Russische noodzaak

Snoezige kleine Rusjes

Soms is iets een noodzaak. Dan moet je iets gewoon doen, of hebben. Vorig jaar op mijn balkon had ik bijvoorbeeld per se een Cosmea nodig toen ik alle planten voor de zomer al gekocht had, dus die heb ik toen ook nog maar opgehaald. 

Op dit moment heb ik Russische klassiekers nodig. 

Kun je ooit Russische klassiekers nodig hebben? Jazeker, als je iets nodig hebt dat je helemaal meeneemt, waarin je je volledig kunt onderdompelen en waar grootste tragiek op voortreffelijke wijze wordt gecombineerd met een voorliefde voor berkenbossen en paddestoelen zoeken, langlopende monologen, nietsnutten van karakters en personages die je na een zin in je hart sluit en waar de schrijfstijl net zo weids en mooi is als het land. 

Kortom, ik ben begonnen met een paar klassiekers die ik hier al had staan. In de reeks van de Kleine Russische bibliotheek heb ik nog een aantal boeken die ik nog niet heb gelezen, ik heb hier de keuze uit enkele van Toergenjev, (Eerste liefde heb ik ondertussen gelezen), Paustovski en Dostojevski.

Dat laatste komt goed uit, want ik wil meer Fjodor Dostojevski lezen. Nou ja, meer? Ik had tot nu eerlijk gezegd nog nooit een boek van hem uitgelezen, ik ben vorig jaar gestrand in een oudere vertaling van De gebroeders Karamazov en daar is het tot voor kort bij gebleven. 

Maar hier is verandering in gekomen. Ik heb een zwak voor deze man die zo'n tragisch leven leidde en ik wil dit jaar meerdere van zijn boeken lezen. De dubbelganger en Ondergrondse notities komen dus zeker aan de beurt. 

Bovendien heb ik mezelf getrakteerd op een gebonden versie van Misdaad en straf, in een nieuwe vertaling van Hans Boland. Ik vond diens vertaling van Anna Karenina ook erg goed, en ik kan zeggen dat Misdaad en straf ook erg prettig las. Ik heb het boek ondertussen uit (hoera, de eerste Dostojevski) en de bespreking volgt binnenkort.

De uitvoering is erg mooi met een linnen rug en een mooie voorkant.  Ik zie dat er nog meer van zijn werken in deze serie zijn uitgegeven, met linnen ruggen in verschillende kleuren, dus ik hoop in de loop van het jaar nog een aantal boeken van Dostojevski aan mijn verzameling toe te voegen. Niet alleen mooi om te lezen, maar ook mooi in de boekenkast. 

Van mijn geliefde Anton Tsjechov heb ik in de Russische bibliotheek van uitgeverij van Oorschot de vijf delen met al zijn korte verhalen en het deel met zijn brieven. Ik heb het deel met de toneelstukken nooit gekocht, omdat ik toneelstukken wat lastig vind om te lezen en dan vind ik 59 euro teveel voor een boek. (ik vind 59 euro sowieso teveel voor een boek). 

Ik heb geen behoefte om alle toneelstukken te lezen, maar wil voornamelijk de grote, bekende toneelstukken lezen. Ik heb er drie in een Nederlandse vertaling, maar nu ben ik uitgekomen bij een Engelse vertaling waarin de vijf bekendste toneelstukken staan, voor nog geen 11 euro.  Kijk, dat scheelt een heleboel! Ik heb nu De meeuw, Oom Vanja, Drie zusters, De kersentuin en Ivanov. 

Ik heb hier in de kast ook nog Peterburgse verhalen en Dode zielen van Nicolai Gogol staan, en er staan nog enkele boeken op mijn verlanglijstje die misschien dit jaar en anders volgend jaar aan mijn boekenplanken worden toegevoegd.

Tot slot kan ik mijn hart nog ophalen aan oude geliefden zoals Dokter Zjivago, en natuurlijk aan de vele verfilmingen van verschillende klassiekers. Want daar zijn er ook meer dan genoeg van. 

Ik had eigenlijk het voornemen om in de eerste twee maanden van dit jaar geen boeken te kopen, maar ik vind dat mijn behoefte aan Dostojevski en Tsjechov geldt als een noodgeval. In geval van nood mag je bijna elke regel breken en in dit geval waren de klassieke Russen een noodzaak.