The white queen (2013)

Kersverse koning Edward IV van York trouwde in 1464 met Elizabeth Woodville, maar zijn troon was niet bepaald zeker. De laatste Lancaster koning, Hendrik VI en diens vrouw Margaret van Anjou, waren nog altijd niet voorgoed verslagen en konden een leger verzamelen om een opstand te beginnen.

Edwards beide broers George en Richard wilden de troon elk voor zichzelf en de laatste erfgenaam van het huis Lancaster Margaret Beaufort wilde de troon voor haar zoon Henry Tudor.

Bovendien speelde de graaf van Warwick een belangrijke rol omdat hij ervoor had gezorgd dat Edward koning kon worden en daarna tegen hem samenspande nadat zijn invloed was afgenomen.

Het was een onzekere wereld. Een wereld waarin land en een goede positie voor je familie verzekeren het enige was dat telde. Een wereld waarin trouw een schaars goed was. Iedereen kon van kamp veranderen, vijanden konden bondgenoten worden en even later konden familieleden opeens vijanden zijn geworden. Intriges waren aan de orde van de dag en niemands positie was ooit helemaal zeker.

Philippa Gregory heeft hier een serie boeken over geschreven en in 2013 is daar een televisieserie gemaakt. Met deze serie heb ik laatst een genoegelijk weekend doorgebracht. 

De drie boeken; The white Queen (vanuit Elizabeth Woodville), The Red Queen (vanuit Margaret Beaufort) en The Kingmakers daughter (vanuit Anne Neville, de dochter van Warwick en echtgenote van Richard) worden in tien afleveringen van een uur mooi samengevoegd.

Het verhaal van de boeken wordt netjes gevolgd en dit moet je een beetje in de gaten houden. Deze serie is namelijk geen historische documentaire, net zoals de boeken geen non-fictie zijn, maar historische fictie. Philippa Gregory heeft een spannend verhaal geschreven, maar zich natuurlijk wel allerlei vrijheden veroorloofd en dat zie je in de serie natuurlijk terug. Zo wordt het straatje van Richard III wel erg schoongeveegd en lijkt het in de serie alsof hij nergens schuld aan had.

Maar als je dit niet al te serieus neemt, is er genoeg te genieten.

Veel is in België (Gent en Brugge) gefilmd en ondanks wat vreemde kostuumkeuzes en allerlei kleine stomme fouten, is de aankleding over het algemeen heel aardig gelukt.

Edward IV (Max Irons) en Elizabeth (Rebecca Ferguson)

Heel knap geeft Amanda Hale een getormenteerde kwetsbaarheid aan Margaret Beauford mee, zodat je, ondanks haar bijna waanzinige fanatisme, toch sympathie voor haar voelt. Ook andere acteurs doen het goed, zoals Janet McTeer als Elizabeth’s moeder en James Frain als Warwick.

Wel heel vreemde fouten werden er gemaakt in de ondertiteling: als er gesproken wordt over  ‘to spike someones head’, dan bedoelen ze niet dat iemands hoofd vastgespijkerd wordt, maar op een staak wordt gezet. En een litter is geen mestvaalt, maar een dichte koets. J