Koningin op blote voeten, Ildefonso Falcones

Sevilla, 1748. Een zwarte vrouw komt van een schip af. Ze was een slavin op een tabaksplantage in Cuba, maar haar meester is op zee overleden en nu is ze vrij. Er is echter een probleem, ze heeft geen idee wat ze met deze vrijheid aanmoet. Zonder werk, zonder geld, zonder enige kennis van hoe ze zich moet redden in dit vreemde land heeft ze aan de vrijheid eigenlijk niets.

Ze heeft slechts twee dingen, een stem om te zingen en verstand van tabak. De zigeuner Melchor vindt haar onder een boom en neemt haar mee naar zijn familie. In haar zang herkent hij haar pijn en haar verstand van tabak kan hij gebruiken. Zoals zoveel zigeuners houdt hij zich bezig met het smokkelen van tabak.

De familie van Melchor zijn de Vega’s, een groep trotse zigeuners die weigeren zich aan de regels van de Spaanse koning of de Katholieke kerk te houden. Ze zijn zigeuners, ze zijn vrij. Er zijn echter ook zigeuners die zich proberen aan te passen aan de regels van de ‘burgers’, en tussen deze twee groepen is er niet bepaald veel vriendschap.

Caridad sluit vriendschap met de kleindochter van Melchor, Melagros. Melagros is verliefd op Pedro Garcia, een zigeuner van een familie die op vijandelijke voet met de Vega’s staat.

In 1749 worden op koninklijk besluit bijna alle zigeuners opgepakt en naar verschillende gevangenissen gebracht. Mannen en vrouwen werden van elkaar gescheiden. Het doel was om de zigeuners te breken en als het even kon hen uit te roeien.

De moeder van Melagros, Ana, weet ondanks alle ontberingen en vernederingen in de gevangenis waar ze bijna vijf jaar in zal verblijven, haar waardigheid en haar trots als zigeunerin te behouden. Ze is niet klein te krijgen en ze blijft vechten voor wat ze belangrijk vindt.

In de vijf jaar die volgen, raken Melchor, Caridad en Melagros van elkaar gescheiden. Caridad en Melchor gaan naar Madrid, maar daar moet Melchor vluchten en Caridad komt in de gevangenis terecht. Melagros weet de grote razzia te ontkomen, trouwt met Pedro en maakt vervolgens furore als danseres en zangeres in de theaters van Madrid, tot ze de ware aard van haar echtgenoot leert kennen.

Koningin op blote voeten is een rijk geschakeerd verhaal over vriendschap, wraak, liefde, muziek, trots en vrijheid.

Ildefonso Falcones , die eerder Kathedraal van de zee (Hier) schreef, bespaart zijn personages werkelijk niets. Op elke bladzijde gebeuren allerlei vreselijke dingen en elk sprankje hoop wordt de kop in gedrukt. Vooral als de verschillende personen van elkaar gescheiden worden is het noodlot en het drama alom tegenwoordig. Gelukkig komen langzamerhand tegen het einde de mensen elkaar weer tegen en beginnen dingen weer goed te komen. Ana komt uit de gevangenis, Caridad leert wat vrijheid is en krijgt eindelijk een beetje liefde en Melchor weet wraak te nemen.

Koningin op blote voeten leest ook als een trein, hoe gek dat ook klinkt met al die ellende, maar het verhaal zakt nooit in. Ondertussen leer je ook de zigeunerbuurt kennen, begrijp je hoe de tabak gesmokkeld werd, en lees je over de situatie in de theaters van Madrid en voel je de muziek die de zigeuners maken en de slaven zingen tot in je botten. Omdat ze zingen tot ze bloed proeven.

 

Originele Spaanse titel: La reina descalza

Uitgegeven in 2013
Nederlandse uitgave 2014 door uitgeverij Luitingh-Sijthoff
Nederlandse vertaling: Marga Greuter en Margriet Meuris
Bladzijdes: 718