De reis naar huis, Pat Barker
Agamemnon neemt zijn buit, Cassandra mee naar huis. De dochter van de Trojaanse koning en priesteres van Apollo is grillig in haar gedrag, en wordt waanzinnig genoemd. In ieder geval heeft ze voorspellingen die niet geloofd worden.
Wat Cassandra voorspelt is dat de thuiskomst voor Agamemnon niet heel feestelijk zal zijn, maar zijn dood zal betekenen. Zijn dood en de hare.
Thuis, in Griekenland wacht koningin Clytaemnestra met smart op de terugkomst van haar echtgenoot. Niet omdat ze hem zo gemist heeft, maar omdat ze dan eindelijk wraak kan nemen voor de moord op haar dochter Iphigenia, die door haar vader is geofferd aan de goden voor een behouden overtocht.
Zij heeft in het paleis te maken gehad met de oude adviseurs die haar niet serieus namen, de roddels over met wie ze omging en haar lastige dochter Elektra die bijna volwassen is maar zich gedraagt als een drenzend klein kind. Maar al deze problemen zijn het waard als ze eindelijk de moord op haar dochter kan wreken.
De reis naar huis is een ironische titel, want dit geldt natuurlijk alleen voor de Griekse soldaten. De Trojaanse vrouwen die worden meegevoerd gaan niet naar huis. Zij laten hun thuis en hun dierbaren voorgoed achter en gaan een onzekere toekomst tegemoet waar ze niet om gevraagd hebben.
De reis naar huis is het derde deel in de trilogie van Pat Barker waarin zij de Trojaanse oorlog belicht van de kant van de vrouwen. De eerdere delen waren De stilte van de vrouwen en De vrouwen van Troje, die ik eerder heb besproken en die ik beide erg mooi vond.
Als ik eerlijk ben, vond ik De reis naar huis minder mooi dan de vorige twee boeken, maar ik weet niet helemaal waar dit aan lag.
Drie vrouwen komen in dit boek aan het woord; Cassandra, Clytaemnestra en Ritsa, de bediende van Cassandra. Van die drie vond ik vooral Ritsa het meest duidelijk en het meest sympathiek. Ik gunde haar dat haar verhaal uiteindelijk een happy end had. Cassandra en Clytaemnestra bleven echter een beetje vlak, ik leerde hen niet echt goed kennen en hun gedachten en motieven bleven wat oppervlakkig.
Het uiteindelijke einde van Agamemnon was een beetje een anti-climax, terwijl dit het dramatische hoogtepunt had moeten zijn.
Waar ik me ook aan ergerde was het te moderne taalgebruik. Uitdrukkingen als 'dat loopt gesmeerd', 'slimme tante', of 'stelletje sukkels', detoneren in een verhaal dat zich afspeelt in het oude Griekenland.
Erger vond ik de historische fouten. Er wordt gezegd over iemand dat ze behangen is met diamanten, terwijl die in die tijd in Griekenland niet voorkwamen en iemand heeft het over tomatensap, terwijl tomaten in die tijd ook nog lang niet in Europa bekend waren. Dit zijn misschien maar kleine dingen, maar ik vind het ontiegelijk stom en storend als ik dit lees. Zo'n fout is toch zo te vermijden?
Ondanks deze minpunten kan ik toch zeggen dat ik het met interesse heb gelezen, het is zeker niet dat het een boek was dat ik met moeite heb uitgelezen.
Pat Barker kan zo goed duidelijk maken hoe verwoestend een oorlog is, en welke slachtoffers er gemaakt worden. Het lot van de vrouwen die voortaan in slavernij moeten leven en de meest verschrikkelijke dingen hebben gezien en meegemaakt kan zij in een paar zinnen beschrijven op zo'n manier dat je het voelt.
Er zijn in het verhaal van Ritsa en sommige hoofdstukken over Clytaemnestra ontroerende momenten en stukken die me dieper inzicht gaven in hun beweegredenen. Ik had graag meer over Clytaemnestra gehoord, maar omdat het steeds terugging naar Cassandra kwamen ze beiden niet helemaal uit de verf.
Al met al is De reis naar huis een goede afsluiting van het verhaal over de Trojaanse oorlog, maar het komt niet helemaal in de buurt van de eerste twee delen.
Originele Engelse titel: The voyage home (2024)
Nederlandse uitgave 2025 door uitgeverij Ambo/Anthos
Nederlandse vertaling: Eefje Bosch
Bladzijdes: 317
Besprekingen van de vorige twee delen:
Reacties
Een reactie posten