Teleurstellende boeken

Soms heb je boeken die je zó tegenvallen. Vaak heb je je er enorm op verheugd omdat je de vorige boeken van de schrijver mooi vond, en heb je dit boek vol enthousiasme gekocht. Maar als je dan begint met lezen valt het tegen. Het pakt niet, het boeit niet, eigenlijk is er gewoon niets aan.
Mij overkwam dit helaas in de afgelopen tijd met de volgende boeken. Ze verdienen geen eigen blogpost, dus daarom combineer ik ze maar.

Winterdood, Rennie Airth.

Dit was het derde deel in de serie over politie inspecteur John Madden. De eerste twee delen vond ik mooi, al was het eerste deel het allerbeste.
Winterdood, het derde deel, speelt zich af in Londen aan het einde van de Tweede Wereldoorlog. Een jonge vrouw wordt vermoord en er zijn aanwijzingen dat de oorzaak ligt in de oorlogsjaren in Frankrijk. Echter, de oorlog loopt op haar einde en de politie in Parijs heeft wel meer te doen dan vage aanwijzingen te onderzoeken. John Madden is allang met pensioen, maar kende het meisje persoonlijk en raakt op die manier bij het onderzoek betrokken.
Londen tijdens de Tweede Wereldoorlog is een setting die ik meestal interessant vind als achtergrond voor verhalen. In dit geval begon het boek heel goed, maar zakte het daarna volledig in. Het kwam niet op gang en halverwege was mijn aandacht echt helemaal weg. Ik heb het boek met moeite uitgelezen en hoewel het op het einde een beetje beter werd, had ik op meer gehoopt. 

Het vuurpaleis, Stephen Dobbyns.

Ik heb genoten van De kerk van de dode meisjes en zelfs van Kind in het water, al was die wel wat minder.
Het vuurpaleis begon met een aardig idee, een baby wordt uit het ziekenhuis gekidnapt en in het bedje worden slangen aangetroffen. Maar het onderzoek verloopt heel raar en al snel werd verhaal het zo warrig en zo wijdlopig dat er geen touw aan vast te knopen is. Te veel mensen, te veel beschrijvingen en te veel los zand. Ik ben tot halverwege gekomen en toen had ik er genoeg van.

In ballingschap, Charles Palliser

Charles Palliser heeft eerder De quincunx geschreven, een briljante roman die zo uit de 19^e eeuw had kunnen komen en ook het heel leuke Dolende geesten waarin kunstig verschillende verhalen uit verschillende tijden worden gecombineerd.
In ballingschap is opnieuw een boek dat speelt in de 19^e eeuw, in de stijl van de 19^e eeuw. Maar helaas, wat een absolute verschrikking. Richard komt naar een afgelegen huis waar zijn moeder en zuster wonen na de dood van Richard’s vader. Er gebeuren in het dorp allerlei rare dingen, mensen doen raar en over het algemeen is Richard vooral geïnteresseerd in seks en opium. Het is warrig, vervelend en onsmakelijk. Getver de getver, wat een rotboek. Ik heb 80 pagina’s gelezen en toen ben ik gestopt. Er zijn meer dan genoeg mooie boeken dus hoef ik mijn tijd niet met zoiets te verdoen.