Detective op zondag: Bruno, chef de police
Bruno heeft een interessant verleden vol verlies, maar heeft nu een nieuw leven opgebouwd in Saint Denis. Hij kent iedereen, is lid van de onofficiële gemeenteraad van notabelen die de meeste dingen onderhands regelt, heeft een auto vol rugbyspullen, vishengels, bollen knoflook en een mandje peultjes en hij heeft een heel leuke hond.
Veel grote criminaliteit is er normaliter niet in Saint Denis en Bruno en de zijnen zijn voornamelijk bezig om de inspecteurs van de Europese Unie om de tuin te leiden, die vinden dat het produceren van kazen en worst volgens de Europese grondregels moet gaan in plaats van zoals de boeren die al generaties lang hebben gemaakt.
Maar ook de criminaliteit weet het stadje te vinden, als er een gruwelijke moord wordt gepleegd op de oude Hamid, een Algerijn die al jarenlang in Saint Denis woont. Het lijkt alsof tuig van het Front National aan het werk is geweest, maar misschien liggen de wortels van deze moord verder in het verleden.
Bruno, chef de police is een detective in de traditie van de Brunetti-reeks van Donna Leon. Super veel plot is er niet, maar het gaat vooral om de sfeer, de liefde voor eten en alle elementen die het leven in de Dordogne of Venetie zo aangenaam maken. Tegelijkertijd zit in dit boek over Bruno wel meer vaart dan in de reeks van Donna Leon en de historische achtergrond van dit verhaal was interessant.
Helaas was er ook veel geneuzel over welke vrouw Bruno nu aantrekkelijk vond, veel te veel geklets over tennis en verder waren er wat vertaalproblemen en slordige zetfouten. Kortom, het boek had ook wel wat problemen.
Bruno, chef de police is een fijn tussendoortje (waar je vooral honger van krijgt), maar voor mij was deze kennismaking niet voldoende om naar de winkel te rennen om de hele reeks aan te schaffen. Een aardig boek, en daar blijft het bij.
Oorspronkelijke Engelse titel: Bruno, Chief of Police (2008)
Deze Nederlandse uitgave 2021 door uitgeverij Creditsbooks
Nederlandse vertaling: Hans van Cuijlenborg
Bladzijdes: 294
Bruno
Dag Bettina, dank voor je eerlijke recensie. Ik hou wel van Donna Leon, en misschien is dit echt een goed boek in geval van algehele malaise. Er zijn nu eenmaal altijd van die dagen dat een mens alleen maar op de bank wil hangen met een kat en slechts een halve hersencel ter beschikking heeft. Dan lijkt me dit boek ideaal. Ik stop het dus in mijn "medicijnboekenkastje"!
BeantwoordenVerwijderenDaar is dit boek uitstekend voor geschikt, als je lekker even gewoon wat ontspanning nodig hebt.
VerwijderenGroetjes,