Maak kennis met Marius

Nog waakzaam in de eerste dagen

Zoals jullie weten, is in begin december Silvia overleden en op dat moment was mijn huis kat-loos. Maar dat is voor mij verschrikkelijk en ik kan daar niet goed tegen.

Uit ervaring weet ik dat als mijn kat dood gaat, het mij helpt om zo snel mogelijk weer een nieuwe kat in huis te halen. Niet omdat ik de oude ben vergeten, absoluut niet, maar iets levends in huis waar ik voor moet zorgen haalt wel de scherpe randen van mijn verdriet af.

Ik ben dus op zoek gegaan bij asiels in de omtrek en kwam uiteindelijk deze mooie meneer tegen. Hij had een afschuwelijke naam van zijn vorige eigenaren gekregen, maar ik heb hem omgedoopt tot Marius, een naam waar hij volgens mij blij mee is.

Marius is een kater van zes jaar oud.

We moesten natuurlijk even aan elkaar wennen, maar het ging eigenlijk vanaf het begin heel erg goed. Marius is een grote kat in mijn beleving, ik denk dat hij een normaal kater-formaat heeft, maar als je zo'n klein diertje als Silvia gewend bent (en ook Corrado was geen grote kat), is een gewone volwassen kater echt héél erg groot!

Bijzonder is dat hij ondanks zijn grootte, toch heel lichtvoetig en elegant is. Hij springt bijna altijd goed en als hij 's avonds op bed springt, voel ik het niet eens.

Dit doet hij niet vaak en niet lang,
maar als hij dan even naast me ligt, is het extra leuk!

De eerste dagen moest alles in huis onderzocht worden en ik maakte me zorgen omdat hij niet at. Gelukkig begon dat de tweede dag weer op gang te komen.

Al snel vond Marius zijn draai hier in huis en leerde ik de gebruiksaanwijzing van Marius kennen. Hij is superlief en aanhankelijk, maar heeft behoefte aan zijn eigen tijd en ruimte. Als hij in de slaapkamer gaat liggen (mijn bed is zijn favoriete plek in huis), moet ik hem niet komen storen, want daar heeft hij op dat moment echt geen behoefte aan. Wil hij weer gezelschap en aandacht, dan komt hij vanzelf naar me toe. Dan spint hij, geeft hij kopjes en likt hij mijn hand.

Hij doet geen gekke dingen, al heeft de voordeur een enorme aantrekkingskracht op hem en is hij me zelfs in de eerste week al ontsnapt. Hij rende vrolijk door het trappenhuis, terwijl ik er met een soort hartverzakking achteraan rende. Gelukkig bleek er weinig te doen en liep hij even later vanzelf weer naar boven, maar sindsdien let ik heel goed op als binnenkom of wegga.

Hij lijkt hier door de hoek waarin de foto genomen is heel klein, maar dat is hij dus beslist niet. 

Bijzonder vind ik dat hij echt een kat vol zelfvertrouwen is. Mijn vorige katten hadden ellendige dingen meegemaakt, maar Marius heeft (gelukkig maar) geen geschiedenis van mishandeling en verwaarlozing. Hij is totaal niet schrikkerig of angstig en is niet snel van zijn stuk te brengen.

Het is fascinerend om een nieuwe kat te leren kennen en om te zien hoe de nieuwe kat aan jou went.
Ik heb hem in de afgelopen weken steeds meer thuis zien worden hier en hij ligt er steeds meer ontspannen bij als hij slaapt. Ik ben heel erg blij dat hij bij me is en ik hoop op prachtige jaren met Marius!