De vloek van de Palmisanos, Rafel Nadal

In een klein Italiaans dorpje sterven in de Eerste Wereldoorlog alle mannelijke nakomelingen van de familie Palmisano. Een van de weduwes is zwanger en als haar zoontje geboren wordt, komt ze met een plan om ervoor te zorgen dat de vloek hem nooit zal treffen. 

Vitantonio groeit op in een familie die de zijne niet is, en een zus die ook niet echt zijn zus is. Pas als de Tweede Wereldoorlog uitbreekt zal blijken of de vloek van de Palmisanos inderdaad verbroken is.

De schrijver Rafel Nadal (niet de tennisser, trouwens), wordt een bestseller auteur genoemd en De vloek van de Palmisanos is in verschillende landen vertaald.

Op zich las dit boek lekker weg en er stonden een paar goede dingen in. De beschrijvingen van de stad Bari die aan het einde van de Tweede Wereldoorlog door de Luftwaffe gebombardeerd werd, is goed gedaan, dit gedeelte was spannend en vol inleving beschreven.

Ook andere details van het Italiaanse leven in die tijd zoals de slechte positie van de landarbeiders komen goed uit. Er is ook een hoofdstuk over de onthulling van het oorlogsmonument in het dorp dat ontzettend grappig was en dat ik helemaal voor me zag.

Toch viel De vloek van de Palmisanos me tijdens het lezen erg tegen en ik heb er over nagedacht hoe dat komt. Ik denk dat het eraan ligt dat alles zo oppervlakkig blijft. Steeds wordt vooral het uiterlijk van de mensen beschreven, met allerlei bijvoeglijke naamwoorden; de beschrijving ‘haar glanzende volle lippen’ werd me op een gegeven moment echt teveel.

Een echt goede schrijver heeft andere manieren om aan te geven dat een personage elegant of mooi is of bepaalde karaktereigenschappen heeft, dat hoeft niet expliciet beschreven te worden.

Een tweede probleem is dat we van de gedachtewereld van de personages weinig te weten komen Een van de hoofdpersonen vecht mee in de Spaanse burgeroorlog en komt daarna in bezet Frankrijk terecht, maar er wordt alleen gezegd dat ze daar veel meemaakte.

Het derde probleem is dat veel personages een cliché blijven. De goeden zijn goed en de slechten zijn slecht. De mooie zus (die met die volle, glanzende lippen) wordt door de Spanjaarden ‘de reddende engel’ genoemd omdat ze zo goed voor hen zorgt. De slechte neef die een kruiperige bullebak is, wordt natuurlijk fascist.

Ik had het zoveel interessanter gevonden als de fascist een paar goede eigenschappen had gehad of gewoon een aardige vent was geweest en dat die zus twijfels had over wat ze daar in Spanje aan het doen was.

Voeg daarbij wat ontzettend ongeloofwaardige en zelfs melodramatische gebeurtenissen en ik kwam tot de conclusie dat De vloek van de Palmisanos een beetje zwalkt tussen een groots opgezette familiegeschiedenis, een verhandeling over de militaire gebeurtenissen in Italië en de bouquetreeks.

Op zich best ontspannend en niet vervelend om te lezen, maar dit verhaal beklijft niet als je het boek hebt dichtgeslagen.

Originele Spaanse titel: La maledicció dels Palmisanos

Uitgegeven in 2015

Nederlandse uitgave 2016 door Xander uitgeverij

Nederlandse vertaling: Irene van de Mheen

Bladzijdes: 327