Boekentip op zondag (11/18)

Zondagen in augustus, Patrick Modiano

Dit boek kan natuurlijk alleen maar besproken worden op een zondag in augustus, vandaar dat ik daarvoor deze laatste zondag neem.

Het verhaal begint met Jean, een fotograaf die nu in Nice woont, die opeens op de markt een man herkent, iemand die hij had verwacht nooit terug te zien.

Ze gaan wat drinken en halen herinneringen op aan vroeger, toen ze elkaar een paar keer hadden ontmoet, maar vooral praten ze over Sylvia. Aan de ene kant is Jean blij deze man weer te zien en eindelijk de kans te hebben hem te confronteren, maar aan de andere kant wil hij ook zo min mogelijk met hem te maken hebben.

Daarna krijgen we de herinneringen van Jean, die terugdenkt aan de tijd dat hij met Sylvia in Nice woonde. Ze waren overduidelijk voor iemand op de loop en hielden zich schuil in een klein pension. Ze leerden een Amerikaans echtpaar kennen, maar waren die wel te vertrouwen, waren zij wel wie ze zeiden te zijn? En wat had de grote diamant van Sylvia met alles te maken?

In het laatste deel komen we erachter hoe de personen met elkaar verbonden zijn en hoe de gebeurtenissen in Nice al in gang gezet zijn langs de oevers van de Marne.

Dit klinkt wat vaag, maar ik wil niet teveel van het plot weggeven, dat zou zonde zijn. Want Zondagen in augustus is opnieuw een schitterend boek, met alle kenmerken van een Modiano. Het heeft de karakteristieke opbouw waarin iemand terugdenkt aan vroeger en er langzaam allerlei details naar voren komen. Namen, straten, gebeurtenissen, personen, ze spelen allemaal een rol, maar pas op het laatst wordt duidelijk hoe het zit.

Ik houd van de boeken van Patrick Modiano, al moet ik wel de rust hebben om ervan te kunnen genieten. Het werkt niet om zijn boeken even snel tussendoor te lezen, je moet er de tijd voor nemen om het tempo van de herinneringen over je te laten komen en je langzaam onder te dompelen in de sfeer die wordt opgeroepen.

Hoewel dat meestal in Parijs is, is het ditmaal in Nice, maar dat maakt niet uit voor de manier waarop de stad tot leven wordt gebracht en je met de hoofdpersoon meeloopt langs de straten en de pleinen en de plekken van het verleden.

Prachtig, weemoedig en intrigerend: en niet alle vragen worden beantwoord en niet alle losse eindjes worden weggewerkt. We weten nog altijd niet wat er nu precies is gebeurd en wie er te vertrouwen was of niet.
Maar mooi, heel mooi.

Oorspronkelijke Franse titel: Dimanches d'août (1986)
Deze Nederlandse uitgave 2014 door uitgeverij Querido
Nederlandse vertaling Edu Borger
Bladzijdes: 173