Cold war (2018)

Cold war (Zimma woja) begint in 1949 op de eindeloze besneeuwde platteland van Polen, waar twee mensen bezig zijn om de volksliedjes die de boeren zingen op te nemen en te catalogiseren.

Het is namelijk de bedoeling dat er met professionele jonge zangers en dansers een groep gevormd wordt die deze liederen en dansen van het volk zullen uitvoeren om op die manier te laten zien wat voor moois het volk van Polen heeft voortgebracht.

Al snel blijkt dat alleen de oude volksliedjes niet genoeg zijn, maar de politieke autoriteiten zouden graag zien dat de groep de boeren ook blije liedjes laat zingen over Stalin en de Revolutie.

De dirigent Wiktor en de zangeres Zusanna (Zula) worden verliefd op elkaar, maar hun liefde is vanaf het begin gedoemd. Zij klikt bijvoorbeeld uit zelfbehoud over hem bij de Partijfunctionaris. Als de groep op toernee gaat naar Berlijn, ziet Wiktor zijn kans schoon om naar het westen te gaan. Zula durft echter de stap niet aan en Wiktor zal alleen de Russische sector verlaten.

In de jaren die volgen zit Wiktor in Parijs, waar hij Jazz speelt en een affaire heeft met een dichteres. Zula komt hem af en toe opzoeken als de dansgroep in Parijs is en dan vlamt de liefde weer op. Als zij echter een tijd in Parijs mag blijven, is hun geen lang en gelukkig leven beschoren en loopt het mis tussen hen. Toch is de liefde te sterk en Wiktor besluit terug te gaan Polen, al weet hij dat de consequenties voor hem verschrikkelijk zullen zijn.

Cold war is een ongelofelijk mooie film. Ten eerste is het volledig geschoten in zwart-wit, wat de sobere beelden alleen maar krachtiger maakt.

De beide hoofdpersonen, Tomasz Kot en Joanna Kulig, spelen zo goed, dat je vergeet dat zij acteurs zijn.

Wiktor en Zula (Tomasz Kot en Joanna Kulig) 

Het is een liefdesverhaal van twee mensen die heel verschillend zijn en misschien onder andere omstandigheden een beter leven samen hadden kunnen leiden. Maar de politieke situatie om hen heen helpt niet mee om het goed te hebben. Die wordt trouwens heel subtiel in beeld gebracht, soms alleen door een zinnetje of een kleine aanwijzing. Maar overduidelijk voor de goede verstaander.

Toch kun je geen moment twijfelen aan de liefde die Zula en Wiktor voor elkaar hebben, ze hebben uiteindelijk alles voor elkaar over. De keuze die ze uiteindelijk samen maken is in- en intriest en ik denk dat niemand deze film kan zien zonder hiervoor geraakt te worden. Wij waren in geval nog een hele tijd stil, lang nadat we de bioscoopzaal uitkwamen.