Diplomauitreiking 2019

Mevrouw, ik wilde meer dan één
soort bloem geven, want u bent
meer dan één bloem waard. 

Afgelopen woensdag was het weer zover, de diploma-uitreiking. Bij ons gaan de ouders het theater in en komen de leerlingen eerst naar de personeelskamer. Hier hebben ze al die jaren geen voet mogen zetten, maar nu worden ze onthaald met applaus en een glas non-alcoholische champagne.

Daarna onder begeleiding van 'It's the final countdown' komen de leerlingen ook naar het theater, waar ze algemene speeches krijgen, waar de certificaten worden uitgedeeld voor deelname aan de leerlingenraad en het muziekplus=programma.

Daarna komen de mentorgroepen mee naar verschillende lokalen, waar de leerlingen hun diploma krijgen uitgereikt. Die lokalen waren in de uren daarvoor met hard werken door ons in orde gemaakt met heel veel stoelen en versieringen. Ik stond op een gegeven moment te balanceren op een stoel om met plakband een slinger aan een deur vast te maken, (leraar, elke dag anders).

Als mentor houd je dan je inleidende praatje waarbij je memoreert aan een paar dingen uit het jaar en ik ze nog even naar de politiek van Bismarck gevraagd heb (ze wisten het goede antwoord). Tot slot komt het belangrijkste moment: het ondertekenen van het diploma, waarbij ik alle leerlingen apart toespreek.

Ik heb mijn best gedaan praatjes te houden waarin elke leerling tot zijn of haar recht kwam, een persoonlijk woord waaruit blijkt dat ik hen echt heb gezien de afgelopen twee jaren. Op dat moment heb ik voor iedereen een vriendelijk woord, zelfs voor die leerling met wie ik een wat mindere klik had of die me wel eens het bloed onder de nagels vandaan haalde. Dit is niet het moment om dat nog even erin te wrijven, dit is het moment om iedereen te laten stralen.
Ik geloof ook wel dat dat is gelukt, ik heb tenminste van een paar ouders teruggehoord dat ze het zo mooi vonden. En dat is heel erg fijn.

Nog fijner was het dat een groot aantal leerlingen hun waardering toonden door me nog eens extra de hand te schudden na afloop, of zelfs een cadeautje te geven. Ik heb prachtige bloemen gekregen en een flink aantal flessen drank (ik denk dat mijn leerlingen het gevoel hadden dat ik dat nodig had?). Bovendien een aantal kaartjes met zulke lieve woorden, dat ik heel wat tranen van ontroering heb vergoten. Als mentor doe je je werk niet voor de waardering, maar als je die dan wel krijgt, is het zo geweldig!

Alle lieve gaven bij elkaar. Mijn leerlingen zijn fantastisch. 

De diploma-uitreiking is altijd een beetje dubbel. Aan de ene kant heel feestelijk en geweldig leuk, maar ook een tikje emotioneel en weemoedig. Ik heb weer een groep uitgezwaaid en hopelijk een beetje bijgedragen aan hun ontwikkeling tot leuke jonge mensen. Ik ga ze ontzettend missen, maar ik weet ook dat er volgend jaar weer een nieuwe mentorgroep voor me klaar staat. En misschien nog belangrijker; ik sta dan ook weer voor hén klaar.