Hotel Claremont, Elizabeth Taylor

Mevrouw Palfrey is net weduwe geworden en zij neemt intrek in het Londense hotel Claremont. Hier wil ze haar laatste jaren slijten. Samen met haar man heeft ze altijd in de koloniën gewoond, maar die tijd is nu echt voorbij. De wereld is veranderd en mevrouw Palfrey weet niet precies meer hoe ze in deze nieuwe wereld past. 

Mevrouw Palfrey kan niet zo goed met haar dochter overweg die in Schotland woont. Ze wilde daar niet blijven en is naar Londen gekomen met het vage idee dat hier zoveel te doen is. In een hotel hoeft ze zich geen zorgen te maken over schoonmaken, koken of boodschappen doen, dit wordt voor haar gedaan. Dit gemak weegt op tegen de eventuele ongemakken die het hotelleven met zich meebrengt. 

Ze is niet de enige permanente bewoner van het hotel, er zijn nog enkele andere gasten die in ongeveer dezelfde omstandigheden vertoeven. 

De vaste gasten houden elkaar scherp in de gaten, wie heeft er nog familie die om hem of haar denkt, wie kan zich nog verheugen op vrienden of uitnodigingen van buiten? Laura Palfrey heeft in het begin over haar kleinzoon Desmond gesproken, maar helaas heeft die totaal geen zin zijn oma te bezoeken en hij komt nooit langs. 

Als mevrouw Palfrey op een boodschap uitgaat voor een medebewoner, komt ze akelig ten val. Ze wordt geholpen door een aardige jongeman, Ludo.

Ludo heeft vage baantjes, een moeder die in behoeftige omstandigheden verkeert en zich weinig aan hem gelegen laat liggen en hij werkt tussendoor aan zijn roman. 

Mevrouw Palfrey nodigt Ludo uit om bij haar te komen eten in het hotel en de gasten gaan ervan uit dat deze charmante jongeman kleinzoon Desmond is. Ludo speelt het spel graag mee en er ontstaan een bijzondere vriendschap tussen deze twee mensen die op het eerste oog niets met elkaar gemeen hebben.  Beiden hebben er voordeel bij, maar tegelijkertijd hebben ze ook wat aan elkaar. 

Ondertussen staat het hotel echter niet stil, een medebewoner heeft zijn zinnen op mevrouw Palfrey gezet, de echte Desmond komt een keer opdagen terwijl zijn komst totaal niet meer gewenst is en mevrouw Palfrey komt nog een keer ten val, maar nu met heel ernstige gevolgen. 

Elizabeth Taylor (1912-1975)  is een Engelse schrijfster die weleens 'de andere Elizabeth Taylor' wordt genoemd. Dit is namelijk niet de bekende actrice, hoewel ze hier vaak mee verward werd. Ik geef ook toe dat ik het in de eerste instantie niet door had en werkelijk een paar tellen dacht dat de actrice tussen haar acht huwelijken en al die films door ook nog boeken had geschreven. (de informatie bij bol.com is in dat opzicht dus ook hilarisch). 

Enfin, deze Elizabeth Taylor schreef in totaal 12 romans en een heleboel korte verhalen. Haar eerste boek verscheen in 1945 en haar laatste net na haar dood in 1976. Ze wordt wel in schrijfstijl en onderwerpkeuze wel vergeleken met Jane Austen en Barbara Pym. 

Elizabeth Taylor schrijft over gewone dagelijkse levens op een prettige, humoristische manier. Tegelijkertijd zit er wel vaak een zwart randje of een scherp kantje aan. Het leven is namelijk niet altijd heel erg leuk en er zijn nare twisten en niet alles loopt goed af. Dit maakt haar boeken ten eerste heel prettig om te lezen, want ze weet je echt mee te nemen en de personages levensecht neer te zetten. 

Maar soms blijf je echter achter met een triest gevoel, omdat iemand toch niet het happy end krijgt, al heeft hij of zij het wel verdiend.

Dit is ook het geval bij mevrouw Palfrey en ik had was echt verdrietig toen ik het boek dicht sloeg. Ik had Laura Palfrey meer gegund, al vond ik de laatste momenten tussen Ludo en mevrouw Palfrey ontroerend. De subtiele manier waarop duidelijk wordt dat Ludo mevrouw Palfrey echt waardeert en haar niet alleen ziet als informatiebron voor zijn roman of als toegang tot een warme maaltijd, is erg mooi gedaan. 

In deze roman komen hilarische scenes en beschrijvingen voor, maar er is steeds een ondertoon van eenzaamheid, ouder worden en verlies. Elizabeth Taylor verliest ook nooit het mededogen met haar personages uit het oog en ze maakt ze niet belachelijk, hoewel heel veel situaties dat beslist wel zijn. 

Kortom, ik vond Elizabeth Taylor een openbaring en ik kan niet wachten tot ik meer van haar kan lezen. Er zijn niet veel van haar boeken vertaald, voor zover ik kan zien alleen deze en Angel. Ik heb de overige boeken gewoon in het Engels besteld, en daar geniet ik nu al van want Virago Modern Classics geeft ze uit in werkelijk fantastische edities. 

Ik ben blij dat ik deze schrijfster heb ontdekt en ik vind het nog fijner dat ik nog 11 romans en een verzameling korte verhalen in het vooruitzicht heb om van te genieten. 

Originele Engelse titel: Mrs. Palfrey at the Claremont (1971)

Nederlandse uitgave 2018 door uitgeverij Karmijn

Nederlandse vertaling: Johannes Jonkers

Bladzijdes: 192