Maigret (2016)

Jules Maigret, de pijp rokende moordcommissaris uit Paris, is een schepping van de Belgische schrijver Georges Simenon. Ik kende Maigret van naam, maar heb de boeken van Simenon nooit gelezen. Dit komt omdat ik er ooit één heb geprobeerd toen ik een jaar of twaaf was, daar niets van begreep en er vervolgens niks aan vond.  

Ik wist wel dat er in de jaren '90 een Franse serie was gemaakt met Bruno Cremer in de hoofdrol, maar daar heb ik om allerlei redenen ook nooit een hele aflevering van gezien, al heb ik wel altijd begrepen dat deze serie erg goed was. 

Er zijn nog meer versies gemaakt; een aantal Engelse, een Italiaanse en zelfs een Nederlandse versie in de jaren '60, met Kees Brusse in de hoofdrol. Van al deze series heb ik echter nooit iets gezien en ik kan dus al met al niet zeggen dat ik erg bekend ben met Maigret. 

Maar daar is verandering in gekomen. Kort geleden kwam ik er namelijk achter dat er echter een nieuwe Britse versie is gemaakt, nu met Rowan Atkinson. Je zou het misschien niet achter hem zoeken, maar Rowan Atkinson is natuurlijk meer dan alleen maar de grappige Mr. Bean. 

De serie is geplaatst in het Parijs van de jaren ’50 en dat zorgt voor een prachtige sfeer. De aankleding is namelijk perfect en de beelden van Parijs zijn ook heel erg mooi. Ik moest heel erg denken aan de film-noir uit die tijd, dat sfeertje wordt heel knap neergezet.

Er zijn nu vier afleveringen gefilmd en twee zijn uitgebracht op DVD.

In Maigret sets a trap is er een seriemoordenaar in Montmartre, maar hoewel er al verschillende moorden zijn gepleegd, is er geen spoor van de dader. Maigret besluit om een val te zetten en de moordenaar uit zijn tent te lokken.

In Maigret’s dead man krijgt Maigret een telefoontje van iemand die beweert dat Maigret zijn vrouw kent en dat hij hulp nodig heeft. Vervolgens wordt de man dood aangetroffen. Maigret duikt in de zaak en er blijken heel wat duistere zaken te gebeuren in de krochten van Parijs.

Rowan Atkinson en Shaun Dingwell als Maigret en Javier

Ik heb geen idee hoe getrouw deze versies zijn aan de originele verhalen, het tijdsframe is misschien veranderd, Simenon begon al in de jaren ’30 met het schrijven van Maigret verhalen en ging ermee door tot in de jaren ’70. 

Maar dit hoeft geen probleem op te leveren, als het zo mooi gedaan wordt als hier. De Poirot serie heeft er ook voor gekozen om alle verhalen af te laten spelen in de jaren ’30 en dat werkt bijzonder goed.

De plots van beide verhalen zijn niet heel ingewikkeld, maar misschien ligt dat aan deze uitvoering. Voor mijn gevoel heeft de serie met Bruno Cremer meer diepgang, maar dit weet ik natuurlijk niet zeker. Dat kan natuurlijk ook gewoon komen omdat deze nieuwe serie er zo ontzettend strak en gestileerd uitziet en die met Bruno Cremer wat serieuzer oogt. 

Wat ik wel zeker weet is dat ik met heel veel plezier naar deze serie met Rowan Atkinson heb gekeken. Ik vond dat hij het goed deed en een zeer aimabele Maigret neerzet. Ook de rest van de cast, waarin voor de oplettende kijker van Engelse series weer heel wat bekende gezichten te zien zijn, was uitstekend. Vooral madame Maigret (Lucy Cohu) vormde een mooie aanvulling. Dus geniet van deze heerlijke serie die het Parijs uit de jaren ’50 tevoorschijn tovert (of in ieder geval het Parijs dat wij ons voorstellen).

Rowan Atkinson en Lucy Cohu als meneer en mevrouw Maigret

Ik hoop dat de andere twee afleveringen ook snel uitkomen en tot die tijd lees ik Simenon en wie weet kan ik eens kijken of ik de serie met Bruno Cremer op kan duikelen en zien of die me ook zo goed bevalt.
Zo zie je maar, van nooit Maigret tot veel Maigret!

Bruno Cremer als Maigret