Begraaf mijn botten in de nachtelijke grond, V.E. Schwab

Spanje, 1532. María woont in een klein stadje en heeft markante trekken en opvallend rood haar. María heeft een onverzadigbare eetlust en geen respect voor de regels. Ze wil vrijheid, zoals de vreemde weduwe die eens in het stadje logeert als María nog een kind is een bepaalde vorm van vrijheid heeft. 

Als een burggraaf María's hand vraagt, denkt ze dat ze in het huwelijk meer vrijheid en mogelijkheden zal krijgen, maar niets is minder waar. Haar man is vooral geïnteresseerd in een eventuele erfgenaam en naar wat zij wil wordt niet gevraagd. 

Als María door een groot toeval de weduwe van jaren eerder opnieuw ontmoet, zal haar leven voorgoed veranderen. 

Boston, 2019. De Schotse Alice is naar Harvard gekomen om verdrietige herinneringen achter zich te laten en zichzelf opnieuw uit te vinden. Als ze naar een feestje gaat ontmoet ze de fascinerende Lottie en samen beleven ze een zinderende nacht. Als Alice de volgende ochtend wakker wordt, is Lottie echter weg, maar Alice is onherroepelijk veranderd. 

Hoe deze levens met elkaar te maken hebben vertel ik niet, want ik wil absoluut niet teveel verklappen en daarom houd ik het hier zo kort. 

Het onzichtbare leven van Addie LaRue is één van mijn mooiste fantasyboeken, ook geschreven door V.E. Schwab. Met Begraaf mijn botten in de nachtelijke grond heeft zij opnieuw een episch, op zichzelf staand verhaal geschreven. In zeshonderd wervelende en meeslepende bladzijdes overspannen we vijfhonderd jaar en twee continenten en ontmoeten we fascinerende personages, hoewel ze ook een beetje eng kunnen zijn.

Vampiers waren een jaar of twintig geleden weer enorm in (als je al kunt zeggen dat ze ooit zijn weggeweest) en eerlijk gezegd werden ze stomvervelend. De vampiers in Begraaf mijn botten zijn echter weer volkomen origineel. Volkomen genadeloos dat wel, maar met een fascinerende achtergrond die voldoende aansluit bij de oude mythes, maar ook allerlei nieuwe elementen heeft waardoor het verhaal fris aanvoelt. 

We leren Léon in de 16e eeuw kennen, zijn in Venetië 1679, komen naar Londen in 1827, en wonen in Rome in 1953 en al deze plaatsen en historische tijden komen tot leven. V.E. Schwab is een uitstekende schrijfster die personages nuance meegeeft en een meeslepend verhaal opzet. Bovendien zaten er een aantal twists die ik niet helemaal zag aankomen en daar word ik altijd blij van. 

Hoewel Begraaf mijn botten in de nachtelijke grond Addie LaRue niet van de troon heeft gestoten, komt het wel heel dicht in de buurt en ik heb ervan genoten.

Originele titel: Burry our bones in the midnight soil (2025)

Nederlandse uitgave 2025 door uitgeverij Meulenhoff boekerij

Nederlandse vertaling: Inge Pieters

Bladzijdes: 603