Welke kant gaan we op?

Een paar maanden geleden heb ik iets gedaan wat ik nog nooit eerder had gedaan, ik heb een uitgeverij gemaild met de vraag of ik een recensie exemplaar van een boek kon krijgen. Het ging hier om Het huis met de schaduw van Aminatta Forna. Groot was mijn verbazing dat ik daadwerkelijk het boek kreeg toegestuurd. Ik had geen idee dat dit in sommige gevallen zo gemakkelijk zou gaan. (Mag ik een boek? Tuurlijk, geef je adres maar)
De reden dat ik om een recensie exemplaar had gevraagd was heel simpel, ik wilde het boek dolgraag eerder lezen dan dat het uit zou komen. Gelukkig vond ik het een prachtig boek, maar toen het arriveerde ik besefte ook wat een probleem ik zou krijgen als ik het boek nĂ­et mooi zou vinden.  

Als ik het boek niet mooi zou hebben gevonden zou ik me namelijk verplicht hebben gevoeld om er toch iets aardigs over te schrijven. Ik heb het boek tenslotte gratis gekregen, maar niet voor niets. Er moet een bespreking komen, het liefst een gunstige. Dat wordt heus niet expliciet gezegd en er zullen ook zat mensen zijn die recensie exemplaren krijgen en er geen enkele moeite mee hebben om als ze het boek niet mooi vinden dat gewoon te schrijven, maar ik ken mezelf en ik weet dat ik dat niet kan.
En dat was het moment dat ik besloot dat ik geen recensie exemplaren meer wilde aanvragen. Dit was een Ă©Ă©nmalig experiment geweest. Ik wil kunnen lezen waar ik zin in heb en erover schrijven wat ik wil, in alle onafhankelijkheid, in alle eerlijkheid.

Toen ik daarover aan het nadenken was, kwam ik ook op allerlei andere vragen aangaande mijn blog. Niet of ik door wilde gaan, daarvoor vind ik het gelukkig nog altijd veel te leuk.
Wel heb ik nagedacht over de vorm, of ik hierin iets wilde veranderen. Het antwoord daarop was een duidelijk ‘nee’, de mix van onderwerpen en de afwisseling hierin bevalt me goed.

Vooral heb ik nagedacht over de boeken die ik hier bespreek. Ik heb geen echt boekenblog, maar boeken vormen wel een heel groot deel, (zo niet het grootste deel) van mijn blog. (logisch, want ze vormen een groot deel van mijn leven.)
Ik merkte echter bij mezelf dat ik op een gegeven moment het gevoel kreeg dat ik elk boek dat ik las ook daadwerkelijk hier moet bespreken. Maar dit is natuurlijk niet het geval. J Maar wat wil ik dan met de boeken die ik lees, welke bespreek ik wel en welke niet? Ik lees nogal verschillende genres en dat zie je ook terug, ik wil me daar niet in beperken en bijvoorbeeld alleen literatuur, alleen historische boeken of alleen thrillers te bespreken.

Ik weet van mezelf dat ik niet tevreden wil zijn met een stukje van de uitgever kopiëren en daar kort mijn eigen mening bij zetten (nooit gedaan ook), maar dat ik ook niet in staat ben om doorwrochte literaire analyses te maken. Daarvoor ontbreekt mij de kennis.
Ik kwam tot de conclusie dat ik die boeken wil bespreken die ik mooi vind (uit welk genre dan ook), of waardevol en waar ik iets over kan vertellen. Waarbij ik iets kan uitleggen, of een historische achtergrond kan schetsen, want dat is iets waar ik goed in ben. Of, als ik een boek niet zo mooi vind, dan wil ik een goede reden kunnen geven waarom ik het boek niet mooi vind.
Kortom, ik wil besprekingen schrijven waarvan ik het idee heb dat ik er iets mee toevoeg.

Nu is het gelukkig zo dat de meeste boeken die ik lees door mij mooi en waardevol worden gevonden en ik kan er ook vaak een stukje over schrijven waar ik tevreden over ben. Af en toe heb ik een boek dat minder is, of waar ik gewoon een minder verhaal over kan vertellen.

Ik heb met de nieuwe criteria in mijn hoofd gekeken naar wat er nog gepland stond aan besprekingen en ik heb er een paar geschrapt omdat ik ze bij nader inzien beneden de maat vind en ze weinig waarde toevoegen. Als ik kritisch kijk dan had ik achteraf gezien een paar al gepubliceerde besprekingen niet  moeten publiceren. Ik heb er nog over nagedacht om deze weer te verwijderen, maar dat is ook weer zoiets. Ik laat ze dus maar staan, soms is het ook leuk om een ontwikkeling te zien.

Bettina schrijft blijft dus een blog met op zondag een citaat, op maandag en donderdag een boekbespreking en tussendoor blogjes over yoga, Italië, het onderwijs, en allerlei andere zaken die mij opvallen of mijn interesse wekken.
Een ‘echt boekenblog’ (met dus alleen maar boekbesprekingen) zal dit niet worden, maar ik heb vorige week wel twee nieuwe pagina’s gemaakt, met de links naar de boekbesprekingen, onderverdeeld in fictie en non-fictie. Hiermee is het terugvinden van boeken wat gemakkelijker, want de labels geven daar verder geen mogelijkheden voor en zo doe ik recht aan de hoeveelheid boeken die hier besproken worden.

Reacties

  1. Ha, heel herkenbaar Bettina. Ik heb ook lang met de dwanggedachte rondgelopen dat ik elk boek dat ik gelezen had ook moest bespreken! Wat raar hè. Nu bespreek ik ook alleen nog die boeken waar ik echt iets over te zeggen heb.
    En wat je zegt over recensie-exemplaren herken ik ook, ik heb het ook wel eens gedaan maar het voelde vreselijk, niet alleen dat ik het gevoel had dat ik dat boek als eerste en snel moest lezen, maar ook dat er daarna wel iets van me verwacht werd.....ik heb bewondering voor mensen die heel kritisch kunnen zijn t.a.v. boeken die ze van de uitgever hebben gekregen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Fijn te weten dat ik niet de enige ben die hiermee heeft geworsteld. Gek he, die dwanggedachte dat je welk boek denkt te moeten bespreken. Enfin, soms is het goed om even te evalueren.

      groetjes,

      Verwijderen
  2. Ook ik vond altijd dat ik elk boek moest bespreken, maar dat doe ik ook niet meer elke keer.

    Ik voel me niet bezwaard om een recensie boek van een uitgever negatief te recenseren als ik het niet mooi vind of zelfs niet uit te lezen en daar dan een recensie over te schrijven. Maar ik ben wel heel kritisch in wat ik aanvraag voor recensie en daardoor kan ik over het algemeen wel positief zijn. Alleen soms gok ik verkeerd.

    Leuk dat je eens nadenkt over je blog. Ik heb dat al tijden niet meer gedaan (over de mijne) en ga gewoon door (dat moet dus wel een achteruitgang zijn - stilstaan is achteruitgaan - maar ach, het is een hobby!).

    Nog veel blogplezier.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Op het moment dat alles loopt zoals het lopen moet, is er denk ik ook geen reden iets te veranderen. Pas als je merkt dat je niet tevreden bent, of dat er iets is dat niet goed loopt ga je nadenken over welke kant je op wil.
      Ik vind het knap dat je kritisch kunt zijn over recensie exemplaren, ik zat er echt mee en gelukkig vond ik het boek mooi, maar ik wist toen wel dat ik dat niet nog eens wil doen.

      groetjes,

      Verwijderen
  3. Het zal je niet verbazen dat ik me helemaal kan vinden in je beslissing en de kant die je op wil. Ik zal met nog meer plezier je blog gaan lezen!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dag Bettina: vooral doorgaan! Ik worstelde met hetzelfde en heb onlangs besloten nog maar Ă©Ă©n blog per week te schrijven en daarvoor het boek te kiezen dat me die week het meest bekoorde. Niet te geloven wat voor een rust dat geeft. Mensen kunnen zichzelf nogal opjagen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat is ook zo, voor je het weet heb je het idee dat je van alles 'moet'. Maar ik besefte me dat ik lees voor mijn plezier en dat ik blog voor mijn plezier. Gelukkig is het dan heel gemakkelijk om aanpassingen te maken.

      groetjes,

      Verwijderen
  5. Onvoorstelbaar om in drie dagen een boek te lezen en er ook nog iets over te kunnen schrijven. Waar haal je de tijd vandaan? Zelf heb ik, als ik een boek goed vind, zoals het onvolprezen 'Renger' van Nyk de Vries – heb je dat al gelezen? – dat ik naar het einde toe steeds langzamer wil gaan lezen, omdat ik er geen afscheid van kan nemen. Literatuur is vaak zo mooi, zo knap, zo goed. Dat iemand dat kan.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts