The white crow (2018)

Rudolf Nureyev was waarschijnlijk één van de grootste balletdansers van de 20e eeuw, misschien wel de allergrootste. Hij was een een bijzonderheid in de balletwereld, een 'white crow', of zoals we in het Nederlands zouden zeggen; een witte raaf. 

Nureyev werd in 1938 geboren in de Sovet-Unie en groeide op in armoede. 

Zijn carrière was opmerkelijk omdat hij pas op latere leeftijd werd toegelaten tot de balletacademie, hij was al 17. Dit betekende dat hij harder moest werken dan de anderen in de groep om de achterstand in techniek in te halen. 

Hij behaalde grote successen en was één van de belangrijkste dansers bij het Kirov ballet in Leningrad. In 1961 ging het Kirov ballet op een tour naar het westen. Op dat moment was de Koude Oorlog op een hoogtepunt en de Sovjet Unie wilde laten zien hoe hoog het culturele peil was ten opzichte van het westen. 

Agenten van de KGB reisden mee met het balletgezelschap, om iedereen in de gaten te houden en te rapporteren wie er zich niet aan de regels hield. Nureyev hield niet van regels, en conformeerde zich nooit, hij wilde alleen dansen. Zijn contacten met Franse dansers en anderen van buiten de groep, plaatsten hem echter op de zwarte lijst en toen de groep door zou reizen naar Londen, kreeg Rudolf te horen dat hij alleen terug zou gaan naar Moskou. Hij besefte op dat moment dat zijn danscarrière over zou zijn op het moment dat hij voet zou zetten op Russische bodem. 

Dat is het moment dat hij geschiedenis schrijft, want hij ontsnapt aan zijn KGB begeleiders en vraagt bij de op het vliegveld aanwezige Franse politieagenten politiek asiel aan. De balletwereld zou nooit meer hetzelfde zijn. 

The white crow is een film uit 2018 die zich concentreert op het verblijf van de Russische balletdansers in Parijs. In flashbacks zien we hoe Nureyev opgroeide, hoe zijn opleiding verliep en hard hij werkte om zijn techniek te verbeteren. 

Oleg Ivenko speelt Nureyev en laat heel goed zien wat Nureyev zo bijzonder maakte. Hij heeft een enorme aanwezigheid op het toneel en je kunt je ogen niet van hem afhouden. Zijn gedrevenheid wordt mooi duidelijk en ook zijn onwil om zich met iets bezig te houden dat niet te maken heeft met dans. Toch is hij niet helemaal ongevoelig en is hij een goede vriend, tot een bepaalde hoogte in ieder geval. 

Nureyev (Oleg Ivenko) op een terras in Parijs. 

Ralph Fiennes heeft de film geregisseerd en speelt ook de rol van Nureyevs leraar Alexander Pushkin, in deze film spreekt hij dan ook Russisch, op een paar Franse ballettermen na :-) Ik heb trouwens geen idee of hij daadwerkelijk Russische spreekt, alleen de zinnen uit het script kende of dat het nadien is ingesproken. Hoe dan ook, in alle opzichten komt de film authentiek over, van de sfeer in de SU, het karakter van Nureyev en de moeilijke keuze die hij moest maken. 

Tijdens een balletvoorstelling

Ik las in sommige recensies dat ze twee uur te lang vonden, maar ik heb me geen minuut verveeld. Ik vond de balletten prachtig, en Nureyev fascinerend. De scene op het vliegveld had me op het puntje van mijn stoel, de spanning is hier heel goed getroffen. Nureyev weet namelijk dat als hij terug gaat naar Moskou, hij nooit meer zal dansen, en als hij asiel aanvraagt, hij nooit meer naar zijn land of zijn familie zal terugkeren. 

The white crow is een prachtige film en ik denk dat je niet eens van ballet hoeft te houden om deze film te kunnen waarderen. 

Reacties

Populaire posts