Anna of Kleve, Alison Weir

Toen koning Jane Seymour in het kraambed stierf, had koning Hendrik VIII van Engeland opnieuw geen koningin meer. Naarstig moest hij op zoek naar een nieuwe vrouw. Deze keer werd besloten om het buiten de landsgrenzen te zoeken, maar dat was nog niet zo gemakkelijk, de reputatie van Hendrik was niet zo best bij de buitenlandse prinsessen.

De hertogin van Milaan wees naar verluidt een huwelijksaanzoek af met de woorden dat als ze twee hoofden had gehad, ze er wel één ten dienste van Hendrik kon stellen, maar nu niet.

Secretaris Cromwell was vastbesloten een match te maken die een protestants bondgenootschap in Europa kon versterken. Hij vond uiteindelijk de juiste kandidate in Anna van Kleef. Kleef was één van de Duitse vorstendommen, en hoewel Anna zelf niet Lutheraans was, was haar broer de nieuwe leer toegenegen en een huwelijksovereenkomst werd snel gesloten.

Zeker nadat Holbein een schilderij van Anna had gemaakt, dat zeer bij Hendrik in de smaak viel. Het portret van Hendrik dat Anna had gezien, beviel haar ook erg goed.

Anna reisde naar Engeland, waar ze werd opgewacht door de koning zelf. De eerste kennismaking viel niet mee, beiden waren teleurgesteld. Anna was een stuk lelijker dan haar schilderij deed vermoeden en Hendrik was tientallen jaren ouder en vele kilo's zwaarder dan in zijn portret.

Hendrik bleek ook nog wel wat bezwaren te hebben over een eerdere verloving van Anna.
Een verloving kon verbroken worden, maar dat moest wel volgens de regels gebeuren. Anders was er sprake van een zogenaamd pre-contract dat even bindend werd gezien als een formeel huwelijk.

Haastig werd toegezegd dat er echt geen bindende voorwaarden over waren en uiteindelijk werd het huwelijk toch gesloten.

Lang heeft het echter niet geduurd, binnen anderhalf jaar liet Hendrik weten dat hij van Anna wilde scheiden, en hij voerde vooral de eerdere verloving als reden aan, hij kon niet in eer en geweten getrouwd zijn met een vrouw die eigenlijk getrouwd was met een ander.

Anna, met het voorbeeld van Katharina van Aragon en Anne Boleyn voor ogen, had eigenlijk maar één mogelijkheid, zich redelijk tonen en akkoord gaan met de wens van de koning. Uit dankbaarheid dat ze geen stampij maakte, overlaadde Hendrik Anna met eerbewijzen en zei hij haar als zijn zuster te beschouwen.

In de jaren die volgden moest Anna een nieuw leven voor zichzelf zien te maken, terwijl ze ook door de binnenlandse en buitenlandse politiek moest zien te laveren.

Anna of Kleve is het vierde deel van Alison Weir over de zes vrouwen van Hendrik VIII. Ik heb de voorgaande drie delen ook gelezen en hier bijzonder van genoten. Alison Weir weet als geen ander de 16e eeuw tot leven te wekken. Ze schrijft haar historische romans met een goed oog voor de details uit die tijd, de personages zijn levensecht en de gaten in de historische informatie worden op een uitstekende manier opgevuld met verhaallijnen die diepte aan de bekende feiten brengen. Je krijgt het gevoel dat de bekende historische figuren voor je gaan leven en dat je hen beter begrijpt.

Waarom kon dit boek me dan toch niet zo bekoren? Het is goed geschreven zoals alle boeken van Alison Weir goed geschreven zijn, maar ik merkte dat ik niet heel erg geïnteresseerd was in het verloop van het verhaal.
En ik kwam tot de conclusie dat dit komt omdat Anna van Kleef een verschrikkelijk saaie, duffe Duitse doos was.

Een van de redenen die Hendrik opgaf dat Anna hem niet kon bekoren (naast dat hij vond dat ze stonk), was dat Anna werkelijk niks kon. Ze was opgevoed als Hausfrau, maar kon niet dansen, musiceren of een conversatie voeren. Kortom, ze had geen enkele vaardigheid om te entertainen, vaardigheden die de vorige drie koninginnen wel gehad hadden. Een uiterst intelligent man als Hendrik VIII die geschoold was in theologie, meerdere talen sprak, een brede belangstelling had en muziek componeerde, had meer nodig dan iemand die alleen Sauerkraut kon maken.

Ook in de jaren dat Anna gescheiden van Hendrik leefde, deed ze eigenlijk helemaal niets, behalve van het ene kasteel naar het andere trekken en in de schulden raken.

De verhaallijn die is verzonnen om de gaten in de historische feiten op te vullen kon me ook niet boeien, ik vond die eigenlijk heel vergezocht en heel erg ongeloofwaardig.

Kortom, het is heel jammer, maar dit vierde boek in de serie kan ik niet echt aanbevelen. Ik hoop dan ook dat de twee komende delen over Catherine Howard en Katherine Parr beter zijn, en weer op het niveau van de vorige drie delen.

Originele titel: Anna of Kleve, queen of secrets (2019)
Bladzijdes: 485
Nog geen Nederlandse vertaling

De voorgaande drie boeken in de serie:
Katherine of Aragon
Anne Boleyn
Jane Seymour