Dag, Michael Cunningham

Drie maal dezelfde dag, 15 april, in drie verschillende jaren. We zien 2019, 2020 en 2021. Eén jaar voor de pandemie, het jaar van de lockdowns en het jaar erna. Een ochtend, een middag en een avond in het leven van een gezin en een aantal mensen die bij hen betrokken zijn. 

Isabel en Daniel zijn al jarenlang getrouwd en ze hebben twee kinderen, Nathan en Violet. Ze hebben nog een bovenverdieping en op de kamer daar woont Robbie, Isabels broer. Ze hebben hem echter gevraagd om te verhuizen, omdat ze de kamer nodig hebben. Nu de kinderen ouder worden, hebben ze elk een eigen kamer nodig. 

Het huwelijk tussen Daniel en Isabel is niet zo heel goed meer, maar dit hebben ze nog niet naar elkaar uitgesproken. Misschien hebben ze het ook nog niet eens aan zichzelf toegegeven. 

Isabel heeft een baan bij een tijdschrift dat dreigt te verdwijnen en Daniel heeft nog altijd dromen over een opleving van zijn muziekcarrière. 

Ook Robbie zit een beetje op een dood eind. Hij is onderwijzer, maar heeft dit alleen gekozen om een beetje dwars te liggen, en al zijn relaties lopen op niks uit. Hij probeert nu om een nieuw appartement te vinden, niet gemakkelijk in New York met een klein salaris. Zijn grote uitlaatklep is zijn alterego Wolfe, die hij heeft gecreëerd op Instagram.  Wolfe leeft het leven dat Robbie graag zou willen, met een hond, een goede baan en allerlei interessante gebeurtenissen.

In 2019 maken we kennis met iedereen als de ochtend opstart, en de eerste barstjes in de levens zichtbaar worden. In de 2020 zit Robbie in IJsland en kan er niet weg omdat er geen vliegtuigen gaan en de rest zit in lockdown in het appartement in New York. Er gaan emails over en weer, en alles wordt op scherp gezet. Een jaar later moet iedereen leren leven met de gevolgen en wat er veranderd is. Ik ben hier bewust heel vaag over, want ik wil niet teveel verklappen, je moet het boek gewoon zelf lezen.

Michael Cunningham is een schrijver met een mooie schrijfstijl, die elegant is zonder gekunsteld te zijn, maar helder en to the point. Wat ik vooral zo knap vind is hoe hij een stem weet te geven aan een meisje van vijf, een pre-puber, en mannen en vrouwen in verschillende stadia van hun leven. Elke stem klinkt authentiek en anders. 

De kinderen die niet helemaal begrijpen hoe de wereld in elkaar zit, maar hun eigen manier hebben om hiermee om te gaan, en de volwassenen die een ander leven hebben dan ze hadden verwacht toen ze jonger waren.  Dromen die niet helemaal zijn uitgekomen, levens die anders zijn gelopen, omgaan met teleurstellingen en de wetenschap dat je met sommige dingen eigenlijk helemaal niet zo blij bent. 

Dag wordt wel beschreven als een pandemie-roman, maar eerlijk gezegd denk ik dat dit het boek tekort doet. Ja, de pandemie speelt een rol en heeft bepaalde gevolgen, maar het is niet alles bepalend. Het is vooral een roman over mensen, een familie en hun onderlinge relaties. 

Kortom, precies wat Michael Cunningham als geen ander kan.

Originele titel: Day (2023)

Nederlandse uitgave 2023 door uitgeverij Prometheus

Nederlandse vertaling: Lucie van Rooijen

Bladzijdes: 268