Schaduwrivier, Valerio Varesi

De rivier de Po stroomt bijna over, want het regent al dagenlang. De oude schippers weten hoe de rivier in elkaar steekt en zijn nog niet vertrokken. Ze zien hoe het schip van schipper Antea Tonna wegvaart, maar als later het schip aan de grond loopt, is er niemand op het schip aanwezig.

In Parma sterft een man na een val uit een raam, maar al snel wordt vastgesteld dat het geen zelfmoord is, maar moord. De dode is Decimo Tonna, broer van de verdwenen schipper.

Commissario Soneri moet deze twee zaken onderzoeken. Hij praat vooral met de oude schippers en de bewoners van het dorp. Hij komt erachter dat de beide broers fascisten waren en dat de geschillen met de oude communisten nog altijd een rol spelen. 

En ondanks de onfrisse zaakjes waar Tonna in de tegenwoordige tijd bij betrokken was, wordt toch duidelijk dat de gebeurtenissen uit de oorlog nooit zijn vergeten. Als de commissaris een briefje vindt waarin wordt verwezen naar de partizanen, blijkt dat de wortels van de moord in het verleden liggen. 

Een dorp dat nu ondergelopen is, een hinderlaag van de partizanen en een gruwelijke wraakactie van de fascisten, niemand wil erover praten en de commissaris moet moeite doen om hier allemaal achter te komen. Stukje bij beetje weet hij de stukjes van de puzzel bij elkaar te krijgen.

Commisario Soneri (van wie de voornaam me nog niet duidelijk is geworden) is een man die een grote behoefte heeft aan privacy en het liefst zijn eigen gang wil gaan. Hij heeft een bijzondere verhouding met Angela, die bij het Openbaar Ministerie werkt. Hij gaat het liefst alleen op pad, praat met mensen, en eet de heerlijkste gerechten, terwijl hij zijn intuïtie gebruikt om de aanwijzingen te ordenen en de zaak op te lossen.

‘Schaduwrivier’ komt niet snel op gang. Het eerste stuk is vooral het stijgen van de rivier en wat de schippers ervan vinden, daarna is het vooral commissario Soneri die Angela probeert te ontduiken, niet bereikbaar is omdat hij per ongeluk zijn telefoon heeft uitgezet, met de oude schippers praat en over de Po uitkijkt.  

De zaak is dan ook geen voorbeeld van flitsend politiewerk. Maar de rivier krijgt je toch te pakken, neemt je mee in de stroom en bijna tegen wil en dank wordt je meegezogen in het verhaal. Je voelt de onderhuidse spanning die er nog altijd is tussen communisten en fascisten, al zijn de betrokkenen oud en hebben de jongeren er geen belangstelling voor.

Dit is het eerste boek van een serie, en in Italië schijnt hier al een tv serie van gemaakt te zijn, die erg populair is. Ik kan me dat goed voorstellen en als eerste kennismaking smaakt ‘Schaduwrivier’ van Valerio Varesi zeker naar meer.