De geheime schrift, Sebastian Barry
Er zit een oude dame in een psychiatrische inrichtring, ze
is al bijna honderd en zit er al het grootste deel van haar leven daar.
De psychiater dokter Greene heeft zich nooit zo heel erg in haar verdiept, maar daar komt nu verandering in. De inrichting is namelijk te oud geworden en gaat dicht, en van alle inwoners moet er een evaluatie komen om te bepalen of ze naar een nieuwe inrichting moeten, of dat er andere maatregelen getroffen kunnen worden zoals begeleid wonen of zelfs de vrijheid.
De psychiater dokter Greene heeft zich nooit zo heel erg in haar verdiept, maar daar komt nu verandering in. De inrichting is namelijk te oud geworden en gaat dicht, en van alle inwoners moet er een evaluatie komen om te bepalen of ze naar een nieuwe inrichting moeten, of dat er andere maatregelen getroffen kunnen worden zoals begeleid wonen of zelfs de vrijheid.
Heel voorzichtig probeert dokter Greene achter het verleden
van Roseanna McNulty te komen. Hij doet dit omzichtig, omdat hij de oude dame
niet van streek wil maken met al te veel vragen, en gaat daarom daarnaast op
onderzoek uit in de archieven. Tegelijkertijd heeft dokter Greene zijn eigen
problemen in het leven en krijgt hij te maken met een groot verdriet en
schuldgevoel.
Ondertussen is Roseanna zelf ook bezig om haar herinneringen
op te schrijven, maar dit houdt ze verborgen voor iedereen, onder de losse
vloerplanken in haar kamer. Ze vertelt over haar jeugd en haar vader en hoeveel
ze van hem hield, daarna vertelt ze over haar huwelijk met Tom McNulty en de reden dat ze
in de inrichting is terechtgekomen.
Opvallend is dat er discrepanties zitten tussen de herinneringen
van Roseanna en de rapporten die dokter Greene ontdekt.
De vraag is of de herinnering van Roseanna wel betrouwbaar
is? En zo niet, komt dit omdat ze inderdaad gek is, of is dat omdat een kind nu
eenmaal niet alles weet en niet overal van op de hoogte is. Of is er meer aan
de hand en zijn de rapporten geschreven door iemand die een bepaalde bedoeling
had?
Langzaam kom je er achter wat er gebeurt is en komen de draden
van alle levens bijeen.
Sebastian Barry is
een Ierse schrijver, die niet alleen gedichten en toneelstukken publiceert,
maar ook een aantal romans op zijn naam heeft staan. Bijzonder is dat die romans
gaan over leden van één familie, zodat hij op die manier ook de verschillende
periodes in de Ierse geschiedenis kan beschrijven.
De geheime schrift
is één van die romans binnen die cyclus, waarvan alle delen trouwens volkomen
op zichzelf staan en los van elkaar gelezen kunnen worden.
Het speelt zich af in de Ierse stad Sligo, waar het altijd
lijkt te regenen. Roseanna’s vader is presbyteriaans, wat een uitzondering is
in het katholieke Ierland. Maar in de eerste jaren van Roseanna’s leven is dat
nog niet zo belangrijk. Haar vader heeft als protestant een baan als opzichter
van het katholieke kerkhof en niemand vindt dat een probleem.
Dit verandert echter als in 1921 een burgeroorlog uitbreekt.
Aan de ene kant stonden de mensen die het Verdrag met Engeland wilden
accepteren waarbij Ierland een vrijstaat werd onder het Engelse staatshoofd en anderen
die door willen blijven vechten voor een volledig vrij Ierland. Opeens is het
belangrijk aan welke kant iemand staat en welk geloof iemand heeft.
Roseanna’s vader wordt betrokken bij bepaalde gebeurtenissen,
die alles zullen veranderen voor het gezin. Ik zal hier niet meer over
vertellen om niet teveel te verklappen, maar de gevolgen zullen nog lang
nadreunen.
Sebastian Barry
heeft prachtig taalgebruik en weet moeiteloos de wereld van de jaren ’20 in Ierland
op te roepen. De wereld waar de Katholieke Kerk oppermachtig is en sommige
priesters daar teveel gebruik van maken, waar het (verschil in) geloof altijd
een rol speelt, waarin je voor het Verdrag of tegen het Verdrag was en waar de
maatschappij een streng oordeel had voor de mensen die zich niet aan de regels
hielden.
Het leven van Roseanna is intriest en ik vond de opbouw van
het verhaal erg mooi gedaan. Niet alleen leer je Roseanna kennen, maar ook
dokter Greene en beiden worden je sympathiek. De uiteindelijke ontknoping is
misschien iets teveel van het goede, maar ik vergeef het Sebastian Barry graag, want De
geheime schrift is een prachtig geschreven roman waar ik erg van heb genoten.
Met dank aan Thea die me dit boek aanraadde en die ervoor
heeft gezorgd dat ik nu meer van Sebastian
Barry op mijn lijstje heb staan, want ik ben nu heel nieuwsgierig geworden
naar de andere leden van de familie McNulty.
Originele
titel: The secret scripture (2008)
Nederlandse
uitgave 2008 door uitgeverij Querido
Nederlandse
vertaling: Johannes Jonkers
Bladzijdes:
324
Het doet me een beetje denken (misschien) aan het waargebeurde verhaal over Rosalie Niemand dat hier in Vlaanderen in de jaren negentig veel stof deed opwaaien. Je kunt haar verhaal hier beluisteren: https://radio1.be/hoe-zou-het-nog-zijn-met-rosalie-niemand
BeantwoordenVerwijderenOh, interessant! Ik denk dat er meer van dit soort verhalen waren, de roman Het verdwenen leven van Esmee Lennox door Maggie O'Farrell draait ook om iets soortgelijks.
VerwijderenGroetjes,
Toch nog maar eens een poging wagen.
BeantwoordenVerwijderenJa, misschien dat het je nu wel pakt. Maar misschien ook niet, en dan is het gewoon geen boek voor jou :-)
VerwijderenGroetjes,