Sterrenstof, Tatiana de Rosnay

In 2000 krijgt Pauline een belletje van een oude vriendin, die haar vertelt dat ze naar Reno moet komen omdat het oude Mapes hotel gesloopt zal worden. Pauline's gedachten gaan meteen terug naar de tijd dat ze daar werkte en iemand ontmoette die haar leven zou veranderen. 

Pauline was zeven toen haar moeder, een weduwe, na de oorlog in Parijs een Amerikaanse militair ontmoette en voor hem naar Amerika vertrok. De overgang van Parijs naar Reno was voor Marcelle te groot en ze heeft nooit kunnen aarden. Het leven in Reno is een deceptie voor haar en ze voelt zich alleen thuis in haar mondaine kapsalon waar ze de hele dag Franse platen draait en een beetje Parijse chic probeert te verspreiden.

Voor Pauline is het leven in Nevada echter geweldig, ze houdt van haar stiefvader Doug en is gefascineerd door de Mustangs, de wilde paarden van Nevada. Ze heeft zelfs grote plannen om dierenarts te worden, iets dat haar moeder echt niet ziet zitten. Marcelle wil dat haar dochter een goed huwelijk doet, en opklimt in de wereld. 

In 1960 is er van beide dromen echter niks uitgekomen, Pauline is geen dierenarts en denkt dat dat ook nooit meer zal gebeuren, en getrouwd is ze ook niet. Wel heeft ze een dochtertje en de vader heeft geweigerd haar te trouwen omdat hij al verloofd is met iemand anders. 

In 1960 is het een schande om een ongehuwde moeder te zijn en voor Pauline is er alleen een mogelijkheid om geld te verdienen als schoonmaakster in het Mapes hotel. 

Meestal werkt ze in de toiletten op de benedenverdieping, maar op een dag wordt ze gepromoveerd, suite 614 moet schoongemaakt worden. 

Pauline begint aan deze grote klus, want de suite is een rommeltje. Ze heeft echter niet door dat de suite niet leeg is, maar dat de gast nog lag te slapen, die nu door de stofzuiger gewekt wordt. 

Mrs. Miller blijkt een vreemde vrouw te zijn, die in de eerste instantie bloot rondloopt tot Pauline haar vraagt iets aan te trekken, en die een enorme sloddervos is. Het is duidelijk dat Mrs. Miller teveel drinkt en er staan ook heel veel medicijnflesjes op het nachtkastje. Er komen er verschillende mensen langs in de suite hoewel Pauline geen idee heeft wat die allemaal willen en doen.

Pauline doet echter haar best om de suite zo goed mogelijk schoon te maken en het is pas na afloop dat ze erachter komt dat ze net de beroemdste filmster van Amerika heeft ontmoet. Mrs. Miller is Marilyn Monroe die in Reno is voor de opnames van The misfits.

Marilyn Monroe blijkt een vriendelijke en hartelijke vrouw te zijn, die echter wel een heleboel problemen heeft. Het is duidelijk dat het niet goed met haar gaat. 

Pauline is vastbesloten om niet te roddelen over wat ze in de suite hoort en ziet en vertelt niemand over de groeiende vriendschap met Marilyn. Maar het is deze vriendschap die uiteindelijk Pauline's leven zal veranderen.

Historische achtergrond van de film

The misfits is geschoten in 1960 in Reno en het zou de laatste film van Marilyn Monroe blijken te zijn. Het filmen was een volledige ramp en een uitputtingsslag voor alle betrokkenen. Regisseur John Huston was gokverslaafd en zat elke dag in het casino. Bovendien gedroeg hij zich als een hufter. 

Marilyn's echtgenoot, Arthur Miller, schreef het script, maar tegen die tijd was hun huwelijk eigenlijk al voorbij en zijn bitterheid is terug te vinden in het verhaal en de manier waarop Marilyn's personage wordt neergezet. Marilyn dronk teveel en gebruikte teveel pillen en kwam elke dag te laat op de set. 

Kortom, The misfits was een moeizaam gemaakte film, die het uiterste vergde van iedereen. 

De moeizaamheid komt goed terug in dit boek en ook de problemen die Marilyn had. Het is geen geheim dat ik veel houd van Marilyn Monroe, en ik ben altijd beducht voor boeken die afbreuk aan haar doen, maar daar is in dit geval geen sprake van. Tatiana de Rosnay is erin geslaagd om de complexiteit van Marilyn's karakter te laten zien, de verslaving, maar ook haar exceptionele generositeit, haar slordigheid, maar ook haar verdriet.

De vriendschap tussen Pauline en Marilyn vond ik geloofwaardig, ik denk dat Marilyn inderdaad de mensen die niemand anders opmerkte goed behandelde, zoals de schoonmakers of het kamermeisje. Mooi hoe dit ervoor zorgt dat Pauline eindelijk haar eigen stem vindt en meer voor zichzelf durft op te komen. 

De achtergrond van de Franse oorlogsbruiden, of de geschiedenis van de Mustangs vond ik beide interessant en goed beschreven, en geven wat extra diepte aan het verhaal. 

Een mooi boek.

Oorspronkelijke Franse titel: Poussière blonde (2023) (in het Engels verschenen als Blonde dust)

Nederlandse uitgave 2024 door uitgeverij Ambo/Anthos

Nederlandse vertaling: Ernst de Boer en Ankie Klootwijk

Bladzijdes: 313