No man's land (2020-)

Antoine Hebert heeft het goed voor elkaar, hij heeft een goede baan, lieve ouders en zijn vrouw en hij zijn bezig in het proces om een kindje te krijgen. Tijdens een bezoek aan het ziekenhuis ziet Antoine een nieuwsbericht op de televisie over de burgeroorlog in Syrie, en hij krijgt een enorme schok. Hij weet zeker dat op de achtergrond zijn zus Anna te zien is. Maar Anna is dood, omgekomen in Cairo waar ze als archeoloog werkte. 

Iedereen aan wie hij het fragment laat zien verklaart hem voor gek, en zegt dat hij het los moet laten. Tenslotte heeft hij zelf Anna's lichaam opgehaald en is ze geïdentificeerd aan de hand van gebitsgegevens en dna. 

Maart Antoine kan het niet laten rusten. Hij neemt contact op met de journalist die het nieuwsitem heeft gemaakt en vraagt naar de vrouwen die te zien zijn. Het is een groep vrouwelijke Koerdische strijders die vermaard zijn om hun moed en dapperheid. Antoine besluit om af te reizen naar Turkije en uiteindelijk naar Syrie om te zien of de vrouw in de beelden Anna is of dat hij het zich inbeeldt. 

Maar natuurlijk kan hij niet zomaar aankloppen bij een Koerdische groep, midden tijdens de burgeroorlog terwijl ondertussen ook steeds meer mensen uit het westen naar Syrie komen om te vechten voor IS, die de ene overwinning na de andere behaalt. Antoine raakt dieper betrokken bij het conflict dan hij ooit had kunnen bedenken toen hij nog in zijn veilig leventje thuis zat. Maar hij beseft ook dat hij zich niet afzijdig kan houden. 

In de achtdelige serie No Man's land zien we niet alleen de reis van Antoine en wat hij meemaakt, we komen ook te weten wat er met Anna is gebeurd en we volgen drie jonge Londenaren die zich vol enthousiasme bij IS hebben aangesloten. 

Heel knap wordt duidelijk hoe de situatie in die regio was (en grotendeels nog is) en welke belangen er allemaal spelen. We zien hoe de gewone mensen soms verschrikkelijke keuzes moeten maken en tot dingen komen die ze onder normale omstandigheden nooit hadden gedaan. En hoewel de serie de daden van IS allerminst goedpraat, kun je wel begrijpen hoe de drie vrienden uit Londen hier terecht komen. 

De vrouwelijke Koerdische strijders zijn formidabel en de serie laat heel mooi zien onder welke moeilijke omstandigheden zij doen wat ze doen. Deze vrouwen zijn de nagel aan de doodskist van de Jihadi's, omdat als een Jihadi wordt gedood door een vrouw, dit niet geldt als een martelaarsdood. Dus geen 72 maagden en geen paradijs. Maar je kunt je ook voorstellen wat IS doet met zo'n vrouw die in hun handen valt. Je ziet trouwens geen gruwelijkheden in beeld, het is namelijk absoluut geen serie die gericht is op sensatie. Het draait vooral om de mensen en hun onderlinge relaties. 

Door een serie als Le bureau verdenk ik er echter bijna iedereen van om een geheim agent te zijn, zeker in dit soort regio's waar zoveel op het spel staat. Leuk genoeg had ik drie keer gelijk! 

No man's land schijnt trouwens uitstekend de achtergronden en zaken als accenten op orde te hebben en er spelen uitstekende acteurs mee, zoals Felix Moati als Antoine, James Purefoy als Stuart, Mélanie Thierry als Anna en Roda Canioglu als commandante Adar. 

Kortom, spannende en goede serie en ik hoop dat er snel een tweede seizoen komt. Meer dan genoeg plotlijnen waarmee ze verder kunnen!