Pachinko, Min Jin Lee
In de jaren ' 20 van de 20e eeuw woont Sunja met haar moeder in hun kleine pension ergens in een dorp in het zuiden van Korea. Om rond te komen hebben ze verschillende werklieden en vissers in de kost, maar het blijft moeilijk om voldoende eten voor iedereen te kopen. Korea is op dat moment bezet door Japan en een opstand om zelfstandigheid te krijgen in 1919 is door Japan met harde hand onderdrukt. De Japanners voelen minachting voor de Koreanen en de Koreanen worden achtergesteld. Zowel in hun eigen land, als in Japan, waar veel Koreanen naar toe vertrekken in de hoop dat hier wel werk te vinden is.
In het dorp komt een rijke vreemdeling, Hansu, die aanpapt met Sunja, en zij wordt verliefd. Helaas, als ze zwanger wordt, blijkt hij al getrouwd te zijn met een Japanse vrouw en kan hij Sunja niet meer bieden dan een positie als maîtresse. Sunja weigert dit, en kan een leven vol schaamte en schande tegemoet zien als ongehuwde moeder. Maar in het kosthuis is op dat moment ook een jonge Koreaanse dominee, die aanbiedt om met Sunja te trouwen. Het is niet alleen een uitweg uit de schande, maar Isak is een oprecht goed mens en Sunja weet dat ze met hem gelukkig zal kunnen worden.
Isak heeft een positie aangenomen als dominee in Osaka, waar ook zijn broer woont, en meteen na het huwelijk vertrekken Sunja en Isak naar Japan.
Het leven in Japan is voor de Koreanen niet gemakkelijk, want ze worden beschouwd als een minder soort mensen; onbetrouwbaar, vies en dom. Als Christenen hebben ze een nog groter probleem, want in Japan is het verplicht om eer te bewijzen aan de keizer en Isak komt zelfs in de gevangenis terecht. Sunja en haar familie moeten zien te overleven, iets dat nog lastiger wordt als de Tweede Wereldoorlog uitbreekt.
De familie maakt al deze dingen mee en de volgende generatie moet weer een weg zoeken. Kunnen zij zich aanpassen, eindelijk geaccepteerd worden door de Japanners? Moeten ze hun Koreaanse identiteit helemaal negeren of juist accepteren dat er voorlopig niks zal veranderen? Iedereen maakt hierin zijn of haar eigen keuzes, maar dit heeft soms grote gevolgen.
Pachinko is een Japans kansspel, het zijn een soort flipperkasten met balletjes, maar dan mechanisch en niet electronisch. Hoewel de Japanners hier graag een gokje komen wagen, is werken in deze beroepstak omgeven met voordelen en schaamte. De Japanse maffia, de Yakuza, zou er vaak bij betrokken zijn en eigenlijk houden nette Japanners zich hier niet mee bezig. Daarmee is het dus bij uitstek een beroepstak waar Koreanen werkzaam zijn, omdat dit vaak de enige plek is waar zij een kans krijgen.
Tegelijkertijd staat Pachinko ook voor de de vele mogelijkheden en de ongewisse uitkomst, dat het spel met het leven gemeen heeft.
Pachinko vertelt het verhaal van Sunja en haar familie, van 1920 tot 1989, een verhaal over Koreanen in Japan, maar vooral over familie en identiteit.
Ik weet vrij weinig over de Koreaanse geschiedenis of cultuur en wist helemaal niets over de verhoudingen tussen Japan en Korea, maar ik vond dit erg interessant. Het is altijd boeiend om te lezen over levenswijzen die wat verder van je af staan, met gebruiken en gewoontes die je niet goed kent. Om tot de conclusie te komen dat goede mensen foute keuzes kunnen maken, slechte mensen best iets goeds kunnen doen. En dat heel veel dingen overal ter wereld hetzelfde zijn, of het nu de liefde van ouders voor hun kinderen is, of de wens om jezelf te kunnen redden. In dat opzicht is dit verhaal ook weer heel herkenbaar. Andere zaken vond ik dan weer volstrekt onherkenbaar en ik kreeg de indruk dat de Japanse cultuur niet heel veel waarde hecht aan mededogen voor je medemens.
De personages gaan echt voor je leven, en vooral Sunja die zo dapper doorzet, maar daar zelf niets bijzonders in ziet. Ze pakt aan en werkt hard, in de hoop dat het eens beter zal worden. Mooi ook de blijvende invloed van vader Hoonie, die helaas te vroeg is gestorven en in het boek geen heel grote rol speelt, maar nooit vergeten wordt. Isak is geweldig en ik was blij voor Sunja dat ze zo'n oprecht goede man getroffen had.
De zonen Noa en Mozasu gaan elke een heel andere kant op, en proberen elk op hun eigen manier een plek te vinden in een land dat hen niet goed gezind is, en waar de een redelijk succesvol is, loopt de ander volkomen vast.
De grote geschiedenis zoals de Tweede Wereldoorlog of de deling van de Korea's, komt wel naar voren, maar meer zoals de familie hier mee te maken krijgt en het invloed heeft op hun leven. Hoewel ik even hardop 'nee' riep, toen in 1945 een personage naar Nagasaki vertrok, omdat het in Osaka niet langer veilig is.
De laatste 100 pagina's (van de 500) vond ik iets minder mooi, aangezien de vierde generatie me niet meer zo erg kon boeien. Wel vond ik het fascinerend om te lezen dat er anno 1989 nog niet zo heel veel veranderd is en Koreanen nog vaak aan het kortste eind trekken. Het taalgebruik veranderde hier ook een beetje, het werd wat moderner. Ook kwam er iets meer seks in voor, iets waar ik nooit zo op zit te wachten (maar zoiets is heel persoonlijk natuurlijk).
Dit zijn echter kleine minpuntjes in een boek dat ik oprecht mooi vond. Pachinko was voor mij een meeslepende leeservaring, en ik vond het ook erg interessant om over geschiedenis te leren die mij niet bekend was en even mee te leven met Sunja en haar familie.
Originele Engelse titel: Pachinko (2017)
Nederlandse uitgave 2018 door uitgeverij Meulenhoff Boekerij bv
Nederlandse vertaling: Ineke Lenting en Paul van der Leck
Bladzijdes: 506
Hoi Bettina, een mooie bespreking! Ik kreeg dit boek een paar jaar geleden cadeau voor mijn verjaardag en heb het toen gelezen, maar er geen stukje over geschreven. Ik had in eerste instantie weinig zin om het boek te gaan lezen, maar vond het uiteindelijk een mooi boek dat prettig weg las. Vreemd genoeg kan ik mij van het verhaal vrijwel niets herinneren, ook niet na het lezen van jouw stukje, maar wel dat er veel Pachinko in voorkwam. Groetjes, Erik
BeantwoordenVerwijderenHet is inderdaad een mooi boek, ik heb er ook van genoten!
VerwijderenGroetjes, Bettina