Zoals zij het ziet, Alba de Céspedes

Alessandra groeit op in een drukke wijk in Rome. Haar vader is een kleine ambtenaar uit het zuiden, haar elegante moeder is pianolerares. Alessandra had een broertje dat voor haar geboorte gestorven is, en haar jeugd staat in zijn schaduw. 

Het huwelijk van haar ouders is niet erg gelukkig en haar moeder wordt verliefd op een andere man. Dit is niks nieuws, bijna alle buurvrouwen hebben wel een minnaar met wie ze regelmatig afspreken en die hen de romantiek geeft die ze in hun huwelijk missen. 

Voor de moeder van Alessandra loopt het echter niet gelukkig af, want het heeft geen enkele toekomst en zij springt in de rivier. Alessandra woont dan een tijd bij de familie van haar vader in de Abruzzen, maar al snel blijkt dat de familie ervan uit gaat dat Alessandro gewoon snel zal trouwen, terwijl zij wil studeren. 

Uiteindelijk gaat ze terug naar Rome en woont weer bij haar vader, hoewel de relatie tussen hen beiden niet goed is. Alessandra komt Francesco tegen, zij worden verliefd en zullen uiteindelijk trouwen. Francesco is anti-fascist en als de oorlog uitbreekt, moet hij vrezen voor zijn leven, net als zijn kameraden. Als de oorlog is afgelopen hoopt Alessandra dat ze door hun gedeelde ervaring nu ook meer andere dingen kunnen delen, maar de afstand is er nog altijd. En dan neemt Alessandra een wanhopige beslissing. 

Als je het bovenstaande leest, klinkt het niet echt interessant, en eerlijk gezegd is het dat ook niet. Dit boek was een enorme teleurstelling voor me, wat viel dit me tegen! Verboden schrift vond ik één van de mooiste boeken die ik in 2023 heb gelezen en ik hoopte op eenzelfde geweldige ervaring. Helaas, Zoals zij het ziet komt hier niet bij in de buurt. 

Ten eerste is het veel te lang, het heeft bijna 700 pagina's en daar van zijn zeker 400 pagina's overbodig. Het gaat alleen maar over de emoties van Alessandra, en vervelende dialogen over nog meer gevoelens. Alessandra wil een ander huwelijk dan dat van haar ouders en haar echtgenoot is een compleet andere man dan haar vader, maar desondanks kunnen ze slecht communiceren en is er geen werkelijke nabijheid.

Alessandra heeft eigenlijk precies hetzelfde probleem als haar moeder en leeft eigenlijk hetzelfde leven, ondanks haar voornemen het totaal anders te doen. 

Francesco heeft al die tijd niet het idee dat er iets mis is, maar Alessandra had meer verwacht van haar huwelijk. 

Geen idee wat, trouwens, want Alessandra is een enorme zeurpiet, die niets begrijpt, nergens wat van weet en eigenlijk alleen maar constant roept hoe ongelukkig ze is en dat Francesco niet met haar praat.  Alessandra is kortom een ontiegelijk zeikwijf. 

Ik vond ook de historische achtergrond erg mager. Voor Alessandra speelt dit bijna geen rol, die is alleen maar met haarzelf bezig om te zien wat er in de wereld en Italië gebeurt in die tijd. Als Francesco haar vertelt dat hij een anti-fascist is, heeft ze geen idee waar hij het over heeft. Als je niet weet dat in die tijd Italië een fascistische dictatuur was, zou je het na afloop van dit boek nog altijd niet doorhebben. 

Deze onwetendheid en deze vaagheid passen dus bij het personage, maar ik vind zelf de nadruk op emoties en gevoelens zonder een goede historische achtergrond vrij vervelend. Zonder context dobbert een boek teveel voor mijn smaak, er is geen houvast, geen fundament. 

Zevenhonderd pagina's van dit gezever is dan helemaal niet meer te doen. Ik heb me echt door dit boek heen geworsteld. Af en toe waren er stukken die ik wel interessant vond, vooral op het einde als de oorlog bezig is (dan gebeurt er tenminste iets). 

De schrijfster zelf valt me ook tegen, omdat zij in het voorwoord van dit boek in 1995 Fidel Castro van Cuba nog een nobele en onkreukbare leider noemt. Dat vind ik een behoorlijke diskwalificatie en ik kan iemand dan niet heel serieus meer nemen. Hier kan ik overheen stappen als het boek heel mooi en goed is, maar dat is hier helaas niet het geval. 

Kortom, ik denk niet dat ik een eventueel volgend boek van deze auteur blind koop, daarvoor was dit boek teveel een teleurstelling. 

Originele Italiaanse titel: Dalla parte di lei (1949)

Nederlandse uitgave: 2024 door Meridiaan uitgevers

Nederlandse vertaling: Manon Smits

Bladzijdes:  676