Marilyn Monroe, the final days (2001)

In 1962 wilde de filmstudio 20th century fox een nieuwe film die snel veel geld op zou leveren. De studio zat in grote financiële moeilijkheden omdat het filmen van Cleopatra in Italië allerlei problemen opleverde door de nukken en grillen van Elizabeth Taylor.

De studio schakelde de grootste ster in die ze hadden, Marilyn Monroe, om een kaskraker te filmen.

De film, Something’s got to give, was gebaseerd op een eerdere film My favorite wife uit 1940. Het verhaal is vrij stom; een man denkt dat zijn vrouw verdronken is en na vijf jaar wordt ze dood verklaard en  trouwt hij met een andere vrouw. Maar zijn eerste vrouw heeft al die tijd op een eiland gezeten en komt weer terug. Marilyn Monroe speelde de rol van de eerste vrouw, Dean Martin was de echtgenoot en Cyd Charisse de tweede vrouw.

Het filmen ging niet bepaald soepel. Marilyn had al twee jaar geen film voor deze studio gemaakt en het project leek vanaf het begin gedoemd. De regisseur George Cukor stond niet te springen om weer met Marilyn te werken, en kwam niet eens opdagen bij Marilyn’s eerste doorpas. 

Verder was er gedoe met het script, wisselingen bij de schrijvers en de producenten en Marilyn was ziek voordat het filmen begon, ze had ernstige neusholteontsteking. De studio arts raadde af om te beginnen, maar de studio wilde niet nog meer tijd verliezen en eiste dat het filmen meteen zou beginnen in april 1962.

Terwijl Marilyn zich regelmatig ziek meldde, konden eerst de scenes gedraaid worden zonder haar, maar al snel was haar aanwezigheid vereist. Dat ze ondertussen naar New York ging om te zingen op het verjaardagsfeest van John F. Kennedy nam de studio haar ook niet in dank af, hoewel ze haar er zelf toestemming voor hadden gegeven.

Uiteindelijk was de maat vol en de studio ontsloeg Marilyn. Marilyn begon een groot charmeoffensief met interviews en foto-sessies en uiteindelijk werd ze weer in dienst genomen, ook omdat men geen goede vervangster had kunnen vinden. Marilyn mocht haar acteercoach Paula Strasberg niet meer meenemen, en als concessie aan haar werd de regisseur vervangen.

Ondanks deze maatregelen zou de film nooit afkomen, want Marilyn stierf op 5 augustus 1962. 

Marilyn Monroe in haar laatste film

The final days uit 2001 is een documentaire die zich vooral richt op deze laatste maanden van Marilyn’s leven en de perikelen rond het filmen van deze laatste film. Er zijn prachtige beelden van Marilyn Monroe, die er nog nooit eerder in haar leven zo mooi heeft uitgezien naar mijn idee.

Verder zijn er natuurlijk interviews met medewerkers van de film en mensen die haar gekend hebben. Geprobeerd is om een niet sensationeel en evenwichtig verhaal te maken en over het algemeen is dit gelukt (al is het schokkend hoe sommige mensen, zoals haar arts, nog altijd doen alsof hen geen enkele blaam treft).

De laatste 20 minuten van de DVD bestaat uit de gefilmde en opgeknapte scènes van Something’s got to give, die uit de archieven zijn gehaald.
Het verhaal is flut, maar wel is duidelijk dat Marilyn Monroe absoluut geen slechte actrice was en als ze deze film af had kunnen maken, zou het best eens één van haar beste hebben kunnen worden.

Marilyn Monroe, the final days is een mooie en interessante documentaire over de laatste film van Marilyn Monroe en de moeite waard voor elke fan.