Prisencolinensinainciusol
Afgelopen weekend was het Eurovisie Songfestival. Ik heb niet alles gezien, want nadat Trijntje in de halve finale niet door was gegaan, heb ik natuurlijk niet de hele zaterdagavond zitten kijken. Over Trijntje zal ik het verder niet hebben (mooie stem, lelijk pak, mwah liedje) maar wel over de andere liedjes.
Wat me namelijk in de liedjes die ik wel zag opviel, was dat er zoveel slechts bij zat. Er werd veel vals gezongen, heel vals soms, en het Engels was in veel gevallen niet te verstaan. Niet alleen de Oostblokkers deden het in dit opzicht slecht, ook bijvoorbeeld Denemarken articuleerde beroerd. Bij veel alle liedjes in het Engels had ik het idee dat de zangers zelf ook niet precies wisten wat ze nu eigenlijk moesten zingen.
Via een leuke tweet (want met Twitter werd het ESF nog een stuk leuker) van historicus Tom Holland kwam ik op de volgende clip van de Italiaanse zanger en komiek Adriano Celentano, die dit nummer in 1972 opnam. Op het eerste gehoor klinkt het als (Amerikaans) Engels, maar in werkelijkheid is het onzin en betekenen de woorden niets, wat ook wel het geval leek te zijn op het ESF.
Adriano Celentano wilde schrijven over de moeilijkheden van communiceren als je de taal niet begrijpt en tegelijkertijd had hij zoveel Amerikaanse muziek gehoord dat schrijven in het Engels bijna gemakkelijker was dan in het Italiaans.
De blonde dame die mee danst en zingt is de bekende Italiaanse danseres en presentatrice Raffaella Carrà. Zij zingt niet echt, maar playbackt wat Claudia Mori zingt. Claudia Mori was de vrouw van Celantano en platen-producente.
Prisencolinensinainciusol (heerlijk woord voor galgje) is in ieder geval erg aanstekelijk, het dansen is geweldig leuk en ik krijg het deuntje niet uit mijn hoofd.
Wat ik niet kan zeggen van de liedjes die ik op het Eurovisie Songfestival gehoord heb, daar is niets van blijven hangen.
Wat me namelijk in de liedjes die ik wel zag opviel, was dat er zoveel slechts bij zat. Er werd veel vals gezongen, heel vals soms, en het Engels was in veel gevallen niet te verstaan. Niet alleen de Oostblokkers deden het in dit opzicht slecht, ook bijvoorbeeld Denemarken articuleerde beroerd. Bij veel alle liedjes in het Engels had ik het idee dat de zangers zelf ook niet precies wisten wat ze nu eigenlijk moesten zingen.
Via een leuke tweet (want met Twitter werd het ESF nog een stuk leuker) van historicus Tom Holland kwam ik op de volgende clip van de Italiaanse zanger en komiek Adriano Celentano, die dit nummer in 1972 opnam. Op het eerste gehoor klinkt het als (Amerikaans) Engels, maar in werkelijkheid is het onzin en betekenen de woorden niets, wat ook wel het geval leek te zijn op het ESF.
Adriano Celentano wilde schrijven over de moeilijkheden van communiceren als je de taal niet begrijpt en tegelijkertijd had hij zoveel Amerikaanse muziek gehoord dat schrijven in het Engels bijna gemakkelijker was dan in het Italiaans.
De blonde dame die mee danst en zingt is de bekende Italiaanse danseres en presentatrice Raffaella Carrà. Zij zingt niet echt, maar playbackt wat Claudia Mori zingt. Claudia Mori was de vrouw van Celantano en platen-producente.
Prisencolinensinainciusol (heerlijk woord voor galgje) is in ieder geval erg aanstekelijk, het dansen is geweldig leuk en ik krijg het deuntje niet uit mijn hoofd.
Wat ik niet kan zeggen van de liedjes die ik op het Eurovisie Songfestival gehoord heb, daar is niets van blijven hangen.
Reacties
Een reactie posten