De Poetinshow, Kysia Hekster

In maart van dit jaar is Poetin weer gekozen tot president van Rusland (een uitslag waar niemand over heeft getwijfeld, denk ik) en hij zal waarschijnlijk tot 2024 aan de macht blijven. Er zijn verschillende boeken over hem verschenen, zo heb ik laatst nog het boek van Peter d’Hamecourt besproken, en een van de nieuwste boeken over hem is ‘De Poetinshow’ van Kysia Hekster, correspondente voor de NOS in Rusland.

‘De Poetinshow’ vertelt over het Rusland van nu, een land waarin de gezondheidszorg naatje is met schimmel op de muren van de operatiekamers, een land waarin de politie zo weinig verdient dat de agenten wel corrupt móeten zijn, waar xenofobie geen schande is en waar de oppositie niets voorstelt.

Grote evenementen als de wereldkampioenschappen voetbal en de winterspelen zijn naar Rusland gehaald. Poetin kan het zich niet veroorloven om deze niet goed te laten verlopen, maar de vraag is hoe het mogelijk is om ze wél goed te laten verlopen in een land dat een heel beperkte economie heeft en waar sport sinds de Sovjet tijd weinig tijd en aandacht meer heeft gekregen.

Rusland is ook een land dat zich graag weer sterk wil voelen na de afgang en de vernederingen van de jaren ’90, met een economie die instortte en een president die altijd dronken was. Poetin is voor veel Russen de man die dat kan bereiken. Hij is serieus (dat hij zo weinig lacht is voor ons een minpunt, voor de Russen een pluspunt) hij is een echte man en hij is als het ware getrouwd met Rusland (zijn vrouw speelt niet echt een rol in het openbare leven)

Poetin doet er alles aan dat imago in stand te houden. De hoofdredacteuren van de journaals komen elke week op de thee en krijgen dan te horen waar ze die week aandacht aan moeten besteden. Meestal zijn dat optredens van Poetin.

Poetin laat zichzelf filmen als hij krachtdadig problemen oplost, zoals bosbranden blussen of een directie van een failliete fabriek aanspreken. Ook is er regelmatig het vragenuurtje op tv waarin de president vragen van het publiek beantwoord.

De televisie is behoorlijk gereguleerd, maar de andere media zijn niet zo sterk gecontroleerd. Poetin zelf heeft geen belangstelling voor het internet, maar ook kranten en radio kunnen in principe met veel wegkomen. Natuurlijk moeten journalisten wel oppassen dat ze ook weer niet al te specifiek zijn in hun beschuldigingen over bijvoorbeeld corruptie.

De bevolking weet zelf heel goed dat de optredens van Poetin geregisseerd zijn, maar velen voelen toch ook dat er geen goed alternatief is. Hopelijk is Poetin in staat om de komende jaren waarin hij aan de macht zal zijn Rusland uit het economische dal te trekken en de grote problemen waarmee het land kampt op zoveel gebieden aan te pakken. De tijd zal het ons leren.

‘De Poetinshow’ is een heel prettig leesbaar boek, vol voorbeelden en anekdotes. Het geeft een goed beeld van het Rusland van nu en de rol die Poetin speelt. Een aanrader voor iedereen die geïnteresseerd is in Rusland.