Lente, Ali Smith

Lente is verdeeld in drie delen, in deel 1 staat Richard centraal. Hij is een filmmaker die net afscheid heeft genomen van Paddy, zijn favoriete scenarioschrijfster, die stervende is. Hij heeft met haar een laatste project besproken over de verfilming van een boek over de schrijvers Katherine Mansfield en Rilke die in hetzelfde hotel in Zwitserland hebben gezeten. Katherine Mansfield was toen stervende aan tuberculose. 

Dit is na Barbara Hepworth en Pauline Boty uit respectievelijk Winter en Herfst, de derde vrouwelijke artieste die een nare dood is gestorven en een rol speelt in het verhaal. 

Paddy komt met allerlei redenen waarom dit project zoals het er nu uitziet een verschrikking is, en komt met allerlei associaties uit de actualiteit en het verleden. 

Richard staat nu op een station in het Schotse plaatsje Kingussie en denkt terug aan de laatste ontmoeting met Paddy en wat er die maanden erna is gebeurd.

Het tweede deel gaat over Britt, die werkt in een detentiecentrum voor asielzoekers. Er is echter ook een meisje waarvan het mij niet duidelijk was of ze echt bestond of niet, dat bepaalde dingen in werking zet. Britt gaat achter het meisje aan als ze haar ziet lopen en ze eindigen samen in Kingussie, waar ze in deel 3 met elkaar verder gaan, samen met een vrouw die een koffiebus heeft, maar dit is een dekmantel voor heel iets anders. 

Lente gaat verder over Windrush, de brand in de Grenfell-toren, over de problemen met de Ierse grens door Brexit, over immigranten, over de invloed van algoritmes en de anonimiserende netwerken en machines. Heel veel hiervan vormen alleen achtergrond of worden genoemd, het is niet zo dat dit helemaal wordt uitgediept. 

Het voelt bijna onmogelijk om over dit boek een goede bespreking te schrijven. Er komt zoveel in voor en het verhaal is fragmentarisch en gaat naar mijn idee alle kanten op. Er waren mooie stukken, met name in het eerste deel vond ik veel dat ik met plezier heb gelezen. Vooral het commentaar op filmmakers en producenten die niet geven om de historische werkelijkheid, maar een verhaal aanpassen zodat het verkoopt, was me uit het hart gegrepen!

In deel 2 was er echter weinig dat me aanstond, het is een onaangenaam en afstandelijk deel (maar misschien was dat nu ook juist de bedoeling), en dat meisje was eigenlijk heel irritant. Britt is geen aardige vrouw, ik kon tenminste niets sympathieks aan haar ontdekken. Ze maakt willens en wetens deel uit van een onmenselijk systeem en stelt nergens vraagtekens bij.

In deel 3 komen er wat verbanden voor met de vorige boeken, vooral een heel duidelijke met Winter, en ik vond de stukken met Richard opnieuw mooi. 

De hypnotiserende hoofdstukken waarin bepaalde dingen worden herhaald of waarin de algoritmes aan het woord zijn (we willen...), hebben een bepaalde cadans waardoor je wel door moet blijven lezen. Ali Smith is ontegenzeggelijk een goede schrijfster. Toch vond ik dit deel, Lente, het minst toegankelijke van de drie boeken die ik tot nu toe heb gelezen in deze serie (ondanks dat het wel de mooiste cover heeft :-) )

We gaan op naar de Zomer. 

Prachtige cover, deze serie is echt heel erg mooi vormgegeven!

Lente is het derde deel in het Seizoenskwartet door Ali Smith. De andere twee delen kun je hier vinden: 

Herfst

Winter

Originele Engelse titel: Spring (2019)

Nederlandse uitgave 2029 door uitgeverij Prometheus

Nederlandse vertaling: Katrina van Santen en Martine Vosmaer

Bladzijdes: 300