Neem het vuur mee, Leila Slimani
Mia is de kleindochter van Mathilde en de dochter van Aicha. Ze groeit op in de jaren '70 en '80 en heeft niet te maken met de ontberingen waar haar grootouders mee te maken hebben gehad.
Haar moeder Aicha is de eerste vrouwelijke gynaecoloog van Marokko en haar vader is het hoofd van een grote financiële instelling.
Zo op het eerste oog gaat het goed met de familie en met Marokko. Aicha en Medhi zijn moderne, hoog opgeleide mensen en hun dochters krijgen alle kansen. De familie heeft een inwonend dienstmeisje, hebben auto's met chauffeurs en Mia en haar zus Inèz gaan naar het Franse lyceum.
Mia gaat daarna studeren en komt in de financiële wereld in Londen terecht, tot de arrestatie van haar vader de situatie verandert. Medhi wordt op een verzonnen aanklacht vastgezet omdat hij de gunst van de koning kwijt is, en dit heeft zijn weerslag op alle leden van de familie.
Uiteindelijk zal Mia de financiële wereld vaarwel zeggen en zich als schrijfster vestigen in Parijs.
In dit derde deel van de trilogie Het land van de anderen is de cirkel een beetje rond. Mia woont nu in Frankrijk, het land dat haar grootmoeder heeft verlaten om te trouwen met een Marokkaanse man.
Maar het land van de anderen is ook op een andere manier op te vatten. Want van wie is Marokko? Van de hogere, goed opgeleide middenklasse waar ook Mia en haar familie toe behoren?
Kennis van hoe de rest van de samenleving eruit ziet, hebben ze amper. Ze komen niet in aanraking met de mensen uit andere lagen en ze spreken bijna geen Arabisch, omdat zij alles in het Frans doen.
Bovendien blijkt dat een deel van wat er in het land gebeurt, zich in het verborgene afspeelt
Aicha en Medhi zijn bijna niet religieus, zij houden zich niet aan de ramadan en drinken bijvoorbeeld alcohol, maar zijn hier naar buiten toe niet open over. Zij zijn zich er altijd van bewust dat er geen werkelijke vrijheid is en dat elke verkeerde opmerking of daad de gevangenis kan betekenen.
Tijdens de Irak-oorlog, en de aanslagen van 11 september zie je dat de sfeer in het land verandert, de Islamtische en Arabische identiteit wordt sterker. Dit heeft ook weer gevolgen voor de mensen in het buitenland, in de VS of in Frankrijk. Want wat betekent dit alles voor de immigranten?
De trilogie Het land van de anderen is wat mij betreft vooral een heel interessant en goed inkijkje in de geschiedenis van Marokko vanaf de Tweede Wereldoorlog. Door de verschillende leden van de familie zien we de gevolgen van het kolonialisme, de jaren van lood, de veranderingen en de ontwikkelingen in verschillende delen van de maatschappij en hoe voor iedereen gebeurtenissen anders kunnen uitpakken.
Ik vind de schrijfstijl van Leila Slimani niet altijd even mooi. Zij heeft geen poëtische zinnen, mooie beschrijvingen of fijne terzijdes. Haar stijl is direct en soms voor mij een beetje te rauw, te recht voor je raap.
Toch kan ik Neem het vuur mee en de beide andere boeken Mathilde en Kijk ons dansen aanbevelen, omdat ze je een inkijkje geven in een niet heel bekend stukje geschiedenis. Bovendien laten de boeken je nadenken over zaken als familie, en de vraag waar je eigenlijk thuis bent en wat het betekent om in het land van anderen te wonen.
De voorgaande twee delen zijn hier te vinden:
Originele Franse titel: Le pays des autres. Troisième partie: J'emporterai le feu (2025)
Nederlandse uitgave 2025 door uitgeverij Wereldbibliotheek
Nederlandse vertaling: Gertrud Maes
Bladzijdes: 360
Reacties
Een reactie posten