Een vervelende geschiedenis, Anton Tsjechov
Een vervelende
geschiedenis: een alom gerespecteerde arts en professor weet dat hij niet
lang meer te leven heeft. Hij maakt zich zorgen over zijn colleges en weet dat
hij niet meer in staat is zo goed les te geven als vroeger. Toch wil hij er ook
niet mee stoppen. Thuis maakt hij zich zorgen over zijn familie en zijn
kinderen en vooral over geldgebrek. Bovendien is er zijn pleegdochter Katja die
niet echt in staat is om iets van haar leven te maken. De man beseft dat hij alleen is en eigenlijk bij niemand echt terecht kan.
Anjoeta: Een medisch student ziet niet wat Anjoeta allemaal voor hem doet en hoe ze hem bijstaat. Hij ziet alleen dat ze beneden zijn stand is en dat ze niet bij zijn leven zal passen als hij is afgestudeerd en een voornaam man is geworden.
Nadat ik het boek Het brilletje van Tsjechov van Michel Krielaars had gelezen (hier), wilde ik per se meer weten over deze Russische arts en schrijver. Dit boekje met zes van zijn verhalen was mijn eerste kennismaking met deze grote schrijver. Want dat Tsjechov een groot schrijver was is absoluut duidelijk. Hoewel korte verhalen over het algemeen niet mijn favoriete genre zijn, heb ik genoten van deze. In een paar zinnen kan hij een situatie schetsen of een karakter neerzetten. Verder heeft hij mooie beschrijvingen en geweldige observaties. De mensen in deze verhalen zijn niet erg gelukkig en vaak loopt het ook niet erg goed met ze af, maar Tsjechov weet elk van hen zo te beschrijven dat ze je bijblijven.
Oorspronkelijk gepubliceerd tijdens Tsjechovs leven in 1886, 1888, 1889 en 1893
Vertaald uit het Russisch door: Tom Eekman, Anne Stoffel en Aai Prins.
Uitgegeven in deze versie in 2008 door uitgeverij Bright Lights, in samenwerking met uitgeverij Van Oorschot.
Schoonheden: De
hoofdpersoon beschrijft een schoonheid die hij nu op het station ziet en
herinnert zich de eerste keer dat hij als kleine jongen voor de eerste keer
besefte dat een meisje dat hij zag een schoonheid was.
Anjoeta: Een medisch student ziet niet wat Anjoeta allemaal voor hem doet en hoe ze hem bijstaat. Hij ziet alleen dat ze beneden zijn stand is en dat ze niet bij zijn leven zal passen als hij is afgestudeerd en een voornaam man is geworden.
Narigheid: Een
arts krijgt tijdens de ronde in het ziekenhuis ruzie met een assistent en dit
loopt uit de hand. De rest van de tijd maakt hij zich zorgen over hoe hij deze
narigheid op moet lossen.
Het verhaal van een
onbekende. Een man neemt een baan aan als lakei bij meneer Orlov . Dit
baantje is een dekmantel, want hij heeft nog een appeltje met de familie Orlov
te schillen en hij hoopt in deze betrekking iets te weten te komen dat hij kan
gebruiken. Ondertussen heeft Orlov het probleem dat zijn maîtresse haar man
heeft verlaten en bij hem is ingetrokken, iets waar Orlov beslist niet op zit
te wachten. Uiteindelijk beseft deze vrouw dat er van Orlov niets te verwachten
valt, maar de man die lakei was kan een uitweg bieden.
Slaap. Een jong
kindermeisje kan het doorlopende gehuil van de aan haar zorgen toevertrouwde
baby niet meer aan en doet is vreselijks.
Nadat ik het boek Het brilletje van Tsjechov van Michel Krielaars had gelezen (hier), wilde ik per se meer weten over deze Russische arts en schrijver. Dit boekje met zes van zijn verhalen was mijn eerste kennismaking met deze grote schrijver. Want dat Tsjechov een groot schrijver was is absoluut duidelijk. Hoewel korte verhalen over het algemeen niet mijn favoriete genre zijn, heb ik genoten van deze. In een paar zinnen kan hij een situatie schetsen of een karakter neerzetten. Verder heeft hij mooie beschrijvingen en geweldige observaties. De mensen in deze verhalen zijn niet erg gelukkig en vaak loopt het ook niet erg goed met ze af, maar Tsjechov weet elk van hen zo te beschrijven dat ze je bijblijven.
Een vervelende geschiedenis
is een speciale uitgave van uitgeverij Bright Lights, dat is opgericht om
mensen kennis te laten maken met beperkt verkrijgbare meesterwerken. Het heeft
een leuk, apart formaat en is gedrukt op mooi glad papier.
Een heerlijke eerste
kennismaking en ik kan nu al met volle overtuiging zeggen: volgens mij is Anton Tjsechov een van de grootste
schrijvers die ooit geleefd heeft. Ik wil nu al zijn verhalen lezen. Ik heb een deel van zijn verzamelde werk (er
zijn vijf delen met verhalen in totaal) uit de Russische bibliotheek van
uitgeverij Van Oorschot ondertussen ook besteld en binnengekregen en daar zal
ik binnenkort meer over vertellen.
Oorspronkelijk gepubliceerd tijdens Tsjechovs leven in 1886, 1888, 1889 en 1893
Vertaald uit het Russisch door: Tom Eekman, Anne Stoffel en Aai Prins.
Uitgegeven in deze versie in 2008 door uitgeverij Bright Lights, in samenwerking met uitgeverij Van Oorschot.
Hoi Bettina, leuk dat je zo enthousiast over Tsjechov bent. Karel van het Reve zei ooit over Tsjechov "Het is onmogelijk om een verhaal van Tsjechov te lezen zonder er van te houden". Groetjes, Erik
BeantwoordenVerwijderenHallo Erik, ik denk dat Karel van t Reve daar wel gelijk in had. Ik weet dat Tsjechov een van jouw favorieten is en ik kan me alleen maar hierbij aansluiten, Tsjechov schrijft nog mooier dan ik had gedacht. Wat geweldig he, dat de verhalen van iemand die al 110 jaar geleden gestorven is ons nog zo kunnen raken.
VerwijderenGroetjes,
Hoi Bettina, zoals jij iets hebt met de laatste tsaren in Rusland, heb ik iets met de Russische literatuur in het algemeen. Van mijn toptien allertijden komt een onevenredig groot aantal (5 schrijvers) uit de Russische literatuur. Op een staat zoals ik wel vaker geschreven heb Anton Tsjechov. Zijn korte verhalen vind ik ongeëvenaard. Mijn favoriete roman allertijden is "Oorlog en vrede" van Leo Tolstoi in de prachtige vertaling van Jolanda Bloemen en Marja Wiebes. Hiervan zijn maar liefst 4 verfilmingen verschenen. Zie voor een recensie van boek en films mijn pagina op librarything.com. Als je van Tsjechov houdt dan is de kans heel groot dat je ook houdt van de verhalen van Ivan Boenin, wat mij betreft nummer 2 verhalenschrijver uit de wereldliteratuur en ook een beetje in de stijl van Tsjechov. Zijn verhalen zijn prachtig vertaald door opnieuw Marja Wiebes en Margreet Berg. Dan is er prachtige autobiografie van Konstantin Paustovski in 7 delen, vertaald door Wim Hartog over de tijd vlak voor, tijdens en na de Russische revolutie. Als laatste wil ik noemen Varlam Sjalamov, wiens "Berichten uit Kolyma" een fascinerend beeld geeft van het leven in de kampen in de Goelagarchipel. Dit boek is vertaald door opnieuw Jolanda Bloemen en Marja Wiebes.
BeantwoordenVerwijderenDit is dan mijn persoonlijke topvijf, die voor een hele lange tijd leesplezier bezorgen. Dan heb je nog een aantal andere schrijvers die ik misschien iets minder goed vind, maar die ook geweldig zijn zoals: Poesjkin, Lermontow, Dostojewski, Toergenjew, Boelgakov.
Het fijne van de Russische literatuur is niet alleen dat er zo veel van is, maar dat het ook bijna allemaal zeer mooi vertaald is, meestal in de onvolprezen reeks "De Russische bibliotheek" van uitgeverij van Oorschot. Groetjes, Erik
Dank je, Erik, ik heb een aantal van deze titels genoteerd. En het is inderdaad heel fijn dat er een uitgever is die deze boeken heeft willen vertalen en uitgeven, ik heb nu een deel van de verhalen van Tsjechov uit de Russische bibliotheek, maar dat is een erg mooi boek.
VerwijderenGroetjes,
Tsjechovs enige roman, Drama op de jacht is ook de moeite waard. Niet zo bekend als zijn verhalen of toneelstukken, maar zeker interessant en hoogst leesbaar.
BeantwoordenVerwijderenDie ben ik nu aan het lezen (ligt op nachtkastje) en ik vind het inderdaad ook een mooi verhaal en zeer goed leesbaar.
VerwijderenGroetjes,
Ik kwam vandaag op deze pagina, nu ik net Een vervelende geschiedenis uitgelezen heb. Een fascinerend verhaal en mijn start in de korte verhalen van Tjechov. Toen ik de tips hierboven las, dacht ik dat de meer recente literatuur niet zou mogen ontbreken: Makanin geeft in Underground een schitterend inzicht in het Russische leven en de lotgevallen van een schrijver van de underground na de val van het communisme, Vasili Grossman laat je de geschiedenis van Stalingrad vanaf de grond meemaken, alleen al vanwege de dronkenmansrecepten en de taal moet je Moskou op sterk water lezen (ook vaak terug te vinden in de teksten van de Zaanse boerenpunkband De Kift) en, hoewel Karel van het Reve het vast zou hebben verboden, de Jeugdherrinneringen van Maxim Gorki zijn onvolprezen en trekken het Rusland van vóór de revolutie voor je op. Tenslotte moet ook op je nachtkastje de geschiedenis van de Russische literatuur van Karel van het Reve. Prachtig, droog-humoristisch proza, geen theorie, maar kraakheldere inzichten en de schitterendste en kortste samenvattingen van klassieke Russen die niet op een bladzij meer keken.
VerwijderenMet groet,
Folke
Dank voor je waardevolle reactie, Folke, met deze mooie aanvulling. Ik heb een aantal titels die ik nog niet kende genoteerd!
VerwijderenGroetjes,