Cézanne et moi (2016)

Paul Cézanne en Emile Zola groeiden samen op in Aix-en-Porvence en waren goede vrienden. Zola groeide op tot één van de beroemdste schrijvers van Frankrijk, Paul Cézanne werd een beroemd schilder. Alleen deze roem liep niet helemaal gelijk op. Cézanne was voor de meeste critici te moeilijk, te ver afstaand van zelfs de nieuwe kunst die zich ontwikkelde.

Nu was Cézanne ook geen gemakkelijk man en de relatie tussen hem en Zola verslechterde naarmate de roem van Zola toenam en hij langzamerhand het geweten van Frankrijk werd.

Het breukpunt kwam echter toen Zola de roman Het meesterwerk publiceerde in 1886 en hij hierin een kunstenaar ten tonele voerde die mislukt was en uiteindelijk zelfmoord pleegde. Cézanne herkende zichzelf in dit portret en nam het Zola intens kwalijk dat hij herinneringen aan vroeger gebruikte en hem op die manier voor het hele land te kakken zette.

De twee hebben elkaar tot hun dood niet meer gesproken, al schijnt het dat Cézanne bij de dood van Zola zich opsloot in zijn huis en dagen gehuild heeft.

In 2016 is er een film gemaakt over deze twee mannen en hun gebroken vriendschap.
Mooi wordt daarin duidelijk hoe de rollen omkeren. Tijdens hun jeugd is Zola de jongen die wordt geminacht en die opkijkt tegen Cézanne, die uit een gegoede familie komt, maar langzamerhand verandert dit als Zola wel succes krijgt, maar Cézanne niet en Zola bovendien ook nog eens trouwt met een vriendinnetje van Cézanne. Steeds meer begint Zola zich van Cézanne los te maken, hoewel er nog altijd een restje overblijft van de vriendschap uit hun jeugd. Tot dat fatale boek.

Zola (rechts) bezoekt Cézanne (links) in Aix-en-Provence

De film begint als de twee elkaar na al die jaren weer terugzien, een ontmoeting die in werkelijkheid dus nooit heeft plaatsgevonden. Daar kun je over vallen, want echt nodig is zo'n bedachte scene natuurlijk niet. Aan de andere kant vond ik het wel heel goed gedaan, met Cézanne die erover valt dat er geen schilderij van hem in Zola's huis hangt, hoewel het hem deugd doet dat de Manet die er wel hangt in de buurt van de wc is opgehangen.

In flashbacks zien we vervolgens de eerste ontmoeting, de twee in Parijs en de veranderingen in hun relatie, tot het einde aan toe.

Guillaume Canet speelt Zola en geeft hem de afstandelijkheid mee, die contrasteert met de uitbarstingen van Cézanne, gespeeld door Guillaume Gallienne. Beiden laten je even meeleven met deze twee markante persoonlijkheden en nemen je mee in het 19e eeuwse Parijs.