Donderdagskinderen, Nicci French

Een klasgenoot van vroeger zoekt Frieda Klein op en wil dat zij met haar dochter praat. Het meisje is ongelukkig en boos en vertelt Frieda iets dat haar doet denken aan wat ze zelf heeft meegemaakt. Iets waar ze al bijna drieëntwintig jaar niet over heeft gesproken, maar waar ze nu weer mee geconfronteerd wordt.

Frieda besluit om terug te gaan naar de plaats waar de opgroeide, om te zien of ze erachter kan komen wat er nu precies gebeurd is. Ze praat met haar vroegere vrienden en haar moeder, allemaal mensen die ze in drieëntwintig jaar niet gesproken heeft. De meesten zijn op hun hoede, sommigen ronduit vijandig, want niet iedereen is blij met haar komst en bijna iedereen heeft wel iets te verbergen.

Donderdagskinderen is het vierde deel in de serie over psychotherapeute Frieda Klein. Oude bekenden maken hun opwachting, zoals inspecteur Karlsson (fijne man), Joseph (ook fijne man), Sandy (een beetje een zeurpiet) nichtje Chloe (beetje een tuttebel), maar ook nieuwe mensen komen erbij. Het is een mooi moment om meer te weten te komen over de achtergrond van Frieda, al blijft hier nog meer dan genoeg te raden over.

Frieda blijft haar kalme en rationele zelf, iemand die aan de ene kant op afstand wil blijven, maar aan de andere kant er niets aan kan doen dat ze een fatsoenlijk en behulpzaam mens is waardoor ze constant allerlei mensen om zich heen heeft die ze helpt en die haar op hun beurt helpen.

De zaak van de donderdagskinderen is misschien een beetje vergezocht, maar ook weer niet zo dat het storend is. Goed geschreven en spannend is het in ieder geval wel, leuk ook hoe sommige dingen van vorige boeken weer terugkomen en ongetwijfeld ook in de volgende boeken terug gaan komen. Wat dat betreft kijk ik nu al weer uit naar het volgende deel.

Ik denk alleen wel dat Nicci French zich een beetje in de voet geschoten heeft door een serie te willen maken met de dagen van de week, de titel in dit geval is er met de haren bijgesleept. Maar goed, dat is een kleine kanttekening bij een verder adequate en goed geschreven thriller. (en nee, literair is dit ook niet, maar ja, uitgeverij Anthos noemt elk boek een literaire thriller geloof ik)

Originele titel: Thursday’s children

Uitgegeven in: 2014
Nederlandse uitgave: 2014 door uitgeverij Anthos
Nederlandse vertaling: Caecile de Hoog en Irving Pardoen
Bladzijdes: 379