Turijn en een Juventus-beertje

Het reisgidsje was al gekocht...

Zonder pandemie zou ik vorige week een paar dagen in Turijn doorgebracht hebben. Ik had de reis in januari geboekt, maar helaas, door de omstandigheden in de wereld in het algemeen en Italie in het bijzonder, werd alles geannuleerd.

Jammer natuurlijk, ik verheug me altijd erg op mijn stedentripjes en ik keek erg uit naar Turijn. Ik had een superleuk hotelletje in het oude centrum gevonden en met behulp van mijn reisgidsje was ik aan het kijken waar ik allemaal naar toe wilde.

Ik wilde natuurlijk naar de Dom waar de lijkwade van Christus wordt bewaard, naar de botanische tuinen, foto's maken van de Mole Antonelliana, het koninklijk paleis bezoeken, een paar mooie musea bekijken en nog wat meer.

Bovendien wilde ik als souvenir een beertje kopen gekleed in het shirtje van Juventus.

Geen idee of die er zijn, maar ik denk het eigenlijk wel en ik wilde dus een beertje met het bekende zwart-wit gestreepte shirt van de bianconeri.

De vraag is natuurlijk waarom, want voetbal interesseert me totaal niet. Mijn hart gaat geen seconde sneller kloppen van wedstrijden, doelpunten en of een team heeft gewonnen of niet. Ik kijk ook bijna geen wedstrijden, ken bijna geen enkele naam van voetballers en vind er eerlijk gezegd vrij weinig aan. (en ja, de buitenspel-regel ken ik dan weer wel).

De enige club die ik enigszins in de gaten houd, is Juventus. Maar hoe is dat zo gekomen?

Toen ik meer dan tien jaar geleden in Amsterdam ging werken, woonde ik nog in Rotterdam. Ik kreeg toen van leerlingen de vraag of ik voor Ajax of voor Feijenoord was, maar in die discussie wilde ik me niet wagen.  Ik gaf als antwoord dat ik voor Juventus was. Waarom die naam in me opkwam weet ik niet precies, ik geloof dat ik dat weekend een boek had gelezen waar de club in voor kwam, maar dat werd dus de club die ik noemde.

Leerlingen vonden het grappig genoeg niet eens vreemd, vooral niet toen ik uitlegde dat dit de één van de oudste voetbalclubs van Italië was en dat ik dat als geschiedenisdocent natuurlijk leuk vond. Ze knikten en zeiden dat ze dat wel begrepen. Eén leerling zei zelfs: 'Oh ja, mevrouw, dat is wel logisch ook'.

Enfin, grappig genoeg begon ik sindsdien af en toe een beetje op Juventus te letten, ik zag op teletekst wel eens dat ze in Italië bovenaan stonden (vaak iig) en kende zowaar de naam van één voetballer: Gianluigi Buffon! (leuke man!)

Toen ik enkele jaren geleden in Porto op uitwisseling was met een collega, werd er op een avond een wedstrijd gespeeld tussen FC Porto en Juventus. De collega houdt van voetbal en wilde graag ergens eten waar hij op een groot scherm de wedstrijd kon zien. Ik had geen bezwaar en ging gewoon mee. Uiteindelijk zat mijn collega mails van school te bestuderen (er was shit aan de knikker op school) en was ik degene die mijn stoel zo had gedraaid dat ik de wedstrijd kon zien. Ik was denk ik de enige die vrolijk was in Porto die avond, want Juventus won met 2-0.

Kortom, mezelf fan noemen doe ik niet, want wat ik doe mag die naam echt niet hebben. Vagelijk-geïnteresseerde dekt de lading beter. Maar dat beertje in een Juventus-shirtje had ik toch wel graag gehad, al was het alleen maar om vervolgens leerlingen de foto te kunnen laten zien van dat beertje in mijn boekenkast.

Ik hoop echt dat er volgend jaar wel weer gereisd kan en mag worden en dat ik dan de mooie stad Turijn kan bezoeken. En een Juventus-beertje kan kopen.