Trieste tijger, Neige Sinno

Het is niet gemakkelijk om een bespreking van dit boek te maken, want het was geen gemakkelijk boek om te lezen. Dit komt niet omdat het niet goed geschreven is, maar omdat het onderwerp heftig is. Neige Sinno vertelt hierin over het misbruik dat zij heeft ondergaan. Haar stiefvader heeft haar van haar zevende tot haar veertiende verkracht. 

Dit boek is geen roman, geen literair verhaal waarin het een ander overkomt. Dit is een autobiografisch verslag, een middel om te begrijpen, te duiden en in context te plaatsen. 

Neige's moeder trouwde met de man die de stiefvader van haar twee dochters zou worden, en samen kregen ze nog twee kinderen. Het was een actieve, energieke man, een berggids die door anderen bewonderd werd. Iemand die op bouwplaatsen verantwoordelijk was voor de veiligheid van anderen, op een ambulance reed en dan was geen moeite hem teveel. 

Thuis was hij echter ook een tiran voor wie alles moest wijken en die altijd zijn zin moest krijgen. 

Neige was zes toen haar moeder met hem trouwde, en wilde niets van haar stiefvader weten. Later was één van zijn excuses voor het misbruik dat hij geen keuze had, want dit was de enige manier om haar nader te komen. Maar zoals Neige terecht opmerkt heeft het misbruik niks met haar te maken of met haar gedrag, het gaat altijd om zijn keuze en zijn rechtvaardiging. Als ze zich anders had gedragen was dat zijn excuus geweest.

Als Neige Sinno 21 is, doet ze aangifte. Haar stiefvader wordt uiteindelijk veroordeeld tot negen jaar, waar hij er maar vijf van hoeft uit te zitten. Hij wordt vrijgelaten vanwege goed gedrag. 

Neige Sinno doet verslag over wat er is gebeurd, hoe die stiefvader reageerde, en de mensen om hen heen, zoals alle vrienden en bekenden die tijdens het proces vertelden wat een geweldige man hij was, haar moeder die in de eerste instantie het vooral erg vond dat er tegen haar gelogen was en Neige's halfzusje, die haar vader heeft vergeven, want hij heeft haar tenslotte niks aangedaan. 

In een verkenning van literatuur over dit onderwerp probeert ze een context te creëren en begrip. Niet voor de dader en zijn daden, maar voor zichzelf. 

In een volstrekt eerlijke en directe schrijfstijl, die geen moment vervalt in sensationalisme, maar er ook geen doekjes om windt, gaat ze alles bij langs. Het is een schrijnend en indringend verhaal, maar door de eerlijke manier waarop Neige Sinno zich tot de lezer wendt, en de af en toe droge terzijdes zijn er ook momenten van respijt en luchtigheid, die hard nodig zijn. 

Kortom, geen gezellig boek, wel een belangrijk boek. 

Trieste tijger past een beetje bij twee andere indrukwekkende Franse boeken over dit onderwerp die ik ook heb besproken, nl Een onmogelijke liefde door Christine Agnot HIER besproken, en Een grote familie door Camille Kouchner HIER besproken.

Originele Franse titel: Triste tigre (2023)

Nederlandse uitgave 2024 door uitgeverij Prometheus

Nederlandse vertaling: Martine Woudt

Bladzijdes: 231