My cousin Rachel (2017)

De boeken van Daphne DuMaurier vind ik, naarmate ik er meer van lees, steeds beter worden. Ze was geweldig in het neerzetten van sfeer en beperkte zich niet tot één genre.

My cousing Rachel is een meesterlijk boek, waar nu een film van is gemaakt. De hoofdpersoon is Philip die, vroeg wees geworden, is opgevoed door zijn oom Ambrose. Philip ziet hem als zijn vader en andere mensen hebben ze niet nodig. Vrouwelijk gezelschap is er al helemaal niet, er zijn zelfs geen vrouwelijke bedienden in het huis.

Ambrose gaat voor zijn gezondheid naar Italië en ontmoet daar een verwante, Rachel, met wie hij trouwt. Dit schokt Philip al, maar het wordt nog erger als Ambrose eerst vol geluk en liefde schrijft, maar al snel vervalt in beschuldigingen aan het adres van Rachel. Hij verwijt haar hem te vergiftigen en als Philip hem komt opzoeken, blijkt Ambrose al te zijn overleden.

Rachel is op dat moment op reis gegaan en Philip is de enige erfgenaam van Ambrose. Volgens de Italiaanse artsen had Ambrose een hersentumor, waardoor hij op het einde erg verward was.

Op dat moment leert Philip Rachel dus niet kennen, maar dat verandert als zij naar Engeland toe komt. Philip is volkomen bereid te geloven dat ze een ordinaire troel is, die uit is op de erfenis. Hij is bereid haar te haten en wil geen enkele moeite doen om enig comfort te verstrekken.

Maar als hij haar ziet, slaat hij om als een blad aan een boom. Hij is onder de indruk van haar schoonheid, haar jeugd (hoewel ze iets ouder is dan hij), haar rust en waardige manieren. Binnen enkele weken is Philip volkomen in haar ban. Hij laat het huis opnieuw meubileren, schenkt haar een toelage, geeft haar de juwelen van zijn moeder en zet uiteindelijk zelfs het huis op haar vast.

Maar tegelijkertijd gebeuren er toch gekke dingen, die zijn achterdocht levendig houden. Waarom stuurt ze geld naar het buitenland? Welke rol speelt haar vriend Rainaldi en waarom is Philip opeens zo ziek?

Rachel (Rachel Weisz) en Philip (Sam Claflin) leren elkaar kennen

Op meesterlijke wijze speelt Daphne DuMarurier met de aanwijzingen die je krijgt. Voor elke actie van Rachel die tegen haar pleit, is er ook weer een die in haar voordeel uitvalt. Was Ambrose gek door de hersentumor of was dat onzin en heeft Rachel hem vermoord? Is Philip echt ziek en verzorgt Rachel hem met haar kruidentisanes, of vergiftigt ze hem? Als ze uit is op de erfenis, waarom geeft ze dan de juwelen terug?

In de film blijft die sfeer van niet weten en wantrouwen bijzonder goed overeind. Rachel Weisz speelt Rachel en doet dit voortreffelijk. Je kunt je én goed voorstellen dat zij een volkomen onschuldige en lieve vrouw is die het beste voor heeft met Philip, als dat zij een actrice is die een jongeman in haar netten weet te verstrikken om hem op die manier op te lichten.

Philip is ziek, maar gelukkig is daar Rachel met haar heilzame kruidenthee. Of niet? 

Philip werd gespeeld door Sam Claflin die ik opeens herkende als een acteur uit The Hunger Games, waarna ik hem meteen als Amerikaanse prut-acteur terzijde had geschoven, maar dat blijkt niet helemaal terecht.
In deze film speelt hij namelijk goed. Niet alleen lijkt hij natuurlijk in de tijd waarin het verhaal zich afspeelt, hij kan ook goed overbrengen waarom Philip zo in de ban van Rachel raakt en wat voor effect dit op hem heeft.

Verder zijn er sfeervolle beelden en merk je de onderhuidse spanning, die tot het eind toe de vraag open laat wat nu de werkelijke bedoelingen van Rachel waren.
Aanrader.