Het leven van Vernon, Virginie Despentes

Wat is de betekenis van oude vriendschap en waar kun je nog terecht als je diep in de moeilijkheden zit? Bij welke vrienden kun je aankloppen en wie helpen je nog uit oude loyaliteit? Of kun je dat allemaal wel vergeten en heeft iedereen zijn eigen motieven om te helpen?

Vernon’s leven was vroeger mooi, toen hij een goed lopende platenzaak (Revolver) had, achter de meiden aanzat en iedereen kende die er in het rock-wereldje toe deed. Helaas is de platenzaak over de kop gegaan en Vernon heeft geen nieuw werk meer kunnen vinden. 

Zijn uitkering wordt na verloop van tijd stopgezet en de vrienden van vroeger ziet hij ook niet meer, alleen nog via Facebook, waar iedereen probeert te doen alsof hij succesvol is.

De popster Alex Bleach was trouwens de enige vriend van vroeger die echt succesvol was, maar hij is net aan een overdosis gestorven. Hij sprong Vernon wel eens financieel bij, maar nu dit is afgelopen, wordt Vernon uit zijn flat gezet.

Met een paar inderhaast ingepakte spullen probeert hij in Parijs onderdak te vinden, een paar dagen bij de een, een weekendje bij de ander. Vernon gaat van vriend naar vriend, met verhaal dat van leugens aan elkaar hangt en dat iedereen pretendeert te geloven. 

Want aan de ene kant willen mensen best helpen, terwijl ze aan de andere kant ook niet te diep willen graven of weten wat er echt aan de hand is, uit angst dat de aangeboden hulp hun dan echt iets zal kosten.

Terwijl Vernon door Parijs zwerft, zijn er een hoop mensen naar hem op zoek.

Hij heeft namelijk in zijn tas de laatste video-opnames zitten van Alex Bleach, tapes die anderen ook in hun bezit zouden willen krijgen.

Het leven van Vernon is rauw, maar ook ontzettend geestig en scherp. Iedereen wordt op de hak genomen, en niemand komt er echt goed vanaf. Gelukkig weet Virginie Despentes te vermijden dat haar personages karikaturen worden, zelfs de meest vreselijke types krijgen in een paar zinnen of scènes een kwetsbare plek of iets menselijks mee en dat vind ik erg knap gedaan.

Tegelijkertijd worden de leegte van het leven, de manier waarop mensen proberen deze leegte vullen met status, macht, drugs en seks in deze roman treffend beschreven, net zoals het onafwendbare besef dat het daarmee niet gaat lukken.

De schrijfstijl van Virginie Despentes en haar vrij pessimistische kijk op de hedendaagse wereld wordt wel eens vergeleken met die van Michel Houellebeqc. Het is altijd lastig zo’n vergelijking te maken, ook omdat ik dan het idee heb dat je een van beide auteurs hiermee te kort doet.

Ik vond Het leven van Vernon een bijzonder boek. Het heeft een zwarte humor die mij aansprak en door de vele personen die erin voorkomen en die een deel van het verhaal vanuit hun gezichtspunt vertellen blijft het levendig en interessant, vooral omdat het vaak kleurrijke types zijn.

Het leven van Vernon deel I is het eerste deel van wat een trilogie moet worden. Ik kijk al uit naar het volgende deel.

Originele Franse titel: Vernon Subutex I

Uitgegeven in 2015

Nederlandse uitgave 2016 door uitegeverij De Geus

Nederlandse vertaling: Jan Versteeg

Bladzijdes: 381