Gedicht op zondag (5/18)

La tombe dit á la rose:
Des pleurs dont l'aube t'arrose
Que fais-tu, fleur des amours?
La rose dit á la tombe:
- Que fais-tu de ce qui tombe
Dans ton gouffre ouvert toujours?

La rose dit: -Tombeau sombre
De ces pleurs je fais dans l'ombre
Un parfum d'ambre et de miel.
La tombe dit: -Fleur plaintive,
De chaque âme qui m'arrive
Je fais un ange du ciel.

De grafkuil zegt: Mijn roosje rood,
de tranen van het ochtendrood.
Wat, liefdesbloem, doe jij daarmee?
Het roosje zegt: Jij grafkuil daar,
wat doe je met de sukkelaar
die in je open muil verdween?

Het roosje zegt: Acht donker gat,
van elke traan die op mij spat
Maak ik parfum, puur en volmaakt.
De grafkuil zegt: Droef bloempje ach,
van elke ziel die hier ooit lag,
heb ik een engeltje gemaakt.

Victor Hugo (Frans schrijver en dichter, 1802-1885)
in de vertaling van Koen Stassijns