Dochter van het woud, Juliet Marillier
Sorcha woont met haar zes broers op het domein De zeven wateren, waar haar vader de heer van is. Heer Colum heeft alle vreugde verloren sinds zijn geliefde echtgenote is overleden en hij richt zich alleen op de strijd. Regelmatig is hij van huis en hij bemoeit zich maar sporadisch met zijn kinderen.
Zijn zeven kinderen krijgen weinig liefde en begeleiding van hun vader en groeien een beetje wild op. Ze kunnen grotendeels hun eigen gang gaan, maar gelukkig is het woud hun goed gezind. Ze rennen er naar hartelust rond, klimmen in bomen en leren het woud goed kennen. Bovendien heeft elk kind eigen talenten en samen zorgen ze voor elkaar. Ze vormen een echte eenheid.
Ze leren lezen en schrijven van Vader Brien, een monnik die op het landgoed leeft, al is de familie van Heer Colum niet christelijk. De jongens worden over het algemeen opgeleid als krijgsman, hoewel jongste zoon Finbar zich hier tegen verzet en zoon Conor waarschijnlijk een andere richting op zal gaan en een opleiding zal volgen bij de mannen van het Oude geloof.
Sorcha op haar beurt heeft interesse in genezende kruiden en planten en doet er alles aan om zich hierin te bekwamen. Al snel is zij degene die zalven en tincturen kan maken en de mensen om het domein hiermee helpt.
De zeven opgroeiende kinderen hebben het idee dat het eeuwig zo zal blijven, maar er gebeuren twee dingen die een grote invloed zullen hebben op de hele familie.
Ten eerste wordt een jonge Britse soldaat gevangen genomen en hij wordt gemarteld om informatie los te krijgen. Finbar, Sorcha en Vader Brien zorgen er echter voor dat de jongeman kan ontsnappen.
De tweede grote verandering is dat Heer Colum terugkomt naar De zeven wateren en een bruid meeneemt. Vrouwe Oonagh is mooi en doet heel charmant, maar al snel blijkt dat dit maar schijn is. Ze zoekt de zwakke plekken van iedereen en probeert hen te vernietigen door hen te treffen in waar ze van houden. Hun vader is volkomen in haar ban en wil geen kwaad woord over haar horen.
Als Sorcha en haar broers proberen om haar een halt toe te roepen, spreekt Vrouwe Oonagh een betovering over hen uit, die grote gevolgen zal hebben. De Vrouwe van het Woud, een van het Kleine Volkje, weet een oplossing, maar dit is er wel een die Sorcha al haar krachten zal vragen om sterk te blijven en dit uit te voeren. Maar als ze haar broers wil redden, heeft ze geen keuze.
Haar queeste zal haar weg voeren van haar geliefde Zeven Wateren, en ze komt zelfs bij de vijand terecht en haar opdracht is bijna onmogelijk. Maar als Sorcha het vol wil houden, moet ze alle innerlijke kracht aanboren die ze heeft, en nooit vergeten dat ze de dochter van het woud is.
Dochter van het woud is het eerste deel in De zeven wateren trilogie. Sommige fantasy speelt zich af in een soort Middeleeuwse setting, maar deze boeken spelen zich af in een echte historische periode. De negende eeuw was in heel Europa een woelige tijd en de sfeer en bijzonderheden van die tijd worden perfect gevangen. Van wat mensen eten en dragen tot de werking van een domein, alles klopt en voegt een bijzondere historische laag aan dit boek toe. In dat opzicht leest dit dus als een historische roman.
Maar naast alle rijke details over het leven in die tijd, is er ook een sprookjes element. Ik zal niet verklappen welk sprookje, dat moet iedereen zelf ontdekken, maar het is erg goed gedaan. De rijke Ierse mythologie en verhalende cultuur spelen ook een grote rol en alle elementen vormen een schitterend geheel.
De schrijfstijl is prachtig en laat de wereld tot leven komen. Maar vooral de mensen worden geweldig geportretteerd, met hun goede en slechte kanten, in alle nuance. En niet alle eindjes worden opgelost en rechtgebreid, sommige zaken blijven helaas zonder een bevredigend einde. Sorcha wordt een keer aangevallen door mannen en heel goed wordt duidelijk hoezeer dit doorwerkt in de jaren erna. In deze opzichten is het een realistisch boek. (Voorzover een verhaal over een sprookje, een betovering en het feeenvolkje realistisch genoemd kan worden).
Voor mij was Dochter van het woud van Juliet Marillier een magistrale, epische fantasy-roman, in de richting van de boeken van Robin Hobb. Deel twee en deel drie staan hier ook al en worden binnenkort gelezen. Ik kom wat superlatieven te kort geloof ik om te vertellen hoe goed ik dit boek vond, maar ik kan alleen maar iedereen aanraden het zelf te lezen. Wat een ontdekking!
Originele titel: Daughter of the forest (1999)
Nederlandse uitgave 2001 door Luitingh-Sijthoff
Nederlandse verrtaling: Pauline Moody
Bladzijdes: 575
Ja mooi hè. Het is voor mij al zo'n 20 jaar terug dat ik deze trilogie las, ik was er toen ook helemaal weg van. Later zijn er nog een paar delen achteraan gekomen, maar na het 4e deel ben ik afgehaakt, de betovering zit echt in de 1e 3 delen!
BeantwoordenVerwijderenIk had inderdaad gezien dat er meer delen waren, maar ik had ook het idee dat de eerste trilogie het beste was, en dat zeg jij dus ook. Ik denk dat ik het daar ook bij zal houden.
VerwijderenGroetjes,