Broederstrijd, Antonio Pennacchi
In Het Mussolinikanaal leerden we de familie Peruzzi kennen,
volgelingen van Mussolini die een nieuwe boerderij kregen in de drooggemaakte
moerrassen onder Rome.
In dit deel gaat de oorlog verder en zien we hoe het de
familie gaat in de oorlog en in de chaotische jaren daarna.
Broederstrijd is
een mooi vervolg op Het Mussolinikanaal
en het is geschreven in dezelfde sappige stijl vol grappige dialogen en
anekdotes. Hierbij maakt het niks uit of nu een ruige oom of een politicus aan
het woord is, of Ă©Ă©n van die knettergekke familieleden die schijt aan alles
hebben en die het lot naar hun hand zetten, desnoods door er stenen naar te gooien.
Kenmerkend zijn de vele zijpaadjes die samen het verhaal
vormen. Zo beginnen we op bladzijde Ă©Ă©n met neef Diomedes die het geld jat van
een bank die getroffen is door een bom en krijgen we vervolgens een relaas over
de jeugd van Diomedes en hoe hij uiteindelijk via allerlei avonturen en sterke
verhalen bij die bank is terechtgekomen. Pas negentig bladzijdes later zegt de
verteller (een van de vele Peruzzi-neven)
Enfin, voordat ik
verder ga moet ik zeggen dat ik niet weet of het nou wel of niet waar is, dat
verhaal van Diomedes, en de bank, het geld en de kruiwagens. Dat is wat mijn
familie vertelde en precies zo vertel ik het aan u. Maar Diomedes zei dat het
niet waar was.
Een zwart neefje dat toreador in Spanje wordt, het huwelijk
tussen oom Benassi en tante Santapace, wie de vader is van kleine Pericles, de
neven die communist worden, de neven die fascist blijven en de neven die zich
aansluiten bij de gewone partizanen. Al deze verhalen vormen het kleurrijke
familieverhaal van de Peruzzi’s.
Zij waren fascist tijdens de oorlog, sommigen uit overtuiging,
anderen uit noodzaak en na de oorlog werden sommigen communist en anderen
sloten zich aan bij de Christen-democraten. Sommigen uit overtuiging, anderen
uit noodzaak.
Mooi wordt ook uitgelegd waarom veel Italianen geloofden in
Mussolini en de eenheid die ze voor het eerst voelden, in een land dat altijd
zo verbrokkeld is geweest.
Dit maakt duidelijk dat overtuigingen nooit zwart-wit zijn,
maar afhangen van de omstandigheden. Zo zijn de Duitsers bondgenoten, zo zijn
het vijanden en je moet je maar aanpassen aan de veranderingen.
Ondanks dat ik veel heel mooi vond en ik heb genoten van
deel Ă©Ă©n en deel drie van het verhaal, kwam Broederstrijd voor mij toch niet helemaal in de buurt van Het Mussolinikanaal, dat ik prachtig
vond.
Daarvoor is Broederstrijd
in sommige gedeelten te fragmentarisch en zwalkt het tussen teveel personen
waardoor je van iedereen iets en van niemand veel weet en het moeilijk is om betrokken
te blijven bij de personages.
Soms ging het Ă©Ă©n alinea over een van de neven, soms een
paar bladzijdes, maar daarna ging het weer over heel andere mensen. Bijna
onophoudelijk trekken in deel twee allerlei voorbeelden voorbij van partizanen
en politici die samen de geschiedenis van de oorlog in Italië en de vrede
daarna vorm moesten geven, maar daar blijft het bij. Het werd bijna een
opsomming die een enorme onderbreking vormde, in plaats van een integraal
onderdeel van het verhaal.
Gelukkig ging het in deel drie weer grotendeels over de
kleurrijke schreeuwlelijkers die de Peruzzi-clan vormden. Ik benieuwd of er nog
een derde boek gaat komen, waarin de belevenissen van de Peruzzi’s in de jaren ’50
en ’60 aan bod komen.
Het einde van dit tweede boek biedt daar wel ruimte voor,
al is de verteller nu even gestopt met zijn verhaal om voor zijn bijen te
zorgen. We hopen dat hij terug komt om verder te vertellen.
Originele Italiaanse titel: Canale Mussolini, parte seconde
Uitgegeven in 2015
Nederlandse uitgave 2017 door uitgeverij De bezige bij
Nederlandse vertaling: Mieke Geuzebroek en Pietha de Voogd
Bladzijdes: 472
Hèhè eindelijk eens een boek dat ik niet aan mijn lijst hoef toe te voegen.
BeantwoordenVerwijderenKun je er zo nog een paar doen ;-)
Haha, ik zal kijken of ik je van dienst kan zijn!
VerwijderenGroetjes,