Steve McQueen, deel I

Het  7 november en vandaag 31 jaar geleden is de grote Steve McQueen overleden. ‘The king of cool’, de man die niet eens in zo heel veel films heeft gespeeld, maar wel de best betaalde filmster van zijn generatie was.

Terrence Steven McQueen is geboren in 1930. Zijn vader heeft hij nooit gekend en de relatie met zijn moeder was verre van ideaal.

Steve groeide op in een klein dorpje bij de familie van zijn moeder, aangezien zijn moeder hem daar zonder afscheid te nemen had achtergelaten. Toen ze hem eindelijk bij zich liet wonen was al snel duidelijk dat zij zich weinig aan hem gelegen liet liggen. Steve bracht heel wat avonden door in het portiek terwijl zijn moeder in de flat de klanten ontving.

Hij werd teruggestuurd naar de familie van zijn moeder, maar toen hij twaalf was, wilde zijn moeder hem weer bij zich hebben wonen. Helaas konden Steve en zijn nieuwe stiefvader het niet goed met elkaar vinden, en Steve werd weer weggestuurd. Nadat Steve was weggelopen om bij het circus te gaan, kwam hij weer bij zijn moeder terecht. De verhoudingen waren echter nog slechter en Steve was steeds meer op straat te vinden, waar hij zich met een groepje anderen bezighield met kleine criminaliteit.  

Zijn moeder en stiefvader vonden dat hij niet meer te handhaven was en hebben hem naar een jeugdgevangenis gestuurd, de ‘Boys Republic’. Voor Steve, die al jaren zijn eigen gang ging, was dit een moeizame overgang. Hij heeft een aantal keren geprobeerd om weg te lopen, maar werd elke keer weer teruggebracht. Uiteindelijk leerde hij omgaan met de regels en de verantwoordelijkheid die de jongens steeds meer konden krijgen.

Eenmaal weer thuis, wilde hij niet bij zijn moeder blijven. Hij liep weg en heeft allerlei baantjes gehad om het hoofd boven water te houden. In 1947 nam hij dienst bij de Marine. Toch bleef die rebelse karaktertrek een kenmerk van Steve McQueen. In de marine leverde het hem ook vaak problemen op, zo is hij een keer of zeven teruggezet in rang, en heeft hij een tijdje in het cachot gezeten omdat hij zonder toestemming was verdwenen. Maar hij toonde ook grote dapperheid, zo heeft zijn snelle optreden vijf anderen gered van de verdrinkingsdood. Hier heeft hij een onderscheiding voor gekregen.

Acteren

Na de Marine ging Steve terug naar New York en begon met acteren. Om geld te verdienen deed hij mee aan motorraces. Hij kreeg wat kleine rolletjes in films en toneelstukken, maar zijn grote doorbraak kwam met de serie voor de televisie, ‘Wanted dead or alive’ waarin hij een bounty hunter in het Wilde Westen speelde, iemand die criminelen opspoort. Frank Sinatra zag wat in hem en zorgde ervoor dat Steve in de film waarin ze samen speelden goede close-ups kreeg.

De eerste echte grote doorbraak was voor Steve McQueen de film ‘The maginificent seven’, waarin hij eigenlijk de show stal onder de neus van hoofdrolspeler Yul Brynner vandaan. 

Vanaf dat moment ging het goed met acteren, Steve kreeg veel aanbiedingen en hoewel hij lastig op de set was en de regisseurs en producers tot wanhoop dreef, kon hij eisen stellen omdat hij ontzettend geliefd was door het publiek.

Hij heeft rollen gespeeld die het publiek zijn bijgebleven, zoals de rechercheur Frank Bullit in de film Bullit, Doc McCoy in the Getaway, Thomas Crown, of Papillon. Op een gegeven moment was Steve McQueen de best betaalde acteur van zijn generatie. Maar na ‘The towering inferno’ verdween McQueen uit het filmwereldje, hij wilde met rust gelaten worden. Een aantal jaren wijdde hij zich vooral aan het racen.

Er is wel gezegd dat McQueen geen erg goede acteur was, maar wel een goede filmster. Tegenspeelsters hadden soms het idee dat er helemaal niets gebeurde, maar als ze het dan terugzagen op het witte doek, zag het er wel goed uit.

Steve was zeker geen slechte acteur, hij begreep de personages die hij speelde en kon ze daarom iets meegeven dat het grote publiek aansprak. Hij dacht ook na over de personages die hij speelde en lette op de kleinste details, alles moest kloppen en dat dreef tegenspeler, regisseurs, producenten en rekwisietenmensen tot wanhoop. De films werden er wel beter door.

Een van de vreemdste films waar Steve in heeft gespeeld was een stuk dat hem na aan het hart lag. Hij wilde per se een toneelstuk van Ibsen verfilmen. In ‘Enemy of the people’ speelde Steve de dokter die het hele dorp tegen zich krijgt. Zwaar-bebaard en onherkenbaar was dit het soort film dat niemand van Steve McQueen had verwacht. Hij was er zelf trots op, maar helaas kreeg de film slechte kritieken (hoewel niet van het publiek) en na enkele weken werd de film niet meer gedraaid.

In zijn laatste film speelde Steve de rol waarmee zijn carriere ook was begonnen, in ‘The hunter’ speelde hij een bounty hunter. Ouder en moeizamer, maar dat kwam ook omdat hij toen de film werd gemaakt al ziek was.

Morgen komt deel II