Leraren Staken
Afgelopen donderdag is er door de leraren gestaakt. In ieder geval door een deel van de leraren. Op sommige scholen viel het aantal mee, op andere scholen ging een groot deel staken en konden de lessen niet doorgaan. Ministers en allerlei andere personen noemden dat ‘onverantwoordelijk’. Eh, hoezo? Is dat niet juist het doel van een staking, om het werk neer te leggen? Een minister die vindt dat je als docent maar beter in de vakantie kan staken heeft het niet helemaal begrepen, lijkt mij zo. En wij leraren (net als zoveel andere groepen) zijn al van die nette stakers. Velen hebben de ochtend nog gewoon gewerkt om pas in de middag te staken, zodat er zo min mogelijk overlast zou zijn. In het onderwijs wordt er niet zo snel heel lang gestaakt, we vinden dat zelf veel te vervelend voor onze leerlingen, de eindexamens komen eraan etc. Nee, de minister hoeft denk ik niet bang te zijn voor stakingen zoals de Britse mijnwerkers begin jaren ’80, die zichzelf de afgrond in hebben gestaakt.
Waarom werd er gestaakt? Om die ene week vakantie? Ja, onder andere om die ene week vakantie. We hebben zeven weken zomervakantie, en dat is een van de grote voordelen van dit werk. Niet dat het de reden is om het onderwijs in te gaan, maar het is wel een hele mooie bonus. En dat in werk waar je verder weinig voordelen hebt zoals je die in andere beroepen wel hebt. Geen leaseauto of bonussen, geen vrije dagen tussen de vakanties door (dus met het boeken van een reis zit je altijd in het hoogseizoen) Als doctorandus verdien je minder dan je studiegenoten in het bedrijfsleven en het lerarensalaris stijgt minder dan dat van politieagenten en verpleegkundigen.
Veel mensen zien alleen die lange zomervakantie, maar vergeten dat je als docent elk lesuur een voorstelling geeft, moet je er met de volle honderd procent bij zijn, anders geef je een slechte les en dan hebben we in Nederland de meeste lesuren en gemiddeld de volste klassen van Europa .
Bij de meeste banen is het zo dat als je naar huis gaat, je klaar bent, thuis hoef je niets meer te doen. Maar voor ons gaat het daar verder, je bereidt je lessen voor, maakt opdrachten, kijkt proefwerken na en alles wat er verder bij komt. Alle collega’s die ik ken zijn in de avonden, de weekenden en een deel van elke vakantie bezig met school.
Dingen als vergaderingen, ouderavonden, correctietijd en mentoraat staan allemaal in je taakomschrijving, met een hoeveelheid uren erbij die je daaraan kunt besteden en waar je voor betaald wordt, alleen die hoeveelheid is altijd veel te weinig. Je besteedt er dus altijd meer tijd aan dan er voor staat. Dus laat ons dan die lange zomervakantie. We vinden die heerlijk, maar dat mag geen bezwaar zijn, we hebben die vooral heel hard nodig.
Nu wil ik niet de indruk wekken dat lesgeven niet leuk is, het is het mooiste beroep ter wereld. Ikzelf, en veel van mijn collega’s met mij geven niet alleen les omdat het brood op de plank brengt, het is ook voor een deel roeping. En dat is precies ons probleem. Juist omdat het voor ons roeping is, we van ons vak en onze leerlingen houden, zullen we nooit het hele land plat leggen en alle scholen weken, maandenlang gesloten houden. De minister weet dat ook, en deze ene middag zal denk ik ook geen enkele indruk maken en voor de minister geen reden zijn om haar kortzichtige beleid te veranderen. Misschien moet ze eens een week komen meelopen in het onderwijs, maar dat zal ze wel niet doen. Dan krijgen we namelijk een minister van onderwijs die beter weet wat er speelt en hoe het er in een school aan toe gaat, en dat hebben we geloof ik nog nooit gehad.
Reacties
Een reactie posten