij koos ervoor om de moordzaak te gebruiken voor zijn korte verhaal <i>The letter,</i> dat later een toneelstuk en zelfs een film zou worden en dat hem geen windeieren heeft gelegd. <b>Tan Twan Eng</b> geeft ons echter het verhaal van Lesley, dat ik vele malen interessanter vond, en ontroerender. De vele lagen in dit verhaal, en de deur die elk verhaal weer opent naar nog een verhaal, vormen een subtiel geheel dat ik zeer mooi vond om te lezen. Het einde bracht een brede glimlach op mijn gezicht, en ik was blij voor Lesley. </p><p><b>Het huis met de deuren</b> is een gelaagde, subtiele historische roman waar ik van heb genoten. Ik heb geen enkele behoefte om na dit boek William Somerset Maugham te lezen, maar wel om meer van <b>Tan Twan Eng </b>te lezen!</p><p><br /></p><p>Oorspronkelijke Engelse titel: The house of doors (2023)</p><p>Nederlandse uitgave 2023 door Xander uitgevers</p><p>Nederlandse vertaling: Marion Droslbach</p><p>Bladzijdes: 349</p><div class="blogger-post-footer">Bettina Grissen, Bettina schrijft, boekbesprekingen, geschiedenis, onderwijs, yoga, films, religie, Rusland, Italie, koken, tuinieren op het balkon, Steve McQueen, Frankrijk, reizen, stedentrips, kunst, musea, tentoonstellingen</div>Bettina Grissenhttp://www.blogger.com/profile/08024188013121464014noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5020520755335691174.post-82198986277308865402024-01-08T05:30:00.101+01:002024-01-08T05:30:00.288+01:00Tentoonstelling: Van Gogh aan de Seine<p><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwBzgQfT8_0IF3eF5D7d1I-8pk3qMUBlXlKx3TTaaFUT3PiTyE98RyOeg0Kd04CfudbRFDj2hzT2-kdOkDp0g_KQXJ-mVx_5x0_gWF7nj9M09w0jsxaLtOKuzxvwYA6LdFgmpxo5Fmp01PJ2KDcESUSHqVb0LX0h5DiQnNY_MvtPYEsTwhp45ZIAtOo4ht/s2807/20240103_122502.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2365" data-original-width="2807" height="338" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwBzgQfT8_0IF3eF5D7d1I-8pk3qMUBlXlKx3TTaaFUT3PiTyE98RyOeg0Kd04CfudbRFDj2hzT2-kdOkDp0g_KQXJ-mVx_5x0_gWF7nj9M09w0jsxaLtOKuzxvwYA6LdFgmpxo5Fmp01PJ2KDcESUSHqVb0LX0h5DiQnNY_MvtPYEsTwhp45ZIAtOo4ht/w400-h338/20240103_122502.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Van Gogh, vissen in de lente, <br />Pont de Clichy, 1887</td></tr></tbody></table>Toen Vincent van Gogh in 1886 naar Parijs kwam, kwam hij in een stad die rap aan het veranderen was. De voorsteden die eerst rustige slaperige dorpjes waren, werden langzaam onderdeel van het grotere geheel Parijs, verbonden door treinen en met toenemende industrie. </p><p>Je kreeg hier dus een interessante combinatie van groen waar arbeiders op zondag kwamen recreëren, en spoorbruggen en rokende schoorstenen van de fabrieken. </p><p>Vincent had de gewoonte om vanuit Montmartre, waar hij woonde met zijn broer Theo, naar voorsteden als Asnieres, Clichy, Courbevoie of Ile de la Jatte te lopen. Hij had dan zijn ezel op zijn rug en zijn schildersspullen bij zich, om vervolgens de hele dag te schilderen. </p><p>Hij begon te experimenteren met lichtere kleuren en andere technieken om al het nieuwe dat hij zag vast te leggen. Hierin stond hij niet alleen, er waren meer kunstenaars die regelmatig naar de voorsteden gingen om hier te schilderen, zoals Georges Seurat, Emile Bernard, Paul Signac en Charles Angrand. </p><p>Zij leerden elkaar kennen en hoewel ze geen echte groep vormden, ontstonden er wel vriendschappen, zoals tussen Vincent en Emile Bernard, die elkaar tot het einde van Vincents leven bleven schrijven. </p><p>Soms schilderden ze dezelfde onderwerpen, en vaak dezelfde thema's, maar ook zie je grote verschillen als Seurat en Signac beginnen met pointillisme, schilderen door het zetten van oneindige stipjes kleur, die een geheel vormen als je die van een afstand bekijkt en Bernard juist met grote vlakken kleur zijn onderwerpen schildert. </p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimlJXR71b7DjolqgpzxLFVsySflw4gEosD7YiV_T8pt5L04yiq_JPJDvS3_jQ8RfTElk1eGcnY429n9n6ZuRAeR7hPsKm2SA3H5wdJf_ikU__Vic8Its-LM8ykErpAqeRhjpRSou7sJGWiReBZ2TnIzzIuhohF_YLPhuk2Y7a9tivlN6G9lGKwM9hWv0Ne/s3091/20240103_122524.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2142" data-original-width="3091" height="444" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimlJXR71b7DjolqgpzxLFVsySflw4gEosD7YiV_T8pt5L04yiq_JPJDvS3_jQ8RfTElk1eGcnY429n9n6ZuRAeR7hPsKm2SA3H5wdJf_ikU__Vic8Its-LM8ykErpAqeRhjpRSou7sJGWiReBZ2TnIzzIuhohF_YLPhuk2Y7a9tivlN6G9lGKwM9hWv0Ne/w640-h444/20240103_122524.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Paul Signac, Quai de Clichy, 1887</td></tr></tbody></table><br /><p>In de tentoonstelling <b>Van Gogh aan de Seine</b> zien we de werken van deze vijf schilders en zien we hoe ze hun technieken ontwikkelden, maar vooral hoe ze de nieuwe tijd vastlegden in de voorsteden van Parijs rond de Seine. Mooi is te zien hoe verschillend ze soms een bepaald onderwerp aanpakken, maar ook hoe de moderne tijd terugkomt in de rokende fabrieksschoorstenen op de achtergrond, of een spoorbrug die prominent aanwezig is. </p><p>Er zijn niet alleen schilderijen uit binnen- en buitenland, maar ook tekeningen en voorstudies van grotere en bekende werken. Er waren schilderijen van Van Gogh bij die ik nog niet eerder had gezien, maar die uit prive-collecties komen en voor deze tentoonstelling zijn uitgeleend. </p><p>Vincent van Gogh concentreert zich meestal op het landschap, maar ook bij hem zijn de kenmerken van de nieuwe tijd zichtbaar. Je ziet ook goed hoe zijn techniek langzaam lichter en losser wordt en hoe hij probeert om met een paar penseelstreken iets weer te geven. </p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9ccKdtBk-qCJPm-AqBTNluwja1uyVTppcmBhLXc9cewulQSNLVkkdeE-9QntnUWNV-E5MELLibI70IttDaqZ7TbmBdFxL7RKB9od-hHqry2JZGEh7d-4uQMAxpAF211Q1NC03i-cfInRA8E-0dsN7A7L9KhGb57ilz5ErTwxKyKk_WIiCCoWjtPzMHUS_/s2743/20240103_122513.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2330" data-original-width="2743" height="544" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9ccKdtBk-qCJPm-AqBTNluwja1uyVTppcmBhLXc9cewulQSNLVkkdeE-9QntnUWNV-E5MELLibI70IttDaqZ7TbmBdFxL7RKB9od-hHqry2JZGEh7d-4uQMAxpAF211Q1NC03i-cfInRA8E-0dsN7A7L9KhGb57ilz5ErTwxKyKk_WIiCCoWjtPzMHUS_/w640-h544/20240103_122513.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Vincent van Gogh, rivieroever in de lente, 1887</td></tr></tbody></table><p><br /></p><p>Je hebt nog heel kort de tijd om deze laatste grote jubileumtentoonstelling in het <b>Van Gogh museum </b>in Amsterdam te zien, want <b>Van Gogh aan de Seine</b> is nog tot 14 januari 2024 te zien. Ik had er eerder naar toe gewild, maar had de gelegenheid niet. Gelukkig heb ik nog net op de valreep deze tentoonstelling bezocht, want het was wat mij betreft de moeite waard! Dus als je de komende week nog kunt, dan hoop ik dat het nog lukt. </p><div class="blogger-post-footer">Bettina Grissen, Bettina schrijft, boekbesprekingen, geschiedenis, onderwijs, yoga, films, religie, Rusland, Italie, koken, tuinieren op het balkon, Steve McQueen, Frankrijk, reizen, stedentrips, kunst, musea, tentoonstellingen</div>Bettina Grissenhttp://www.blogger.com/profile/08024188013121464014noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5020520755335691174.post-21500830399795222322024-01-04T05:30:00.120+01:002024-01-04T11:32:43.043+01:00Thee voor de geesten, Chris Vuklisevic<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIt79aEdQzotFsKl_jH7aUzmMfXx_IyXLgG_i-SVqSOSi40tboL4B-yvfki-Frt0yxAccyHRuI20nkuO89r2as3kU0pqhWBe9B1Gaq0orsviwixqmmopo1nbDegULcbUMr3LvUv4taM90oy2ZMwMBLGLjrbJhnWfJGxeXTTS9duIUusiOXF5BM8hiOtLhW/s3434/20240101_125246.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="3434" data-original-width="2238" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIt79aEdQzotFsKl_jH7aUzmMfXx_IyXLgG_i-SVqSOSi40tboL4B-yvfki-Frt0yxAccyHRuI20nkuO89r2as3kU0pqhWBe9B1Gaq0orsviwixqmmopo1nbDegULcbUMr3LvUv4taM90oy2ZMwMBLGLjrbJhnWfJGxeXTTS9duIUusiOXF5BM8hiOtLhW/s320/20240101_125246.jpg" width="209" /></a></div>Twee zussen, samen geboren in een klein dorp in de bergen van Nice. Hun vader, een herder, is al overleden voor hun geboorte, hun moeder alleen achterlatend tussen de schapen. <p></p><p>Twee zussen die vanaf hun geboorte hun eigen bestemming hadden, de een mooi en een bron van vreugde voor hun moeder, de ander een rampzalige brenger van dood. Felicite en Agonie had hun moeder hen genoemd, en zo verliepen hun levens ook, want dat was hun bestemming. </p><p>Felicite had witte haren, maar behalve dat uitzonderlijke punt was ze vrij normaal en daardoor kon ze een relatief normale jeugd doorbrengen, en ging zij bijvoorbeeld naar school en later naar het lyceum in Nice. </p><p>Meer dan veertig jaar later is Felicite nog altijd in Nice, want ze is nooit teruggekeerd naar het dorp. Felicite is een soort privé-detective is voor geesten. Als iemand sterft midden in een zin, in een onafgemaakt gesprek, dan wordt het lastig om over te gaan en blijft iemand hangen. Zo iemand blijft een geest, en Felicite heeft de vaardigheden om zo iemand te zien en te spreken. Dat doet ze niet helemaal zelf, maar ze gebruikt hiervoor de verschillende theeën die ze verzamelt en droogt. Felicite is een theeoloog. </p><p>Agonie, door de vroedvrouw trouwens als Egonia in het gemeenteregister is ingeschreven, was weliswaar mooier dan haar zuster, maar bij elk woord dat ze spreekt vallen er insecten uit haar mond, en alles dat ze aanraakt, gaat kapot. Haar moeder negeert haar zoveel mogelijk en op een gegeven moment kiest Egonia ervoor om het uiterlijk van een heks aan te nemen. Als iedereen er toch al vanuit gaat dat ze een heks is, dan kan ze er net zo goed als eentje uitzien. Ook zij trekt weg uit het dorp, om zich ergens in de bossen, hoog in de bergen, volkomen af te zonderen. </p><p>Meer dan dertig jaar is er geen contact tussen de zussen, maar als hun moeder sterft, moeten Felicite en Egonia elkaar weer zien en spreken, want er zijn nog heel wat onafgemaakte zaken. Het blijkt dat hun moeder een heel vreemde voorgeschiedenis had, waar zij beiden niets van wisten. Waar ging hun moeder elk jaar enkele weken naar toe? Wat kunnen de geesten van hun grootouders hun vertellen? Kunnen ze de geest van hun moeder vinden om erachter te komen wat er is gebeurd? </p><p>Tijdens hun zoektocht die niet heel gemakkelijk gaat, moeten Felicite en Egonia met elkaar zien om te gaan, iets dat al helemaal niet gemakkelijk gaat. Er is veel gebeurd en er is veel onuitgesproken, maar de vraag is natuurlijk of de tegenstellingen tussen hen wel zo groot zijn als altijd werd gezegd, en vooral, of hun bestemmingen wel zo definitief zijn als altijd werd gedacht. </p><p><b>Thee voor de geesten</b> is een vreemd boek, ik weet niet helemaal in welk genre ik het moet plaatsen. Misschien een soort fantastisch duister sprookje? Ik vond het in ieder geval een fascinerend verhaal, dat moeiteloos de wereld van geesten, heksen en vreemde gebeurtenissen in afgelegen dorpen tot leven bracht. </p><p>Ik begon helemaal blanco aan dit boek, ik had geen idee wat ik kon verwachten, maar ik heb ervan genoten. Je moet alle vooropgezette ideeën en je ongeloof laten gaan en dit verhaal over je laten komen. </p><p>Het verhaal wordt verteld door de stadsarchivaris die is uitgestuurd om de geschiedenis van een verlaten dorp op te tekenen, maar met heel wat meer thuiskomt. Een verhaal vol bijzondere wendingen, droge terzijdes, excentrieke personages (zowel dood als levend) en fantastische beelden zoals de kudde theepotten die boos op zoek gaat naar een nieuwe eigenaar nadat Felicite hen gebruikt heeft om regen op te vangen dat door het dak kwam. </p><p>Sommige beschrijvingen en sommige beelden die worden opgeroepen zijn gruwelijk, maar passend binnen het sprookje, waarin tenslotte niet altijd alles alleen maar rozengeur en maneschijn is. De zoektocht naar hun moeder is uiteindelijk ook een zoektocht naar henzelf en zowel Felicite als Egonia beseffen dat ze kunnen groeien en veranderen.</p><p><b>Chris Vuklisevic </b>is een schrijfster met een bijzondere schrijfstijl en heeft met <b>Thee voor de geesten</b> een zeer origineel verhaal geschreven. Ik ben benieuwd of er nog meer van haar zal verschijnen, want ik wil meer van haar lezen. </p><p><br /></p><p>Originele Franse titel: Du the pour les fantomes (2023)</p><p>Nederlandse uitgave 2023 door Xander uitgevers</p><p>Nederlandse vertaling: Mariella Manfre</p><p>Bladzijdes: 367</p><div class="blogger-post-footer">Bettina Grissen, Bettina schrijft, boekbesprekingen, geschiedenis, onderwijs, yoga, films, religie, Rusland, Italie, koken, tuinieren op het balkon, Steve McQueen, Frankrijk, reizen, stedentrips, kunst, musea, tentoonstellingen</div>Bettina Grissenhttp://www.blogger.com/profile/08024188013121464014noreply@blogger.com0