Glass Town, Isabel Greenberg

In 1849 is Charlotte Brontë helemaal alleen. Haar broer en al haar zussen zijn al overleden en Charlotte en haar vader zijn de enigen van het gezin Brontë die nog over zijn. 

Charlotte gaat naar de hei en als ze hier in volstrekte eenzaamheid zit, komt er een bekende naar haar toe. Het is Charles Wellesley, een personage die ze heeft gecreëerd in haar jeugd. Een oude vriend uit haar fantasie die haar laat weten dat hij haar nooit verlaten heeft, al heeft ze lange tijd geen aandacht aan hem besteed.

Hij vraagt aan Charlotte wat er is gebeurd en hoe het zover is gekomen en dan krijgen we een paar verschillende verhaallijnen die perfect op elkaar aansluiten en samen het trieste verhaal van de Brontes vertellen. 

Ten eerste de jeugd van de Brontë kinderen, daarnaast het begin van de wereld die door de Brontë kinderen is bedacht met de avonturen van de belangrijkste hoofdpersonen daar en tot slot de interactie tussen Charlotte en haar creaties en de aantrekkingskracht die de fantasiewereld op haar heeft.


Angria en Gondal

Toen in 1825 de twee oudste zusjes Brontë waren overleden, waren de vier overgebleven kinderen, Charlotte, Branwell, Emily en Anne op elkaar aangewezen. Ze gebruikten hun fantasie om een nieuwe wereld te scheppen, Angria, met een hoofdstad die ze Glass Town noemden. De wereld kreeg nog meer vorm toen ze van hun vader een doos tinnen soldaatjes kregen, die personages in hun verhalen werden. 

Angria was een wereld vol passie, verraad, wraak, avontuur, romantische helden en dramatische heldinnen, en de vier kinderen konden zich hier helemaal uitleven. De verhalen werden opgeschreven in kleine miniatuurboekjes.

Toen Charlotte echter opnieuw naar school ging, wilden Anne en Emily niet verder in Angria, maar zij creëerden een nieuwe wereld, Gondal. Charlotte en Branwell bleven Angria trouw. Ze schreven elkaar brieven met nieuwe avonturen en bleven bouwen aan Angria en de personages. De ontsnapping naar Angria was een grote troost voor Charlotte en gaf haar houvast op de school waar ze het toch heel zwaar had. 

Van Angria en de personages hier weten we trouwens meer dan van Gondal, omdat van de verhalen over Gondal niets bewaard is gebleven. We weten wel dat Emily zelfs als volwassene vol was van haar fantasiewereld en Gondal vaak echter en belangrijker voor haar was dan de werkelijkheid om haar heen. 

De pastorie van Haworth en de begraafplaats waar ze op uitkeken. 


Graphic novel

Glass Town is een graphic novel, een genre waar ik over het algemeen niet heel veel belangstelling voor heb. Ik begon er dus een beetje voorzichtig aan, want hoe zou ik het vinden om dit te lezen?  Het was even wennen, maar al heel snel zat ik helemaal in het verhaal en genoot ik van de combinatie van verhaal en de tekeningen.

De drie verhaallijnen zorgen voor een ontroerend en mooi geheel, en dat wordt versterkt door de tekeningen op een manier zoals ik dat niet had verwacht. 

De kleuren van de tekeningen zijn beperkt, maar het verschil tussen Angria in donkerdere, meer verzadigde kleuren en de de pastorie in Haworth in zachtere, fletsere tinten, laat goed het verschil tussen fantasie en werkelijkheid zien. Het beperkte palet zorgt er ook voor dat je bepaalde details beter opmerkt. 

Heel duidelijk wordt hoe Charlotte, zeker in haar eenzaamheid, het liefst zou willen wegvluchten in Angria, maar ook weet dat dit niet kan. Haar alter-ego Charles (want zo kun je hem wel noemen), weet haar op het goede pad te krijgen en te bemoedigen zodat ze verder kan, ondanks alles wat ze verloren heeft. 

Charles neemt afscheid van Charlotte


Isabel Greenberg heeft met Glass Town een meeslepend verhaal geschreven, dat een perfecte interpretatie is van de rijke fantasiewereld van Branwell, Charlotte, Emily en Anne Brontë en de historische feiten van hun leven. Het verhaal en de opzet zijn origineel en nemen je echt even mee naar de wereld van Angria en naar Charlotte. 

Kortom, mijn eerste kennismaking met een graphic novel is positief en hoewel ik niet denk dat ik meteen naar de volgende graphic novel grijp, sluit ik niet uit dat ik er in de toekomst nog eens één zal lezen. 

Dank je wel, Joke, voor dit mooie boek. Ik heb ervan genoten en ik koester deze bijzondere aanwinst bij mijn Brontëverzameling!


Uitgegeven in 2020

Niet vertaald in het Nederlands

Reacties

  1. Hoi Bettina, leuk dat je eens kennis hebt gemaakt met een graphic novel. Zelf ben ik een groot liefhebber van dat genre en ik heb eigenlijk altijd het idee gehad dat dat jou ook zou aanspreken als liefhebster van mooie boeken en kunst. Wie weet voor de toekomst? Groetjes, Erik

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik vond dit echt een heel mooie kennismaking, en ik heb genoten van de combinatie van verhaal en tekeningen. Dus inderdaad, wie weet? :-)

      Groetjes,

      Verwijderen
  2. Ah fijn dat je ervan genoten hebt. Het was een beetje een gok, maar die is gelukkig goed uitgevallen! Ook wel dankzij het onderwerp waarschijnlijk.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het onderwerp heeft vast meegeholpen, maar ik vond het heel mooi hoe de combinatie van verhaal en tekeningen werkte. Dus nogmaals dank, ik ben er heel erg blij mee!

      Groetjes,

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts