Rode liefde, Maxim Leo
Hoe was het om op te groeien in een totalitaire staat? Een
staat waar voor jou werd bepaald of je mocht studeren of niet en welke richting
je op moest gaan.
Een staat die zijn burgers in de gaten hield en waar elke
uitspraak of handeling een reden kon zijn om opgepakt te worden.
Een staat die
zijn burgers gevangen hield en hen vertelde dat dit juist bescherming was.
Een
staat waar de waarheid verdraaid werd en de mensen verteld werd dat dit
vrijheid was.
Maxim Leo groeide op in de DDR. Zijn moeder Anne was lid van de partij en geloofde heilig
in de idealen van de socialistische staat dankzij haar vader die bij de
oprichting van de DDR betrokken was.
Pas nadat ze erachter kwam hoe ze als journalist de waarheid
moest verdraaien begon ze te twijfelen, al kon ze de basis van haar bestaan nog
altijd niet loslaten.
Maxim’s vader Wolf was een kunstenaar die niet in de DDR
geloofde en probeerde om binnen het systeem zijn eigen weg te gaan. Dit leverde
vaak ruzies op met zijn schoonvader.
Maxim zelf wilde als kind vooral naar het westen. Een
favoriete bezigheid van hem en zijn vrienden was om ‘West Duitser’ te spelen,
door in een westerse spijkerbroek en met een kaart van Berlijn rond te lopen en
dingen te zeggen als ‘goh, dit ziet er toch heel anders uit dan bij ons’.
Toen de muur viel, kwam voor hem de kans om eindelijk naar
het westen te gaan. Een van de eerste dingen die hij regelde was een West-Duits
paspoort zodat hij geen probleem zou hebben als de muur plotseling weer dicht
zou gaan.
In de jaren erna werd hij journalist, net zoals zijn moeder
en grootvader. En langzaam begonnen de vragen te komen.
Hoe kwam het dat grootvader Gerhard zo heilig geloofde in de
DDR? Hoe kwam het dat zijn grootvader van vaderskant van nationaal-socialist
communist werd? Hoe verliep het leven van zijn vader en moeder en op welke
manier werd dit beĂŻnvloedde door de staat?
Maxim neemt het op zich om met zijn familieleden te spreken
en te kijken of hij zijn familiegeschiedenis kan reconstrueren.
Wat de Nederlandse, maar ook de Engelse uitgevers hebben
gedacht toen ze de Duitse titel vertaalden met Rode liefde weet ik niet, want het klinkt als jaren ’70 soft porno.
Gelukkig had ik de bespreking bij Erik al gelezen en wist ik waar het boek over
ging, anders had ik het boek om de titel laten liggen. Toen ik echter naar
Berlijn ging, vond ik het leuk om dit boek te lezen.
Rode liefde is
een bijzonder interessant verhaal over een stuk geschiedenis dat nog helemaal
niet zo heel ver achter ons ligt, maar ons toch heel vreemd voor komt. Ik weet
nog dat ik als 14 jarige voor de televisie zat en de mensen over de muur zag
klimmen in 1989. Dat was een historisch moment dat veel indruk maakte.
In Rode liefde weet
Maxim Leo niet alleen de DDR goed weer
te geven, maar ook de mensen die erin woonden en leefden. Duidelijk wordt
waarom sommigen er zo rotsvast in geloofden en hoe anderen probeerden zo goed
mogelijk met het systeem om te gaan.
Extra bijzonder voor mij is het dat ik het boek las terwijl ik in Berlijn was, zodat ik heel veel kon herkennen en het nog meer binnenkwam.
Extra bijzonder voor mij is het dat ik het boek las terwijl ik in Berlijn was, zodat ik heel veel kon herkennen en het nog meer binnenkwam.
Eigenlijk een must-read voor iedereen die geĂŻnteresseerd is
in Europese geschiedenis.
Oorspronkelijke Duitse titel: Halter euer Herz bereit
Uitgegeven in 2009
Nederlandse uitgave 2014 door uitgeverij Cossee
Nederlandse vertaling: Lilian Caris
Bladzijdes: 269
Wat goed dat je het ook in Berlijn hebt gelezen, zo indrukwekkend! Het is eigenlijk nog maar zo kort geleden, moeilijk om je voor te stellen dat het echt zo was...
BeantwoordenVerwijderenJa, ik zag dat jij dat ook had gedaan, dat maakt het wel extra speciaal he? Bijzondere geschiedenis. Het DDR museum vond ik ook bere-interessant!
VerwijderenGroetjes,
Hoi Bettina, mooie recensie! Goed dat dit soort boeken geschreven zijn! Je kunt zo in een goed leesbare tekst lezen hoe het is om in een andere maatschappij te leven. Leuk ook om dit boek tijdens een bezoek aan Berlijn te lezen! Groetjes, Erik
BeantwoordenVerwijderenDank je, Erik, en nog bedankt dat je me op dit boek gewezen hebt, want zoals ik al zei, zonder jouw bespreking had ik het niet opgepakt. Maar het was absoluut de moeite waard!
VerwijderenGroetjes,