Bettina schrijft

Zoeken in deze blog

Abonneren op deze blog

Follow by Email

Berlijns hekwerk

op februari 07, 2018

Link ophalen
Facebook
Twitter
Pinterest
E-mail
Andere apps

Berlijn, oktober 2015

Berlijn fotografie

Link ophalen
Facebook
Twitter
Pinterest
E-mail
Andere apps

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts

Het diner, Herman Koch

Vier mensen in een restaurant, twee echtparen, de beide mannen zijn broers.
Paul Lohman is een voormalig geschiedenisdocent die op non-actief is gesteld na een aantal incidenten op school. Serge Lohman is de rijzende ster in het parlement, misschien zelfs de aankomende minister-president. De uitnodiging om te eten komt van Serge. Tijdens de verschillende gangen wordt duidelijk wat er aan de hand is. Hun zoons van zestien, Rick en Michel, hebben iets verschrikkelijks gedaan en hun ouders willen nu kijken hoe ze dit op kunnen lossen. Tenminste, dat wil Serge. Hij wil de volgende dag een persconferentie houden om zijn ontslag aan te kondigen, zodat daarna de twee jongens de consequenties van hun daad kunnen ondergaan. De andere drie zijn echter niet zo overtuigd dat dit nodig is. Gaat het tenslotte niet om twee jongens, kinderen nog maar en hoe schuldig was de andere partij, het slachtoffer? Kortom, moet er wel actie ondernomen worden, zeker als je bedenkt dat over twee maanden of zo nie…

Een speurtocht en 4 Havo in het Rijksmuseum

Deze week is het bij ons op school projectweek, waarbij er geen gewone lessen zijn, maar er verschillende projecten worden uitgevoerd. Een aantal klassen zijn bovendien op uitwisseling.

Ik ben dit jaar niet op uitwisseling, maar ik heb me, samen met een collega, ontfermd over de leerlingen die niet meegingen; de thuisblijvers. En dan specifiek de grote groep leerlingen uit 4 Havo die niet meeging op reis.

We hadden geen groots programma voor ze gemaakt, maar de week was voornamelijk werken op school en achterstanden inhalen. Sommigen zullen echt wel wat gedaan hebben, maar voor een aantal was het een moeizame opgave, dat vier dagen op school zelfstandig moeten werken. Laat ik het zo zeggen, ik heb een oogje toegeknepen toen er op een gegeven moment in de middag gekaart werd!

Op woensdag zijn we wel met ze weggeweest, naar het Rijksmuseum. Dit is namelijk gratis voor leerlingen en ze kunnen dan een uur terecht. Mijn collega en ik hadden de week ervoor het Rijks bezocht om vragen te be…

Raadselvader, Jolande Withuis

In een van de toetsen in de eindexamenklassen stoppen we graag een vraag over Hannie Schaft. Dat zij in 1946 postuum het Verzetskruis kreeg, maar dat in 1951 de herdenking van haar dood met inzet van politie en zelfs het leger werd tegengehouden.

De leerlingen moeten dan weten en kunnen uitleggen dat in 1946 zij nog geëerd werd vanwege haar verzetswerk, maar dat in 1951 de Koude Oorlog in volle gang was en Nederland een communiste geen groot eerbetoon wilde geven.

In de jaren '20 en '30 werd het communisme met argwaan bekeken. Het waren mensen die revolutie wilden en verantwoordelijk waren voor de bloedige burgeroorlog die na 1918 in Rusland was uitgebroken.

Dit beeld veranderde tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het waren vaak de communisten die in het verzet zaten en zich weerden tegen de Nazi's. Overal in Europa zag je na de oorlog een groeiende aanhang van de communistische partijen.

Ook in Nederland was dit het geval.Net na de oorlog had de communistische krant De Waarh…

My cousin Rachel (2017)

De boeken van Daphne DuMaurier vind ik, naarmate ik er meer van lees, steeds beter worden. Ze was geweldig in het neerzetten van sfeer en beperkte zich niet tot één genre.

My cousing Rachel is een meesterlijk boek, waar nu een film van is gemaakt. De hoofdpersoon is Philip die, vroeg wees geworden, is opgevoed door zijn oom Ambrose. Philip ziet hem als zijn vader en andere mensen hebben ze niet nodig. Vrouwelijk gezelschap is er al helemaal niet, er zijn zelfs geen vrouwelijke bedienden in het huis.

Ambrose gaat voor zijn gezondheid naar Italië en ontmoet daar een verwante, Rachel, met wie hij trouwt. Dit schokt Philip al, maar het wordt nog erger als Ambrose eerst vol geluk en liefde schrijft, maar al snel vervalt in beschuldigingen aan het adres van Rachel. Hij verwijt haar hem te vergiftigen en als Philip hem komt opzoeken, blijkt Ambrose al te zijn overleden.

Rachel is op dat moment op reis gegaan en Philip is de enige erfgenaam van Ambrose. Volgens de Italiaanse artsen had Ambros…

De Bourgondiers, Bart van Loo

Tijdens mijn propedeuse was er één tentamen dat ik niet heb gehaald, en dat was over de Bourgondische Nederlanden. Ik moet eerlijk bekennen dat ík, toen bleek dat ik desondanks studiepunten genoeg had, het tentamen niet meer heb herkanst. Het enige dat me is bijgebleven is de term ‘landen van herwaarts over' in een verder zeer warrig geheel.
Natuurlijk heb ik sinds mijn studie wel het een en ander bij gelezen en opgestoken over de Bourgondische tijd, maar heel erg veelomvattend is dat over dit onderwerp nooit geweest en het is ook wat rommelig in aanleg.
Ik heb Verloren koninkrijken van Norman Davies gelezen en weet dus waar de Bourgondiërs vandaan komen, en in Het woud der verwachting van Hella Haasse komen ze ook voor. Verder kan ik in de les zonder moeite de stamboom van Karel de Stoute tot Filips II op het bord zetten als we de Republiek behandelen, om de leerlingen te laten zien hoe de Nederlanden een Spaanse koning kregen. Maar verder was het een beetje hapsnap en rommeli…

Mika, Elsa Osorio

Mika Feldman werd geboren in 1902 in Argentinië, uit een familie Russische Joden die gevlucht waren voor de pogroms. Zij mocht studeren en leerde Hipólito Etchebéhère kennen, die van Franse afkomst was.

Ze waren elkaars grote liefde en samen raakten ze betrokken bij de linkse studentenbeweging. Ze wilden verandering, revolutie en een maatschappij met meer gelijkheid en meer rechtvaardigheid.

Maar ze liepen niet blindelings achter de lijn van communistisch Moskou aan, zowel Mika als Hipólito vonden dat je ook als revolutionair nog zelf moest kunnen nadenken. Ze vertrokken naar Parijs waar ze andere revolutionairen leerden kennen en waren in 1932 in Berlijn.

Hier zou volgens velen de strijd beslecht worden tussen links en rechts, tussen communisme en fascisme. Groot was de hoop dat de linkse partijen samen zouden kunnen optrekken om een vuist te maken, maar dit liep helemaal mis. Gedesillusioneerd kwamen ze na de overwinning van de NSDAP weer terug in Parijs.

Ze studeerden, discussieer…

Muursteun II

Hoe de mode kan veranderen; haarstijlen 1900-1929

Op de bekende Samson uit de Bijbel na, is lang haar vooral iets geweest voor vrouwen. Eeuwenlang was lang haar de norm. Loshangend bij ongetrouwde vrouwen, opgestoken en weggestopt onder hoed of sluier bij getrouwde vrouwen.
Je haar afknippen, zoals Jeanne d’Arc deed was iets schokkends. Je plaatste jezelf als vrouw daarmee buiten de maatschappelijke orde en meestal liep zoiets niet goed af.

Dit blijft het geval tot in de 20e eeuw. Haar afknippen werd alleen gedaan bij gevangenen, of als een vrouw heel erg ziek was en hoge koorts had. Soms kon een vrouw in de 19e eeuw heur haar verkopen als ze geld nodig had, zoals Jo Marsh in het boek ‘Little women’ doet. Rond 1900 was de ‘Pompadour’ een bekende en geliefde haarstijl. De ‘grote’ pompadour voor op een bal, de ‘kleine’ pompadour voor overdag. In Amerika werden vrouwen met deze haarstijl ook wel ‘Gibson girls’ genoemd, vanwege de elegante tekeningen van de illustrator Gibson.

Toen tijdens de Eerste Wereldoorlog zoveel vrouwen gingen wer…

Klussen in de vakantie

Toen ik hier acht en een half jaar geleden kwam wonen, heb ik het ingebouwde boekenkastje in de woonkamer donkerblauw geschilderd.

De vierkante hal waar niks kan staan omdat er zeven deuren op uitkomen, werd toch heel vrolijk doordat alle deuren een andere kleur kregen. De wc was felroze, de badkamer lila, de studeerkamer groen, de slaapkamer turkooize en de woonkamer blauw.

En hoewel ik dat nog altijd leuk vond, wilde ik na al die jaren wel iets anders. En ik besloot om deze vakantie die klus aan te pakken. De kleur werd bepaald toen ik in de kerstvakantie de serie Dr. Zhivago keek en de Gromeko's (Tonya's familie waar Joeri opgroeit) in hun huis in Moskou grijsgroene deuren hebben. Nu heb ik geen paleis in Moskou, maar deuren genoeg, dus ik kom een heel eind.

Afgelopen zaterdag heb ik verf gehaald en andere benodigdheden en toen ben ik begonnen. Ik ben namelijk geen heel geduldige doe-het-zelver. Ik doe niet aan voorbereidingen als schuren en grondverf enzo. Ik maak schoon …

Uitzicht op Porto

Mogelijk gemaakt door Blogger

Thema-afbeeldingen van tjasam