Weer en wind in het Singer museum

Jacob Nieweg, De Armen de Poth, 1926

Het Singer museum stelt me nooit teleur als het om tentoonstellingen gaat. Elke tentoonstelling is weer een pareltje omdat de insteek origineel is en de hoeveelheid schilderijen en de diversiteit van de schilders me elke keer opnieuw verbazen.

Bovendien vind ik het altijd fantastisch om te zien hoe er nagedacht is over de opbouw van een tentoonstelling, de kleuren van de muren enzovoort. Ook nu is er weer een tentoonstelling die meer dan de moeite waard is, en waar ik heel blij vandaan kwam, omdat ik er zeer van genoten heb: Weer en Wind.

In Nederland is het weer een dankbaar onderwerp, omdat het nooit hetzelfde is en elke dag weer een verrassing vormt. Het weer wordt besproken en bezongen, maar zeker ook geschilderd en dat al eeuwenlang. Sneeuw, stormen, mist, regen, de opkomende maan en de ondergaande zon worden allemaal vastgelegd op het doek.

Dirck Nab, Winter in de duinen, 2019

In het Singer museum hangen nu vier eeuwen schilderkunst bij elkaar, allemaal met het weer als belangrijk focuspunt.

Jan van der Kooi, Uitzicht uit het atelier, circa 2000
Dit was denk ik mijn favoriete schilderij op de tentoonstelling. 

Elke zaal heeft een ander thema, zoals Wisselvallig Weer, Sneeuw en IJs, Storm en Regen of Het Weer Vandaag (met de modernste kunstwerken). Een waar de schilderijen in de zaal Storm en Regen tegen een donkerblauwe wand hangen, wordt de sneeuw in de zaal ernaast versterkt door het helle lichtblauw van de muren.

Gerrit Benner, Land en wolken, 1971

De schilderijen uit de 19e eeuw zijn volgens mij in de meerderheid, met Georg Breitner, Willem Witsen, Johan Jongkind, Isaac Israels en Anton Mauve, maar er hangen ook oudere en meer recentere werken, zoals van Carel Willink. Ook is er een zaal met het weer in tekeningen, en daarbij zie je zowel een ets van Rembrandt als een werk van Escher.

MC Escher, Modderplas, 1952

Heel leuk vond ik om een paar schilderijen van mijn geliefde Ploegers terug te zien in deze tentoonstelling, die ik ook meteen herken. En waar je in het werk van Johan Dijkstra helemaal de zon in het Groningse landschap op je hoofd voelt branden, voel je in het sneeuwlandschap van Anton Mauve juist de kilte die je op een winterse dag krijgt als de avond valt. (Mauve hoort natuurlijk niet bij De Ploeg, maar is wel heel goed).

Johan Dijkstra, Oogsttafereel, 1926-1927

Anton Mauve, Sneeuwlandschap met ondergaande zon, 1885-1887

Weer en wind is een bijzondere en mooie tentoonstelling waar ik echt van heb genoten. Heel leuk vond ik ook de dichtregels die op de muren stonden en die uit het boekje komen dat bij de tentoonstelling hoort. Dit is: Weer en wind, 100 gedichten en 100 gezichten, samengesteld door Nicolaas Matsier, Helmi Goudswaard en Boudewijn Bakker. Hierin staan 100 schilderijen en prenten die voor een groot deel uit de tentoonstelling komen, met 100 schitterende gedichten erbij. Ook de moeite waard!

Kortom, ga naar Laren en zoek beschutting tussen de schilderijen tegen de herfststormen en regenbuien die op het moment buiten heersen.
Weer en wind is nog tot 5 januari 2020 te zien.