Northanger Abbey, de film (2007)

In de lente en de zomer lees ik graag Jane Austen, iets in haar werk spreekt ontzettend tot de verbeelding als de zon schijnt en het wat warmer is. 

Ik heb kort geleden De abdij van Northanger opnieuw gelezen. Dit is niet mijn favoriete Jane Austen en ik denk eigenlijk dat het van niemand het meest favoriete boek is, maar ook een minder favoriete Jane Austen is nog altijd een mooi en goed boek. 

De abdij van Northanger is het verhaal van de jonge Catherine, die absoluut niet geboren is om een heldin te zijn, zoals de verteller meteen al op bladzijde één zegt. Ze heeft niets tragisch, haar ouders zijn redelijk en lief en zijn niet heel arm. Catherine is niet bijzonder mooi, maar is niet onaardig om te zien en hoewel ze weinig echte talenten heeft, is ze lief en opgewekt van aard en houdt ze van romans. 

Meneer en mevrouw Allen gaan naar Bath en vragen Catherine om mee te gaan, een jonge gast om het verblijf een beetje op te vrolijken. 

In Bath ontmoet Catherine de aardige predikant Henry Tilney en zijn zuster Eleonor, en Isabella Thorpe en haar broer John die zich nogal jaloers en overheersend gedraagt. Catherine is nogal naief en weet niet helemaal hoe ze dit soort gedrag moet duiden of hoe ze hier het beste mee om kan gaan.

Generaal Tilney, de vader van Henry en Eleonor, nodigt Catherine uit om te logeren op hun landgoed, de Abdij van Northanger, een groot een gotisch gebouw waar Catherine's fantasie, gevoed door de romans die ze leest, behoorlijk van op hol slaat. 

Maar gaat ze niet een beetje te ver in wat ze verzint en waarom is generaal Tilney opeens zo boos? En heeft Catherine eindelijk de liefde gevonden alleen om die weer te verliezen?

Het fijne van Jane Austen is dat er naast de boeken ook zoveel verfilmingen zijn om van te genieten. Van de grote bekende romans zijn er tientallen waar je uit kunt kiezen, maar ook Northanger Abbey is in 2007 verfilmd en ik heb deze versie met heel veel plezier gekeken.

Northanger abbey is een charmant en relatief luchthartig verhaal dat een beetje de draak steekt met allerlei clichés en vooral met zichzelf.

Deze verfilming is erin geslaagd om die charme te vangen en de humor goed over te brengen. 

Felicity Jones is Catherine en geeft haar de perfecte mix mee van naïviteit en jeugdig enthousiasme. J.J. Feild is Henry Tilney en hij is perfect in deze rol, charmant en oprecht. Carey Mulligan en William Beck zijn Isabella en John Thorpe en zijn beide heerlijk verschrikkelijk en hypocriet. Geraldine James doet de voice-over en is Jane Austen die commentaar geeft op bepaalde zaken, zoals je ook in het boek leest. 

De romantische en gotische fantasie van Catherine wordt leuk in beeld gebracht met extra scenes en de hele aankleding en sfeer van deze verfilming is ontzettend goed gedaan. 

Het is een verfilming die trouw is aan het verhaal, er zijn geen verhaallijnen bij verzonnen en er zijn geen moderne interpretaties van de personages, iets waar ik een ontzettende hekel aan heb. 

Catherine (Felicity Jones)

Henry Tilney (J.J. Feild)

De scriptschrijver is Andrew Davies, die we natuurlijk kennen van de serie Pride and Prejudice uit 1995, maar die nog veel meer op zijn naam heeft staan. Hij kan als geen ander een boek dat 200 jaar oud is verfilmen op zo'n manier dat het trouw is aan het origineel, maar toch modern en fris aandoet. 

Northanger Abbey is hier opnieuw een bewijs van.