Orakelnacht, Paul Auster

Een verhaal over verhalen, van een schrijver die niet meer schreef. Een verhaal dat speelt met heden, verleden en toekomst en waarin alle lijnen samenkomen. Kortom, een typische Auster.

Sidney Orr is een schrijver, maar door een ziekte heeft hij een tijd niet kunnen schrijven. Langzaam komt zijn gezondheid terug en kan hij steeds langere wandelingen maken. Tijdens een van de wandelingen komt hij bij een nieuwe kantoorboekhandel langs, en hier ziet hij een notitieboek dat hem aanspreekt. Blauw, van Portugese makelij. Hij neemt het mee naar huis en voor het eerst in lange tijd weet hij weer een begin te maken met een verhaal. Hij wordt er zo door gegrepen, dat hij achter elkaar door schrijft en daarbij alles vergeet.

Hij schrijft een verhaal naar een idee van Dashiel Hammett, over een man waar niets bijzonders mee is, tot hij bijna geraakt wordt door een vallende balk en daarna zijn leven helemaal omgooit. Sidney gebruikt dit gegeven om een verhaal te schrijven over een redacteur, die op een gegeven moment zijn leven helemaal omgooit nadat hij bijna door iets geraakt wordt op weg naar de brievenbus. Hij besluit niet meer terug te gaan naar huis, maar neemt het vliegtuig naar Kansas City, waar het avontuur een heel vreemde wending krijgt.

Hij probeert zijn verhaal af te maken, maar ondertussen maakt hij zich ook zorgen over zijn vrouw Claire en hun vriend, de schrijver John Trause die ernstig ziek is en tot slot wordt er ook nog ingebroken bij Claire en Sidney.

Verhalen, gewikkeld in verhalen, terwijl er een verhaal verteld wordt. Dat is een van de kenmerkende dingen in Orakelnacht van Paul Auster, die als geen ander verhaallijnen in elkaar over kan laten lopen zodat je je bij elk stukje afvraagt of er een aanwijzing inzit voor het volgende of het vorige stukje. 

De toekomst en het verleden lopen ook in elkaar over. Een van de verhalen gaat over een man die de toekomst kan zien en daar gek van wordt en Sidney schrijft op een gegeven moment een synopsis voor een verhaal gebaseerd op de tijdmachine van H.G. Wells. Bovendien wordt duidelijk dat Sidney Orakelnacht twintig jaar later opschrijft en het wordt nooit helemaal duidelijk hoeveel van wat hij denkt te weten en opmerkt inderdaad klopt, of dat hij met de kennis van later het verhaal invult.

Naast de verhalen die Sidney schrijft, heeft dit boek ook bijzondere voetnoten, die komen met extra uitleg en verklaringen bij de dingen die Sidney vertelt. Vaak lopen die voetnoten bladzijdes lang door, zodat je eigenlijk twee parallel lopende verhalen hebt. Een bijzondere leeservaring.

Al deze zaken bij elkaar maken van Orakelnacht weer een typische Auster, waarbij je constant op het verkeerde been wordt gezet en je je voortdurend afvraagt of iets een belangrijke aanwijzing is of niet. Heerlijk.

Originele titel: Oracle night
Uitgegeven in 2003
Nederlandse uitgave 2004 door uitgeverij De Arbeiderspers
Nederlandse vertaling: Ton Heuvelmans
Bladzijdes: 206