Drie korte besprekingen
In de afgelopen weken heb ik een aantal boeken gelezen die ik mooi of interessant vond, maar waar ik geen hele bespreking van kan maken. Daarom combineer ik vandaag drie korte boekbesprekingen.
Zonder de top te bereiken, Paolo Cognetti
Paolo Cognetti heeft in zijn eerdere romans als laten weten dat hij van de bergen houdt. Hij is hier opgegroeid en kent ze goed.
Zonder de top te bereiken is geen roman, maar een verslag van een reis naar de Himalaya, vergezeld door twee vrienden. De grote vraag hierbij is wat een mens zoekt in zijn of haar leven en wat is het doel als we op reis gaan?
Paolo Cognetti kan prachtig en helder schrijven, bijna net zo helder als de berglucht. Ik zal heel eerlijk zijn, ik heb helemaal niks met bergen (ik houd van polders en weidse vlaktes), maar door zijn boeken begin ik ze warempel te waarderen! Hij beschrijft de natuur en de reis op zo'n manier dat je het voor je ziet en de kleine tekeningen erbij geven net wat extra's.
Interessant en mooi.
Originele Italiaanse titel: Senza mai arrivare in cima (2018), Nederlandse uitgave 2020 door uitgeverij De bezige bij, Nederlandse vertaling: Yond Boeke en Patty Krone, Bladzijdes: 141
Zij namen het woord, Margot Dijkgraaf
Margot Dijkgraaf schreef eerder al een boek over Franse auteurs, maar in dit boek beperkt ze zich tot tien vrouwelijke Franse schrijfsters, die elk op hun eigen manier rebels waren en tot op de dag van vandaag tot de verbeelding spreken.
Van Madame de Sévigné die in de 17e eeuw brieven over haar leven aan haar dochter schreef, via Madame de Staël die het opnam tegen Napoleon, George Sand die alle regels aan haar laars lapte, Colette die in haar jeugd rebelleerde, maar daarna gezapig werd gevonden, langs Simone de Beauvoir waarvan je je af kunt vragen hoe feministisch ze was en Francoise Sagan die leefde in het moment naar Maryse Condé die merkte dat een zwarte huidskleur niet automatisch tot solidariteit leidde en Annie Ernaux die voor het eerst de woede liet zien van een vrouw uit een arbeidersmilieu.
Interessant en met heldere analyses van het werk en het leven van deze vrouwen en na afloop is duidelijk dat deze vrouwen nog altijd iets te melden hebben.
Uitgegeven in 2020 door uitgeverij Atlas Contact, Bladzijdes: 236
Geschiedenis van geweld, Édouard Louis
Het is kerstnacht 2012 en in plaats van bij vrienden te zijn of lekker te liggen slapen, schrobt Édouard Louis zijn appartement. Hij wast de lakens, boent de badkamer met bleekwater, neemt zelfs de lamellen af met sop en gaat zelf ook meerdere keren onder de douche. Die nacht is hij namelijk aangevallen.
Die avond had hij de jongeman, Reda, ontmoet en waren ze samen naar het huis van Édouard Louis gegaan. Het ging pas mis toen Édouard Reda aansprak op het stelen van zijn telefoon. Reda flipte, begon hem te wurgen en heeft hem uiteindelijk verkracht.
Dit verslag is een poging om erachter te komen hoe iemand tot zoiets kan komen, maar vooral, wat voor effect heeft zo'n aanval op het slachtoffer? Hoe ga je om met wat er is gebeurd, en hoe ervaar je het ziekenhuis en het politiebureau?
De opzet is bijzonder, voor een deel analyseert Édouard Louis wat er is gebeurd, voor een deel is dit een verslag zoals zijn zus Clara alles aan haar man vertelt. Dit zorgt voor een bepaalde afstandelijkheid en tegelijkertijd krijg je hierdoor weer een ander perspectief.
Opnieuw een indringend en aangrijpend boek.
Originele Franse titel: Histoire de la violence (2016), Nederlandse uitgave 2017 door uitgeverij De bezige bij, Nederlandse vertaling door Reintje Ghoos en Jan Pieter van der Sterre, bladzijdes: 206
Paolo Cognetti heeft in zijn eerdere romans als laten weten dat hij van de bergen houdt. Hij is hier opgegroeid en kent ze goed.
Zonder de top te bereiken is geen roman, maar een verslag van een reis naar de Himalaya, vergezeld door twee vrienden. De grote vraag hierbij is wat een mens zoekt in zijn of haar leven en wat is het doel als we op reis gaan?
Paolo Cognetti kan prachtig en helder schrijven, bijna net zo helder als de berglucht. Ik zal heel eerlijk zijn, ik heb helemaal niks met bergen (ik houd van polders en weidse vlaktes), maar door zijn boeken begin ik ze warempel te waarderen! Hij beschrijft de natuur en de reis op zo'n manier dat je het voor je ziet en de kleine tekeningen erbij geven net wat extra's.
Interessant en mooi.
Originele Italiaanse titel: Senza mai arrivare in cima (2018), Nederlandse uitgave 2020 door uitgeverij De bezige bij, Nederlandse vertaling: Yond Boeke en Patty Krone, Bladzijdes: 141
Margot Dijkgraaf schreef eerder al een boek over Franse auteurs, maar in dit boek beperkt ze zich tot tien vrouwelijke Franse schrijfsters, die elk op hun eigen manier rebels waren en tot op de dag van vandaag tot de verbeelding spreken.
Van Madame de Sévigné die in de 17e eeuw brieven over haar leven aan haar dochter schreef, via Madame de Staël die het opnam tegen Napoleon, George Sand die alle regels aan haar laars lapte, Colette die in haar jeugd rebelleerde, maar daarna gezapig werd gevonden, langs Simone de Beauvoir waarvan je je af kunt vragen hoe feministisch ze was en Francoise Sagan die leefde in het moment naar Maryse Condé die merkte dat een zwarte huidskleur niet automatisch tot solidariteit leidde en Annie Ernaux die voor het eerst de woede liet zien van een vrouw uit een arbeidersmilieu.
Interessant en met heldere analyses van het werk en het leven van deze vrouwen en na afloop is duidelijk dat deze vrouwen nog altijd iets te melden hebben.
Uitgegeven in 2020 door uitgeverij Atlas Contact, Bladzijdes: 236
Het is kerstnacht 2012 en in plaats van bij vrienden te zijn of lekker te liggen slapen, schrobt Édouard Louis zijn appartement. Hij wast de lakens, boent de badkamer met bleekwater, neemt zelfs de lamellen af met sop en gaat zelf ook meerdere keren onder de douche. Die nacht is hij namelijk aangevallen.
Die avond had hij de jongeman, Reda, ontmoet en waren ze samen naar het huis van Édouard Louis gegaan. Het ging pas mis toen Édouard Reda aansprak op het stelen van zijn telefoon. Reda flipte, begon hem te wurgen en heeft hem uiteindelijk verkracht.
Dit verslag is een poging om erachter te komen hoe iemand tot zoiets kan komen, maar vooral, wat voor effect heeft zo'n aanval op het slachtoffer? Hoe ga je om met wat er is gebeurd, en hoe ervaar je het ziekenhuis en het politiebureau?
De opzet is bijzonder, voor een deel analyseert Édouard Louis wat er is gebeurd, voor een deel is dit een verslag zoals zijn zus Clara alles aan haar man vertelt. Dit zorgt voor een bepaalde afstandelijkheid en tegelijkertijd krijg je hierdoor weer een ander perspectief.
Opnieuw een indringend en aangrijpend boek.
Originele Franse titel: Histoire de la violence (2016), Nederlandse uitgave 2017 door uitgeverij De bezige bij, Nederlandse vertaling door Reintje Ghoos en Jan Pieter van der Sterre, bladzijdes: 206
Reacties
Een reactie posten